Του Γιάννη Μανιάτη, πρ. υπουργού βουλευτή Δημοκρατικής Συμπαράταξης
Α. ΤΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΠΥΛΩΝΑΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Κορυφαία εθνική προτεραιότητα συνιστά η απάντηση στο κορυφαίο ερώτημα της ελληνικής κοινωνίας, εάν μετά από 7 χρόνια μνημονίων μπορεί να υπάρχει ελπίδα και προοπτική στη χώρα. Η απάντησή μου είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ. ΝΑΙ υπάρχει ελπίδα σ’ αυτό τον τόπο, φτάνει επιτέλους να πάψουμε να συζητούμε μόνο για τον αριθμητή του κλάσματος του χρέους, δηλ. μόνο για το ύψος του χρέους. Πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε σοβαρά και για τον παρονομαστή του κλάσματος, το ΑΕΠ, το μεγάλωμα της πίτας. Για το πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε νέα δημόσια έσοδα, νέες θέσεις εργασίας, νέες προοπτικές περιφερειακής ανάπτυξης, νέες δυνατότητες αξιοποίησης των ελληνικών Πανεπιστημίων στην παραγωγική διαδικασία.
Οι ελληνικοί Υδρογονάνθρακες αποτελούν βασικό θεμέλιο του νέου Παραγωγικού Μοντέλου της χώρας. Μηχανικοί, δικηγόροι, οικονομολόγοι, περιβαλλοντολόγοι, γεωλόγοι, δεκάδες ειδικότητες μπορούν να αντιστρέψουν το κλίμα της μιζέριας και της απαξίωσης, να βρουν χρηματοδότηση στις Προπτυχιακές και Μεταπτυχιακές σπουδές τους, να απαντήσουμε με brain gain, στο brain drain.
Η ανάπτυξη κι έξοδος από τα μνημόνια δεν είναι απολίτικες στρατηγικές κι έννοιες. Πρέπει να είναι Προοδευτικές, να στοχεύουν στην Κοινωνική Αλληλεγγύη, να είναι βαθύτατα εθνικά κι ευρωπαϊκά Πατριωτικές και κυρίως να απαντούν στο μεγάλο ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει και η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία: Όχι απλά πώς μοιράζουμε δίκαια τον πλούτο (κάτι που πολύ καλά γνωρίζουν οι προοδευτικές δυνάμεις), αλλά πώς γεννάμε καινούριο πλούτο, πως γεννάμε καινούργια δημόσια έσοδα, πως γεννάμε νέες θέσεις εργασίας.
Β. 2 δις € ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΣΟΔΑ ΓΙΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ
Οι σταθμοί της προοδευτικής πατριωτικής μας προσπάθειας στην αξιοποίηση των εθνικών κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων ήταν:
∙ Το 2011, θεσμοθετήσαμε, με καταψήφιση από τον ΣΥΡΙΖΑ, το πιο σύγχρονο, το πιο προοδευτικό, το πιο ελκυστικό για τους επενδυτές, το πιο αυστηρό για το περιβάλλον και το πιο χρήσιμο για τα δημόσια έσοδα και την ελληνική κοινωνία, πλαίσιο για προσέλκυση μεγάλων επιχειρήσεων – επενδυτών. Το 2011 η προσπάθεια χαρακτηρίστηκε ως γραφική. Και σήμερα έρχεται η ίδια η ζωή για να δικαιώσει τη δική μας προσπάθεια, με το πρόσφατο αίτημα ερευνών από τους κολοσσούς EXXONMOBIL, TOTAL, νότια της Κρήτης.
∙ Το 2012, προκηρύξαμε μετά από πολλά χρόνια, τον 1ο διεθνή γύρο παραχωρήσεων για τα τρία (3) οικόπεδα, Πατραϊκό, Κατάκολο και Ιωάννινα. Φέραμε επενδυτές και διαμορφώσαμε ένα καθαρό κι ελκυστικό φορολογικό και νομικό πλαίσιο σ’ έναν εξαιρετικά ανταγωνιστικό τομέα. Τον περασμένο Φεβρουάριο τα ΕΛΠΕ ανακοίνωσαν ότι μόνο από το οικόπεδο του Πατραϊκού, των 100 εκατ. βαρελιών, αναμένονται κάθε χρόνο $150 εκατ. ως έσοδα δημοσίου και άλλα $30 εκατ. για τις τοπικές κοινωνίες. Ποσοστό 5% μπορεί να κατευθυνθεί στη χρηματοδότηση ερευνητικών προγραμμάτων και Μεταπτυχιακών ερευνών στα ελληνικά ΑΕΙ-ΑΤΕΙ. Συνολικά εκτιμούμε ότι με την ανάπτυξη των ερευνών σε όλα τα χερσαία και θαλάσσια οικόπεδα της χώρας, θα έχουμε έσοδα 1.5-2 δις € κάθε χρόνο, για τα επόμενα 30-40 χρόνια.
