Αποχωρεί η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης

 

| EUROKINISSI/ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

 Καταγγέλλουν «αυταρχικό μοντέλο λειτουργίας της νέας ηγεσίας»

 ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ 19.11.23 14:14

efsyn.gr

• Α+
• Α-

• Facebook
• Twitter
• E-mail
• Copy link
• Print

Μετά από τη συνεδρίαση της ολομέλειας της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της αποχωρούν από το κόμμα. Σε κείμενο που δημοσιεύουν επικρίνουν τη νέα ηγεσία και τις ενέργειες Κασσελάκη, ενώ δηλώνουν πως δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν «άλλοθι στην τελική μετάλλαξη του κόμματος».  

«Από τις πρώτες κινήσεις της νέας ηγεσίας ήταν ο διορισμός νέων προσώπων σε θέσεις ευθύνης και η ανακοίνωση διαγραφών από τα social media, παρακάμπτοντας συνολικά τα όργανα και τις συλλογικές διαδικασίες του κόμματος. Η αδιαμεσολάβητη σχέση αρχηγού-λαού, με περιθωριοποίηση των αντιπροσωπευτικών οργάνων, δεν είναι ανώτερη μορφή δημοκρατίας, αλλά η πεμπτουσία ενός επικίνδυνου λαϊκισμού», επισημαίνουν. 

«Αποκορύφωμα αποτέλεσε το διάγγελμα του νέου Προέδρου στο οποίο πρότεινε την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος σε σχέση με τις διαγραφές. Η ομιλία του στην Κ.Ε. αποτέλεσε μια διχαστική τοποθέτηση, προσβάλλοντας με ύβρεις την ιστορία και τους αγώνες του χώρου, και επιβεβαιώνοντας ένα αυταρχικό μοντέλο λειτουργίας της νέας ηγεσίας, όπου επικρατεί μόνο μία άποψη, αυτή που εκφράζεται από τον πρόεδρο», προσθέτει η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης.

«Δεν είμαστε διατεθειμένες και διατεθειμένοι να δώσουμε με τη παρουσία μας άλλοθι στην τελική μετάλλαξη του κόμματος και αποχωρούμε από το κόμμα το οποίο υπηρετήσαμε και ήταν κάποτε στη πρωτοπορία της κινηματικής και κυβερνώσας Αριστεράς», καταλήγουν οι αποχωρήσαντες από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

Αναλυτικά η ανακοίνωση αποχώρησης

Ολομέλεια Πόλης Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης 18-11-2023

Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εθνικές εκλογές έφερε στην επιφάνεια σειρά προβλημάτων που ενυπήρχαν στο κόμμα, τα οποία σήμερα έχουν πάρει τη μορφή μιας πρωτοφανούς κρίσης. Η κρίση αφορά όλα τα επίπεδα: την στρατηγική, την πολιτική κινητοποίηση, τις διαδικασίες απόφασης, τις συμμαχίες, ακόμα και την ίδια την ταυτότητα και τοποθέτηση του κόμματος. Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα κάθε οργάνωση του κόμματος και της νεολαίας οφείλει να τοποθετηθεί και επαναπροσδιορίσει το ρόλο της και τη θέση της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε το μοναδικό αριστερό εγχείρημα στη μεταπολεμική Ευρώπη που κατάφερε να βρεθεί στη θέση της κυβέρνησης. Την περίοδο της οικονομικής κρίσης οι κυρίαρχες δυνάμεις επιδίωξαν να βγουν από αυτή με την επίθεση στο κόσμο της εργασίας, αναπτύσσοντας σε πλήρη ένταση ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο, όπως αυτό εκφράστηκε από τα μνημόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε να οργανώσει τις αντιστάσεις, να τις εκφράσει πολιτικά αλλά και να προτείνει ένα εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από τη κρίση. Αποτέλεσμα της στρατηγικής αυτής ήταν η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς. Ο συντριπτικός συσχετισμός δύναμης όμως οδήγησε σε έναν επώδυνο συμβιβασμό και στην εφαρμογή του 3ου μνημονίου. Παρόλα αυτά η διατήρηση της κυβέρνησης επέτρεψε σημαντικές μικρές και μεγάλες νίκες. Η μείωση της φτώχειας και των ανισοτήτων, σημαντικά βήματα στη δικαιωματική πολιτική, η συμφωνία των Πρεσπών κ.α. είναι μόνο μερικές στιγμές. 

Η ήττα του 2019, βρήκε τον ΣΥΡΙΖΑ  να έχει απωλέσει σημαντικό μέρος της εκλογική του δύναμης και αποκομμένο από τμήματα της κοινωνίας και των κινημάτων. Η λάθος ανάλυση των αιτιών της ήττας οδήγησε σε μια επίσης λάθος νέα στρατηγική, όπως αυτή εκφράστηκε από την λεγόμενη οργανωτική και πολιτική «διεύρυνση». Επί της ουσίας αυτή δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια προσπάθεια πολιτικού ανοίγματος προς τις αποτυχημένες συνταγές του κέντρου, και μια συγκόλληση μηχανισμών από τα πάνω. Αυτά οδήγησαν στη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα χωρίς σαφή πολιτική ταυτότητα. Δημιουργήθηκε ένα κόμμα με ασαφές στίγμα αναφορικά με τις κοινωνικές ομάδες και τα πολιτικά ακροατήρια που στόχευε να εκφράσει.

Ταυτόχρονα, η αρχηγοκεντρική απεύθυνση, η απουσία του κόμματος από κινηματικές διεργασίες και η ρευστοποίηση των δομών του, στέρησε τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης με την κοινωνία και τις δυναμικές που αναπτύχθηκαν. Αποτέλεσμα αυτού ήταν, ο ΣΥΡΙΖΑ να αδυνατεί να αντιληφθεί την κοινωνική κίνηση και πολύ περισσότερο να την επηρεάσει, ενώ στην ίδια τη βάση του κόμματος δεν υπήρχε κανένα σχέδιο οργανωμένης παρέμβασης στη κοινωνία. 

Μετά τις εκλογικές ήττες του 2023 υπήρξε μια ευκαιρία για την πραγματοποίηση μιας ειλικρινούς συζήτησης και αναστοχασμού για την πορεία του κόμματος. Διαψευστήκαμε ακόμα μια φορά. Παρότι τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών που ακολούθησαν μας απογοήτευσαν, η πραγματικότητα ξεπέρασε τους χειρότερους φόβους μας.

Από τις πρώτες κινήσεις της νέας ηγεσίας ήταν ο διορισμός νέων προσώπων σε θέσεις ευθύνης και η ανακοίνωση διαγραφών από τα social media, παρακάμπτοντας συνολικά τα όργανα και τις συλλογικές διαδικασίες του κόμματος. Η αδιαμεσολάβητη σχέση αρχηγού-λαού, με περιθωριοποίηση των αντιπροσωπευτικών οργάνων, δεν είναι ανώτερη μορφή δημοκρατίας, αλλά η πεμπτουσία ενός επικίνδυνου λαϊκισμού. 

