DYSTOS ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ: Η δικαστική εξουσία .. επί το έργω

DYSTOS ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ: Η δικαστική εξουσία .. επί το έργω: Η δικαστική εξουσία .. επί το έργω … Φεβ. 25 by  earkas             Rate This Όχι ότι μάθαμε κάτι καινούργιο, αλλ...

Εθελοντικά και ελληνικά…

 

Φεβ.25by earkas

 

 

 

 

 

 

Rate This

«Σε αυτήν τη δύσκολη καμπή του τόπου, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους έλληνες εφοπλιστές για αυτήν την εθελοντική συνεισφορά τους στον προϋπολογισμό και στην εθνική προσπάθεια»(Αντώνης Σαμαράς, 18/7/2013).
Σίγουρα θυμάστε τις τυμπανοκρουσίες με τις οποίες διαφημίστηκε το καλοκαίρι του 2013 η συμφωνία της κυβέρνησης με τους εφοπλιστές, βάσει της οποίας οι πλέον προστατευμένοι φορολογικά έλληνες δέχονταν να συνεισφέρουν εθελοντικά το κατιτίς τους στον άδειο κρατικό κορβανά. Μόνο που, πριν αλεκτωρ φωνήσαι, αυτή η συμφωνία αποδείχτηκε πυροτέχνημα.
Οι πρώτες συζητήσεις Σαμαρά-Βενιάμη προέβλεπαν την κατάρτιση λίστας με τα ονόματα όσων εφοπλιστών ήσαν διατεθειμένοι να συνεισφέρουν εθελοντικά. Η προθεσμία εγγραφής στην λίστα έληξε στις 28 Ιουνίου 2013 αλλά η ανταπόκριση των εφοπλιστών ήταν τόσο «μεγάλη» ώστε ο υπουργός ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης αναγκάστηκε να δώσει παράταση για τις 12 Ιουλίου. Φυσικά, τίποτε δεν άλλαξε. Έτσι, τον Δεκέμβριο η κυβέρνηση αποφάσισε να πιέσει την κατάσταση και προώθησε νομοθετική ρύθμιση η οποία καθιστούσε υποχρεωτική την ως τότε εθελοντική εισφορά.

Πειραιάς, 31/7/1960: Ο πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής εγκαινιάζει το θρυλικό Εγνατία (*)

Τότε άρχισε το πατιρντί. Οι εφοπλιστές ζώστηκαν τα φυσεκλίκια και πήραν τα βουνά, εξαπολύοντας μύδρους κατά της κυβέρνησης, μιλώντας για αναξιοπιστία και αντισυνταγματικότητα αλλά και απειλώντας να κατεβάσουν την ελληνική σημαία από όσα πλοία την διατηρούσαν ακόμη, ενώ οι ναυτιλιακές εταιρείες προσέφυγαν στην δικαιοσύνη ζητώντας να κηρυχθεί αντισυνταγματική η επίμαχη διάταξη.

Στο μεταξύ, οι μήνες περνούν χωρίς οι εφοπλιστές να πληρώνουν, ισχυριζόμενοι ότι περιμένουν να ξεκαθαρίσει δικαστικά η κατάσταση. Στα τέλη Απριλίου 2014, το υπουργείο οικονομικών αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι «οι σχετικές διατάξεις δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί στην ολότητά τους, επειδή προσέκρουσαν σε τεχνικές δυσκολίες, ιδίως σε θέματα ολοκλήρωσης των σχετικών ηλεκτρονικών εφαρμογών, οι οποίες αντιμετωπίζονται ταχύτατα». Το «ολότητα» και το «ταχύτατα» προκάλεσαν βροντερά γέλια, καθώς φτάνει το καλοκαίρι του 2014 και στα κρατικά ταμεία δεν έχει μπει ακόμη δεκάρα τσακιστή.
Τον Ιούνιο, το Διοικητικό Εφετείο Πειραιά απορρίπτει τις προσφυγές περί αντισυνταγματικότητας: «η έκτακτη εφάπαξ εισφορά κοινωνικής ευθύνης, που επιβλήθηκε στα κέρδη ναυτιλιακών επιχειρήσεων, εντάσσεται στα πλαίσια μιας σειράς δημοσιονομικών μέτρων, μεταξύ των οποίων είναι οι έκτακτες εισφορές που έλαβε ο νομοθέτης με το νόμο 3845/10 αλλά και προγενέστερους, για την ικανοποίηση των κριτηρίων δημοσιονομικής πειθαρχίας». Η απόφαση ανοίγει τον δρόμο για την είσπραξη της εισφοράς αλλά στις 11 Ιουλίου έρχεται ο Βαρβιτσιώτης να αναγγείλει την ανατροπή που απαιτούσαν οι εφοπλιστές: «Το υπουργείο Οικονομικών έχει προχωρήσει σε μια φορολόγηση της ελληνικής ναυτιλίας (…) κάτι που είχαμε αποφασίσει με τη ναυτιλιακή κοινότητα μέσα από τη διαδικασία του συνυποσχετικού, δηλαδή τον τριπλασιασμό του φόρου τον οποίο πληρώνουν οι εφοπλιστές για την επόμενη τριετία. Πήγαμε σε έναν τριπλασιασμό και υπάρχουν και άλλες φορολογικές ρυθμίσεις, οι οποίες σήμερα καθιστούν το ελληνικό πλοίο ασύμφορο. Αυτή τη διάσταση θέλουμε ν’ ανατρέψουμε».
Πόση ήταν, επί τέλους, αυτή η εισφορά που θα καθιστούσε «ασύμφορο το ελληνικό πλοίο»; Ο λόγος γίνεται για 400 εκατομμύρια που θα πλήρωναν συνολικά σε μια τριετία πάνω από 5.000 πλοία, δηλαδή για κάτι παραπάνω από 25.000 ευρώ ετησίως (κατά μέσον όρο) κάθε πλοίο το οποίο κάνει ετήσιο τζίρο πάνω από 1,7 εκατομμύρια (στην χειρότερη περίπτωση). Πάντως, οι εφοπλιστές είχαν δίκιο που έσκουξαν: η έκτακτη εισφορά θα τους κόστιζε 130-135 εκατομμύρια ετησίως, όταν η απόδοση του φόρου πλοίων (tonnage tax) το 2015 έφτασε μόλις τα 17.617.781,18 ευρώ.