∙ Το 2013 έγινε η μεγάλη τομή. Θεσμοθετήσαμε το νόμο 4162/2013 για τον Ειδικό Λογαριασμό Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών, ώστε να δημιουργήσουμε έναν εθνικό κουμπαρά, προκειμένου να λύσουμε τον Γόρδιο δεσμό της χώρας, που είναι η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Το 75% των δημοσίων εσόδων στο ασφαλιστικό σύστημα και 25% στις τοπικές κοινωνίες για έργα περιβάλλοντος και ανάπτυξης. Με το ν.4162/2013 αποφασίσαμε ότι κανένας Υπουργός Οικονομικών, κανένας Πρωθυπουργός, κανένας προϋπολογισμός, οποιοσδήποτε κι αν κυβερνά για τα επόμενα χρόνια, δεν θα απλώσει το χέρι σε δημόσια έσοδα που δεν πρέπει να πάνε στη σημερινή γενιά, αλλά πρέπει να πάνε στις επόμενες γενιές, στο πλαίσιο της στρατηγικής για διαγενεακή αλληλεγγύη. Μελετήσαμε τις καλύτερες διεθνείς πρακτικές. Το νορβηγικό μοντέλο για μας ήταν καθοδηγητής και προσαρμόσαμε τη νορβηγική εμπειρία στις ελληνικές συνθήκες. Έλεγαν τότε: «Ακόμη δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε» και ήρθε το σήμερα και βλέπουμε την Exxon Mobil, την Total, την Edison, την Repsol, πετρελαϊκούς κολοσσούς να εμπιστεύονται την πατρίδα μας.
Το 2014 ήταν η κορύφωση αυτής της εθνικής προσπάθειας. Ξεκινήσαμε με το μεγάλο διαγωνισμό για τα τρία (3) χερσαία οικόπεδα στη Δυτική Ελλάδα που πρόσφατα, μετά από 2,5 χρόνια καθυστέρησης, εδέησε η κυβέρνηση να υπογράψει τις συμβάσεις, ενώ κάλλιστα σήμερα μπορούσε να έχει εγκατασταθεί ανάδοχος. Το 2014 έγινε επίσης μια μεγάλη εθνική πατριωτική τομή. Αξιοποιώντας το άρθρο 156 του ν.4001/2011 για την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), ένα πανίσχυρο όπλο στα χέρια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, προκηρύξαμε το μεγάλο διαγωνισμό για τα θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης. Είδαμε πώς πριν 1 χρόνο η ίδια η μάνα φύση, ο υποθαλάσσιος πλούτος της Μεσογείου, μετά την ανακάλυψη του κοιτάσματος ZOHR στην Αίγυπτο που άλλαξε όλη τη γεωπολιτική ισορροπία της Μεσογείου, ήρθε να δικαιώσει εκείνη την προσπάθεια.
Γ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΕΧΝΙΚΗ ΒΑΣΗ ΕΞΕΔΡΩΝ ΓΕΩΤΡΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ
Καταθέτουμε στο δημόσιο διάλογο μια νέα πρόταση. Με δεδομένο ότι έχουμε πολύ σοβαρά κοιτάσματα που προσελκύουν επενδυτές, η χώρα έχει αρχίσει πια και γίνεται Κέντρο (Hub) ενεργειακής τροφοδοσίας όλης της νότιας Ευρώπης και όλων των Βαλκανίων, με τον αγωγό TAP, με τον αγωγό EastMed, με τον αγωγό IGB. Προτείνουμε την αξιοποίηση της ελληνικής Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας και της ελληνικής Βαριάς Μεταλλικής Βιομηχανίας.