Η αξιοπιστία και η σοβαρότητα του χώρου θίγεται συνεχώς, καθώς γινόμαστε μάρτυρες δημόσιων τοποθετήσεων που πηγαίνουν κόντρα στις αποφασισμένες θέσεις του κόμματος, όπως η ομιλία του νέου Προέδρου στο ΣΕΒ, η ανακοίνωση του κόμματος για την Παλαιστίνη, αλλά και η σταδιακή αποδόμηση της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ εγκολπώνοντας επιχειρήματα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου.

Αποκορύφωμα αποτέλεσε το διάγγελμα του νέου Προέδρου στο οποίο πρότεινε την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος σε σχέση με τις διαγραφές. Η ομιλία του στην Κ.Ε. αποτέλεσε μια διχαστική τοποθέτηση, προσβάλλοντας με ύβρεις την ιστορία και τους αγώνες του χώρου, και επιβεβαιώνοντας ένα αυταρχικό μοντέλο λειτουργίας της νέας ηγεσίας, όπου επικρατεί μόνο μία άποψη, αυτή που εκφράζεται από τον πρόεδρο.

Για τους παραπάνω λόγους γίνεται αντιληπτό ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ  δεν αποτελεί έναν χώρο σύνθεσης διαφορετικών απόψεων και παραδόσεων της αριστεράς, δεν μπορεί να αποτελέσει τον χώρο ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου που θα εκφράζει τις σύγχρονες ανησυχίες και διεκδικήσεις της νέας γένιας και όσων υφίστανται κάθε είδους εκμετάλλευση. 
Καταλήγοντας δεν είμαστε διατεθειμένες και διατεθειμένοι να δώσουμε με τη παρουσία μας άλλοθι στην τελική μετάλλαξη του κόμματος και αποχωρούμε από το κόμμα το οποίο υπηρετήσαμε και ήταν κάποτε στη πρωτοπορία της κινηματικής και κυβερνώσας Αριστεράς.
Η ακρίβεια, η κλιματική κρίση, η στεγαστική κρίση, οι έμφυλες διακρίσεις και ο αυταρχισμός της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αποτελούν μόνο μερικά από τα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνική πλειοψηφία και την νέα γενιά. Η συγκρότηση ενός ισχυρού πόλου της οικολογικής και ριζοσπαστικής αριστεράς που παλεύει για την κοινωνική και φεμινιστική χειραφέτηση και την δημοκρατία, αποτελεί αναγκαιότητα για την άμεση απάντηση στα σημερινά επίδικα. Από τη μεριά μας θα συμβάλλουμε ενεργά σε αυτή την προσπάθεια, παλεύοντας για τις κοινωνικές ομάδες από τις οποίες προερχόμαστε και τις οποίες θέλουμε να εκπροσωπούμε. Όσο η πλειοψηφία καταπιέζεται και υποφέρει, θα γεννιούνται διεκδικήσεις και αγώνες, θα γεννιούνται συλλογικά αιτήματα. Η αριστερά σε αυτές τις κοινωνικές διεργασίες γεννήθηκε, σε αυτές θα ξανασυναντηθεί.

Ένα βήμα πριν την έξοδο οι «6+6»

 

(ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ / EUROKINISSI)

 ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ 19.11.23 15:02

efsyn.gr

• Α+
• Α-

• Facebook
• Twitter
• E-mail
• Copy link
• Print

Μήνυμα αποχώρησης στέλνει η ομάδα «6+6» από την πανελλαδική συνδιάσκεψη των μελών της που διεξάγεται αυτές τις ώρες διαδικτυακά. 

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, κυριαρχούν οι φωνές αποχώρησης από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. «Πιο εύκολο να ανέβουμε ένα βουνό παρά να παλέψουμε αυτόν τον βούρκο», φέρεται να σχολίασε κατά την τοποθέτησή του ο Νάσος Ηλιόπουλος, τασσόμενος υπέρ της φυγής από το κόμμα. 

ADVERTISING

Ωστόσο, η επίσημη ανακοίνωση αποχώρησης δεν θα πραγματοποιηθεί σήμερα, καθώς αναζητείται το κατάλληλο momentum. Σημειώνεται πως την πανελλαδική συνδιάσκεψη παρακολουθούν και πάρα πολλά πρόσωπα εκτός της ομάδας των «6+6», μεταξύ των οποίων ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Σωτήρης Βαλντέν. 

Οι τελικές αποφάσεις θα καθορίσουν την επόμενη ημέρα του κόμματος. Στην ομάδα «6+6» βρίσκονται πολλά νέα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπουργοί και στενοί συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα. 

Λίγο νωρίτερα, γνωστοποιήθηκε με κείμενο η αποχώρηση μελών της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης ενώ αναμένονται νέο «κύμα εξόδου» οργανώσεων της Νεολαίας τις επόμενες ημέρες. Το Σάββατο προηγήθηκε η φυγή 26 μελών της Οργάνωσης ΑΕΙ-Ερευνητικών Κέντρων. 

Την ίδια ώρα, εντός του κόμματος επικρατεί αναβρασμός για τις εξελίξεις και αμηχανία που προκαλεί εντάσεις. Χαρακτηριστική η δημόσια αντιπαράθεση Πολάκη - Αναγνωστοπούλου με έντονες αιχμές εκατέρωθεν. 

Ο Στέφανος Κασσελάκης, μιλώντας στην «Εφ. Συν.» ζητά «ένα νέο "εσωκομματικό σύμφωνο συμβίωσης" που να ενισχύει τη μεταξύ μας ενότητα με κανόνες σεβαστούς απ' όλους και κοινή βούληση για αξιόπιστη δημόσια έκφραση του κόμματος. Ηγούμαι ενός κόμματος πολιτικής ενότητας και άρα δεν με φοβίζει η ύπαρξη διαφορετικών απόψεων», αναφέρει χαρακτηριστικά προσπαθώντας να αποτρέψει νέες αποχωρήσεις. 

Ψυχιατρική «Μεταρρύθμιση» προς όφελος των ιδιωτών ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ «ΕΦ.ΣΥΝ.»

 

 Σε περαιτέρω συρρίκνωση του δημόσιου τομέα στην ψυχική υγεία και στην αντιμετώπιση των εξαρτήσεων οδηγεί το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης

 ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ «ΕΦ.ΣΥΝ.» 19.11.23 12:27

Ντάνι Βέργου

• Α+
• Α-

• Facebook
• Twitter
• E-mail
• Copy link
• Print

Ο επιστημονικός κόσμος της χώρας στέκεται απέναντι στην ιδιωτικοποίηση, την «απονοσοκομειοποίηση» τύπου Ρίγκαν, την απουσία κοινωνικού κράτους που προωθεί η κυβέρνηση.

Το ένα μετά το άλλο δέχεται τα βάναυσα χτυπήματα η υγεία – δικαίωμα, ανάγκη των ανθρώπων. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. συνεχίζει με την εφαρμογή του προγράμματός της να συρρικνώνει το δημόσιο σύστημα υγείας και να διογκώνει τον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα υγείας. Με νέο νομοσχέδιο που έχει εξαγγείλει και περιγράψει διευκολύνει, με πρόσχημα την κατάργηση της ιδρυματικής περίθαλψης, το κλείσιμο των δημόσιων ψυχιατρικών κλινικών και την ανάπτυξη και επέκταση των ιδιωτικών ψυχιατρικών κλινικών.

Αδιαφορεί η κυβέρνηση για τις ανάγκες των ανθρώπων –ασθενών και των οικογενειών τους– για υπηρεσίες ψυχικής υγείας σύγχρονες και υψηλού επιπέδου, με τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου δικτύου δημόσιων-δωρεάν υπηρεσιών, αλλά και για την κατάργηση της απάνθρωπης ασυλικής μορφής ψυχιατρικής περίθαλψης που εφαρμόστηκε εδώ και έναν αιώνα από τις κυβερνήσεις.

Πίσω από το χιλιοειπωμένο άλλοθι της «Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης» εντείνει την επιχειρηματική δράση και στον ευαίσθητο τομέα της ψυχικής υγείας με νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας που αναμένεται να ανεβεί στη διαβούλευση. Οπως έχει ήδη αποκαλύψει ο υφυπουργός Υγείας Δημήτρης Βαρτζόπουλος στην πρόσφατη σύντομη παρουσίαση του επερχόμενου σχεδίου νόμου, με ΣΔΙΤ προωθείται η αναμόρφωση του προσανατολισμού για την ψυχική υγεία, αλλά και του χώρου των εξαρτήσεων.

Στην πράξη ανατίθενται σε έναν ιδιωτικό φορέα (ΝΠΙΔ), το Eθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (ΕΔΥΨΥ), εκτός δημόσιου συστήματος Υγείας, η αναμόρφωση, το περιεχόμενο και οι προτεραιότητες της ψυχικής υγείας.

Απέναντι στις προθέσεις της κυβέρνησης στέκεται ο επιστημονικός κόσμος της χώρας που αγωνίζεται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, την «απονοσοκομειοποίηση» τύπου Ρίγκαν, την απουσία κοινωνικού κράτους. Με στόχο τη δημιουργία ενός κεντρικά σχεδιασμένου πανελλαδικού δικτύου κοινοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και την ανάπτυξη όλων των όρων ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης και ισότιμης κοινωνικής επανένταξης.

Στο ίδιο νομοσχέδιο ισοπεδώνεται και ο τομέας των εξαρτήσεων για τον οποίο δημιουργείται άλλος ιδιωτικός φορέας (ΝΠΙΔ), ο Eθνικός Οργανισμός Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (ΕΟΠΑΕ). Κάτω από αυτόν τον φορέα θα υπαχθούν όλοι οι υπάρχοντες οργανισμοί, όπως ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ, 18ΑΝΩ, προοπτική που ισοδυναμεί με δραματικές αλλαγές τόσο στη φιλοσοφία όσο και στη θεραπευτική διαδικασία και τους ίδιους τους θεραπευτές των φορέων, με σοβαρές επιπτώσεις στον στόχο τους που είναι η απεξάρτηση.

Από το κολαστήριο της Λέρου στον «νεοϊδρυματισμό»

Μετά από 33 χρόνια «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης» η κυβέρνηση συνεχίζει την ελαχιστοποίηση των κρατικών δαπανών για την ψυχική υγεία, μετακυλίοντας την ευθύνη της φροντίδας των ασθενών στις οικογένειές τους και στις λεγόμενες «άτυπες» μορφές υπηρεσιών.

Εχουν περάσει 33 χρόνια από τη δημοσιοποίηση των εικόνων φρίκης του κολαστήριου της Λέρου, που αποτέλεσε την απαρχή της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στη χώρα μας, και το συμπέρασμα είναι απολύτως σαφές: Περάσαμε από το «κολαστήριο» στον «νεοϊδρυματισμό».

Η μία μετά την άλλη «ψυχιατρική μεταρρύθμιση» που χρονολογούνται από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 διέψευσε τις προσδοκίες όσων πίστεψαν στο όραμα της υπέρβασης της ιδρυματοποιημένης περίθαλψης και στη μετάβαση στην Κοινωνική - Κοινοτική Ψυχιατρική, στο γκρέμισμα των τειχών του ασύλου και σε μια διαφορετική, συνολική προσέγγιση του ψυχικά πάσχοντος, τονίζει ο Τριαντάφυλλος Τριανταφυλλίδης (φωτό), ψυχίατρος, διευθυντής ΕΣΥ στο Γενικό Νοσοκομείο Φλώρινας, MSc στη Διαχείριση Γήρανσης και Χρόνιων Νοσημάτων. Γρήγορα, εξηγεί, αποδείχτηκε ότι πίσω από τα εύσχημα λόγια για την ανάγκη μετατόπισης του κέντρου βάρους από την «ιδρυματική» στην «κοινοτική φροντίδα», την καταπολέμηση του στίγματος, τον σεβασμό στα δικαιώματα των ατόμων με ψυχικές διαταραχές, κρύβεται η προσπάθεια για την ελαχιστοποίηση των κρατικών δαπανών για την ψυχική υγεία, που αντιμετωπίζεται σαν «κόστος» και που έχει ως αποτέλεσμα ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος των αναγκών των ψυχικά ασθενών να αποτελεί πεδίο επιχειρηματικής δράσης από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις του χώρου, τις ΜΚΟ που ξεκοκαλίζουν προγράμματα, αλλά και τη συστηματική μετακύλιση της ευθύνης της φροντίδας στις οικογένειες και στις λεγόμενες «άτυπες» μορφές υπηρεσιών.

«Οι ασυλικές συνθήκες νοσηλείας που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καταλύουν την ανθρώπινη υπόσταση όχι μόνο δεν εξαλείφθηκαν, αλλά ζουν και βασιλεύουν στα τρία ψυχιατρικά νοσοκομεία που έχουν απομείνει (ΨΝΑ Δαφνί, Δρομοκαΐτειο, Θεσσαλονίκη), στους ψυχιατρικούς τομείς των γενικών νοσοκομείων και στις ιδιωτικές κλινικές, αλλά και στις ελάχιστες και πολύ πίσω από τις ανάγκες δομές ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης (ξενώνες και οικοτροφεία).

Οι ελάχιστες δημόσιες δομές έχουν μετατραπεί σε αποθήκες ψυχών», καταδεικνύει.

Οι συνθήκες που περιγράφει είναι απάνθρωπες: ασθενείς στοιβάζονται σε ράντζα, συνωστίζονται ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, το είδος και τη βαρύτητα της πάθησης σε ακατάλληλους χώρους, με απαρχαιωμένες υποδομές και τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων. Η πίεση για ταχεία διακίνηση των περιστατικών και μείωση του χρόνου νοσηλείας των ασθενών σε συνδυασμό με την ανυπαρξία πρακτικά κρατικών κοινοτικών δομών ψυχικής υγείας έχουν αποτέλεσμα την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση των επανεισαγωγών, το γνωστό φαινόμενο της «περιστρεφόμενης πόρτας», την επιδείνωση σε τελική ανάλυση της υγείας των ασθενών.

Το υψηλό ποσοστό των αναγκαστικών νοσηλειών –το 60% των νοσηλειών είναι ακούσιες– είναι ακόμα ένας δείκτης της ανυπαρξίας πρακτικά της πρόληψης σε όλα τα επίπεδα, δευτερογενούς και τριτογενούς στη συγκεκριμένη περίπτωση, με στόχο την πρώιμη ανίχνευση των ατόμων με ψυχικές διαταραχές, την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία, την πρόληψη των υποτροπών. Μόλις ένα μικρό ποσοστό των ψυχιατρικών ασθενών έχουν ενταχθεί στις λιγοστές δομές ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης. Οι οικογένειες των ατόμων με ψυχικές διαταραχές επωμίζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου τη φροντίδα τους, χωρίς καμία κρατική στήριξη, με αποτέλεσμα την τεράστια ψυχολογική επιβάρυνσή τους.

Αν δεν υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον, καταλήγουν, στην καλύτερη περίπτωση, μακροχρόνια νοσηλευόμενοι στα τμήματα που προορίζονται για την αντιμετώπιση των οξέων περιστατικών, περιμένοντας μάταια να βρεθεί μία θέση σε έναν ξενώνα ή σε κάποιο οικοτροφείο. Στη χειρότερη περίπτωση, στο περιθώριο, στον δρόμο ή στη φυλακή.

Ενα σημαντικό ποσοστό ασθενών, των οποίων οι οικογένειες εξασφαλίζουν την οικονομική δυνατότητα με χίλιες δυο στερήσεις, καταδικάζονται σε εγκλεισμό για χρόνια, ακόμα και ισόβια, σε κάποια από τις ιδιωτικές κλινικές-άσυλα. Αυτά είναι στοιχεία που επιβεβαιώνονται τόσο από την ελληνική όσο και τη διεθνή εμπειρία.

«Το ζήτημα δεν είναι να κλείσουμε το άσυλο και να πετάξουμε τους ψυχικά ασθενείς στην οικογένεια ή γενικά στην κοινωνία, σε μία κοινωνία δηλαδή που παράγει και αναπαράγει όλες εκείνες τις αιτίες που σπρώχνουν και καταδικάζουν τα άτομα με ψυχικές διαταραχές στο περιθώριο της ζωής», τονίζει. Είναι αναγκαιότητα, λέει, σήμερα η υπέρβαση της ιδρυματοποιημένης περίθαλψης των ψυχικά πασχόντων στα μεγάλα και τα μικρά άσυλα και η μετάβαση σ’ ένα ανώτερο ποιοτικά, κρατικό σύστημα παροχής σύγχρονων, υψηλού επιπέδου, απολύτως δωρεάν υπηρεσιών ψυχικής υγείας σε όλα τα επίπεδα (πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο, τριτοβάθμιο). Είναι προϋπόθεση για μια ριζικά διαφορετική αντιμετώπιση της ψυχικής ασθένειας και του ψυχικά πάσχοντος, με κριτήριο τις ανάγκες του και με απόλυτο σεβασμό στο δικαίωμά του σε μια αξιοπρεπή ζωή.

Πραξικόπημα ισοπέδωσης στον τομέα της απεξάρτησης

Δρ Γεράσιμος Παπαναστασάτος, κοινωνιολόγος εγκληματολόγος, υπεύθυνος Τομέα Ερευνας ΚΕΘΕΑ και μέλος της Συμβουλευτικής Ομάδας του Εθνικού Συντονιστή για τα Ναρκωτικά.

Με επιπλέον ένα πραξικόπημα θα ισοπεδωθεί με fast track διαδικασίες, χωρίς ίχνος ευαισθησίας, διαλόγου και εν τέλει ελάχιστου επιστημονικού ερείσματος η φροντίδα για την αντιμετώπιση των εθισμών.

Για ακόμη μία φορά η εκσυγχρονιστική πρόθεση της πολιτείας επιλέγει αναχρονιστικές μεθόδους για να διαχειριστεί κρίσιμα ζητήματα που απαιτούν προσοχή και σοβαρότητα, καταλήγοντας σε πρόχειρες και προσχηματικές επιλογές. Στην πλάτη των πιο ευάλωτων ομάδων της κοινωνίας –ευαλωτότητα που αποτελεί απότοκο γενικευμένων επιλογών αποκλεισμού και ανισοτήτων που καλλιεργούνται συστηματικά εδώ και χρόνια– επιχειρείται η α-νόητη λογιστική οργάνωση των υπηρεσιών απεξάρτησης στην Ελλάδα, επισημαίνει ο δρ Γεράσιμος Παπαναστασάτος, κοινωνιολόγος εγκληματολόγος, υπεύθυνος Τομέα Ερευνας ΚΕΘΕΑ και μέλος της Συμβουλευτικής Ομάδας του Εθνικού Συντονιστή για τα Ναρκωτικά.

«Το σχέδιο που ανακοινώθηκε είναι ελλιπές και αόριστο, αγνοεί, παραβλέπει ή εσκεμμένα αποκρύπτει τις συστάσεις της επιστημονικής κοινότητας για πλουραλισμό στις προσεγγίσεις για την οργάνωση της θεραπείας των εξαρτήσεων, τσουβαλιάζοντας σε ένα νέο γραφειοκρατικό σχήμα όλους τους οργανισμούς που έχουν αναπτυχθεί στην Ελλάδα εδώ και τέσσερις δεκαετίας, επιβάλλοντας υπηρεσίες φασόν και θεραπεία πασπαρτού», καταδεικνύει.

Οι προθέσεις του υπουργείου Υγείας, εξηγεί, για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων είναι γενικευμένη οπισθοδρόμηση, συγκροτεί περιοριστική πολιτική και διαμορφώνει στρατηγική προφανώς αναποτελεσματική. Το σχέδιο που κατατέθηκε ακυρώνει την έρευνα, υποτιμά την εκπαίδευση, διαλύει το συνεχές της φροντίδας, αποσυνθέτει την προοπτική ένταξης των εξαρτημένων και προάγει χρεοκοπημένα μοντέλα οργάνωσης, διοίκησης και παροχής υπηρεσίας. Η συνολική απαξίωση του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου (Εθνικός Συντονισμός, συνέργειες οργανισμών, διασύνδεση υπηρεσιών, Εθνικό Σχέδιο Δράσης, διεπιστημονική αλληλεπίδραση) και η ακύρωση της συμπληρωματικότητας των υπηρεσιών στην πρακτική θεραπείας που διεθνώς αναγνωρίζεται ως κρίσιμος παράγοντας αποτελεσματικότητας δεν είναι απλώς ανησυχητική, εκτιμά. Μάλλον επιβεβαιώνει, λέει, την πρόθεση για ανάλγητο και επικίνδυνο σχέδιο που στοχεύει πάλι στην «ανάπτυξη» και την ενίσχυση της «επιχειρηματικότητας» με όχημα την «ιδιωτική πρωτοβουλία» στην πλάτη των πιο ευάλωτων.

«Η φτηνή βιτρίνα που προτάσσεται από τα δελτία Τύπου του υπουργείου Υγείας δεν μπορεί να κρύψει την προχειρότητα, την αδιαλλαξία και τη νεποτική σύλληψη σχεδίων που σκιαγραφούν υποσχετικές και εξόφληση γραμματίων», μας λέει.

Το διακύβευμα, όμως, διευκρινίζει, είναι πολύ σοβαρό και υποθηκεύει την προοπτική θεραπείας και ένταξης μεγάλης μερίδας όσων βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και το στίγμα που έτσι κι αλλιώς συνοδεύουν τον εθισμό. «Το σχέδιο του υπουργείου Υγείας είναι εγγύηση για όξυνση των συνθηκών που ήδη είναι βαρύ για όσους έχουν αναπτύξει συμπεριφορές εξάρτησης. Υπονομεύει τις απαιτήσεις αποτελεσματικών πρακτικών στη δημόσια υγεία. Είναι αδικαιολόγητη εκποίηση θεμελιωμένης επιστημονικά εμπειρίας και αλόγιστη σπατάλη ακροβατικών πειραματισμών».

«Επίθεση στο ΕΣΥ και στη Δημόσια Απεξάρτηση»

Κατερίνα Μάτσα, πρόεδρος Σωματείου Υποστήριξης του Κοινωνικού και Επιστημονικού Εργου του 18 Ανω.

Στο όνομα της ενοποίησης της λειτουργίας όλων των δομών στο πεδίο των εξαρτήσεων επιχειρούνται δραματικές αλλαγές τόσο στη φιλοσοφία του 18 Ανω όσο και στη θεραπευτική διαδικασία και τους ίδιους τους θεραπευτές, με σοβαρές επιπτώσεις στην ίδια την απεξάρτηση.

Η κατάργηση της λειτουργικής αυτοτέλειας των δομών και προγραμμάτων του 18 Ανω και η αυθαίρετη ενοποίησή του με προγράμματα τόσο διαφορετικής φιλοσοφίας, όπως του ΚΕΘΕΑ και πολύ περισσότερο του ΟΚΑΝΑ, δεν πρόκειται να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες στο πεδίο των εξαρτήσεων, ούτε να λύσει σοβαρά προβλήματα, όπως αυτό της υποστελέχωσης των προγραμμάτων. Αντίθετα, θα λειτουργήσει σε βάρος του ιδιαίτερου χαρακτήρα και της φιλοσοφίας του προγράμματος, σε βάρος του θεραπευτικού συνεχούς, σε βάρος, τελικά, του θεραπευτικού αποτελέσματος. Γιατί είναι αυτή η ανθρωποκεντρική φιλοσοφία του 18 Ανω, που διέπει τη δημόσια και δωρεάν απεξάρτηση, που μπορεί να εμπνεύσει στον κόσμο των εξαρτημένων την ελπίδα ότι μπορούν να απεξαρτηθούν και να επανενταχθούν ισότιμα στην κοινωνία.

Επί δεκαετίες, το 18 Ανω αποτέλεσε έναν φάρο ελπίδας για τους εξαρτημένους και τους οικείους τους, με σπουδαία αποτελέσματα αναγνωρισμένα και στην Ελλάδα και διεθνώς. Και τώρα αυτός ο φάρος απειλείται να κλείσει. Η κυβέρνηση φαίνεται να φοβάται την απελευθέρωση των εξαρτημένων από τον εφιάλτη της εξάρτησης περισσότερο από την ίδια την εξάρτηση.

Η απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει αυτές τις σοβαρές νομοθετικές αλλαγές, χωρίς καν τον αναγκαίο διάλογο με τους άμεσα ενδιαφερόμενους φορείς και τους εργαζόμενους σε αυτούς, θεωρούμε ότι εντάσσεται σε ένα σχέδιο γενικευμένης ιδιωτικοποίησης των δημόσιων δομών στον χώρο της Υγείας, της Παιδείας, του Πολιτισμού, μια αντιδραστική ανατροπή των θεσμών στους καίριους αυτούς τομείς σε βάρος των αναγκών της κοινωνίας.

Μία τέτοια απόφαση δεν αποτελεί επίθεση μόνο στο 18 Ανω και στη Δημόσια Απεξάρτηση. Αποτελεί, επίσης, σοβαρή επίθεση και στο ήδη δεινά δοκιμαζόμενο ΕΣΥ, στερώντας του -μέσω της ιδιωτικοποίησης- δομές και υπηρεσίες αναγκαίες όσο ποτέ σε αυτήν την περίοδο της αύξησης της διάδοσης των εξαρτήσεων, συχνά με συνύπαρξη ψυχοπαθολογίας.

«Υποκριτικές διακηρύξεις για τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας»

Αφροδίτη Ρέτζιου, ψυχίατρος, επιμελήτρια Α' ΕΣΥ στο Γενικό Νοσοκομείο «Θριάσιο», πρόεδρος ΟΕΝΓΕ

Βασικός πυλώνας των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στον τομέα των υπηρεσιών ψυχικής υγείας είναι «η ψυχιατρική μεταρρύθμιση», η οποία επενδύθηκε ιδεολογικά τον μανδύα της αποασυλοποίησης, τον σεβασμό των δικαιωμάτων του πάσχοντος υποκειμένου. Η πορεία της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης όμως ήταν προδιαγεγραμμένη από την πρώτη στιγμή. Οι υποκριτικές διακηρύξεις των αστικών κυβερνήσεων για την ανάγκη μετατόπισης του κέντρου βάρους από την ιδρυματική στην κοινοτική φροντίδα και την καταπολέμηση του στίγματος ήταν το προπέτασμα καπνού για την ελαχιστοποίηση των κρατικών δαπανών για την ψυχική υγεία που αντιμετωπίζεται σαν «κόστος», με αποτέλεσμα την ενίσχυση του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα της ψυχικής υγείας, την εκμετάλλευση του ψυχικού πόνου και της ψυχικής ασθένειας από τις ΜΚΟ που ξεκοκαλίζουν ευρωπαϊκά προγράμματα και κοινοτικά κονδύλια, αλλά και τη συστηματική μετατόπιση της ευθύνης στις οικογένειες, οι οποίες επωμίζονται τεράστιο φορτίο, και στις λεγόμενες «άτυπες» μορφές υπηρεσιών.

