Ρεσιτάλ διπροσωπίας με κερδισμένη την Τουρκία
mosoyli.jpg
Εξω απ’ τη φλεγόμενη Μοσούλη | AP Photo / Marko Drobnjakovic
Οσο σφίγγει ο κλοιός γύρω από τη Μοσούλη και το Χαλέπι, τις δύο πολιορκημένες πόλεις-κλειδιά του πολέμου σε Συρία και Ιράκ, τόσο πιο ξεκάθαρες γίνονται οι πραγματικές προθέσεις των ξένων «παικτών», και ιδιαίτερα των δυτικών κυβερνήσεων, που εξαρχής εμπλέκονται μέσω των διαφόρων «αντιπροσώπων» στην τρομερή σύρραξη.
Είναι εξόχως χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, ότι τόσο ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Ας Κάρτερ όσο και ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Μαρκ Ερό έσπευσαν το Σαββατοκύριακο να επισκεφτούν την Τουρκία, «νομιμοποιώντας» με την παρουσία και τις δηλώσεις τους τις συνεχείς παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και συνολικά την επιθετική και αμφιλεγόμενη πολιτική της Αγκυρας και και στα δύο φλεγόμενα θέατρα του πολέμου, σε μια ύστατη προσπάθεια να εμποδίσουν την επικείμενη πτώση του Χαλεπιού, και να επηρεάσουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα το μελλοντικό status quo του βόρειου Ιράκ.
Ειδικά στο ανατολικό Χαλέπι η κατάσταση έχει ξεφύγει πλέον από κάθε όριο, καθώς από το βράδυ του Σαββάτου άγριες μάχες και βομβαρδισμοί από ξηρά και αέρα ξέσπασαν αμέσως μετά τη λήξη της «ανθρωπιστικής» κατάπαυσης του πυρός που είχαν κηρύξει μονομερώς η Ρωσία και ο συριακός στρατός.
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι ελάχιστοι άνθρωποι κατάφεραν να εκμεταλλευτούν το τριήμερο «παράθυρο ευκαιρίας» για να εγκαταλείψουν την κόλαση, καθώς οι συνεχείς βολές ελεύθερων σκοπευτών εμπόδισαν τον ΟΗΕ να απομακρύνει έστω και τους 200 βαριά τραυματίες και τους εκατοντάδες ασθενείς από τις ανταρτοκρατούμενες συνοικίες της πόλης.
Ο Οργανισμός έκανε λόγο για «ανεπαρκείς συνθήκες ασφαλείας», χωρίς να αποδίδει ευθύνες για τη συστηματική παραβίαση της εκεχειρίας, ενώ οι ρωσικές αρχές και τα συριακά μέσα ενημέρωσης κατηγόρησαν τους αντάρτες ότι εμπόδισαν την έξοδο όσων το επιθυμούσαν, με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ να καταγγέλλει ότι οι αντάρτες «κατέφυγαν σε απειλές, εκβιασμούς και χρήση βίας» για να μπλοκάρουν τους οκτώ ανθρωπιστικούς διαδρόμους που είχαν ανοιχτεί.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περίπου 500 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί και 2.000 τραυματιστεί τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες εξαιτίας των σφοδρών βομβαρδισμών από τον συριακό και τον ρωσικό στρατό, ενώ έχουν καταστραφεί πολιτικές υποδομές, κυρίως νοσοκομεία. Είναι αυτά «εγκλήματα πολέμου»; Ασφαλώς και είναι.
Ομως τα ίδια και χειρότερα έχουν συμβεί την τελευταία πενταετία σε όλες τις πολιορκημένες από τους τζιχαντιστές πόλεις της Συρίας και του Ιράκ, περιλαμβανομένου του ίδιου του Χαλεπιού και των προαστίων της Δαμασκού, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους και εκατομμύρια πρόσφυγες, χωρίς οι Δυτικοί «σπόνσορες» να πουν κουβέντα: τότε, βέβαια, τα εγκλήματα τα έκαναν οι «δικοί τους», ο Ασαντ κατέρρεε, και η Ρωσία δεν είχε ακόμη εμπλακεί στρατιωτικά, αλλάζοντας τις ισορροπίες...
Μέτρα και σταθμά
Η ίδια διπροσωπία και τα διπλά μέτρα και σταθμά της Δύσης φάνηκε άλλωστε και από την ξαφνική «αναθέρμανση» στο Συμβούλιο Ασφαλείας της συζήτησης για την υποτιθέμενη χρήση χημικών όπλων (αέριου χλωρίου) από το καθεστώς Ασαντ κατά στόχων της Αλ Νούσρα στην επαρχία Ιντλίμπ, τον Μάρτιο του 2015 – όταν είναι πλέον κοινός τόπος ότι και οι Σύροι αντάρτες και το «Ισλαμικό κράτος» έχουν χρησιμοποιήσει αρκετές φορές τέτοια όπλα για να «καθαρίσουν» υπόγεια τούνελ από τους υπερασπιστές τους. Αν αυτό δεν είναι ευαισθησία «α λα καρτ», τότε τι είναι;
Εξίσου αποκαλυπτική ήταν όμως και η επιεικώς διφορούμενη στάση που κράτησε ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας κατά την επίσκεψή του στην Τουρκία.