Αθήνα, 9/11/2016: Ο Θόδωρος Βενιάμης υποδέχεται τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα 
στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών.

Ας ολοκληρώσουμε αυτά τα εφοπλιστικού ενδιαφέροντος κείμενα, αποδομώντας το παραμύθι ότι τάχα η ευνοϊκή μεταχείριση των εφοπλιστών έχει σκοπό να βρίσκουν δουλειά οι έλληνες ναυτικοί.
Μετά την κατάργηση του καμποτάζ και τις «μεταρρυθμίσεις» που επιβλήθηκαν λόγω μνημονίων, στα ελληνικών συμφερόντων πλοία υπό ξένη σημαία δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου έλληνες ναυτικοί. Πριν λίγες μέρες, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Alpha-989, ο πρόεδρος των εφοπλιστών Θόδωρος Βενιάμης είπε, υπερβάλλοντας μεν, χαρακτηριστικά δε: «Σήμερα δεν υπηρετούν σε 5.000 ελληνόκτητα πλοία ούτε 5 έλληνες». Αλλά και στα κάπου 800 υπό ελληνική σημαία πλοία, η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη, με τους έλληνες ναυτικούς συχνά να μη ξεπερνούν τα 5-7 άτομα, ενώ η συνήθης πρακτική των εφοπλιστών είναι να κρατούν έλληνες μόνο τον πλοίαρχο και τον πρώτο μηχανικό κι αυτό επειδή τους έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. 
Παρένθεση. Η διατήρηση της ελληνικής σημαίας σε ορισμένα πλοία δεν γίνεται για πατριωτικούς λόγους, φυσικά. Υπάρχουν λόγοι που κάποιες φορές επιβάλλουν την ύπαρξη ελληνικής σημαίας, όπως π.χ. διαγωνισμοί, ναυλοσύμφωνα κλπ. Κλείνει η παρένθεση.
Τα παραπάνω πιστοποιούνται και από αριθμούς. Το 1980, υπήρχαν περισσότεροι από 100.000 εν ενεργεία έλληνες ναυτικοί. Το 2008 (τελευταία προ κρίσης χρονιά) ο αριθμός τους είχε πέσει στις 35.000 και το 2014 (σύμφωνα με απογραφή της ΕλΣτατ) είχε περιοριστεί σε 12.663 (11.801 σε ελληνική σημαία και 862 σε ξένη). Επομένως, όλες οι ευνοϊκές ρυθμίσεις που ισχύουν για τους εφοπλιστές, μόνο για το συμφέρον των ελλήνων ναυτικών δεν έχουν προβλεφθεί.

ΦΕΚ Β’ 918/24-6-2010: Σαφείς διατάξεις προς το συμφέρον των ελλήνων ναυτικών…

Κλείνουμε όπως αρχίσαμε, με Θόδωρο Βενιάμη. Στην προαναφερθείσα συνέντευξή του στον Alpha-989, ο πρόεδρος της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών διετράνωσε τον διακαή του πόθο να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα ο κατώτερος διεθνής μισθός τής ITF (International Transport Forum – Διεθνής Ομοσπονδία Μεταφορών). Ο μισθός αυτός έχει θεσπιστεί από την ITF για τους φουκαράδες ναυτικούς των τρίτων χωρών και δεν εφαρμόζεται στις αναπτυγμένες ή ναυτικές χώρες. Ο Βενιάμης ζητάει την εφαρμογή του και στον τόπο μας όχι για δικό του συμφέρον αλλά επειδή νοιάζεται για τους άνεργους νέους: «Αντί να σαπίζουν οι νέοι στις καφετέριες θα μπορούσαν να εργαστούν ως ναύτες με 700-800 δολλάρια». Άλλωστε, όπως τόνισε ο πρόεδρος, «στην στεριά δεν παίρνουν ούτε 300 ευρώ»…
——————————————————-
(*) Το 1957 η Γαλλία πλήττεται από κακοκαιρία, που προκαλεί καταστροφές στην οινοπαραγωγή. Για να αποζημιωθούν οι έλληνες προμηθευτές, η Γαλλία προτείνει να καλύψει την ζημιά με την ναυπήγηση ενός επιβατηγού-οχηματαγωγού πλοίου. Η Ελλάδα δέχεται. Το πλοίο περιέρχεται στον ΕΟΤ και πωλείται αμέσως στην Ελληνικές Μεσογειακές Γραμμές (ΕΛΜΕΣ) των αδελφών Γιαννουλάτου. Στις 15/2/1960 το πλοίο καθελκύεται, βαφτίζεται Εγνατία και χρησιμοποιείται για να ανοίξει την σύζευξη Ελλάδας-Ιταλίας από το λιμάνι τής Πάτρας (σε κοινοπραξία με το ιταλικό Appia), ένα δρομολόγιο το οποίο θα υπηρετήσει επί 35 χρόνια, ως το 1995. Το 2001 έκανε το τελευταίο του ταξίδι ως την Ινδία, όπου και διαλύθηκε.

___________________________________________________________

Aπό:

Από τη μετα-λιτότητα, στο μετα-ευρώ…

24 Φεβρουαρίου, 2017 Δημοσιεύθηκε από Ceteris Paribus

Διαβάστε επίσης

• Μυστήριο η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα
• Η ανοχή στο δούλεμα είναι φαυλότητα…
• Πώς μεταλλάσσει τα όργανα ένα πακέτο τσιγάρων την ημέρα
• Τι θα σήμαινε ένα “GRexit”
• Έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ ζήτησε γερμανίδα ηγέτης της Αριστεράς

Γράφει ο Ceteris Paribus

Το προσύμφωνο για το ελληνικό πρόγραμμα στο Eurogroup αποκτά την πλήρη του σημασία αν συνδυαστεί με ένα άλλο βαρυσήμαντο γεγονός: τη σύνοδο των 4 ισχυρότερων χωρών της Ευρωζώνης (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία) με αντικείμενο τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για από κοινού σχεδιασμό της Ευρωζώνης των δύο «ταχυτήτων».

Η σύνοδος θα πραγματοποιηθεί στις 6 Μαρτίου στις Βερσαλίες (είναι άραγε συνειδητός ο συμβολισμός;..), συνοδευόμενη από τη συναίνεση και τις… ευχές των χωρών της BeNeLux (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο), χωρών που «αυτοδίκαια» κατατάσσονται επίσης στην πρώτη «ταχύτητα» της Ευρωζώνης. Η σύνοδος των «4» θα προετοιμάσει το έδαφος ώστε να υπάρξει κάποιου είδους επίσημη σηματοδότηση της πορείας προς την Ευρωζώνη των δύο «ταχυτήτων» στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής της 25ης Μαρτίου, στην 60ή επέτειο των συνθηκών της Ρώμης.

Τα προανακρούσματα

Την ύπαρξη σχεδίου και διεργασιών για την Ευρωζώνη των δύο «ταχυτήτων» αποκάλυψε με κάθε επισημότητα η αυτής εξοχότης καγκελάριος της Γερμανίας κ. Άνγκελα Μέρκελ με δηλώσεις της μετά την ολοκλήρωση της άτυπης ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής στη Μάλτα στις αρχές Φεβρουαρίου. Αφού σημείωσε ότι «έχουμε διδαχθεί πολλά τα τελευταία δύο χρόνια», η Γερμανίδα καγκελάριος πρόσθεσε ότι «δεν είναι απαραίτητο όλα τα μέλη της Ένωσης να συμμετέχουν με τον ίδιο ρυθμό στα διάφορα στάδια της ενοποίησης». Δεν απέκλεισε μάλιστα το ενδεχόμενο να υπάρξει κάποιου είδους κοινή δήλωση με ανάλογο περιεχόμενο ύστερα από την ευρωπαϊκή σύνοδο στις 25 Μαρτίου στη Ρώμη.

Ταυτόχρονα σχεδόν με τη δήλωση της κ. Μέρκελ, στις 3 Φεβρουαρίου οι χώρες της BeNeLux εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία τάσσονται επίσης με την «ιδέα» της Ευρώπης των πολλών «ταχυτήτων». Σε ρεπορτάζ της βελγικής εφημερίδας De Standaard, επισημαινόταν ότι χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Αυστρία και η Δανία «αντέδρασαν θετικά» σε αυτές τις δηλώσεις.

Για να στηρίξει την ανάγκη για Ευρώπη πολλών «ταχυτήτων», η εφημερίδα ανέφερε το παράδειγμα των χωρών του Βίσεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβακία και Τσεχία), οι οποίες αποτελούν ήδη άτυπα μια διαφορετική ταχύτητα, αφού συντονίζονται σε ζητήματα μετανάστευσης και θεμάτων κυριαρχίας γενικότερα. Ωστόσο, πρέπει να είναι προφανές ότι τέτοια μείζονα σχέδια για τις ευρωπαϊκές προοπτικές δεν αφορούν τις «ζαβολιές» χωρών ήσσονος δυναμικής όπως οι χώρες του Βίσεγκραντ, αλλά δομικά προβλήματα της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) εν συνόλω. Επίσης πρέπει να είναι προφανές ότι δεν μιλάμε για «ταχύτητες» μόνο εντός Ε.Ε., αλλά και εντός Ευρωζώνης – διότι απλούστατα το ευρώ είναι το σημείο μη επιστροφής της ευρωπαϊκής ενοποίησης και ταυτόχρονα η πηγή μειζόνων αποκλίσεων και ρηγμάτων στην ευρωπαϊκή «αρχιτεκτονική».

Αν λοιπόν η De Standaard μας αποκάλυψε μια «ταχύτητα» εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης (χώρες του Βίσεγκραντ), πρέπει να σκεφτούμε (μέχρι να αρχίσει να λέγεται ανοιχτά) ποιες μπορεί να είναι οι διαφορετικές «ταχύτητες» εντός Ευρωζώνης και τι μπορεί να σημαίνει η υπαγωγή μιας χώρας-μέλους στη δεύτερη «ταχύτητα». Δεν χρειάζεται πάντως ιδιαίτερη φαντασία για να καταλάβουμε ότι η Ελλάδα δεν θα απουσιάζει από τη χορεία των «κολασμένων»…

Οι αιτίες

Τα ρήγματα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι πλέον τόσο εμφανή (Brexit, ενίσχυση του ακροδεξιού λαϊκισμού και του ευρωσκεπτικισμού, ανισόμετρη ανάπτυξη, διαρκώς εντεινόμενες οικονομικές αποκλίσεις, διεύρυνση των ανισοτήτων κ.λπ.), ώστε τίθεται ευθέως το δίλημμα: είτε άμεση αναδόμηση σε νέα βάση είτε παράδοση στις δυνάμεις της αποσύνθεσης και διάλυσης, που ήδη αποκτούν ανησυχητικά μεγάλη δυναμική. Εντελώς λογικά και αναμενόμενα, οι κυρίαρχες δυνάμεις προσανατολίζονται στο πρώτο. Μάλιστα, είναι φανερό ότι οι ενέργειές τους διέπονται από ιδιαίτερη σπουδή, εξαιτίας της αίσθησης ότι πρέπει να υπάρξουν γρήγορες κινήσεις, πριν η δυναμική της αποσύνθεσης γίνει μη αναστρέψιμη. Το Brexit, ακόμη περισσότερο όμως η πολιτική του νέου Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, υπογραμμίζουν ακόμη περισσότερο το επείγον του διαβήματος.