Συνολικά στη θεραπευτική αντιμετώπιση των ψυχικών διαταραχών, οι ασθενείς και οι οικογένειές τους τόσο στην Ελλάδα όσο και στις υπόλοιπες καπιταλιστικές χώρες έρχονται αντιμέτωποι με τρομακτικά αδιέξοδα. Οι ορθότερες επιστημονικά και οργανωτικά παρεμβάσεις δεν μετουσιώνονται σε υψηλού επιπέδου παροχές υπηρεσιών ψυχικής υγείας στο πλαίσιο ενός συστήματος υγείας που ακρογωνιαίος λίθος του είναι η λογική του κόστους οφέλους.

Διαβάζοντας τις αναφορές για την κατάσταση στην Αγγλία και τις ΗΠΑ, τις τραγικές ελλείψεις παροχών στους ψυχιατρικούς ασθενείς, στους ασθενείς με νοητική υστέρηση και άνοια, την εγκατάλειψη των ασθενών στο απομονωμένο και ανήμπορο περιβάλλον των οικογενειών τους, οι οποίοι κάνουν μάταια έκκληση για εισαγωγή, έστω και προσωρινή, των ασθενών, τις αναφορές για την Ιταλία, όπου το μεγαλύτερο φορτίο μετατοπίστηκε στις οικογένειες, άλλοι μεταφέρθηκαν από τα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία στις ιδιωτικές δομές περίθαλψης, άλλοι κατέληξαν στις φυλακές ή στον δρόμο, ανακαλύπτει κανείς εκπληκτικές ομοιότητες με το ζοφερό τοπίο στην Ελλάδα.

Το φαινόμενο της περιστρεφόμενης πόρτας, η επανα-ιδρυματοποίηση ή νεο-ασυλικές μορφές περίθαλψης στις ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων, στις ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές, αλλά και στις δομές ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, αποκατάστασης εντός πολλών εισαγωγικών, το θεραπευτικό χάσμα στην αντιμετώπιση μειζόνων ψυχικών διαταραχών (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΠΟΥ, μόλις το 1/3 των ασθενών με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και μόλις το 29% των ασθενών με ψύχωση λαμβάνουν θεραπεία) είναι κοινός τόπος σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, ανεξάρτητα από την οξύτητα με την οποία εκδηλώνονται σε κάθε μία από αυτές, συνάρτηση του επιπέδου ανάπτυξης της οικονομίας τους.

Η Ψυχική Υγεία σε αριθμούς

● Ενας στους 8 ανθρώπους παγκοσμίως πάσχει από κάποια ψυχική διαταραχή.

● Η αυτοκτονία παραμένει η κύρια αιτία θανάτου στους νέους ανθρώπους. Σε κάθε 20 απόπειρες αυτοκτονίας αντιστοιχεί ένας θάνατος, και ένας θάνατος στους 100 οφείλεται σε αυτοκτονία.

● Οι ψυχικές διαταραχές είναι η κύρια αιτία απολεσθέντων ετών λόγω αναπηρίας (δείκτης που αντιστοιχεί σε χαμένα έτη υγιούς ζωής).

● Το προσδόκιμο ζωής των ασθενών με σχιζοφρένεια είναι 10 έως 20 χρόνια μικρότερο από του γενικού πληθυσμού.

● Την περίοδο της πανδημίας, η ήδη επιβαρυμένη ψυχική υγεία του πληθυσμού επιδεινώθηκε δραματικά. Υπολογίζεται ότι πριν από την εκδήλωση της πανδημίας περίπου 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, από τους οποίους τα 84 εκατομμύρια στα κράτη-μέλη της Ε.Ε., έπασχαν από κάποια ψυχική διαταραχή. Μόνο τον πρώτο χρόνο της πανδημίας οι αγχώδεις-καταθλιπτικές διαταραχές αυξήθηκαν κατά 25%.

Ο «χάρτης» των Ψυχιατρικών Δομών

● Σήμερα στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Υγείας, λειτουργούν συνολικά 3 Ψυχιατρικά Νοσοκομεία (από 11 το 2009), 41 Ψυχιατρικά και 7 Παιδοψυχιατρικά Τμήματα Γενικών Νοσοκομείων (αρκετά από αυτά στα χαρτιά), 24 Κέντρα Ψυχικής Υγείας, 22 Κοινοτικά Κέντρα Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων, 30 Κινητές Μονάδες, 88 Κέντρα Ημέρας, 30 Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης, 501 Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και 39 Ιδιωτικές Ψυχιατρικές Κλινικές, με το 64% αυτών συγκεντρωμένες σε Αττική, Θεσσαλονίκη και Λάρισα. Δεν είναι τυχαίο ότι όπου υπάρχουν υποβαθμισμένα Ψυχιατρικά Τμήματα Νοσοκομείων ανθούν οι ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η Θεσσαλία και η Δυτική Μακεδονία. Βρίσκονται σε 12 από τους 51 νομούς της χώρας και όλες στην ηπειρωτική χώρα, πλην μίας στο Ηράκλειο. Ο κλάδος παρουσιάζει ολιγοπωλιακά χαρακτηριστικά καθώς οι 3 μεγαλύτερες κλινικές συγκεντρώνουν περίπου το 1/3 του συνολικού τζίρου και οι 6 μεγαλύτερες καταλαμβάνουν πάνω από το 50% της αγοράς.

● Την περίοδο 2009-2018 ο ιδιωτικός Ψυχιατρικός Τομέας ενισχύθηκε κατά πολύ σε κλίνες έναντι του δημοσίου. Ενδεικτικά το 2007 στη χώρα λειτουργούσαν 53.888 κλίνες εκ των οποίων 37.574 στο Δημόσιο, 1.607 σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (μη κερδοσκοπικά) και 14.707 σε ιδιωτικά θεραπευτήρια. Το 2009, σε σύνολο 8.975 κλινών ψυχιατρικής περίθαλψης, 4.107 αφορούσαν ΝΠΔΔ και 4.868 ιδιωτικά θεραπευτήρια. Το 2015, σε σύνολο 45.945 κλινών, οι 29.856 αφορούσαν δημόσια ιδρύματα και 15.208 ιδιωτικά. Παρατηρείται λοιπόν αύξηση των κλινών του ιδιωτικού τομέα ως ποσοστό επί του συνόλου: από 27,3% το 2007 σε 33,1% το 2015. Το 2018, σε σύνολο 7.062 κλινών, οι κλίνες σε δημόσια θεραπευτήρια ήταν 1.356 έναντι 5.706 σε ιδιωτικά.

● 1990-1994 μέσω των προγραμμάτων Λέρος 1 και Λέρος 2 και με ευρωπαϊκά κονδύλια ξεκινάει η μετεγκατάσταση χρόνιων ασυλικών ασθενών σε κοινοτικές δομές. Με τον νόμο 2716/99 και το Εθνικό Σχέδιο Δράσης με την κωδική ονομασία «Ψυχαργώς», που ξεκίνησε να υλοποιείται το 2001 επίσημα (ανεπίσημα κάποια χρόνια νωρίτερα) και χρηματοδοτήθηκε από ευρωπαϊκά κονδύλια (Γ' ΚΠΣ, ΕΣΠΑ), τον κρατικό προϋπολογισμό και τα ασφαλιστικά ταμεία, κλείνουν σταδιακά 5 ψυχιατρικά νοσοκομεία –Χανίων, Πέτρας Ολύμπου, Κέρκυρας, Τρίπολης και Νταού Πεντέλης– και δημιουργούνται 38 Τομείς Ψυχικής Υγείας, ενώ μειώνονται δραστικά οι κλίνες στα εναπομείναντα ψυχιατρικά νοσοκομεία.

● Ανοίγονται πλέον δρόμοι για το κεφάλαιο που αναζητεί νέα πεδία να επενδύσει. Οπως χαρακτηριστικά άλλωστε προβλέπεται και από τον νόμο 2716/99 για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση στη χώρα μας, «…οι υπηρεσίες του δημόσιου τομέα θα βοηθούν, θα συντονίζουν και θα ρυθμίζουν τις υπάρχουσες υπηρεσίες…» και δεν θα πρέπει να αναπτύξουν «…νέες υπηρεσίες που μπορεί να αναπαράγουν και να ανταγωνίζονται τα προγράμματα που ήδη υπάρχουν εκτός δημόσιου τομέα». Ολες οι κυβερνήσεις διαχρονικά παρέμειναν στοχοπροσηλωμένες σε αυτό και καλλιέργησαν ευνοϊκό έδαφος για τους επιχειρηματίες της υγείας, τις ΜΚΟ και άλλους «φιλάνθρωπους», που βλέπουν και στην ψυχική οδύνη την ευκαιρία για επικερδείς μπίζνες.

● Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2022-2030 με τους 10 άξονες παρέμβασής του, το οποίο χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης και τα ΕΣΠΑ, προάγει τη σχεδόν εξ ολοκλήρου ανάθεση όχι μόνο των υπηρεσιών ψυχικής υγείας αλλά και πάνω από το 50% της στέγασης σε ΑΜΚΕ, ΜΚΟ και ΝΠΙΔ (Μονάδες Εγκαιρης Παρέμβασης στην ψύχωση, εκτίμηση και μεταφορά ασθενών για ακούσια νοσηλεία, ψυχογηριατρικές υπηρεσίες, φροντίδα αυτισμού, Κέντρα Ημέρας, υποστήριξη του προσωπικού των μονάδων ψυχικής υγείας).

Μετά τη Νεολαία της Ομπρέλας, αποχωρεί και η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ από το κόμμα

 

Ελλάδα

18.11.2310:56

 Newsroom

H Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να δηλώσει την αποχώρησή της από το κόμμα μεθαύριο Δευτέρα, 20/11, σύμφωνα με πληροφορίες

Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλέστηκε ο ΣΚΑΪ, οι αποχωρήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ επεκτείνονται και σε επίπεδο... νεολαίας.

Όπως ανέφερε ο σταθμός, η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να δηλώσει την αποχώρησή της από το κόμμα μεθαύριο Δευτέρα, 20/11.

Την ίδια ώρα, ο Κασσελάκης προσπαθεί να ανακόψει αυτό το κύμα φυγής από το κόμμα από την ημέρα που ανέλαβε την προεδρία και... πετάει τη μπάλα στην Έφη Αχτσιόγλου, προκειμένου να παραμείνει και με αναβαθμισμένο ρόλο.

Σε εξέλιξη είναι και η απέλπιδα προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα με συνεχείς συναντήσεις με εκπροσώπους των αντιμαχόμενων στρατοπέδων να διασφαλιστεί η ενότητα. Εξάλλου, ό,τι ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να χτίσει από τη μια, ο Στέφανος Κασσελάκης -και όποιος του γράφει ατάκες- το γκρεμίζει σε ένα λεπτό. Πώς μπορεί να αντιδράσει η «ομάδα Αχτσιόγλου» όταν ο πρόεδρος του κόμματος θέτει βαρύτατους χαρακτηρισμούς περί αποστασίας;

Ή όταν από το «θα κερδίσω τον Μητσοτάκη» πάει στο «θέτω τον πήχη στο 17%»;

Ο ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό βαρόμετρο της Opinion Poll έπεσε έπειτα από 11 ολόκληρα χρόνια και τις εκλογές του Μαΐου του 2012 πιο κάτω από το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ, οι ψηφοφόροι του θεωρούν κατά πλειοψηφία ότι το κόμμα θα πάει ακόμα χειρότερα, ενώ την ίδια ώρα δηλώνουν επίσης κατά πλειοψηφία ότι θα ψήφιζαν ένα «αμιγώς αριστερό κόμμα». O ΣΥΡΙΖΑ χάνει προς τρεις κατευθύνσεις: ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και αναποφάσιστους, σύμφωνα με τον διευθυντή Ερευνών της Opinion Poll. Κι όπως λέει ο Ζαχαρίας Ζούπης: Η δημοφιλία του Κασσελάκη κατρακυλάει και είναι πλέον ίση με του Κυριάκου Βελόπουλου.

Και μέσα σε αυτό το πολύ κακό τοπίο ο Κασσελάκης στοχοποιεί πλέον την Αχτσιόγλου ως το βασικό του πρόβλημα, αφήνοντας παράλληλα και αιχμές για Τσίπρα, λέγοντας ότι δεν έχει ανάγκη κανένα μαξιλάρι των 37 δις. για να κερδίσει…

Ποιοι θα κουνήσουν μαντίλι σύντομα;

Κάπως έτσι οι σκέψεις για αποχώρηση «αγκαλιάζουν» ακόμα περισσότερα στελέχη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η βουλευτής Σία Αναγνωστοπούλου, η οποία ακόμα και στην εκδήλωση της «Ομπρέλας» στο «Τριανόν» είχε πει πως «δεν μπορώ να φύγω», όμως σε συνέντευξή της την Πέμπτη στο Kontra τόνισε: «Θα μιλήσω πάρα πολύ ειλικρινά. Είμαι σε σκέψη για να αποχωρήσω. Γιατί σε αυτό το πλαίσιο δεν κρύβω τα λόγια μου. Δεν είναι εύκολο να αποχωρήσεις από ένα κόμμα στο οποίο έχεις δώσει πολλά πράγματα. Στην Αριστερά είμαι από τα 18 μου χρόνια. Όταν είσαι τόσα χρόνια, βαραίνουν πάρα πολλά πράγματα. Δίνω τον χρόνο που χρειάζομαι για να μπορώ να αποφασίσω. Ο ΣΥΡΙΖΑ που φτιάξαμε κατοικεί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ; Θέλω να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα».

Ο Πέτρος Κόκκαλης ήδη δήλωσε την αποχώρησή του από την ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία από τα έξι μέλη που εξέλεξε το 2019, έχει μείνει μόνο με τρία και έναν από τους τρεις, τον Κώστα Αρβανίτη, να δηλώνει σε συνέντευξή του:

«Πολλές φορές ο πρόεδρος μας φέρνει σε δύσκολη θέση, όπως για παράδειγμα με τα 37 δισ. ευρώ. Δεν μπορείς να λες ότι ο Τσακαλώτος το πήγε λάθος, ο Δραγασάκης το πήγε λάθος, γιατί γεννιέται το ερώτημα “πού ήταν ο τότε πρωθυπουργός”; Μειώνεις τον πρόεδρό μου έτσι, χαμηλώνεις τον πήχη για τον πρόεδρό μου, δεν γίνεται να συνεχιστεί άλλο αυτό. Ο κ. Κασσελάκης οφείλει να ακούει, να δημιουργήσει πολιτικό κέντρο και να πάει στο συνέδριο», ενώ συμπλήρωσε δεικτικά «Και πάλι καλά που παίρνουμε 14% στις δημοσκοπήσεις».

Σύμφωνα με πληροφορίες του newsbomb.gr, ένας από τους ανθρώπους που πρόκειται να… χαιρετίσει πολύ σύντομα, ανεξάρτητα από το τι θα κάνει η κυρία Αχτσιόγλου, είναι ο Δημήτρης Τζανακόπουλος που έτσι κι αλλιώς είναι κόκκινο πανί για τους «νεοπροεδρικούς».

Με το ένα πόδι εκτός η Έφη

Την Κυριακή θα πραγματοποιηθεί η συνδιάσκεψη της «ομάδας Αχτσιόγλου», όπου θα πάρουν μέρος περίπου 1.000 στελέχη που παραμένουν μέχρι σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Το κλίμα της τάσης 6+6 δεν έχει καμία σχέση με την προηγούμενη συζήτηση που είχε προηγηθεί της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής. Τότε η πλειοψηφία των στελεχών της είχε ταχθεί υπέρ της παραμονής στο κόμμα.

Η ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη όμως στην Κεντρική Επιτροπή, το δημοψήφισμα, τα περί «πέμπτης φάλαγγας», η κριτική στο «μαξιλάρι» και τα περί «πατριωτικής Αριστεράς», αφήνουν ελάχιστα περιθώρια ελιγμών στα στελέχη της «ομάδας Αχτσιόγλου». Ειδικά οι βαρύτατες κατηγορίες Ο πρόεδρος τους υποσχέθηκε, στη συνέντευξή του, να φτιάξει ένα καινούργιο «Πολιτικό Κέντρο», στο οποίο τα κορυφαία στελέχη, Αχτσιόγλου, Χαρίτσης, Ηλιόπουλος θα πάρουν μέρος, όμως αυτό δεν φαίνεται να φτάνει για να αμβλύνει τις διαφορές.

Η συνδιάσκεψη δεν είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει σε τελική απόφαση, όμως θα φανεί το κλίμα. Η απαισιοδοξία πάντως για την πορεία τους εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον έκδηλη και όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. Επίσης παρά τις όποιες προσπάθειες έγιναν για «μασάζ», δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η κυρία Αχτσιόγλου θα παραμείνει στο κόμμα. Οι πιθανότητες γέρνουν προς την αποχώρηση…

Αποχώρησε και η Nεολαία της Ομπρέλας

Με ανακοίνωσή τους, αποχώρησαν την Παρασκευή από τον ΣΥΡΙΖΑ και οι «νέοι της Ομπρέλας». Η ανακοίνωσή τους μεταξύ άλλων ανέφερε: «Θεωρούμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε τον κύκλο του, καθώς είναι πλήρως απαξιωμένος. Ο τρόπος εκλογής του προέδρου από τη βάση, αλλά και η ανάγκη ανανέωσης του ΣΥΡΙΖΑ, έφεραν στον τιμόνι έναν τυχοδιώκτη που θα μπορούσε να ανήκει σε οποιοδήποτε κόμμα, απλώς επειδή ξεχείλιζε από νεανική ενέργεια και αυτοπεποίθηση και χειριζόταν απενοχοποιημένα τα ψηφιακά μέσα».

Στη συνέχεια η νεολαία της Ομπρέλας υποστηρίζει: «Δυστυχώς το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο εγκολπώθηκε στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και εξαπολύει ανίερες επιθέσεις στο κυβερνητικό του έργο, με όπλο τη συνωμοσιολογία και την ψευδολογία, με το βλέμμα σε όσους/ες ψάχνουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να χρεώσουν αποτυχίες και ματαιώσεις. Η τοξικότητα όμως δεν μπορεί να κουκουλώσει την πολιτική ένδεια».

Οι σχεδιασμοί για νέα κόμματα

Στο παρασκήνιο γίνονται πολλές συζητήσεις είτε για την ίδρυση νέων πολιτικών φορέων, είτε για την δημιουργία μιας ισχυρής κοινοβουλευτικής ομάδας ως μαγιά για κάτι νέο στο μέλλον.

Για το νέο «κοινοβουλευτικό κόμμα» που βρίσκεται έστω και θεωρητικά στα σκαριά έχουν αρχίσει αθόρυβα να ψάχνουν και για αρχηγό. Δύσκολο να βγει μπροστά ο Ευκλ.Τσακαλώτος ή η Έφη Αχτσιόγλου… Ας μην ξεχνάμε ότι και οι δύο έχασαν από τον Κασσελάκη, οπότε είναι άκομψο να βγουν ξανά μπροστά για αρχηγία. Ούτε το όνομα του Γαβριήλ Σακελλαρίδη έχει κάποια βάση όπως βιάζονται κάποιοι να γράψουν.

Ο κλήρος φαίνεται να πέφτει σε έναν άλλο Αλέξη, τον Χαρίτση ο οποίος είναι έμπειρος κοινοβουλευτικά, ψύχραιμος, μετριοπαθής και δυναμικός όταν το απαιτούν οι περιστάσεις. Διαθέτει δηλαδή τα προσόντα μιας… ήρεμης δύναμης. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ακούγεται και το όνομα του Διονύση Τεμπονέρα ο οποίος αν και έχει αρχηγική στόφα, είναι αρκετά νέος και έχει χρόνια μπροστά του όπως λένε όσοι γνωρίζουν την ανθρωπογεωγραφία του κόμματος.