Ο Μητσοτάκης πέτυχε «διάνα» – Έβαλε υποψήφιο υβριστή του Καραμανλή που ήθελε σκέτο «Μακεδονία»
Διαβάστε σχετικά για Άδωνις Γεωργιάδης, Αντώνης Σαμαράς, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Κώστας Καραμανλής, Νέα Δημοκρατία, Παύλος Ελευθεριάδης,
«Διάνα» πέτυχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις επιλογές του για τους 15 νέους υποψηφίους για τις ευρωεκλογές, με τον αρχηγό της ΝΔ να θέλει να κάνει ένα σαφές άνοιγμα στο χώρο του Ποταμιού.
Οι υποψηφιότητες που ανακοινώθηκαν χθες από τη ΝΔ αποτελούν προσωπικές επιλογές του κ. Μητσοτάκη, καθώς είναι χαρακτηριστικό ότι αυτές δεν πέρασαν ποτέ από τα αρμόδια κομματικά όργανα, όπως συνηθιζόταν στο παρελθόν έστω για μία τυπική έγκριση.
Οι επίμαχες επιλογές ωστόσο έχουν αρχίσει ήδη να προκαλούν έντονες γκρίνιες στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, καθώς πέραν της εμφανούς προσπάθειας γειτνίασης με το Ποτάμι, η υποψηφιότητα του Παύλου Ελευθεριάδη έχει καταφέρει να εκνευρίσει σφόδρα τόσο τον πρώην Πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή όσο και τον Αντώνη Σαμαρά και Άδωνι Γεωργιάδη, για διαφορετικούς λόγους το κάθε «μπλοκ».
Η στάση που έχει τηρήσει στο μείζον θέμα του Μακεδονικού ο εν λόγω υποψήφιος σήμανε κόκκινο συναγερμό στο στρατόπεδο των «μακεδονομάχων» της ΝΔ, αφού με την επιλογή του αυτή ο κ. Μητσοτάκης επιβεβαιώνει το προσχηματικό της αντίθεσής του στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Και τούτο, διότι ο κ. Ελευθεριάδης έχει αρθρογραφήσει στο παρελθόν με τίτλο «Γιατί αντιδρούμε στο Δημοκρατία της Μακεδονίας; Ποιο εθνικό συμφέρον βλάπτεται;»
Από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Κώστα Καραμανλή έως την Ντόρα Μπακογιάννη και τους εθνικιστές του ΛΑΟΣ (χωρίς φυσικά να κατονομάζει τους Άδωνι Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη) το κείμενο με τίτλο «Εθνικισμός και εθνικό συμφέρον» αν και γράφτηκε στο τέλος του 2007, δηλαδή την περίοδο που είχαν κορυφωθεί οι διαπραγματεύσεις ενόψει της Συνόδου του Βουκουρεστίου, έχουν διαχρονική αξία αφού ο Παύλος Ελευθεριάδης φαίνεται ότι είναι υπέρ ακόμη και στο όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας»!
«Γιατί αντιδρά η Ελλάδα στον αυτοπροσδιορισμό της πΓΔΜ ως «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»; Ποιο εθνικό της συμφέρον βλάπτεται;» αναρωτιέται ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ Παύλος Ελευθεριάδης, και κατηγορεί το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας εκείνη την εποχή, δηλαδή την Ντόρα Μπακογιάννη, ότι το επιχείρημα που χρησιμοποιεί, περί σφετερισμού της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας, δεν μπορεί να θεμελιωθεί!
Ο Παύλος Ελευθεριάδης ήδη από το 2007 θεωρεί ότι το μόνο ζήτημα που μας χωρίζει με τη Βόρεια Μακεδονία είναι το όνομα και κατηγορεί ευθέως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ γιατί γέννησαν το μακεδονικό ζήτημα.
«Αν τα δύο μεγάλα κόμματα είχαν περισσότερο θάρρος, θα είχαν αντισταθεί στα αισθήματα θυμού, απογοήτευσης και αγανάκτησης, που γέννησαν το «μακεδονικό ζήτημα».
»Αντί να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό ότι τα διάχυτα συναισθήματα αυτά ήταν υπερβολικά και τελικά εσφαλμένα, και τα δύο υποδαύλισαν τη λαϊκή αγανάκτηση για μικροκομματικά οφέλη και τώρα ευθύνονται για την επιτυχία του ΛΑΟΣ.
»Το μακεδονικό θέμα όμως είναι πλέον ανύπαρκτο, και το εθνικό μας συμφέρον απαιτεί επιτέλους να πούμε ότι είναι ανύπαρκτο» σημειώνει χαρακτηριστικά ο Π. Ελευθεριάδης.
Μητσοτάκης – Παπανδρέου χάιδεψαν τον εθνικισμό
Σε άλλο σημείο με αφορμή μια ιστορική αναδρομή του ζητήματος κατηγορεί τους δύο πρώην πρωθυπουργούς Κωνστ. Μητσοτάκη και Ανδρέα Παπανδρέου γιατί με την στάση τους αγνόησαν το εθνικό συμφέρον.
«Η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης είναι εγκλωβισμένη στην πολιτική των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Παπανδρέου της περιόδου 1990-1995· μια πολιτική που χαϊδεύει το εύκολο πάθος και τον εθνικισμό μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης αλλά αγνοεί το εθνικό συμφέρον» υπογραμμίζει ο Π.Ελευθεριάδης.
Παλινδρομεί ο Καραμανλής
Στο άρθρο καταπέλτης ο Παύλος Ελευθεριάδης θεωρεί ότι οι ευθύνες του Κ.Καραμανλή είναι μεγάλες γιατί στέκεται εμπόδιο σε μια λύση δείχνοντας ότι το όνομα είναι σημαντικότερο από την σταθερότητα στην περιοχή.
«Η επίσημη πολιτική μας, παρά τις παλινδρομήσεις του Πρωθυπουργού κατά την προεκλογική περίοδο, είναι ότι απειλούμε σήμερα με άσκηση βέτο την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και τη συνέχιση της πορείας της στην ΕΕ.
»Η κυβέρνηση σήμερα φαίνεται ότι θεωρεί πως το όνομα της πΓΔΜ είναι κάτι πιο σημαντικό από τη σταθερότητα και την ειρήνη της περιοχής μας.
»Ότι ο κίνδυνος εμφυλίου πολέμου δύο ώρες από τη Θεσσαλονίκη είναι κάτι ήσσονος σημασίας» καταγγέλλει εμμέσως πλην σαφώς ο Π.Ελευθεριάδης.
Οι εθνικιστές υπουργοί του Καραμανλή άλλαξαν το Greece;
Αυτό όμως που κάνει ιδιαίτερη αίσθηση είναι ότι στο κλείσιμο του άρθρου στέκεται στην αλλαγή του ονόματος της χώρας από Greece σε Hellenic Republic και το συνδέει με το… Μακεδονικό!
«Είναι ειρωνικό το ότι στο όνομα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς η κυβέρνηση επενδύει τόσο κόπο στο όνομα μιας άλλης χώρας, ενώ είναι τόσο σπάταλη με το δικό μας» σημειώνει θέλοντας να αναδείξει την αναντιστοιχία που υπάρχει κατά την άποψή του στην στάση της χώρας μας αφού το Greece ονομαστήκαμε το 1832 από την Συνθήκη του Λονδίνου!
Όσο για την αλλαγή του ονόματος από Greece σε Hellenic Republic το συνδέει με τον «εθνικιστικό θυμό κάποιων υπουργών ή υφυπουργών» της κυβέρνησης Καραμανλή το 2007…
«Είναι εντυπωσιακό πώς η πολιτική μας για τα Σκόπια συμβαδίζει με μια ακατανόητη πολιτική στο θέμα του ονόματος της δικής μας χώρας.
»Όταν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μάς αφαίρεσε τα διαβατήριά μας τον περασμένο Ιανουάριο, μας τα αντικατέστησε με νέα διαβατήρια τα οποία ενώ χρησιμοποιούν την αγγλική γλώσσα συνεχίζουν να αρνούνται να χρησιμοποιήσουν τον όρο «Greece», που σημαίνει ακριβώς Ελλάδα, αρχαία και σύγχρονη.
»Το όνομα της χώρας μας φέρεται μόνον ως Hellenic Republic, και πουθενά ως «Greece» (ή «Grèce» ή «Griechenland») όπως είναι διεθνώς γνωστό, με αποτέλεσμα να με ρωτούν σε διάφορα αεροδρόμια οι υπάλληλοι από ποια χώρα προέρχομαι.
»Ομολογώ ότι αγνοώ τον λόγο της προτίμησης αυτής αλλά υποθέτω ότι έχει σχέση με τον εθνικιστικό θυμό κάποιων υπουργών ή υφυπουργών» καταλήγει το άρθρο του Παύλου Ελευθεριάδη.