Η σύνοδος των «4» αποδεικνύει ποιος θα είναι ο ηγετικός άξονας της πρώτης «ταχύτητας»: επικεφαλής η Γερμανία συν οι τρεις ισχυρότερες μετά απ’ αυτήν οικονομικές δυνάμεις της Ε.Ε. (ύστερα από την αποχώρηση της Μ. Βρετανίας) και της Ευρωζώνης: Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία. Τις χωρίζουν πολλά, όχι μόνο με την έννοια των ιδιαίτερων εθνικών συμφερόντων, αλλά και με κριτήριο τους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες, από το χρέος μέχρι την ανεργία και από το επίπεδο της παραγωγικότητας μέχρι το εμπορικό ισοζύγιο. Ωστόσο, το εγχείρημα της αναδόμησης της Ευρωζώνης και Ε.Ε. με βάση τη φόρμουλα των πολλών «ταχυτήτων» δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς αυτή την ηγετική τετράδα.

Ταυτόχρονα, βεβαίως, δεν μπορεί να παραγνωριστεί ότι εξαιρουμένης της Γερμανίας, οι υπόλοιπες χώρες της «τετράδας» έχουν ιδιαίτερα και σχεδόν πανομοιότυπα «ζόρια», αν και όχι της ίδιας έντασης: το υψηλό χρέος και την υψηλή ανεργία. Η πρώτη «ταχύτητα» της Ευρωζώνης δεν μπορεί να υπάρξει αν η Γερμανία δεν αναλάβει να μοιραστεί μαζί τους αυτά τα ρίσκα και να συμφωνήσει σε πολιτικές διαχείρισής τους. Μέχρι τώρα, αρνούνταν να αναλάβει τέτοια βάρη για την Ευρωζώνη συνολικά με το επιχείρημα ότι στο σύνολο της Ευρωζώνης τα ρίσκα ήταν χαοτικά και πολύ μεγάλα. Στις εκκλήσεις διαφόρων Ευρωπαίων παραγόντων να μην επιδεικνύει τέτοια σκληρότητα για την Ελλάδα, ο Σόιμπλε απαντούσε ότι η Ευρωζώνη δεν θα επιβιώσει αν δεν μειώσει δραστικά τα ρίσκα – και η Ελλάδα ήταν πάντα ένας παράγοντας που τα διατηρούσε σε πολύ υψηλά επίπεδα…

Αν όμως τα «βαρίδια» όπως η Ελλάδα υποβιβαστούν σε μια δεύτερη ευρωπαϊκή κατηγορία, τότε οι Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία ή και άλλες χώρες της πρώτης ταχύτητας όπως το Βέλγιο κ.λπ., θα μπορούν να επωφεληθούν από μια πιο «αλληλέγυα» διαχείριση των δικών τους προβλημάτων στο πλαίσιο της πρώτης «ταχύτητας». Αυτό είναι προφανώς το δέλεαρ για να συμφωνήσουν με τη διαίρεση της Ευρωζώνης σε δύο «ταχύτητες». Οι διαδικασίες των χωρών του Νότου αποδεικνύεται έτσι ότι ήταν ένα προστάδιο διαπραγμάτευσης της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας για τη δική τους είσοδο στην πρώτη «ταχύτητα» – τώρα που ο στόχος επετεύχθη, η «φίλη» Ελλάδα μπορεί να υποβιβαστεί στη β’ κατηγορία…

Η Ελλάδα στη β’ κατηγορία της Ευρωζώνης

Όμως οι δύο κατηγορίες δεν θα καθοριστούν με συμβολικούς όρους, αλλά με πολύ-πολύ πρακτικούς. Μόνο τα μνημόνια δεν αρκούν γι’ αυτό. Πρέπει να σπάσει και το νόμισμα σε δύο «ταχύτητες»… Και μάλιστα, οι δύο ταχύτητες του νομίσματος να αυτοματοποιήσουν και υποκαταστήσουν τη διαδικασία των μνημονίων. Τι θα μπορούσαν να σημαίνουν όλα αυτά, θα μας απασχολήσει στο δεύτερο μέρος αυτού του άρθρου.

Προς το παρόν, να σημειώσουμε την έκπληξή μας για το συγκλονιστικό γεγονός ότι ενώ οι ειδήσεις για την προωθούμενη διαδικασία διαίρεσης της Ευρωζώνης και Ε.Ε. σε διαφορετικές «ταχύτητες» είναι σε κοινή θέα, η συζήτηση για το τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα δεν έχει καν ανοίξει!!! Αντίθετα, παρακολουθούμε ένα κακόγουστο επικοινωνιακό θέαμα για το «θρίαμβο» στο Eurogroup, τη «μεταλιτότητα» κ.λπ., που δοκιμάζει κάθε έννοια όχι μόνο ορθού λόγου, αλλά και στοιχειώδους σοβαρότητας…

ΑΠΟΨΕΙΣ Αυταπάτες ή ψέματα;

ΑΠΟΨΕΙΣ

Αυταπάτες ή ψέματα;

syriza.jpg

EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

25.02.2017, 15:35 | Ετικέτες:  Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, Νέα Δημοκρατία, Μνημόνιο

Συντάκτης: 

Γιώργος Γιαννουλόπουλος

Ενα από τα επίδικα ζητήματα που θα καθορίσουν το αποτέλεσμα των εκλογών, είναι το αν ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ψέματα για να τις κερδίσει πριν από δύο χρόνια.

Διάβασα λοιπόν με μεγάλο ενδιαφέρον το κείμενο του Κύρκου Δοξιάδη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» («Το ψέμα ως πολιτική έννοια») και θα αποπειραθώ να πω δυο λόγια σχετικά, όχι για να αναιρέσω αλλά για να προσθέσω.