Όραμά μας η Ελλάδα να μετασχηματιστεί στη μεγαλύτερη Τεχνική Βάση Υποστήριξης, κατασκευής και συντήρησης των εξεδρών άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και των αγωγών φυσικού αερίου όλης της Μεσογείου. Εκατοντάδες εξέδρες άντλησης υπάρχουν και λειτουργούν, πολλοί αγωγοί υπάρχουν ή και δημιουργούνται, η δική μας υποδομή από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού και υποδομών στα ζητήματα της ναυπήγησης, της συντήρησης, της επιδιόρθωσης εξεδρών άντλησης είναι τεράστια. Ταυτόχρονα, έχουμε μεταλλικές βιομηχανίες σωληνώσεων που ανήκουν στις πέντε καλύτερες του κόσμου.
Οι απαντήσεις μας όμως, πρέπει να έχουν και τη διάσταση της γεωπολιτικής. Η Ελλάδα δικαιούται να κοιτά στα μάτια τους δανειστές ως ένας τόπος που προσφέρει ενεργειακή ασφάλεια στην Ευρώπη αφού τα κοιτάσματα Υδρογονανθράκων της Κύπρου, της Ελλάδας, του Ισραήλ, της Αιγύπτου, καθώς και οι αγωγοί που θα τους μεταφέρουν, περνούν από το δικό μας έδαφος Κι αυτό είναι ένα πανίσχυρο γεωπολιτικό, διπλωματικό και οικονομικό όπλο στα πλαίσια της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας, αν έχει τη στοιχειώδη σωφροσύνη να εκμεταλλευθεί αυτό το όπλο.
Δ. 40δις € ΟΡΥΚΤΕΣ ΠΡΩΤΕΣ ΥΛΕΣ
Το 2014, μετά από σκληρή δουλειά, οι υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ και του ΙΓΜΕ, κατέγραψαν για πρώτη φορά στην ιστορία του νεώτερου ελληνικού κράτους, πού και πόσα κοιτάσματα έχουμε και προχώρησαν σε μια ιεράρχηση – αξιολόγηση πόσα και ποια απ’ αυτά μπορούμε να βγάλουμε άμεσα σε διεθνείς διαγωνιστικές διαδικασίες και να προσελκύσουμε επενδυτές. Κοιτάσματα που η αξία τους έχει εκτιμηθεί στα 40 δις €. Έχουμε καταθέσει το πόρισμα της μελέτης που δείχνει ότι από το 2015 μπορούσαν να είχαν προκηρυχθεί είκοσι (20) μεγάλοι διαγωνισμοί, για 20 Δημόσιους Μεταλλευτικούς Χώρους (ΔΜΧ) που θα γεννούσαν δουλειές, θα έφερναν επενδύσεις. Η κυβέρνηση όμως συνεχίζει τη δίκη της νιρβάνα.
Ε. ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΜΠΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ
Μια πολιτική προειδοποίηση προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Την περίοδο 2012-2014, ζήσαμε δύσκολες στιγμές στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για θέματα ενέργειας και περιβάλλοντος, όταν ετίθετο το ερώτημα «Πόσα πετρέλαια έχετε;». Η απάντησή μας ήταν μία και σταθερή: Έχουμε όσα ξέρουν οι Έλληνες πολίτες μέσα από τα Δελτία Τύπου του Υπουργείου, γιατί τα λεφτά από τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο δεν ανήκουν σ’ εμάς, αλλά στις επόμενες γενιές.
Το α΄ εξάμηνο του 2015 έγινε ένα εθνικό ολίσθημα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για πρώτη φορά, έδωσε γραπτή αναφορά στην τρόικα και τους δανειστές πώς εξελίσσονται οι έρευνες Υδρογονανθράκων. Τους καταγγείλαμε για την εγκληματική αυτή δράση, αλλά δεν γνωρίζω αν υπήρξε συνέχεια.
Τα μελλοντικά έσοδα από τους Υδρογονάνθρακες δεν θα τα ακουμπήσει κανένας και δεν θα ενταχθούν σε καμία τρέχουσα χρηματοδοτική υποχρέωση της χώρας, γιατί δεν ανήκουν σ’ εμάς. Ανήκουν στο μέλλον της πατρίδας.
Γιάννης Μανιάτης