Ο «αδύναμος Καραμανλής» έχασε τον έλεγχο της οικονομίας και παραποίησε τα στατιστικά στοιχεία
Την άποψη αυτή δεν την έχει κάποιος ορκισμένος εχθρός της ΝΔ και του Κώστα Καραμανλή προσωπικά αλλά ένας καθηγητής Πανεπιστημίου που είναι πλέον υποψήφιος στα γαλάζια ευρωψηφοδέλτια.
Σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στον διεθνή Τύπο, ο καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, κατηγορεί επίσης τον Μακεδόνα πολιτικό ότι παρά το γεγονός ότι διεκδίκησε την εξουσία ως μεταρρυθμιστής πρωθυπουργός και υποσχέθηκε να μειώσει το κράτος, όταν ανέλαβε την εξουσία υποχώρησε μπροστά στα οργανωμένα συμφέροντα.
Σε άλλο χαρακτηριστικό σημείο του κειμένου σημειώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ:
«Στα τελευταία δύο χρόνια της διακυβέρνησής του, αγωνιζόμενος με πλειοψηφία μόλις δύο εδρών, παραποίησε τα στατιστικά στοιχεία σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κερδίσει τις πρόωρες εθνικές εκλογές που προκάλεσε ο ίδιος. Το κόμμα του συνετρίβη».
Το άρθρο υπό τον τίτλο «Το κράτος των λίγων: Πως οι Ολιγάρχες κατέστρεψαν την Ελλάδα» είχε δημοσιευθεί τον Δεκέμβριο του 2014 στην αμερικανική έκδοση του περιoδικού Foreign Affairs.
Όμως ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ δεν σταμάτησε εκεί.
Στο ίδιο κλίμα ήταν και το άρθρο που δημοσίευσε στην βρετανική Telegraph όπου μεταξύ άλλων κατηγορούσε ΠΑΣΟΚ αλλά και ΝΔ για λαϊκισμό, ενώ ταυτόχρονα σημείωνε πως και τα δύο κόμματα έφταιγαν για τον προστατευτισμό που υπήρχε στην οικονομία και ιδιαίτερα προς την διαπλοκή.
Η αιχμηρή πένα του Παύλου Ελευθεριάδη στο συγκεκριμένο άρθρο με τίτλο «Η Ελλάδα είναι θύμα της δικής της αδιαφάνειας και διαφθοράς» κατηγόρησε ευθέως τον Κώστα Καραμανλή ότι ήταν ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης που «διακρίθηκε σε αυτή την κακοδιαχείριση, διορίζοντας περίπου 150.000 δημόσιους υπάλληλους και τελικά έχασε τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών το 2007-2009».
Who is Who
Ο Παύλος Ελευθεριάδης όπως σημειώνει στην ιστοσελίδα του, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967 και μεγάλωσε στο Παλαιό Φάληρο και τη Γλυφάδα.
Πήγε σχολείο στη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή στην Αθήνα και σπούδασε στο Νομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε με άριστα το 1990.
Συνέχισε τις σπουδές του ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών στο Πανεπιστήμιo του Cambridge από όπου πήρε το διδακτορικό του το 1995.
Υπηρέτησε τη θητεία του στον Στρατό Ξηράς, στην Τρίπολη, την Αθήνα και τη Σύμη.
Από το 2003 διδάσκει στην Οξφόρδη ενώ το 2001 ήταν Επισκέπτης Καθηγητής στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης, ενώ από το 1998 έως το 2003 δίδαξε στο London School of Economics.
Το 2005 του απονεμήθηκε το Βραβείο Μποδοσάκη. Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.
Διαβάστε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το άρθρο του στο Foreign Affairs όπως το αναδημοσίευσε στην προσωπική του ιστοσελίδα:
Από τις πολλές οικονομικές κρίσεις που έχουν ταλαιπωρήσει την Ευρωζώνη, η κρίση της Ελλάδας ξεχωρίζει για το γεγονός ότι δεν συνέβη επειδή οι τράπεζες επεκτάθηκαν υπερβολικά, όπως συνέβη σε άλλες χώρες, αλλά επειδή η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, του οποίου το κόμμα «Νέα Δημοκρατία» βρέθηκε στην εξουσία από το 2004 έως το 2009, έχασε τον έλεγχο των δημοσίων οικονομικών.
Το 2003, λίγο πριν ο Καραμανλής αναλάβει την εξουσία, η σχέση του ελληνικού χρέους προς το ΑΕΠ βρισκόταν περίπου στο 97 τοις εκατό.
Στο τέλος της θητείας του, ο αριθμός αυτός είχε φτάσει σχεδόν στο 130 τοις εκατό.
Είναι ίσως παράδοξο, αλλά ο Καραμανλής διεκδίκησε την εξουσία ως μεταρρυθμιστής και υποσχέθηκε να μειώσει το κράτος, να ανοίξει την οικονομία και να καθαρίσει την πολιτική.
Και όμως, όταν βρέθηκε στην εξουσία, υποχώρησε μπροστά στα οργανωμένα συμφέροντα.
Κατά την διάρκεια των πέντε ετών της διακυβέρνησής του διόρισε σύμφωνα με εκτιμήσεις 150.000 άτομα στο ευρύτερο δημόσιο φέρνοντας τον συνολικό αριθμό πάνω από το ένα εκατομμύριο, ή 21 τοις εκατό του ενεργού πληθυσμού.
Κατά την ίδια περίπου περίοδο οι δημόσιες δαπάνες της υγείας έκαναν άλμα από το πέντε τοις εκατό του ΑΕΠ σχεδόν στο επτά τοις εκατό, δημόσιες δαπάνες για συντάξεις πήγαν από το 11.8 τοις εκατό στο 13 τοις εκατό.
Η οικονομική ανάπτυξη που ακολούθησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας βοήθησε τον Καραμανλή να κερδίσει με μικρή διαφορά την επανεκλογή του το 2007.
Αλλά στα τελευταία δύο χρόνια της διακυβέρνησής του, αγωνιζόμενος με πλειοψηφία μόλις δύο εδρών, παραποίησε τα στατιστικά στοιχεία σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κερδίσει τις πρόωρες εθνικές εκλογές που προκάλεσε ο ίδιος. Το κόμμα του συνετρίβη.
Ο Καραμανλής έδρασε όχι τόσο από απερισκεψία, όσο από αδυναμία.
Τρεις δομικοί λόγοι, όλοι τους αποτελέσματα μακροπρόθεσμων αλλαγών στην ελληνική πολιτική ζωή, περιόρισαν το πεδίο δράσης του.
Ο πρώτος ήταν η δημόσια διοίκηση, η οποία δεν ήταν σε θέση να εφαρμόσει οποιοδήποτε μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα.
Η αποδιοργάνωσή της είχε ξεκινήσει την δεκαετία του 1980 όταν τα πολιτικά κόμματα ανέλαβαν όλο και μεγαλύτερο ρόλο στην στελέχωση της διοίκησης.
Στην θεωρία, η αλλαγή αυτή ήταν μια προσπάθεια να αντισταθμιστεί η συντηρητική τάση της ελληνικής γραφειοκρατίας, που ήλθε ως αποτέλεσμα του Εμφυλίου Πολέμου του 1946-49.
Αλλά η πολιτική ανάμειξη γρήγορα έγινε ένα μόνιμο στοιχείο της κεντρικής διοίκησης, ώστε οι υπουργοί διόριζαν τους ευνοούμενούς τους σχεδόν κατά βούληση.
Μέσα σε μια δεκαετία η ευρύτερη δημόσια διοίκηση διπλασιάστηκε σε μέγεθος.
Πολύ απλά, ο Καραμανλής είχε ελάχιστο έλεγχο πάνω στο κόμμα του.
Λόγω της δομής του ελληνικού εκλογικού συστήματος, οι πιο πολλοί πολιτικοί εκλέγονται σε πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες και συχνά αναμετρώνται με υποψηφίους από το κόμμα τους.
Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Καραμανλής ο ανταγωνισμός στις μεγαλύτερες και ταχύτερα αναπτυσσόμενες εκλογικές περιφέρειες – δηλαδή σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πειραιά οι οποίες από εκλέγουν 96 από τις 300 έδρες του κοινοβουλίου – είχε ήδη γίνει εξαιρετικά έντονος.
Σε ένα τέτοιο ανταγωνιστικό περιβάλλον η προβολή στην τηλεόραση και η ιδιωτική χρηματοδότηση ήταν απόλυτα σημαντικές για την εκλογική επιτυχία.
Και με την πρόσβαση σε πλούσιους χρηματοδότες και τις ελίτ των μέσων ενημέρωσης, οι πολιτικοί των αστικών εκλογικών περιφερειών μπορούσαν να γίνουν πρωταγωνιστές στην εθνική πολιτική ζωή χωρίς να χρειάζονται κομματικούς μηχανισμούς.
Πολλοί χρωστούσαν την εκλογή τους στους ισχυρούς ολιγάρχες, ενώ άλλοι σε επαγγελματικές ενώσεις ή συνδικάτα. Οι δήθεν σύμμαχοι του Καραμανλή στη βουλή είχαν λίγα κίνητρα να δράσουν σύμφωνα με το πρόγραμμά του.