Ομολογώ πάντως ότι βρίσκομαι σε δύσκολη θέση, επειδή τα λόγια μου μπορεί να εκληφθούν ως έμμεση συνηγορία υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.

Πράγμα παράξενο, δεδομένου ότι η ιδέα που έχω για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφώς χειρότερη από εκείνη του φίλου Κύρκου.

Σε πρώτη ματιά φαίνεται ακαταμάχητο το επιχείρημα ότι ο Αλέξης Τσίπρας είτε δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε είτε έλεγε ψέματα.

Φαίνεται, αλλά δεν είναι. Γιατί, αν θέλουμε να ακριβολογήσουμε, ψέματα λέμε όποτε ισχυριστούμε ότι ισχύει κάτι ενώ έχουμε πλήρη επίγνωση ότι δεν ισχύει, ή όποτε δώσουμε μια υπόσχεση την οποία δεν σκοπεύουμε να τηρήσουμε.

Κλασικά παραδείγματα: Στο σχολείο, η δικαιολογία όταν μας έπιαναν αδιάβαστους ήταν ότι χτες μας πονούσε η κοιλιά μας ή, όταν μεγαλώσουμε, λέμε σε κάποιον που θέλουμε να αποφύγουμε «θα σου τηλεφωνήσω οπωσδήποτε» για να τον ξεφορτωθούμε.

Και στις δύο περιπτώσεις ξέρουμε πως ούτε το ένα ούτε το άλλο αληθεύουν.

Αν όμως αποδεχθούμε αυτόν τον ορισμό, θα έλεγα ότι η λέξη «ψέματα» του ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον ανακριβής.

Δεν γνωρίζω τους προεκλογικούς σχεδιασμούς στα ενδότερα της Κουμουνδούρου.

Και ομολογώ ότι μερικούς από τους συμμετάσχοντες –αναφέρομαι στον πολύ στενό κύκλο– τους έχω ικανούς να κάνουν οτιδήποτε (στο όνομα της Αριστεράς, εννοείται!).

Αυτό όμως δεν είναι επιχείρημα, αλλά δική μου εκτίμηση.

Μπορώ πάντως να μιλήσω για ψηφοφόρους, στελέχη, ακόμα και για μετέπειτα υπουργούς επειδή τους γνωρίζω και θυμάμαι τι μου έλεγαν, και κυρίως τι δεν μου έλεγαν.

Το προεκλογικό «αφήγημα» είχε ως εξής: Η απειλή ότι το Μνημόνιο θα σκιστεί και θα 'ναι μέρα μεσημέρι, σε συνδυασμό με την επιεικώς αφελή προσδοκία ότι οι εταίροι/δανειστές θα αναγκαστούν να σεβαστούν την ετυμηγορία του ελληνικού λαού θα έλυναν το πρόβλημα.

Επεσαν έξω. «Είχαμε αυταπάτες», ομολογούν σήμερα. Γιατί τις είχαν όμως;

Απλή η απάντηση: Ηταν αδύνατο να μην τις έχουν. Διότι σύμφωνα με την επωδό του αντιπολιτευόμενου ΣΥΡΙΖΑ, τα Μνημόνια επιβλήθηκαν επειδή οι προηγούμενοι δεν διέθεταν τα κότσια να πουν όχι.

Αν λοιπόν στην Κουμουνδούρου είχαν υπολογίσει σωστά τα πράγματα, δηλαδή χωρίς αυταπάτες, μόνο ένα πράγμα θα μπορούσαν να υποσχεθούν: ότι οι άλλοι δέχθηκαν αγόγγυστα το στρίμωγμα από τους δανειστές, ενώ εμείς θα κάνουμε το ίδιο, διαμαρτυρόμενοι όμως και με βαριά καρδιά.

Νομίζετε ότι τέτοιου είδους εξαγγελίες κερδίζουν εκλογές;

Εχω την εντύπωση ότι αυτού του τύπου η προσέγγιση, δηλαδή η ανάλυση του λόγου που χρησιμοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα μας βοηθάει να καταλάβουμε τι συνέβη, αλλά μέχρι ενός σημείου.

Γιατί οι καταστάσεις, και μάλιστα οι απίστευτα περίπλοκες σαν αυτή που ζούμε, επιδέχονται διαφορετικές αναγνώσεις.

Οι οποίες απορρέουν από άλλες οπτικές γωνίες που μετατοπίζουν την έμφαση και προσδίδουν διαφορετική σημασία στα πράγματα.

Νομίζω λοιπόν ότι η εκλογική νίκη του Ιανουαρίου 2015 ήταν η λυτρωτική κατάληξη της αφήγησης που ξεκινάει από την Κατοχή και τον Εμφύλιο και καταλήγει στην επανόρθωση μιας ιστορικής αδικίας την οποία υπέστη η Αριστερά.

Το «πρώτη φορά Αριστερά» δεν αναφέρεται απλώς σε κάτι καινούργιο, μια τομή στον χρόνο, αλλά αποτελεί την αναδρομική δικαίωση όσων είχαν κερδίσει την εξουσία στο παρελθόν καθαρά και με το σπαθί τους, αλλά οι τότε κακοί, και πάλι με τη βοήθεια των ξένων, τους την πήραν μέσα από τα χέρια.

Το «πρώτη φορά Αριστερά» ήταν η καθυστερημένη δικαίωση μιας κοσμογονίας που κατεπνίγη εν τη γενέσει.

Αυτό τουλάχιστον εισέπραξα μιλώντας με αριστερούς τους μήνες πριν από τις εκλογές, όταν το ποτάμι φούσκωνε, και αμέσως μετά.

