Στην πλειοδοσία το έχουν ρίξει οι κυβερνητικοί επιστήμονες με αφορμή τα κρούσματα και την παραλλαγή Δέλτα με σκοπό να τρομοκρατήσουν τους πολίτες ώστε να τρέξουν να εμβολιαστούν και μέρα με την ημέρα αυξάνουν αυτά που έρχονται παρουσιάζοντας κάθε ημέρα και άλλο γράφημα/δήλωση.
Αυτό είδαμε χθες σε τηλεοπτική εκπομπή τον καθηγητή πνευμονολογία και αντιπρόεδρο της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας, ΝίκοςΤζανάκη που εκτίμησε πως «υπάρχουν εκτιμήσεις για 2.500-3.000 κρούσματα τον Αύγουστο, ωστόσο εμείς πιστεύουμε ότι θα πάμε γρηγορότερα εκεί, ίσως και την ερχόμενη εβδομάδα».
Και τον ίδιο επιστήμονα σήμερα σε άλλην εκπομπή να μιλά για μέχρι και 6.000 κρούσματα!
Τον Αύγουστο μπορεί να έχουμε 3.000 κρούσματα COVID ημερησίως στο πιο ευμενές σενάριο, 4.000 κρούσματα στο πιθανότερο, αλλά ακόμα και 6.000 στο χειρότερο σενάριο, προειδοποίησε μέσω του ΣΚΑΪ ο καθηγητής Πνευμονολογίας Νίκος Τζανάκης παρουσιάζοντας σχετικό πίνακα.
«Οι ανεμβολίαστοι θα κολλήσουν σχεδόν όλοι. Ένα παιδάκι που θα επιστρέψει σπίτι του από την κατασκήνωση είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα κολλήσουν όλοι οι οικείοι του με τους οποίους θα έρθει σε επαφή έστω μερικά λεπτά αυτό το παιδάκι» προειδοποίησε ο Νίκος Τζανάκης.
«To μπλε είναι τα κρούσματα και μάλιστα οι κινητοί μέσοι όροι τους για να είναι συγκρίσιμοι, η κόκκινη γραμμή το μοντέλο μας που τρέχουμε, βλέπετε ποσό καλά προσαρμόζεται στα κρούσματα η προσομοίωση έγινε χθες το βράδυ. Η (κάτω) διακεκομμένη γραμμή είναι μια πρόβλεψη που θα τη θεωρούσα παρά πολύ ευμενή αν συνέβαινε, που σημαίνει ότι θα ανέβουμε προς τον Αύγουστο γύρω στα 3.000 κρούσματα σαν κινητός μέσος όρος. Τη θεωρώ ευμενή, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχίσει ή θα αυξηθεί ο εμβολιαστικός ρυθμός και θα προσπαθήσουμε να πειθαρχήσουμε στα μέτρα. Αν τα τηρήσουμε, ενδεχομένως να υλοποιηθεί αυτό το ευμενές σενάριο» σημείωσε ο καθηγητής.
«Η πιο σωστή ίσως πρόβλεψη, αυτό που τελικώς θα γίνει είναι η δεύτερη προς τα πάνω διακεκομμένη γραμμή, η οποία θα προσεγγίσει τα 4.000 κρούσματα σαν κινητός μέσος όρος προς τις αρχές Αυγούστου και βεβαίως θα ξεπεράσουμε τα 3.000 κρούσματα περίπου στις 20 με 22 Ιουλίου».
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!Παραπάνω, συνέχισε ο κ. Τζανάκης, βλέπετε επίσης μια διακεκομμένη γραμμή που θα συμβεί αν πέσει ο εμβολιαστικός ρυθμός περίπου 30% με 50% απ’ ό,τι είναι τώρα. Σηματοδοτείται μια περαιτέρω εκθετική αύξηση των κρουσμάτων που δεν ξέρουμε που θα πάει, η κορυφή της είναι ακόμα άδηλη, μπορεί να πάει στα 5.000 κρούσματα, μπορεί στα 4,500 μπορεί και στα 6.000 κρούσματα… Επομένως πρέπει να σκεφτούμε πώς θα αυξήσουμε τον εμβολιαστικό ρυθμό και να περιέχουμε το ευμενές σενάριο».