Ο Κάρτερ, λοιπόν, δήλωσε βέβαιος ότι «υπάρχει η δυνατότητα να συμμετάσχει η Τουρκία στην επιχείρηση για την ανακατάληψη της Μοσούλης», «αδειάζοντας» ουσιαστικά την ιρακινή κυβέρνηση αλλά και τους Κούρδους συμμάχους του, στο αποκορύφωμα της μάχης για τη μεγαλούπολη.
Η Βαγδάτη ζητά ως γνωστόν, σε πολύ υψηλούς τόνους, την άμεση αποχώρηση των περίπου 500 Τούρκων στρατιωτικών που σταθμεύουν στην πόλη Μπασίκα, κοντά στη Μοσούλη, με σκοπό υποτίθεται την εκπαίδευση σουνιτών μαχητών.
Ακόμη, ο Αστον Κάρτερ δήλωσε ότι η Τουρκία θα διαδραματίσει «οπωσδήποτε» ρόλο στην επίθεση εναντίον της Ράκας, του προπυργίου του «Ι.Κ.» στη Συρία:
«Η Τουρκία έχει στην πραγματικότητα συμφέρον να εξασφαλίσει ότι η (μελλοντική) διακυβέρνηση στη Ράκα θα αποτελεί μια δίκαιη αντανάκλαση (της σύνθεσης) του πληθυσμού», συμπλήρωσε ο Κάρτερ, αναφερόμενος στην ανάγκη για «αλληλοσεβασμό» των διαφόρων εθνοτικών και θρησκευτικών κοινοτήτων.
Το πώς εννοεί η Τουρκία τον «αλληλοσεβασμό», βέβαια, το βλέπουν όλοι εδώ και μήνες στη βόρεια Συρία, όπου ξανά χτες και προχτές –δεύτερη φορά μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα– οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έπληξαν 70 περίπου θέσεις των κουρδικών πολιτοφυλακών της Συρίας (YPG), βαθιά μέσα στο συριακό έδαφος και σε βάρος των κοινών υποτίθεται επιχειρήσεων κατά του «Ι.Κ».
Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου απείλησε, μάλιστα, πως θα συνεχιστούν οι επιχειρήσεις εναντίον των «τρομοκρατών» των YPG, με το επιχείρημα ότι οι Κούρδοι επιδιώκουν να ιδρύσουν ένα δικό τους «καντόνι» στη βόρεια Συρία, αντί να πολεμήσουν εναντίον των τζιχαντιστών – τη στιγμή που οι Κούρδοι είναι εδώ και χρόνια μακράν η πιο αξιόπιστη δύναμη κατά των εξτρεμιστών στη βόρεια Συρία!
«Μεγάλο Παιχνίδι»
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά στη μακρά ιστορία τους, που οι Κούρδοι βλέπουν τα όνειρά τους να προδίδονται από τους αυτόκλητους «προστάτες» τους, στο πλαίσιο του «Μεγάλου Παιχνιδιού» μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Πώς βλέπουν όμως αυτές τις τελευταίες κινήσεις των (σουνιτών) Τούρκων οι άμεσα ενδιαφερόμενοι σιίτες;
Χτες, ο ηγέτης της σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ του Λιβάνου, Χασάν Νασράλα, υποστήριξε ευθέως ότι η ανάμιξη της Τουρκίας στη Συρία είναι ένα πρόσχημα για να αρπάξει εδάφη και να εγκαθιδρύσει την κυριαρχία της τόσο στη Μοσούλη του Ιράκ όσο και στο Χαλέπι:
«Μετά από όλον τον αγώνα των Ιρακινών για τη Μοσούλη, έρχεται η Τουρκία και λέει “Η Μοσούλη είναι τουρκική και πρέπει να επιστραφεί στην Τουρκία”» είπε ο Νασράλα. «Το ίδιο ισχύει και για το Χαλέπι. (Οι Τούρκοι) λένε “Είναι δικό μας, όχι της Συρίας”. Δείτε, αυτό αποκαλύπτεται καθημερινά», συνέχισε.
Ο Νασράλα υποστήριξε επίσης ότι η εξέγερση εναντίον του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ ήταν ένα προκάλυμμα για ένα ευρύτερο γεωπολιτικό σχέδιο που είχε στόχο «την αλλαγή του χάρτη» και την αποδυνάμωση των σιιτών της περιοχής:
Ο εμφύλιος στη Συρία «δεν γίνεται για την πτώση του καθεστώτος, αλλά στοχεύει τον άξονα της αντίστασης, δηλαδή τη συμμαχία μεταξύ Ιράν, Συρίας και Χεζμπολάχ, με την υποστήριξη της Ρωσίας», τόνισε. Και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, για πολλοστή φορά τον δικαιώνουν. πηγη εφ. Συντακτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου