Με
μελανά χρώματα περιγράφει το μέλλον της Ευρώπης, ο Γιάνης Βαρουφάκης,
κάνοντας λόγο για «στροφή προς τον φασισμό». Για την Ελλάδα εκτιμά ότι
βρισκόμαστε σε ένα «τέταρτο μνημόνιο» που είναι «το χειρότερο απ' όλα»,
ενώ η κυβέρνηση περιορίζεται να δίνει «χαρτζιλίκια».
Ο
Σαλβίνι ετοιμάζει τη «μεγάλη κίνηση» που είναι «η έξοδος από το ευρώ»,
την ώρα που το σχέδιο του Μακρόν «κατέρρευσε» λόγω ενός «κολοσσιαίου
σφάλματος», ενώ η Ευρώπη «στρέφεται προς τον φασισμό». Αυτό είναι το
τοπίο που διαμορφώνεται στη Γηραιά Ήπειρο, εκτιμά ο
Γιάνης Βαρουφάκης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Sputnik.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών και γραμματέας του
ΜέΡΑ25
παρομοιάζει τις Βρυξέλλες με μια σύγχρονη «Δημοκρατία της Βαϊμάρης»
καθώς όπως εξηγεί η «τεράστια αναντιστοιχία» μεταξύ χρήματος που
«κάθεται» και επενδύσεων, «μας είχε φέρει τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι»,
ενώ τώρα φέρνει «μια συνολική στροφή προς τον φασισμό».
Ερωτηθείς για τις αυξήσεις μισθών σε Γαλλία και Ισπανία, απαντά με τη
φράση ότι «κλειδώνουμε τους στάβλους, αφού τα άλογα το έχουν σκάσει»,
ενώ για την Ιταλία υποστηρίζει πως η διελκυστίνδα μεταξύ Ρώμης και
Βρυξελλών δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. «Όταν απειλούν τον Σαλβίνι να τον
πετάξουν από το ευρώ, τον απειλούν με το καλύτερό του όνειρο», τονίζει.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, ο κ. Βαρουφάκης κάνει λόγο για «τέταρτο
μνημόνιο» που εφαρμόζεται και θα είναι «το χειρότερο απ' όλα» διότι αντί
να δανειζόμαστε για να «προσποιούμαστε ότι αποπληρώνουμε χρέη»,
μετακύλησαν τις πληρωμές για μετά το 2030 και επέβαλαν στόχους για
«πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060». Παράλληλα, κατηγορεί την
κυβέρνηση για «παροχολογία χωρίς να υπάρχουν καν παροχές», καθώς
προσφέρει «φραγκοδίφραγκα» και «εξευτελιστικά χαρτζιλίκια» για να πείσει
ότι είμαστε «στη νέα μεταμνημονιακή πολιτική».
Όσο για το ΜέΡΑ25, ο επικεφαλής του κόμματος ξεκαθαρίζει ότι «το 2015
δε θα επαναληφθεί», καθώς αυτό που προτείνει είναι «η άμεση νομοθέτηση
αυτών που πρέπει να γίνουν», όπως η μείωση του ΦΠΑ και η προπληρωμής
φόρου, «είτε είμαστε στο ευρώ, είτε όχι».
«Δεν μας ενδιαφέρει η πασαρέλα των τέως πολιτικών που ψάχνουν για
στέγη», απαντά σε ερώτημα για τα πρόσωπα στα ψηφοδέλτια του κόμματος,
ενώ εκτιμά ότι το ΜέΡΑ25 θα κατέβει αυτόνομα στις εκλογές.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη:
Πώς βλέπετε το τοπίο που διαμορφώνεται σήμερα στην Ευρώπη;
Από τη μία είχαμε τις βίαιες διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων. Από την
άλλη, ακούμε για αυξήσεις μισθών σε Ισπανία και Γαλλία.
Κατάρρευση οποιασδήποτε πρόφασης ότι η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης
μεταρρυθμίζεται. Ουσιαστικά, ο Μακρόν με τις υποχωρήσεις που έκανε στα
Κίτρινα Γιλέκα ήταν σαν να ανακοινώνει το τέλος του πρότζεκτ. Έκλεισε ο
Μακρόν.
Εξελέγη στη βάση ενός κοινωνικού συμβολαίου με τους Γάλλους και τους
Γερμανούς που έλεγε ότι εγώ θα «γερμανοποιήσω» τη Γαλλία, την αγορά
εργασίας και τον προϋπολογισμό και μετά θα πάω στη Μέρκελ και θα της πω:
«Άνγκελα, εγώ "γερμανοποίησα" τη Γαλλία, έλα να ομοσπονδοποιήσουμε την
Ευρώπη», με κοινό υπουργείο Οικονομικών, κοινό προϋπολογισμό, πραγματική
τραπεζική ενοποίηση, κοινά ταμεία ανεργίας και κοινό επενδυτικό
πρόγραμμα.
Ένα χρόνο πρόεδρος, «γερμανοποίησε» την αγορά εργασίας της Γαλλίας:
ελαστικές μορφές εργασίας, διευκόλυνε τις απολύσεις, εισήγαγε μεγάλη
λιτότητα που δημιούργησε πολλές μικρές Ελλάδες ανά τη Γαλλία και αυτό
γέννησε τα Κίτρινα Γιλέκα. Ήταν η πρώτη φάση. Η δεύτερη φάση κατέρρευσε.
Ήταν η συνεννόηση με την Μέρκελ για την ομοσπονδοποιήση της Ευρώπης.
Ήταν ένα κολοσσιαίο σφάλμα τακτικής του Μακρόν
γιατί θα έπρεπε να είναι quid pro quo, «εγώ θα κάνω αυτά, αλλά εσύ θα
δεχτείς εκ προοίμιου εκείνο». Όταν πρώτα δίνεις στο Βερολίνο αυτό που
θέλει, μετά δεν υπάρχει πιθανότητα να σου δώσει τίποτα που ζητάς εσύ.
Ιδίως όταν έχει η ίδια (σ.σ. η Μέρκελ) έχει αποδυναμωθεί και δεν υπάρχει
πλέον ως πολιτική οντότητα στη Γερμανία.
Ο Μακρόν, όντας σε κατάσταση πανικού εδώ και καιρό, συνειδητοποιεί
ότι το εγχείρημά του για την ομοσπονδοποιήση της Ευρώπης καταρρέει και
πανικοβάλλεται. Έρχονται τα Κίτρινα Γιλέκα, αποκτούν μέχρι και 80%
δημοφιλία και ο Μακρόν συνθηκολογεί. Συνθηκολογώντας, τελειώνει η
ιστορία της οποιασδήποτε συνεννόησης με το Βερολίνο. Παράλληλα ήταν ένα
τεράστιο δώρο στον Σαλβίνι γιατί δεν μπορούν οι Βρυξέλλες και ο
Μοσκοβισί να κυνηγήσουν τον Σαλβίνι για το 2,4% έλλειμμα όταν ο Μακρόν
το ορίζει στο 3,6%.
Από την άλλη όμως βλέπουμε τις Βρυξέλλες να εμφανίζονται πιο διαλλακτικές…
Οι Άγγλοι έχουν μια πολύ ωραία έκφραση: «Κλειδώνουμε τους στάβλους
αφού το έχουν σκάσει τα άλογα». Η αύξηση (σ.σ. στην Ισπανία) είναι πολύ
μικρή εάν σκεφτείς ότι η μείωση του κατώτατου μισθού ήταν αρχικά 40%.
Για να το πω απλά, έχουμε χάσει το παιχνίδι. Η Δημοκρατία της
Βαϊμάρης που είναι οι Βρυξέλλες, τρέχει πίσω από τις περιστάσεις. Αυτό
που βλέπουμε στη Γαλλία με τα Κίτρινα Γιλέκα είναι αποτέλεσμα μιας
βαθιάς καθίζησης κομματιών της γαλλικής κοινωνίας στην αποτελμάτωση, σε
μία κατάσταση που θυμίζει λίγο την Ελλάδα.
Στη Γαλλία, η «αύξηση» των μισθών, εάν την
κοιτάξετε πιο προσεκτικά, θυμίζει τη βρετανική σειρά «Yes, Minister»,
όπου ο πρωθυπουργός έκανε μια βαρύγδουπη ανακοίνωση και μετά η
γραφειοκρατία εγγυάτο ότι δεν πρόκειται ποτέ να υλοποιηθεί. Δεν μιλάμε
για αύξηση του κατώτατου μισθού, ο μισθός θα παραμείνει ακριβώς ο ίδιος.
Αυτό που γίνεται είναι κάτι αντίστοιχο με το 0+0=14% της κυβέρνησης
Μητσοτάκη. Μέσα από το φορολογικό σύστημα, θα επιστραφούν 100 ευρώ στους
εργαζόμενους. Με όλους τους φόρους, όμως, που θα μπουν, δε θα έχει
αντίκτυπο.
Έτσι κι αλλιώς το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Η Ευρώπη καταρρέει, το
πολιτικό κέντρο καταρρέει και έχουμε τη μεγαλύτερη αναντιστοιχία στην
ιστορία της ανθρωπότητας μεταξύ των συσσωρευμένων αποταμιεύσεων από τη
μια πλευρά και των πολύ χαμηλών επενδύσεων από την άλλη. Ποτέ στην
ιστορία του καπιταλισμού δεν είχαμε τόσο υψηλό ποσοστό χρήματος που
κάθεται και ταυτόχρονα τόσο χαμηλές επενδύσεις.
Για να το πω και με νούμερα: Εντός Ευρωζώνης, αυτή τη στιγμή, έχουμε
γύρω στα 3 τρισ. ευρώ τα οποία κάθονται και δεν επενδύονται. Όταν έχεις
αυτή την αναντιστοιχία, εξασφαλίζει πρώτον ότι δε δημιουργούνται καλές
θέσεις εργασίας. Άρα ό,τι και να γίνει με τον κατώτατο μισθό, αυτό δεν
πρόκειται να αλλάξει. Δεύτερον, εγγυάται ότι τα επιτόκια στη Γερμανία θα
είναι αρνητικά. Συρρικνώνονται τα ασφαλιστικά ταμεία, ιδίως τα ιδιωτικά
στα οποία βασίζονται οι περισσότεροι Γερμανοί και αυτοί στρέφονται στο
AfD και έχουν εγκαταλείψει τη Μέρκελ. Δεν την εγκατέλειψαν για τους
μετανάστες, την εγκατέλειψαν γιατί βλέπουν αποπληθωριστικές τάσεις όσον
αφορά τις αποταμιεύσεις τους.
Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο θυμίζει τη δεκαετία του '30. Αυτή η
αναντιστοιχία μεταξύ επενδύσεων και χρήματος είναι που μας έφερε τον
Χίτλερ και τον Μουσολίνι. Τώρα μας φέρνει τον Σαλβίνι, το AfD και τη
συνολική στροφή της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής προς τον φασισμό.
Παρόλα αυτά, στη διελκυστίνδα μεταξύ Ρώμης και Κομισιόν, εκτιμάτε ότι η Ιταλία να μπορεί αντέξει την πίεση των Βρυξελλών;
Και οι Βρυξέλλες και ο Σαλβίνι σφάλλουν. Αυτό που λένε οι Βρυξέλλες
να γίνει, δεν μπορεί να γίνει. Αυτό που λέει ο Σαλβίνι ότι πρέπει να
γίνει, επίσης δεν μπορεί να γίνει. Είναι σαν να λέω εγώ ότι «θα αρχίσω
να κουνάω τα χέρια μου και θα πετάξω». Όσο φιλόδοξος κι αν είμαι, δε θα
το πετύχω.
Εάν εφαρμόσεις την πολιτική του δημοσιονομικού συμφώνου των Βρυξελλών
και της συγκεκριμένης φόρμουλας που προσδιορίζει ποιο πρέπει να είναι
το έλλειμμα, δεν πρόκειται το έλλειμμα να είναι αυτό που λέει ότι πρέπει
να είναι. Ο Σαλβίνι ακόμη και να υλοποιήσει αυτό που λέει ότι «θα
αυξήσουμε το έλλειμμα προϋπολογισμού και έτσι θα έχουμε ανάπτυξη», δε θα
έχει ανάπτυξη.
Έστω κι έτσι, οι Βρυξέλλες θα επιτρέψουν στους Ιταλούς να το κάνουν;
Δεν έχει αλλάξει τίποτα εδώ και χρόνια, όταν πήγαινε ο Ματέο Ρέντσι
στις Βρυξέλλες και υπέγραφε τα πάντα, όλες τις ανοησίες, τη δήθεν
τραπεζική ένωση που ουσιαστικά εγγυάται ότι οι τράπεζες της Ιταλίας θα
είναι ζόμπι και θα αποτελούν βαρίδι στα πόδια της ιταλικής κοινωνίας.
Πήγαινε, υπέγραφε και γύρναγε στη Ρώμη και έλεγε ότι θα απαιτήσει το
δικαίωμα του ως πρωθυπουργού της Ιταλίας να παραβιάζει τους κανόνες των
Βρυξελλών με τους οποίους μόλις είχε συμφωνήσει! Αυτό δεν έχει αλλάξει.
Τους τελευταίους 18 μήνες έχουν φύγει 200 δισ. ευρώ από την Ιταλία.
Οι πλούσιοι Ιταλοί βγάζουν τα λεφτά τους σε άλλες χώρες. Έχεις τράπεζες
που είναι ζόμπι, έχεις μια οικονομία που έχει 3% εμπορικό πλεόνασμα που
κανονικά θα έπρεπε να την κάνει να πετάει, έχεις μια κυβέρνηση που έχει
συστηματικά πρωτογενές πλεόνασμα από το 2011, άρα κανένα πρόβλημα. Κι
όμως! Έχεις μια οικονομία που λόγω του τραπεζικού συστήματος και λόγω
της κακής δόμησης της αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης, έχει καθηλώσει τους
Ιταλούς πολίτες. Το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ιταλία μειώνεται εδώ και
15 — 20 χρόνια.
Ο Σαλβίνι είναι ένα σύμπτωμα. Σαλβίνι και Μοσκοβίσι εμφανίζονται ως
αντίπαλοι, ως αντιμαχόμενοι. Δεν είναι. Λατρεύουν ο ένας τον άλλο. Γιατί
αυτή τη στιγμή οι Γιούνκερ, Μοσκοβισί και Μακρόν δε θα μπορούσαν χωρίς
τον Σαλβίνι. Είναι τόσο αποτυχημένες οι πολιτικές τους που αν δεν υπήρχε
ο Σαλβίνι δε θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι υπάρχει λόγος ύπαρξής
τους.
Όταν βγαίνει ο Σαλβίνι με τα μισαλλόδοξα και ρατσιστικά διαγγέλματά
του, Μακρόν και Γιούνκερ εμφανίζονται στο κοινό τους και λένε «ή εμείς ή
ο Σαλβίνι» και δικαιολογούν την ύπαρξή τους.
Ο Μακρόν δε θα είχε εκλεγεί εάν δεν υπήρχε η φασίστρια Λεπέν. Τη
Λεπέν τη χρειάζεται γιατί αλλιώς δεν υπάρχει, δεν υφίσταται. Και από την
άλλη μεριά, ο Σαλβίνι χρειάζεται τον Γιούνκερ και τους υπόλοιπους να
έρχονται δήθεν να του επιβάλλουν τους δημοσιονομικούς κανόνες που όλοι
ξέρουν ότι είναι ανόητοι, για να εμφανίζεται στο κοινό του στην Ιταλία
και να λέει «εγώ είμαι ο ηγέτης που θα σας υπερασπίσω απέναντι στις
ανοησίες των Βρυξελλών».
Σαλβίνι και Γιούνκερ, το κατεστημένο που μας έφερε την κρίση και η
φασιστική δεξιά, είναι συνεταιράκια, χρειάζονται οι μεν τους δε.
Εάν όμως κερδίσει ο Σαλβίνι δε θα σηματοδοτήσει την επιστροφή της εξουσίας στα κράτη — μέλη;
Είναι ψευδής αυτή η διελκυστίνδα. Κανείς δεν μπορεί να κερδίσει. Θα
προσποιούνται ότι σκοτώνονται, θα προσποιούνται ότι θα τα βρίσκουν μέχρι
που ο Σαλβίνι αποφασίσει να κάνει τη μεγάλη κίνηση και εγώ θεωρώ ότι θα
το κάνει.
Ο Σαλβίνι είναι πολύ επικίνδυνος και δεν είναι Ρέντσι.
Ποια είναι η μεγάλη κίνηση;
Έξοδος από το ευρώ!
Πιστεύετε ότι θα το επιχειρήσει;
Πιστεύω ότι ετοιμάζεται. Απλά μη ξεχνάμε ότι ο Σαλβίνι είναι ο
δεύτερος όσον αφορά τις ψήφους μέσα στην κυβέρνηση. Τα Πέντε Αστέρια, ο
Ντι Μάιο, έχουν γύρω στο 30%, αυτός έχει 18%. Το γεγονός ότι μιλάμε για
τον Σαλβίνι και δε μιλάμε για τον Ντι Μάιο, είναι μεγάλη επιτυχία του.
Δείχνει πόσο έξυπνος φασίστας είναι.
Ο στόχος του είναι να γίνει το νούμερο ένα στην κυβέρνηση. Κάνει ό,τι
μπορεί μέχρι τις ευρωεκλογές — ο συνδυασμός δήθεν κόντρας με τις
Βρυξέλλες και το μισαλλόδοξο, ρατσιστικό του ρεπερτόριο — ώστε η Λέγκα
να γίνει το πρώτο κόμμα, τα Πέντε Αστέρια να πέσουν στη δεύτερη θέση και
μετά είτε να αναδομήσει την κυβέρνηση με αυτόν πρωθυπουργό είτε να
διώξει εντελώς τον Ντι Μάιο και να φέρει το κόμμα του Μπερλουσκόνι.
Κάποιοι επιχειρούν να μας συγκρίνουν με τον
Σαλβίνι. Η διαφορά μας είναι ότι εγώ είμαι ευρωπαϊστής, ενώ όταν εκείνον
τον απειλούν να τον πετάξουν από το ευρώ, τον απειλούν με το καλύτερό
του όνειρο!
Η ΕΕ φαίνεται να προσπαθεί να ενισχύσει τον ρόλο του ευρώ σε
σχέση με το δολάριο. Υπάρχει η προοπτική να κλονιστεί η ηγεμονία του
δολαρίου;
Είναι πιο πιθανό «οι γάιδαροι να βγάλουν φτερά και να πετάξουν προς
την Ασία ή την Αφρική». Είναι αστειότητες. Δεν είναι θέμα βούλησης η
αποδολαριοποίηση. Υπάρχει λόγος που το δολάριο είναι το βασικό εργαλείο
του καπιταλισμού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι Γιούνκερ και Κομισιόν πολύ θα το θέλαν.
Όμως, δεν το θέλει η γερμανική βιομηχανία, η Bundesbank και το γερμανικό
πολιτικό κατεστημένο για έναν απλό λόγο: η πεμπτουσία του ευρώ είναι να
κρατηθεί χαμηλά το «γερμανικό μάρκο», το νόμισμα της Γερμανίας, ώστε να
παραμείνει εξαγωγική. Με το που γίνεται το νόμισμά σου διεθνές,
αποθεματικό νόμισμα, αμέσως αυξάνεται η ζήτησή του.
Όταν στην Αθήνα βάζουμε βενζίνη, ακόμη κι αν προέρχεται από ελληνικό
διυλιστήριο, το ορυκτό καύσιμο έρχεται από τα Αραβικά Εμιράτα και δε
διαμεσολαβεί καμία αμερικανική εταιρεία, επειδή το πετρέλαιο διατιμάται
σε δολάρια, αυξάνεται η ζήτηση του δολαρίου. Τα δικά μας ευρώ που
δίνουμε στο βενζινάδικο, κάποια στιγμή μετατρέπονται σε δολάρια,
αυξάνεται η ζήτηση του δολαρίου που σημαίνει ότι η τιμή του δολαρίου
στις διεθνείς αγορές είναι πολύ υψηλότερη απ' ό,τι εάν δεν ήταν
αποθεματικό νόμισμα.
Η Bundesbank που πάντα είχε στόχο την εγγύηση της χαμηλής ισοτιμίας
του γερμανικού νομίσματος εκ μέρους των Γερμανών εξαγωγέων, εντός της
ΕΚΤ λέει σε όλα αυτά «nein, nein, nein».
Έστω ότι πείθουμε τους Γερμανούς να διεθνοποιήσουμε το ευρώ. Ακόμη κι
εάν ο Σαουδάραβας δεχθεί πληρωμή σε ευρώ, κάθε φορά που θα πουλάει ένα
βαρέλι πετρέλαιο, θα προσθέτει ένα ποσό χρήματος στην τράπεζά του. Αυτό
πρέπει να το επενδύσει. Και το πιο ασφαλές που μπορεί να αγοράσει είναι
ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου. Άρα και ευρώ να πάρει, θα τα
μετατρέψει σε ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου.
Γιατί να μην πάρει ομόλογα του ευρωπαϊκού
δημοσίου; Γιατί δεν υπάρχουν! Γιατί εδώ δεν έχουμε ΕΕ, έχουμε ένα
ανέκδοτο που το ονομάζουμε ΕΕ. Δεν υπάρχει πιθανότητα αποδολαριοποίησης,
όσο η Ευρώπη παραμένει τόσο ανόητη.
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός Μνημονίων. Η
κυβέρνηση ανακοινώνει «μέτρα ανακούφισης» όσων υπέφεραν από την κρίση
και μιλά για το τέλος της κρίσης…
Όπως προέβλεπαν και το 2010 για το 2011. Όπως κάθε κυβέρνηση που τα
τελευταία 10 χρόνια έβλεπε για την επόμενη χρόνια ότι «βγαίναμε στις
αγορές», ότι «η κρίση ξεπερνιέται», ότι «η ανάπτυξη είναι στη γωνία».
Είναι απίστευτο!
Το 2018 δε θα κλείσει με ανάπτυξη;
Όχι! Δεν υπάρχει ανάπτυξη, συρρίκνωση υπάρχει.
Συνεχής, συστηματική συρρίκνωση και οργουελιανό double speak που όπως
προσπάθησε να το ξεκινήσει ο κ. Σαμαράς το 2014 με το «success story»
και το «Greecovery», το ίδιο κάνει ο κ. Τσίπρας σήμερα. Το καταλαβαίνω.
Τι άλλο να κάνει; Τι να πει; Ότι η συνθηκολόγησή του δεν απέδωσε;
Ένα καθεστώς, μια χώρα, ένα οικονομικό σύστημα καταλαβαίνεις ότι
βρίσκεται σε τεράστια κρίση από την απόσταση μεταξύ πραγματικότητας και
προπαγάνδας. Η Σοβιετική Ένωση λίγο πριν την κατάρρευση, ανακοίνωνε ότι
είχε ξεπεράσει τον Σοσιαλισμό και περνούσε στον Κομμουνισμό. Κάπως έτσι
είμαστε και τώρα.
Ας είμαστε επακριβείς. Τι σημαίνει Μνημόνιο; Εάν το δεύτερο Μνημόνιο,
οι κ.κ. Σαμαράς — Βενιζέλος το είχαν πει «μετα-μνημόνιο» θα υπήρχε
διαφορά; Όχι, είναι απλά θέμα ορισμού. Μνημόνιο δε σημαίνει επιτήρηση
από την ΕΕ. Σημαίνει ότι μια χώρα — μέλος της ΕΕ έχει απολέσει τη
δυνατότητα να πληρώνει τα χρέη της και η ΕΕ μαζί με ΕΚΤ και ΔΝΤ, σου
εξασφαλίζουν ένα «όχημα» που σε βοηθά να προσποιείσαι ότι αποπληρώνεις
χρέη που δεν μπορείς να αποπληρώσεις. Αυτό είναι το πρώτο κομμάτι του
μνημονίου. Το δεύτερο κομμάτι είναι η μόνιμη λιτότητα.
Σήμερα, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα χρέη μας είναι αδύνατον να
αποπληρωθούν. Δεν μπορούμε να εκδώσουμε τα ομόλογα που χρειάζονται. Άρα
έχουμε ένα «όχημα» το οποίο διαφέρει από τα προηγούμενα, με έναν
ενδιαφέροντα τρόπο που το κάνει πολύ χειρότερο. Υπάρχουν 100 δισ. ευρώ
τα οποία ήταν να αποπληρωθούν μεταξύ του '20 και του '30. Αυτά πήγαν και
τα έσπρωξαν τοκιζόμενα για μετά το '30! Ουσιαστικά σου λένε «μη μου τα
δώσεις τώρα, μου τα δίνεις στο μέλλον τοκιζόμενα».
Τα πρώτα τρία μνημόνια ήταν μεταξύ ενός και τριών ετών, αυτό είναι
για 30 χρόνια! Δεν περιέχει το πολιτικό πρόβλημα να πηγαίνεις στη Βουλή
να εξασφαλίζεις συνεχώς δόσεις, απλά σου λέει «μη με πληρώνεις, μέχρι
τότε». Κι εκεί έρχεται το δεύτερο κομμάτι του μνημονίου: Για να μπορούμε
να προσποιηθούμε λογιστικά ότι θα έχουμε τα λεφτά, πρέπει να έχουμε
μέχρι το 2060 πρωτογενή πλεονάσματα που καμία χώρα του κόσμου δεν είχε!
Άρα το τέταρτο μνημόνιο στο οποίο βρισκόμαστε
είναι το χειρότερο απ' όλα γιατί είναι το μακρύτερο και είναι αυτό που
εξασφαλίζει ότι όχι μόνο η σημερινή γενιά, αλλά και η επόμενη γενιά θα
ζει υπό καθεστώς χρεοδουλοπαροικίας που εξασφαλίζει ερημοποίηση μέσα από
τη μετανάστευση.
Παρόλα αυτά δεν ακούμε για νέες περικοπές και νέα μέτρα όπως τα προηγούμενα χρόνια.
Τρελαίνομαι όταν τα ακούω αυτά! Ας πούμε ότι έχετε μια επιχείρηση.
Πρέπει να πληρώνετε 75% των κερδών σας στο κράτος! Δεν είναι περικοπή
από έναν μικροεπιχειρηματία όταν του λες ότι το 75% των κερδών του θα το
δίνει στο κράτος, όταν στη Βουλγαρία είναι 10%; Αυτό εγγυάται τη
συστηματική συρρίκνωση για πάντα. Δεν υπάρχει πιθανότητα να αναπνεύσει η
ελληνική κοινωνική οικονομία όταν το 75% πάει σε φόρους και εισφορές
και έχεις 100% προπληρωμή του φορολογητέου ποσού για την επόμενη χρονιά!
Στην κυβέρνηση προσπαθούν να κερδίσουν εκλογές κάνοντας ολική
επαναφορά του πρότερου αμαρτωλού πολιτικού συστήματος: Παροχολογία χωρίς
να υπάρχουν καν παροχές! Με κάτι φραγκοδίφραγκα, κάτι εξευτελιστικά
χαρτζιλίκια προσπαθούν οι του ΣΥΡΙΖΑ να πείσουν ότι είμαστε στη νέα
μεταμνημονιακή πολιτική και από την άλλη μεριά έχεις τη γνωστή
ρεβανσιστική, ακροδεξιά που έχει πάρει τη μορφή της Νέας Δημοκρατίας να
υπόσχεται ένα κράτος ατσαλένιο και ιδιωτικοποιήσεις.
Και σε επίπεδο διαδηλώσεων, όμως, παρατηρούμε μια σχετική ηρεμία σε σύγκριση με την περίοδο πριν το 2015.
Αυτό που συνέβη το 2011 με τους Αγανακτισμένους, δε επαναλήφθηκε
ποτέ. Ο κόσμος έχει απογοητευτεί. Βγήκε στους δρόμους, μας υποστήριξε,
πήραμε το 62% και μετά προδόθηκε και έχασε οποιαδήποτε ελπίδα ότι το
πολιτικό σύστημα — είτε μέσα από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες είτε
από τους δρόμους — μπορεί να αλλάξει κάτι για τη ζωή του. Όπως συνέβη το
'30 στη Μεγάλη Ύφεση που ο κόσμος μένει σπίτι και γλύφει τις πληγές
του, αυτό συμβαίνει και σήμερα. Δε σημαίνει ότι ο κόσμος αποδέχεται ότι
έχουμε ανάκαμψη.
Μήπως η πολιτική περίοδος του «ναι» ή «όχι» στο μνημόνιο έχει παρέλθει; Εσείς, στο ΜέΡΑ25, βάζετε μπροστά τα θέματα οικονομίας…
Όταν είσαι αιχμάλωτος, βάζεις μπροστά την απόδραση. Εάν δεν
τελειώσουμε με τη χρεοδουλοπαροικία, δεν υπάρχει πιθανότητα για
οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση για τη νέα γενιά.
Εκτιμάτε ότι στις επόμενες εκλογές θα κυριαρχήσει και πάλι η αντιπαράθεση για το μνημόνιο;
Το ελληνικό σύστημα πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας θα κάνει τα
πάντα για να έχουμε μια κακοφωνία, μια εκατέρωθεν δαιμονοποίηση και μια
συζήτηση από την οποία κανείς δε βγάζει άκρη. Γιατί αυτή η θολούρα είναι
εργαλειακά πολύ χρήσιμη για μια ολιγαρχία που δε θέλει να αλλάξει
τίποτα. Εμείς, ως ΜέΡΑ25, δε χρησιμοποιούμε καμία τακτική, το μόνο που
λέμε στον κόσμο είναι πως «γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ένα πράγμα σε πονάει
πως τα παιδιά σου είτε έχουν φύγει στο εξωτερικό είτε θα μείνουν στο
εσωτερικό με πολύ χαμηλές προσδοκίες. Εάν θέλουμε να το αλλάξουμε αυτό,
πρέπει να κάνουμε κάποια πράγματα. Εάν διαφωνείτε μαζί μας, πείτε μας
πού διαφωνείτε».
Με ποια ατζέντα θα κατέβει το ΜέΡΑ25 στις εκλογές; Ζητάτε μία επανάληψη του α' εξαμήνου του 2015;
Το ΜέΡΑ25 είναι το μοναδικό κόμμα που έχει κατεβάσει πλήρες,
ολοκληρωμένο, συνεκτικό, εκλογικό πρόγραμμα. Πηγαίνετε στο mera25.gr και
δείτε τι προτείνουμε. Γιατί πιστεύουμε ότι πρέπει να κρινόμαστε στη
βάση πολύ συγκεκριμένων προτάσεων που κάνουμε. Έχουμε τις 7 τομές για
δημόσιο χρέος, κόκκινα δάνεια, δημόσια περιουσία, ΤΑΥΠΕΔ, υπερταμείο,
παράλληλο σύστημα πληρωμών, τραπεζικό σύστημα, ασφαλιστικό και επιστροφή
του ΕΚΑΣ και προτάσεις για Παιδεία — Υγεία.
Δεν επιστρέφουμε στο 2015. Το 2015 δε θα επαναληφθεί. Εμείς
προτείνουμε την άμεση νομοθέτηση αυτών που πρέπει να γίνουν, είτε
είμαστε στο ευρώ, είτε όχι, όπως την κατάργηση προπληρωμής φόρου.
Εάν θέλουν να μας πετάξουν από το ευρώ επειδή κάνουμε το προφανές, ας μας πετάξουν από το ευρώ.
Εάν θέλουν να μας πετάξουν από το ευρώ επειδή θα μειώσουμε τον ΦΠΑ από το 24% στο 18%, ας μας πετάξουν από το ευρώ.
Εάν θέλουν να μας πετάξουν από το ευρώ επειδή θα λύνουμε το πρόβλημα
των κόκκινων δανείων με την ίδρυση εταιρείας διαχείρισης ιδιωτικών
χρεών, ας μας πετάξουν από το ευρώ.
Εγώ πιστεύω ότι δε θα μας πετάξουν από το ευρώ γιατί θα τους κοστίσει
ένα τρισ. ευρώ την ώρα που βρίσκονται σε παραζάλη με Brexit, Σαλβίνι,
Μακρόν, Κίτρινα Γιλέκα. Εμείς δεν προτείνουμε ούτε απειλούμε με έξοδο
από το ευρώ.
Προεκλογικά υπάρχει πιθανότητα να συνεργαστείτε με άλλα κόμματα; Μετεκλογικά θα συνεργαζόσασταν με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Το ΜέΡΑ25 απορρίπτει τον παλαιοκομματισμό τον οποίο ορίζουμε ως εξής:
πέντε νοματαίοι από διάφορους σχηματισμούς, βρισκόμαστε και
αποφασίζουμε ότι για να εκλεγούμε, θα κατέβουμε μαζί και στο τέλος, αφού
τα βρίσκουμε, αναρωτιόμαστε τι θα πούμε στον κόσμο. Τέτοια συζήτηση
συνεργασίας δε θα γίνει με το ΜέΡΑ25.
Η μόνη συζήτηση που θέλουμε να κάνουμε και στην οποία καλούμε τους
πάντες είναι τι θα γίνει για τα κόκκινα δάνεια, το χρέος, το φορολογικό
σύστημα. Αυτή είναι η πρόταση προεκλογικά και μετεκλογικά. Αυτό που μας
ενδιαφέρει είναι τι θα γίνει. Όχι ποιος θα το κάνει, όχι με ποιους θα το
κάνει. Δυστυχώς βλέπουμε ότι ο παλαιοκομματισμός κράτα πολύ γερά. Οπότε
η δική μου πρόβλεψη είναι ότι θα κατέβουμε αυτόνομα.
Στα ψηφοδέλτια που θα κατεβάσει το ΜεΡΑ25 θα δούμε άλλα πρόσωπα εξίσου αναγνωρίσιμα με εσάς;
Έχουμε συγκεκριμένες διαδικασίες. Για την επιλογή των υποψηφίων για
το ευρω-ψηφοδέλτιο του αδελφού κόμματός μας στη Γερμανία, έγιναν
εσωκομματικές εκλογές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό θα γίνει και για το
ευρωψηφοδέλτιο και για τα εθνικά μας ψηφοδέλτια στην Ελλάδα. Το κριτήριο
είναι η συμμετοχή στις διαδικασίες για την εκπόνηση του προεκλογικού
προγράμματος. Οποίος συμμετέχει σ' αυτό και ψηφιστεί, θα είναι
υποψήφιος.
Δε μας ενδιαφέρει η πασαρέλα των τέως πολιτικών που ψάχνουν για στέγη.
Θα αποκλείατε κάποιον από το παλιό πολιτικό σύστημα;
Όχι, εφόσον συμμετάσχει στη διαδικασία εκπόνησης του προεκλογικού μας
προγράμματος ισάξια με όλους τους άλλους που έχουν έρθει και ανέλαβαν
το προσωπικό κόστος να εμφανιστούν με κάποιον σαν κι εμένα που
δαιμονοποιείται απ' όλο το σύστημα. Κανείς δεν έχει το προβάδισμα επειδή
το πρόσωπό του είναι γνωστό στα ΜΜΕ.
Γιατί επιλέξατε να κατεβείτε υποψήφιος για τις Ευρωεκλογές
στη Γερμανία; Δημοσιεύματα επιχείρησαν να συνδέσουν την απόφασή σας με
το γεγονός ότι στη Γερμανία δεν υπάρχει ελάχιστο ποσοστό για την είσοδο
στην Ευρωβουλή. Τι θα κάνετε εάν εκλεγείτε και στην Ευρωβουλή και στην ελληνική Βουλή;
Έχει ενδιαφέρον ότι διαβάζουν την πρώτη πρόταση σε μια ανακοίνωση κι
όχι τη δεύτερη. Εγώ δήλωσα ότι είναι συμβολική η παρουσία μου στο
ευρωψηφοδέλτιο του αδελφού μας κόμματος στη Γερμανία. Ο λόγος που
δέχτηκα την πρόταση είναι για να συμβολίσουμε ότι δεν υπάρχει σύγκρουση
Ελλάδας — Γερμανίας. Για τον ίδιο λόγο το DiEM25, το κίνημά μας, κομμάτι
του οποίου είναι το ΜέΡΑ25, ξεκίνησε στο Βερολίνο για να
σηματοδοτήσουμε ότι τίποτα δε θα αλλάξει στην Ευρώπη εάν δεν ξεκινήσει
στη Γερμανία που είναι το κέντρο.
Παρόλα αυτά, εγώ θα επικεντρωθώ στην προεκλογική καμπάνια του ΜέΡΑ25
στην Ελλάδα για τις εθνικές εκλογές που προβλέπω ότι θα γίνουν
ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές, τον Μάιο.
Είναι κακεντρέχεια αυτό που λένε ότι το κάνω για να εκλεγώ από τη
στιγμή που δεν πρόκειται να πάρω τη θέση στην Ευρωβουλή. Εάν οι εκλογές
στην Ελλάδα γίνουν τον Σεπτέμβριο και εγώ έχω εκλεγεί εκπρόσωπος
Γερμανών ψηφοφόρων, θα πάω στην Ευρωβουλή, θα κάνω μια ομιλία, θα
παραιτηθώ και θα ενταχθώ στην προεκλογική εκστρατεία του ΜέΡΑ25.
Τι ακριβώς είναι η Προοδευτική Διεθνής που ιδρύσατε με τον Μπέρνι Σάντερς;
Το 2008, ήταν το 1929 της εποχής μας. Όπως το '29 ξεκίνησε μια
διαδικασία αποδόμησης της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και οι μόνοι που
επωφελήθηκαν ήταν οι Ναζί και οι φασίστες, έτσι και σήμερα βλέπουμε την
κατάρρευση του πολιτικού κέντρου και τους μόνους ωφελούμενους να είναι
οι Σαλβίνι, Ζεεχόφερ, Λέπεν, Τραμπ. Οι παππούδες μας απέτυχαν τη
δεκαετία του '30 να ενωθούν παγκοσμίως γιατί οι τραπεζίτες ενώνονται, οι
φασίστες ενώνονται, μόνο οι προοδευτικοί δεν ενώνονται.
Αυτός είναι ο σκοπός της Προοδευτικής Διεθνούς: Να πετύχουμε τώρα, σε
αυτή τη μεταμοντέρνα δεκαετία του '30, αυτό που δεν πετύχαμε ως
προοδευτικοί στην αρχική δεκαετία του '30. Το DiEM25 με τον Μπέρνι
Σάντερς ξεκινήσαμε αυτό το κάλεσμα σε προοδευτικές δυνάμεις σε όλον τον
κόσμο να βρεθούμε και ανεξάρτητα από χώρα να δώσουμε απαντήσεις σε
ερωτήματα όπως τι νομισματικό σύστημα θέλουμε παγκοσμίως, πώς θα
χρηματοδοτήσουμε τη διάσωση του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή.
Διαβάζουμε για τη νέα ταινία που ετοιμάζει ο Κώστας Γαβράς, η
οποία θα βασίζεται στα γεγονότα του 2015. Δημοσιεύματα ανέφεραν ότι ο
Γιάννης Στάνκογλου θα σας υποδυθεί. Πώς σας φαίνεται ένα τέτοιο
ενδεχόμενο;
Ο Κώστας Γαβράς μου έκανε τεράστια τιμή όταν μερικές μέρες μετά την
παραίτησή μου με προσέγγισε και μου είπε ότι «η τελευταία μου ταινία
θέλω να είναι για εσένα». Από εκείνη τη μέρα δουλέψαμε μαζί για το
σενάριο που το έγραψε εκείνος. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι ο Κώστας θα
λάβει τη γνώμη μου σοβαρά όσον αφορά το καλλιτεχνικό κομμάτι και τους
ηθοποιούς. Υπάρχει αγάπη, συνεργασία, αλλά όπως δεν επεμβαίνει εκείνος
με την οικονομική και πολιτική μου κρίση, έτσι κι εγώ δεν επεμβαίνω με
την καλλιτεχνικής του κρίση.
Ως λάτρης του κινηματογράφου, θεωρώ ότι ο δημιουργός είναι ο
σκηνοθέτης. Τον κ. Στάνκογλου δεν τον γνωρίζω. Θα τον γνωρίσω κάποια
στιγμή… Αυτόν που γνωρίζω είναι τον Κώστα Γαβρά.
