Η πανδημία του COVID-19 έχει ταπεινώσει την ανθρωπότητα· την οικονομία των κρατών, την ψυχοσύνθεση των πολιτών, το κύρος και την εμβέλεια της δράσης της ιατρικής και πολιτικής ικανότητας, που αφενός σέβονται – προσπαθούν – τα ατομικά δικαιώματα, αφετέρου προσπαθούν να τα σταματήσουν-συντονίσουν απ’ το να καταταπατούν το ένα (άτομο) το άλλο.
Παίρνουμε, ως κράτη αλλά και ατομικές συνειδητότητες, σπουδαίες πληροφορίες για το είδος μας εν αυτή τη μορφή που βρίσκεται – εντός μεγαλοαστισμού, καπιταλισμού, διαδικτυακής ανεξέλεγκτης πληροφόρησης και βέβαια πανδημίας.
Οι θεωρίες συνομωσίας οργιάζουν. Βρισκόμαστε στο ιδανικό χωράφι για να σπείρουμε ως δεισιδαίμονες και αδαήμονες ανορθολογιστές. Οι σέρφερς της παράνοιας βρήκαν κύμα να σερφάρουν. Όλα, κατά σειρά εμφανίσεων, κυνηγούν να τους καταπατήσουν. Όλα, εκτός από την κλίκα από την οποία διαλέγουν – ιδιάζοντες – να πληροφορούνται, αποτελούν πονηρό εχθρό.
Στην αρχή αμφισβητήθηκε η ίδια η ύπαρξη της ασθένειας, οι ιατρικές γνωματεύσεις και οι κρατικές αποφάσεις για τα μέτρα που πρέπει να παρθούν. Επί του τελευταίου φταίνε οι ίδιες οι κρατικές δομές μας, εφόσον, «δημοκρατικο-βόρως», μπορεί να χαλάει ο κόσμος και οι εκ λαού εκλεγμένοι να συνεχίζουν να αρνούνται να ομονοήσουν-συνεργαστούν, να συνεχίζουν να θεωρούν ότι άλλη μία κρίση, αποτελεί περίπτωση-ευκαιρία αντιπολιτευτοποίησης. Δεν είμαι με κανέναν, αλλά το να πληρώνουμε, 300 άτομα περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να βγάζουν γλώσσα το ένα στο άλλο, εν μέσω υγειοφθόρας-ανθρωποκτόνας κρίσης, μου είναι αχώνευτο. Για το μοίρασμα των ψιλών και ψιλοθεμάτων, θα το άντεχα, αλλά τώρα πεθαίνει κόσμος – λίγη επαυξημένη ανθρωπιά κι ένας κατευνασμός της επαγγελματοσύνης μας θα βοηθούσε. Έπειτα, όπως οι πολιτικοί είναι προέκταση του λαού, ο λαός, κατ’ ουράν, διχογνωμεί εκ των προτέρων. Βγήκε ποτέ κυβερνών κόμμα να ανακοινώσει μέτρα και η αντιπολίτευση να τοποθετείται έτσι(;): «συμφωνούμε απόλυτα, είμαστε δίπλα σας, προχωρήστε». Επιστημονική φαντασία;
Όπως ο βοσκός φωνάζει λύκος χωρίς να ‘ρχεται, για να δει αν θα ‘ρθουν για βοήθεια, τώρα που ήρθε και φωνάζει, ο κοσμάκης έχει στερεωθεί στην αντιδραστικότητα και όσο του μιλάνε για «προνομοιούχους» και μη, για χαρτζιλίκια-δέλεαρ κτλ., τόσο τον ανάβουν κι εκνευρίζουν.
Στην Ελλάδα, που η θρησκεία έχει καταντήσει «θρησκεία» – ατομική επιλογή με νευρωσικό υπόβαθρο κι όχι βίωμα προσώπων εν κοινωνία (ανθρωπίνων και θείων) – οι αντιχριστολόγοι επιδίδονται σε νέες «διατριβές». Η παράνοια έχει πολλά δωμάτια, αλλά αυτή που υποστασιοποιείται θρησκειοποιούμενη είναι ένα ξεχωριστό και εκλεκτό – έχει μέσα θεούς και δαίμονες… Κι όπως περιγράφω παραπάνω την προέκταση των κυβερνώντων στο λαό, υπάρχει και η αντίστοιχη προέκταση που αφορά σε πρόσωπα του κλήρου.