Πρώτον, οι χρήσεις της πανδημίας δεν μπορούν να μελετηθούν ανεξάρτητα από την ιστορία του ζεύγματος υγεία - ασθένεια. Δεύτερον, ιστορικά, οι χρήσεις –όχι η αντιμετώπιση της πανδημίας– δεν ήταν ανεξάρτητες από την πολιτική πόλωση που οξύνεται σε καταστάσεις αναβρασμού, π.χ. σε καταστάσεις πολέμου, φυσικών καταστροφών, τυφλής τρομοκρατίας, μαζικής βίας κ.λπ. Δηλαδή, σε ακραίες καταστάσεις που, δίχως δεύτερη σκέψη, ο άνθρωπος αντάλλασσε την ελευθερία του με την προστασία της ζωής.
Το τρίτο (και όχι τελευταίο) σημείο των χρήσεων συνδέεται με τη μετατόπιση από την πανδημία στην κατάσταση της «μόλυνσης» και, από εκεί, στους λογής αποδιοπομπαίους, στην εξατομίκευση της ευθύνης και τον κοινωνικό στιγματισμό. Και όλα τους, ωσάν να είναι απούσα η πανδημία, όπως και το όριο του κρατικού λειτουργού και ρυθμιστή στη δημοκρατική πολιτεία, ο οποίος αποφασίζει εξαναγκαστικά ποιος είναι ο «κανονικός» και ποιος ο «αποκλίνων». Ποιος εξαιρείται, ποιος επιβραβεύεται, ποιος τιμωρείται, ποιος στιγματίζεται;
Ως προς το ζεύγμα υγεία - ασθένεια, κατά τον 19ο αιώνα πρυτάνευε η άποψη ότι η αρρώστια ταιριάζει με τον χαρακτήρα του ασθενούς, όπως η τιμωρία ταιριάζει στον αμαρτωλό. Αυτή η αντίληψη αντικαταστάθηκε από την άποψη ότι η «υγεία είναι η σιωπή των οργάνων», ενώ η «νόσος είναι η εξέγερση των οργάνων», με την έννοια ότι, μέσω του σώματος, η αρρώστια «ομιλεί» ωσάν να είναι μορφή «αυτο-έκφρασης», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις δραματουργίες των αλληλεπιδράσεων, των σχέσεων και των κοινωνικών ιεραρχήσεων που, πάντα, ρυθμίζονταν βάσει της διαχωριστικής γραμμής «κανονικού» και «μη κανονικού». Η κοινωνιολογία της υγείας μάς λέει ότι για μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα η υγεία και η ασθένεια θεωρήθηκαν αντίθετες.
Η υγεία ήταν απλώς απουσία ασθένειας, με την ασθένεια να οδηγεί σε «βιολογικό μειονέκτημα» και την υγεία (δηλαδή τη ζωή χωρίς ασθένεια) να ταυτίζεται με «κανονική» ανθρώπινη κατάσταση. Η απόπειρα διατύπωσης ενός πιο ολιστικού ορισμού της υγείας που συνδύαζε κοινωνικές και βιολογικές όψεις του θέματος έγινε το 1946 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Ο ΠΟΥ όρισε την υγεία ως «κατάσταση πλήρους σωματικής, πνευματικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς ως απουσία νόσου ή απουσία αναπηρίας». Ο ορισμός που παρέμεινε αμετάβλητος από την πρώτη δημοσίευσή του το 1948, είναι η βάση πάνω στην οποία γίνονται οι προσεγγίσεις και η στατιστική της υγείας και της ασθένειας και χαράσσονται οι σχετικές δημόσιες πολιτικές υγείας.
Ως προς την πολιτική πόλωση, τα δεξιά και αριστερά κινήματα είχαν –κατά παράδοξο και άκρως αποκαλυπτικό τρόπο– την τάση να χρησιμοποιούν την εικονοποιία (π.χ., κουβέντα για θανατηφόρες πολιτικές, κοινωνική πληγή, σήψη, καρκίνους, άρρωστες πολιτικές κ.λπ.) και τις μεταφορές της νόσου (π.χ. παθογένειες, νοσογόνες αιτίες, μολύνσεις κ.λπ.) για να επικρίνουν το ένα το άλλο ή για να απευθυνθούν στα ακροατήριά τους. Ουδεμία ελληνική πρωτοτυπία.
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι «η χώρα κατάφερε να αντιμετωπίσει την κρίση με πολύ καλύτερο τρόπο από πολλές άλλες χώρες» (Κ. Μητσοτάκης) και ότι τα δικά της όργανα λειτουργούν άριστα και ότι η αντιπολίτευση νοσεί και «σαμποτάρει τον εμβολιασμό». Η αντιπολίτευση θεωρεί ότι η κυβέρνηση νοσεί και ότι με κυβερνητική ευθύνη η κοινωνία οδηγείται στον Μεσαίωνα με δωράκια, λίστες Πέτσα, απειλές, πρόστιμα κ.λπ.
Ομως, είναι άλλο πράγμα να βγεις μπροστά στην πανδημία και ενεργά με το παράδειγμά σου να πείσεις το σύνολο των πολιτών για την υπόθεση των μέτρων ή του εμβολιασμού (κάτι που θα πρέπει να κάνει με συνέπεια η Αριστερά), είναι άλλο πράγμα η θεωρητική συζήτηση και ο διάλογος που γίνεται εδώ, άλλο πράγμα ο καταναγκασμός και οι απειλές του κ. Χαρδαλιά και άλλο πράγμα ο διαχωρισμός της κοινωνίας σε κανονικούς (οι κυβερνητικοί) και αποδιοπομπαίους (οι αντίπαλοι της κυβέρνησης) που ευθύνονται για το προπατορικό αμάρτημα.
Το σχέδιο της κυβέρνησης να κάνει τον βίο αβίωτο στους «ανεμβολίαστους» δείχνει πανικό. Αποκαλύπτει παραλείψεις και αποτυχία επίτευξης στόχων. Για την κυβέρνηση στόχοι είναι μείωση δαπανών υγείας, «εξορθολογισμοί» και συγχωνεύσεις νοσοκομείων. Τα άλλα είναι «εχθροί». Επ’ αυτού, ας θυμηθούμε τα λόγια με τα οποία ξεκινούσε το βιβλίο της «Η νόσος ως μεταφορά» η Σούζαν Σόνταγκ: «H νόσος είναι η σκοτεινή πλευρά της ζωής, μια δεύτερη, πιο δυσβάσταχτη υπηκοότητα. Καθένας μας γεννιέται κατέχοντας διπλή υπηκοότητα, μία στο βασίλειο των υγιών και μία στο βασίλειο των αρρώστων. Αν και όλοι μας προτιμούμε να χρησιμοποιούμε μόνο το διαβατήριο του υγιούς, αργά ή γρήγορα καθένας από μας υποχρεώνεται, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα, να πολιτογραφηθεί υπήκοος κι εκείνου του άλλου τόπου» (εκδ. Υψιλον, 1993, σ. 9).
Προσπαθούν οι κυβερνήσεις, προσπαθούν και οι ειδικοί να πείσουν τους πολίτες να σπεύσουν να εμβολιαστούν για να χτιστεί τείχος ανοσίας και να μην πάμε σε νέες οριζόντιες καραντίνες που θα πλήξουν ανεπανόρθωτα τις οικονομίες. Μερικές κυβερνήσεις μετέρχονται και ανοίκεια μέσα. Απειλούν, εκβιάζουν, μοιράζουν φιλοδωρήματα, στιγματίζουν, διχάζουν. Ωστόσο, το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα είναι κατώτερο των προσδοκιών και κατώτερο των περιστάσεων. Το ρεύμα των αρνητών μπορεί να υποχωρεί, το ρεύμα όμως των σκεπτικιστών καλά κρατεί, ενώ η πανδημία αντιστέκεται σθεναρά και «υπόσχεται» κλιμάκωση με το πέρας του καλοκαιριού.
Γιατί ο σκεπτικισμός παραμένει υπολογίσιμο μέγεθος παρά την αύξηση των κρουσμάτων και τις δυσοίωνες προβλέψεις των επιδημιολόγων; Μα, επειδή βλέπουν οι άνθρωποι που έχουν προβληματισμό για τα εμβόλια ότι από πολλές πλευρές επιχειρείται απαξίωση των εμβολίων. Στην αρxή στο στόχαστρο μπήκε το εμβόλιο της AsraZeneca.
Το εναρκτήριο λάκτισμα κατά του συγκεκριμένου εμβολίου έδωσε η γερμανική κυβέρνηση και την ακολούθησαν και άλλες. Πότε μας έλεγαν ότι μπορούν να το κάνουν μόνο όσοι είναι πάνω από 60 ετών, πότε ότι μπορούν να το κάνουν μόνο αυτοί που είναι κάτω από 60 ετών. Ταυτοχρόνως, υπήρχαν πολλά δημοσιεύματα -ακόμη και σε ειδικά περιοδικά- που επικαλούμενα έρευνες αμφισβητούσαν την αποτελεσματικότητα του εμβολίου, προειδοποιούσαν για φονικές παρενέργειες και επίσης έγιναν ενέργειες από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών εναντίον της εταιρείας λόγω ασυνέπειας στις παραδόσεις. Πολλοί δεν προσήλθαν στα κλεισμένα ραντεβού και αναζήτησαν εναλλακτικές λύσεις.
Μόλις έκλεισε αυτός ο κύκλος των επιθέσεων που τρόμαξε κόσμο και κοσμάκη και προκάλεσε μείωση του ρυθμού των εμβολιασμών, ήρθε η σειρά της Pfizer. Δράστης και τούτη τη φορά η Γερμανία και από κοντά το Ισραήλ. Από χθες μαθαίνουμε ότι στις δύο αυτές χώρες εκφράζονται ισχυρές αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου της Pfizer.
Τι πρέπει να υποθέσει ένας ανυποψίαστος πολίτης, ένας πολίτης που θέλει να δείξει εμπιστοσύνη στην κυβέρνησή του και στους επιστήμονες που έχουν αναλάβει να τον ενημερώσουν και να τον καθοδηγήσουν; Οτι όλα αυτά είναι φυσιολογικά; Πότε είχε δίκιο η γερμανική κυβέρνηση, τότε που έβλαπτε την AstraZeneca ή τώρα που τα βάζει με την Pfizer; Μήπως είχε δίκιο και στις δύο περιπτώσεις; Μήπως είχε άδικο τότε, έχει άδικο και τώρα; Μήπως κάποιοι παίζουν παιχνίδια στις πλάτες των λαών;
Μήπως η αλήθεια βρίσκεται στο ότι μαίνεται στο παρασκήνιο ένας σφοδρός επιχειρηματικός πόλεμος που θα έχει θύματα τους πολίτες; Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, δεν είναι δικαιολογημένοι όσοι διατηρούν επιφυλάξεις για τα εμβόλια; Δεν είναι λογικό κάποιος να περιμένει να δει πού θα καταλήξει αυτή η διαμάχη πριν πάει στο εμβολιαστικό κέντρο; Δεν είναι αρνητές όλοι όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί. Δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με ψεκασμένους και με συνωμοσιολόγους. Το έλλειμμα σοβαρότητας των κυβερνήσεων και των ειδικών (όχι όλων) από τη μια πλευρά και οι κερδοσκοπικές επιδιώξεις των εταιρειών από την άλλη δημιουργούν κλίμα καχυποψίας.
Βιετνάμ 1975, Αφγανιστάν 2021. Ευτυχώς που ο Θεός ευλογεί την Αμερική.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν θα απευθύνει διάγγελμα στον γαλλικό λαό το βράδυ της Δευτέρας, ανακοίνωσε το Ελιζέ, την ώρα που η υγειονομική κατάσταση επιδεινώνεται στη χώρα, εξαιτίας της παραλλαγής Δέλτα.
Η γαλλική προεδρία δεν έδωσε διευκρινίσεις για το περιεχόμενο του διαγγέλματος. Ωστόσο, πηγές του περιβάλλοντος του προέδρου ανέφεραν πρόσφατα ότι σκοπεύει να παρουσιάσει τους στόχους του για το τελευταίο δεκάμηνο της προεδρίας του και ιδίως τις μεταρρυθμίσεις που θα προωθήσει, όπως αυτή του συνταξιοδοτικού συστήματος.
Ενδέχεται ωστόσο να ανακοινώσει και τα μέτρα που θα αποφασίσει το Συμβούλιο κατά της Covid-19, το οποίο θα συνεδριάσει το πρωί της Δευτέρας στο προεδρικό μέγαρο. Στα θέματα που θα συζητηθούν είναι μεταξύ άλλων και ο υποχρεωτικός εμβολιασμός του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού.
«Θα λάβει υπόψη του τα υγειονομικά δεδομένα», είχε δηλώσει την Τετάρτη ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Γκαμπριέλ Ατάλ.
Νωρίτερα, ο υπουργός Υγείας Ολιβιέ Βεράν δήλωσε ότι η παραλλαγή Δέλτα αναμένεται να εκτοπίσει πολύ σύντομα όλες τις άλλες μεταλλάξεις του ιού SARS-CoV-2 στη Γαλλία και σήμερα ευθύνεται για περίπου τις μισές μολύνσεις που καταγράφονται καθημερινά.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πέφτουν οι μάσκες σιγά-σιγά στην κυβέρνηση που πλέον ενεργοποιεί ταχύτερα το μέτρο της υποχρεωτικότητας στους εμβολιασμούς καθώς αυξάνονται οι κατηγορίες των ομάδων εργαζομένων που μπαίνουν στο τραπέζι για υποχρεωτικό εμβολιασμό.
Η μετάλλαξη Δέλτα είναι η αφορμή αν και κανείς στην κυβέρνηση δεν αναφέρεται στο ζήτημα της θνητότητας ή τον συνδυασμό παρενεργειών από τα εμβόλια όπως σήμερα αποκαλυπτικά ο ΕΜΑ έφερε στην δημοσιότητα.
Ο δε εθελοντικός χαρακτήρας πηγαίνει και πάλι περίπατο γιατί απλά δεν τους "βγαίνουν οι αριθμοί" χωρίς όμως κανείς να αναλαμβάνει και την ευθύνη τυχόν παρενεργειών ειδικότερα στους νέους ανθρώπους.
Σύμφωνα με τηλεοπτικό σταθμό εξετάζεται ο υποχρεωτικός εμβολιασμός σε εργαζόμενους που είναι σε κρίσιμες υπηρεσίες αλλά και σε ευαίσθητες υποδομές για τη συνέχιση της λειτουργίας του κράτους.
Αναλυτικότερα οι εργαζόμενοι:
στην πολιτική αεροπορία
σε Κέντρα Επιχειρήσεων
στον ΔΕΔΔΗΕ
στον ΑΔΜΗΕ
στο Φυσικό Αέριο
στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας
Αναμένεται να φανεί στη συνέχεια τι τελικώς θα «κληρώσει» και για ποιες κατηγορίες, καθώς σε κάθε περίπτωση το πλαίσιο είναι υπό διαμόρφωση καθώς ήδη στο στόχαστρο έχουν μπει εκπαιδευτικοί, νοσηλευτικό προσωπικό και ένοπλες δυνάμεις.
Ο πρωθυπουργός μιλώντας στον «Economist» διαμήνυσε ότι το άμεσο στοίχημα για την κυβέρνηση είναι η άμυνα απέναντι στη νέα μετάλλαξη.
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!«Ο εμβολιασμός είναι η μόνη ασπίδα στον κίνδυνο. Είναι εθνική ανάγκη να επιταχυνθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ειδικά για τους συμπολίτες μας μεγαλύτερης ηλικίας οι οποίοι ακόμα παραμένουν ανεμβολίαστοι. Και αφού η χώρα δεν μπορεί να ξαναμπεί σε καραντίνα, ο στόχος να εμβολιαστεί το 70% των Ελλήνων μέχρι το τέλος του καλοκαιριού πρέπει να επιτευχθεί. Με πειθώ αλλά και με μέτρα, έτσι ή αλλιώς», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Χαρακτήρισε μάλιστα εμβόλιο ως «το κατά κεφαλήν χρέος της χώρας»Ποιες κατηγορίες εργαζομένων μπαίνουν στην λίστα των υποχρεωτικών εμβολιασμών
EUROKINISSI Έχει οριοθετηθεί το μέτωπο που απειλούσε κατοικίες στον Ωρωπό • Δίνεται μάχη με τις αναζωπυρώσεις • Μαίνεται μεγάλη φωτ...