Και στις αξέχαστες εκείνες ημέρες, τότε που οι ανατρεπτικές και λεβέντικες ατάκες του Αλέξη Τσίπρα διεύρυναν συνεχώς τη διαφορά από τη Ν.Δ., δεν θυμάμαι κανέναν, μα κανέναν απολύτως, να είπε σε κάποια στιγμή, για σταθείτε, ρε παιδιά, μήπως παραμυθιάζουμε τον κόσμο, μήπως τάζουμε με υπερβολική ευκολία πράγματα που δεν γίνονται;

Εδώ θέλω να καταλήξω. Είμαι σίγουρος ότι κανείς δεν είπε ψέματα, κανείς δεν θέλησε να εξαπατήσει.

Απλώς η χαρά για τη διαφαινόμενη νίκη ήταν τόσο μεγάλη που δεν τους επέτρεψε να θέσουν στον εαυτό τους τα ερωτήματα που σήμερα τα βρίσκουν μπροστά τους.

Τις δυσκολίες τις οποίες επικαλούνται για να δικαιολογήσουν την αθέτηση των υποσχέσεών τους δεν τις απέκρυψαν προεκλογικά – τις απώθησαν.

Και δεν χρειάζεται να είσαι ψυχολόγος για να ξέρεις ότι άλλο το ψέμα και άλλο να κρύβεις από τον ίδιο τον εαυτό σου, πόσο μάλλον από τους άλλους, κάτι δυσάρεστο που δεν μπορείς να αντέξεις. Εφ.Συντακτών

ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΕΛΛΑ

Χουλιαράκης: Κίνδυνος οι επιβαρύνσεις να είναι περισσότερες από τις ελαφρύνσεις

Ο μηχανισμός δημοσιονομικών μέτρων και αντισταθμιστικών παρεμβάσεων που συμφωνήθηκε στο Eurogoup ενέχει τον κίνδυνο τα βάρη να είναι περισσότερα από τις ελαφρύνσεις, παραδέχτηκε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή».
Πρόκειται για το πρώτο στέλεχος της κυβέρνησης που αποκλίνει από τις διαβεβαιώσεις του Μεγάρου Μαξίμου πως για κάθε ένα ευρώ σε μέτρα θα υπάρξουν ισοδύναμα αντίμετρα.
Όπως σημείωσε ο κ. Χουλιαράκης, οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να νομοθετηθούν ούτως ή άλλως, ενώ οι ελαφρύνσεις θα εξαρτηθούν από το δημοσιονομικό αποτέλεσμα και το κατά πόσον τα μεγέθη της οικονομίας δίνουν στην Αθήνα επαρκή δημοσιονομικό χώρο
Εκτίμησε όμως ότι οι στόχοι θα επιτευχθούν και συνεπώς τα περιοριστικά μέτρα δεν θα είναι τελικά περισσότερα από τις ελαφρύνσεις.
Ο κ. Χουλιαράκης επισήμανε ότι δεν παραγνωρίζει ότι το τίμημα της συμφωνίας θα είναι, για κάποιους τουλάχιστον, βαρύ ωστόσο επισήμανε ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να αμβλύνει σημαντικά τις συνέπειες μίας τέτοιας επιβάρυνσης.
Τόνισε πως «μία καλή συμφωνία τώρα είναι προτιμότερη από μία καλύτερη αύριο», εξηγώντας πως η ολοκλήρωση της αξιολόγησης δεν είναι μόνο αναγκαία για την προστασία της οικονομίας αλλά και πολύτιμο εργαλείο έμμεσης πίεσης προς τους πιστωτές, ιδιαίτερα σε μία περίοδο κατά την οποία ο εκλογικός κύκλος των χωρών αυτών λειτουργεί εις βάρος μας.
Εξέφρασε τέλος την πεποίθηση πως η χώρα θα ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας «αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας».

Πόρισμα – βόμβα για τα δημόσια νοσοκομεία

Σε «ιδιωτικά μαγαζιά» έχουν μετατραπεί κλινικές του ΕΣΥ εξυπηρετώντας αποκλειστικά τους ιατρούς και την πελατεία τους. Τακτικά περιστατικά «βαφτίζονται» επείγοντα για να παρακάμψουν λίστες αναμονής, γιατροί επιλέγουν πότε και ποιον ασθενή θα χειρουργήσουν και … ασθενείς -κυρίως του Δημοσίου- πραγματοποιούν εικονικές νοσηλείες προκειμένου να λάβουν αναρρωτικές άδειες από την εργασία τους!
Μάλιστα, οι παραβάτες γιατροί συνεχίζουν ανενόχλητοι το έργο τους ή τιμωρούνται με «έγγραφη επίπληξη». Πρόκειται μόνο για ορισμένα από τα ευρήματα του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας Πρόνοιας (ΣΕΥΥΠ), μετά από έλεγχο που διενήργησαν σε δημόσιο νοσοκομείο της Β. Ελλάδας. Οι έλεγχοι έχουν ξεκινήσει από το περασμένο καλοκαίρι και στο «στόχαστρο» των επιθεωρητών βρίσκονται όλες οι χειρουργικές κλινικές των δημόσιων και πανεπιστημιακών νοσοκομείων, με εντολή του Γενικού Επιθεωρητή κ. Σταύρου Ευαγγελάτου. Σε πρώτη φάση οι έλεγχοι αφορούν νοσοκομεία της Βόρειας Ελλάδας, οι οποίοι εντάθηκαν μετά τον εντοπισμό «ύποπτων» δωρεών. Δηλαδή δωρεών υλικών χειρουργείων από ιδιώτες σε συγκεκριμένες κλινικές, που φαίνεται να καταλήγουν στον ίδιο τον δωρητή, με στόχο την παράκαμψη της λίστας αναμονής. Πόρισμα του ΣΕΥΥΠ, με ημερομηνία 9 Φεβρουαρίου 2017, αποκαλύπτει τα «κακώς κείμενα» στο ΕΣΥ. Το πόρισμα αφορά στη διενέργεια ελέγχου σε δημόσιο νοσοκομείο και συγκεκριμένα τη λειτουργία Μαιευτικής – Γυναικολογικής Κλινικής νοσοκομείου της Περιφέρειας και τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά.
Καταγγελίες
Ο προϊστάμενος των «ράμπο» της Υγείας Σταύρος Ευαγγελάτος
Ο προϊστάμενος των «ράμπο» της Υγείας Σταύρος Ευαγγελάτος
Προηγήθηκαν καταγγελίες και αναφορές για ιατρό της συγκεκριμένης κλινικής καθώς και για τον προγραμματισμό των χειρουργικών επεμβάσεων και εάν τα χειρουργεία προγραμματίζονται και πραγματοποιούνται κανονικά. Παράλληλα διερευνήθηκε η γενική κατάσταση η οποία επικρατεί στη Κλινική, «εάν έχουν ομαλοποιηθεί οι επαγγελματικές σχέσεις μεταξύ των στελεχών της ή συνεχίζεται η τεταμένη κατάσταση η οποία δύναται να θέση σε κίνδυνο την υγεία των ασθενών της εν λόγω κλινικής», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο πόρισμα ελέγχου των επιθεωρητών. Σημειώνεται ότι για το θέμα έχει διενεργηθεί και Ένορκη Διοικητική Εξέταση ενώ τα ευρήματα του ελέγχου είναι αποκαλυπτικά:
• Διευθυντής της Μαιευτικής Κλινικής διαμαρτύρεται για την αυξημένη συχνότητα εισαγωγών στη κλινική οι οποίες αφορούν αποκλειστικά ασφαλισμένες του Δημοσίου -κυρίως εκπαιδευτικούς- λαμβάνουν χώρα σε συγκεκριμένες ημερομηνίες – κυρίως Σαββατοκύριακα. Λαμβάνουν εξιτήριο σε μία ημέρα, συνεπάγονται χορήγηση αναρρωτικών αδειών και η σχετική διάγνωση δίνεται από συγκεκριμένο ιατρό. Σύμφωνα όμως με την προκαταρκτική έρευνα που διενεργήθηκε, τα στοιχεία «εγείρουν βάσιμες υπόνοιες εικονικών εισαγωγών με σκοπό τη χορήγηση μακροχρόνιας αναρρωτικής άδειας, πράγμα το οποίο αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα». Σημειώνεται ότι οι εν λόγω εισαγωγές αφορούν σε εγκυμονούσες με αιτιολογία νοσηλείας «πρόληψη πιθανού λοιμώδους νοσήματος», «έντονη ψυχολογική φόρτιση σε εγκυμοσύνη 7 εβδομάδων», «ακρωτηριασμός κάτω άκρου προ ετών» και έγιναν χωρίς διαγνωστικές εξετάσεις. Σημειώνεται ότι παρά τα ευρήματα της προκαταρκτικής έρευνας, η διαδικασία ολοκληρώθηκε με την «επιβολή της πειθαρχικής ποινής της έγγραφης επίπληξης».
• Ο ίδιος ο ιατρός στη Μαιευτική Κλινική που χορηγούσε αναρρωτικές άδειες, «τελών σε αναρρωτική άδεια διενήργησε τοκετό» στο νοσοκομείο. Μάλιστα στη σχετική αναφορά επισημαίνεται ότι ζήτησε να μην εφημερεύσει το Πάσχα και την Πρωτομαγιά, καθώς πάσχει από «υπερτασική κρίση και ιλιγγική συνδρομή». Παρόλα αυτά διένυσε 150 χιλιόμετρα προκειμένου να διεκπεραιώσει τοκετό. Η υπόθεση, όπως διαπίστωσαν οι επιθεωρητές, τέθηκε στο αρχείο.
• Ασθενής προγραμματίστηκε για επέμβαση και ενώ είχε λάβει νάρκωση στη χειρουργική αίθουσα, η επέμβαση τελικά δεν πραγματοποιήθηκε «είτε λόγω κόπωσης» του ιατρού, όπως τουλάχιστον ο ίδιος ανέφερε στην προϊσταμένη της κλινικής, «είτε λόγω περιορισμένου χρόνου», όπως επίσης ο ίδιος ανέφερε εκ των υστέρων στην ασθενή, «είτε λόγω δυσκολίας της επέμβασης», όπως ο ίδιος ανέγραψε στο πρόγραμμα χειρουργείου.
• Προγραμματισμένο χειρουργείο ασθενή, μεταφέρθηκε μία μέρα μετά, έλαβε εξιτήριο την ίδια ημέρα και τελικά εισήχθη λίγες ημέρες μετά ως έκτακτο περιστατικό.
• Ιατρός της κλινικής παρουσιάζει περιστατικά και συγκεκριμένα καισαρικές τομές ως έκτακτα – επείγοντα και εκτός τακτικού προγραμματισμού χειρουργείου.
Μετά από ΕΔΕ που διενεργήθηκε στη Κλινική -μετά από παρέμβαση του ΣΕΥΥΠ- διαπιστώθηκε «παράβαση υπαλληλικού καθήκοντος και ειδικότερα παράβαση του κανόνα ιατρικής δεοντολογίας». Μάλιστα η ΕΔΕ καταλήγει με πρόταση άσκησης πειθαρχικής δίωξης σε βάρος του υπεύθυνου ιατρού. Στο πλαίσιο αυτό, οι επιθεωρητές του ΣΕΥΥΠ καλούν τη διοίκηση του νοσοκομείου να εκκινήσει τις πειθαρχικές διαδικασίες και συγκεκριμένα να «ασκήσει πειθαρχική δίωξη κατά του ιατρού για το πειθαρχικό παράπτωμα που τελέστηκε σύμφωνα με το πόρισμα της ΕΔΕ και τον καλεί σε έγγραφη απολογία». Καλεί δε τη διοίκηση του νοσοκομείου να διαβιβάσει στο Σώμα των Επιθεωρητών το έγγραφο κοινοποίησης της πειθαρχικής απόφασης.
ΤΕΛΗ ΜΑΡΤΙΟΥ
«Ανοίγει» η Λίστα Χειρουργείων
Έως τα τέλη Μαρτίου αναμένεται να «ενεργοποιηθεί» η Λίστα Χειρουργείου στα δημόσια νοσοκομεία. Πρόκειται για ένα νέο σύστημα προγραμματισμού των τακτικών χειρουργικών επεμβάσεων με βάση τη δυνατότητα αναμονής του ασθενούς ανάλογα με τη σοβαρότητα της πάθησής του. Βασική φιλοσοφία της Λίστας Χειρουργείου είναι η ενίσχυση της διαφάνειας και της ισότητας στον προγραμματισμό των επεμβάσεων και για τον λόγο αυτό η λίστα θα δημοσιοποιείται στις ιστοσελίδες των νοσοκομείων. Ήδη το υπουργείο Υγείας έχει καθορίσει πέντε κατηγορίες χειρουργικών επεμβάσεων με βάση τα συμπτώματα, τη δυσλειτουργία και την εξέλιξη της νόσου καθώς και την εκτιμώμενη δυνατότητα αναμονής. Στην πρώτη κατηγορία εντάσσονται περιστατικά που έχουν γρήγορη εξέλιξη και η καθυστέρηση επηρεάζει το αποτέλεσμα (σε αυτές τις περιπτώσεις η επέμβαση πραγματοποιείται εντός δύο εβδομάδων), ενώ στην πέμπτη κατηγορία, εντάσσονται περιστατικά χωρίς συμπτώματα και χωρίς γρήγορη εξέλιξη (η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί σε διάστημα που μπορεί να ξεπερνά τους έξι μήνες). Ο ασθενής θα εντάσσεται σε μία από αυτές τις κατηγορίες μετά την κλινική εκτίμηση του γιατρού.

Όπως αναφέρει η ΤτΕ, στην Έκθεση του Διοικητή και ειδικότερα στον Ισολογισμό της δημοσιεύεται ακριβώς το ποσό του χρυσού που κατέχει η Τράπεζα. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, την 31η Δεκεμβρίου 2016 τα διαθέσιμα και οι απαιτήσεις σε χρυσό φτάνουν τους 149,1 τόνους και η αξία τους τα 5.261,8 εκατομμύρια ευρώ.

ΤτΕ: Αξίας 5,2 δισ ευρώ τα αποθέματα χρυσού της Ελλάδας

Διευκρινήσεις αναφορικά με τη διαχείριση του χρυσού δίνει η Τράπεζα της Ελλάδος, απαντώντας σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Κυριακάτικη Δημοκρατία».
Η εφημερίδα στο σημερινό της πρωτοσέλιδο φιλοξενεί άρθρο που αναφέρει μεταξύ άλλων πως κανείς δεν γνωρίζει που βρίσκεται σήμερα το απόθεμα χρυσού της χώρας, το 50% του οποίου δόθηκε ως «προίκα» στην ΕΚΤ.

Όπως αναφέρει η ΤτΕ, στην Έκθεση του Διοικητή και ειδικότερα στον Ισολογισμό της δημοσιεύεται ακριβώς το ποσό του χρυσού που κατέχει η Τράπεζα. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, την 31η Δεκεμβρίου 2016 τα διαθέσιμα και οι απαιτήσεις σε χρυσό φτάνουν τους 149,1 τόνους και η αξία τους τα 5.261,8 εκατομμύρια ευρώ.

Το ήμισυ σχεδόν των διαθεσίμων σε χρυσό βρίσκεται στο θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος, από το οποίο δεν έχει μετακινηθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Το υπόλοιπο φυλάσσεται εδώ και πολλές δεκαετίες στην Τράπεζα της Αγγλίας, στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης στις ΗΠΑ και στην Ελβετία.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Ισολογισμού της Τράπεζας (9.2 Απαιτήσεις από τη μεταβίβαση συναλλαγματικών διαθεσίμων στην ΕΚΤ) το ποσοστό του χρυσού, που μεταβιβάσθηκε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με την ένταξη της χώρας στη ζώνη του Ευρώ και τη συμμετοχή της Τράπεζας της Ελλάδος στο Ευρωσύστημα, είναι πολύ μικρό συγκρινόμενο με το συνολικό απόθεμα σε χρυσό. Ανάλογη μεταβίβαση έγινε από όλες τις χώρες που μετέχουν στην ζώνη του ευρώ.

Η φύλαξη μέρους του χρυσού και εκτός συνόρων αποτελεί διεθνή πρακτική για όλες σχεδόν τις Κεντρικές Τράπεζες.

Τα αποθέματα χρυσού, που φυλάσσονται στο εξωτερικό, βεβαιώνονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα, σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική όλων των κεντρικών τραπεζών.

Τα τελευταία χρόνια καμιά μεταβολή δεν έχει γίνει, με εξαίρεση τη μικρή αυξομείωση λόγω των συναλλαγών της Τράπεζας με το κοινό για αγοραπωλησία χρυσών λιρών.

Η απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος το 2003 να πωλήσει 20 τόνους χρυσού από τα συνολικά αποθέματά της εντασσόταν στο πλαίσιο της αποδοτικότερης διαχείρισης του χαρτοφυλακίου της, πολιτική που ακολουθούσαν οι περισσότερες ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες. Η ρευστοποίηση αυτή οδήγησε απλώς σε διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου της Τράπεζας της Ελλάδος και αφορούσε τμήμα της ποσότητας χρυσού που είχε συγκεντρωθεί από τις αγορές νομισμάτων και αναβαθμίστηκε μετατρεπόμενο σε εμπορεύσιμες ράβδους διεθνών προδιαγραφών. Η Τράπεζα της Ελλάδος εξέδωσε αναλυτικές ανακοινώσεις για το θέμα στις 28/08/2003 και 18/09/2003.