Οι προφήτες από χόμπι και βέβαια online, για άλλη μια φορά, «ἑαυτοῖς ἐβασίλευσαν» (Ωσ. 8,4), «ἀπὸ καρδίας αὐτῶν λαλοῦσι» (Ιερ. 23,16) και «καθ’ εαυτόν επλανήθησαν» (Ησ. 47,15). Μετά την ανυπαρξιολογία του ιού, η εμβολιολογία.
Αποφασίζοντας να κάνω το εμβόλιο (τα 2), ένας συγγενής μου αναστατώθηκε και κίνησε να με «προειδοποιήσει». Μου έστειλε μάλιστα ένα βίντεο, στο οποίο, κάποιος κύριος εξηγούσε ότι όσοι κάνουν το εμβόλιο σε 2 χρόνια θα πεθάνουν· 2 δις σίγουρα δηλαδή, «γι’ αυτό να είμαστε έτοιμοι να μην αναστατωθούμε με τις οικογενειακές μας απώλειες», συνέχισε, προτείνοντας ψυχραιμία, παραδόξως. Φίλε – όποιος κι αν είσαι – η κουταμάρα σου κι η σιγουριά της θα συντριβούν «ἐξαίφνης ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ» (Ησ. 47,9)…
Μέσα στον κύκλο των θρησκόληπτων υπάρχει και το concept του τσιπαρίσματος μέσω εμβολίων, που φθάνει από τα πονηρά κράτη έως τον Πονηρό τον ίδιο. Ίσως είμαστε τόσο μηδενισμένοι υπαρκτικά, που αναγκάζεται η ψυχοσύνθεσή μας και, σχιζοφρενικά, κατασκευάζει μεγαλειώδεις εχθρούς για τις «μεγαλειώδεις» μας προσωπικότητες, μπας και πάρουμε καμία αξία (όσο να ‘ναι, οι εχθροί μας μάς χαρακτηρίζουν). Αλλά αυτό δεν είναι άρθρο ψυχιατρικής – είναι αντίστασης μέσω λογικής και θεολογίας:
- Χριστιανός που τρέμει, σαν το ποδοδεμένο πρόβατο, τον θάνατο, δεν είναι χριστιανός. Πόσο μάλλον το εμβόλιο ή τον αντίχριστο…
- Πίνεις, καπνίζεις, κακοτρέφεσαι, ζεις σε μεγαλοαστικά κέντρα εκατομμυρίων ρυπογόνων οχημάτων, πληροφορείσαι περί κόσμου από τα μετριοπαθή δελτία ειδήσεων ή κανάλια-μπλογκς κουκουρούκου προσώπων, και, ξαφνικά, βρίσκεσαι ανήκοος κι αντιρρησίας της ιατρικής φροντίδας.
- Έχεις διαδικτυακά κοινωνικά δίκτυα, όπου εκθέτεις ό,τι κουταμάρα ζεις και σκέφτεσαι – τα μέρη που πηγαίνεις, τις δραστηριότητές σου, τις προτιμήσεις σου (διατροφικές, χομπιστικές, σεξουαλικές, ιδεολογικές) – και, ξαφνικά, φοβάσαι μη βάλουν χέρι στην προσωπική σου ζωή, μη σε κοντρολάρουν με την πονηρή τεχνολογία.
- Ακόμα κι αν το εμβόλιο είναι επικίνδυνο, μετράς πόσοι στους πόσους που νοσούν και πόσοι στους πόσους που εμβολιάζονται πεθαίνουν κι αποφασίζεις, στη συνέχεια, πιο ποσοστό σε τρομάζει περισσότερο.
- Σε όλα δίκιο να ‘χεις – την αχρηστοσύνη της ιατρικής, την καταπατηκότητα του κράτους και την πονηριά του αντιχρίστου που έχει μάστερ στη νανοτεχνολογία – θυμάμαι πως α) όποιος «λέει την αλήθεια, έχει τον Θεό βοήθεια» (γιαγιά) και γενικά, οι χριστιανοί, «κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει» (Μαρκ. 16,18). Οι άλλοι βλάπτονται χωρίς το πιούνε καν απ’ ότι φαίνεται.
- Χριστιανικό είναι να αναπαύσεις τον διπλανό σου κι όχι να τον σκανδαλίσεις. Κι αυτό, κυρίως γι’ αυτούς που ο Covid-19 «δεν τους πιάνει εντος ναού». Φόρα τη μάσκα σου, κάνε τον χαζό (αν και είναι «σωστός κατά λάθος» στην προκειμένη περίπτωση) και ως χριστιανός – όχι «εκ του κόσμου τούτου» (Ιω. 8,23) νοοτροπία και βλέψεις – αγάπα απροϋπόθετα, ξεκούρασε τη γιαγιάκα δίπλα σου που θέλει να εκκλησιαστεί χωρίς τον περισπασμό της ιδεολογίας και της κακοσύνης σου.
- Είμαστε σε πόλεμο. Δεν ζεις σε χούντα ταλαίπωρε αντιδραστικέ, αλλά επειδή ζεις δίπλα στη Τουρκία, έχεις την ευκαιρία να παρατηρήσεις πώς είναι αυτό που λες.
- «Άμα είσαι ουδέτερος μεταξύ του θύτη και του θύματος, είσαι πάντα με τον θύτη» (Ν. Λυγερός). Γι’ αυτό και θεώρησα ότι πρέπει να πάρω θέση και ζητώ συγγνώμη για το ύφος που χρησιμοποίησα, σε περίπτωση που ενοχλεί.
- Αν σου μοιάζω κι εγώ αντίχριστος, σε παρακαλώ, βρες με online (υπάρχει τρόπος), και συζήτα μαζί μου για βιώματα στο χώρο της εκκλησίας.
- ὅταν ἀσθενῶ, τότε δυνατός εἰμι (Β’ Κορ. 12,10)
Υ.Γ.1.: Το χιούμορ είναι ζωή: Ο Θεός να με συγχωρέσει που μοιάζω να αναλαμβάνω τον ρόλο του, αλλά θεωρώ πιθανότατο πως η κόλαση (θεολογικά δε δημιουργείται εκ Θεού – για να μη μπερδευόμαστε), από πάντα είχε ένα ειδικό section με επιγραφή: «Μόνο Χριστιανοί (λέμε τώρα)»…
Υ.Γ. 2.: Και πάλι συγνώμη. Ο Νίκος Τουλαντάς είναι αυτοδίδακτος λογοτέχνης και δημιουργεί ερασιτεχνικά από την ηλικία των 16 ετών. Ασχολήθηκε με την ποίηση, τη στιχουργική κι έπειτα κυρίως με την δοκιμιογραφία. Υπάρχει και ως αρθρογράφος, από τον Ιούνιο του 2020, καθώς μία ημέρα ξύπνησε πεπεισμένος ότι μπορεί να συνθέσει πληροφορία, εκφράζοντας με αρθογραφικό τρόπο τις σημειώσεις και μελέτες του, τις οποίες πραγματεύεται αρκετά πιο αποσυμπιεσμένα κι εκτεταμένα στα κείμενά του (τα δοκιμιακά).
Διατηρεί προσωπικό portfolio με όλα του τα αρθρογραφικά κείμενα: https://nikolaostoul.wixsite.com/grafopaignia
Αναγνωρίσεις στο χώρο της λογοτεχνίας:
Α’ Βραβείο Δοκιμίου/9ος Παγκόσμιος Διαγωνισμός Λογοτεχνίας (Ε.Π.Ο.Κ, 2018)
Α’ Βραβείο Δοκιμίου/κατηγορία Νέων 18 έως 30 ετών/ 2ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Πεζογραφίας (περιοδικό «Κέφαλος», 2020).
Έπαινος Πεζογραφίας/17ος Παγκόσμιος Διαγωνισμός Ποίησης και Πεζογραφίας (Ε.Λ.Β.Ε., 2021)
Έπαινος Ελεύθερου Κειμένου/4ος Παγκόσμιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός (Σύλλογος Λίνος, 2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου