Πέμπτη φάλαγγα
maximou-megaro-kontra.jpg
EUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
Το πού θα δοθεί η επόμενη μάχη με τους θεσμούς το ξέρουμε: στα εργασιακά. Αυτό που ακόμη δεν ξέρουμε είναι αν θα είναι πραγματική μάχη ή απλώς μια μάχη για την τιμή των όπλων.
Οι εταίροι θέλουν να ολοκληρώσουν τον θρίαμβό τους κατατροπώνοντας τις τελευταίες εστίες αντίστασης, ενώ για την κυβέρνηση τα εργασιακά είναι η έσχατη γραμμή άμυνας κι αν δεν καταφέρει να την υπερασπιστεί, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της κατάρρευσης.
Το καλοκαίρι θα είναι περίοδος προετοιμασίας, προειδοποιητικών βολών, καλλιέργειας κλίματος και βολιδοσκόπησης διαθέσεων και αντοχών.
Ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» (4.5.2016) είπε ότι θα προστατεύσει την εργασία και επενδύει στις συμμαχίες που ήδη έχουν διαμορφωθεί. Βεβαίως καλό είναι για την αξιοπιστία της κυβέρνησης και ο ίδιος και οι υπουργοί του να αποφεύγουν τα μεγάλα και ηρωικά λόγια γιατί η απόσταση ανάμεσα στον αξιοπρεπή συμβιβασμό και την άτακτη υποχώρηση είναι ένα τσιγάρο δρόμος.
Εχουν μάθει πια (πρέπει να έχουν μάθει) ότι είναι άλλο το τι θέλεις να κάνεις και τελείως διαφορετικό το τι μπορείς να κάνεις στις δεδομένες συνθήκες, αφού μάλιστα δεν προτίθεσαι για διάφορους λόγους να συγκρουστείς μετωπικά με τους θεσμούς.
Η χώρα είναι σε σκληρή επιτροπεία, η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να κινείται εντός των ορίων που βάζουν οι εταίροι και οι συσχετισμοί στην Ευρώπη δεν είναι ευνοϊκοί, αν κρίνουμε από τις πολιτικές που προσπαθούν να επιβάλουν σε Γαλλία και Βέλγιο οι κυβερνήσεις.
Κάποιοι στο μέγαρο Μαξίμου επικαλούνται τις δηλώσεις θαυμασμού του Ντάισελμπλουμ, του Γιούνκερ, του Γκάμπριελ και του Βαλς για τον Τσίπρα. Προφανώς δεν είναι άνευ σημασίας, κάτι δείχνουν, ωστόσο θα είναι λάθος αν η επιτελική ομάδα της κυβέρνησης οδηγηθεί σε υπερβολικά αισιόδοξες προβλέψεις για την επικείμενη διαπραγμάτευση.
Από την πλευρά της η αντιπολίτευση (Νέα Δημοκρατία, Δημοκρατική Συμπαράταξη) έχει προεξοφλήσει ταπεινωτική συνθηκολόγηση. Αυτό επιθυμεί. Δεν το κρύβει άλλωστε. Αδιαφορεί για τις συνέπειες που θα υποστούν οι εργαζόμενοι.
Πάνω απ’ όλα είναι η στρατηγική της έντασης που εφαρμόζει με κάθε μέσο, συνεπικουρούμενη (ενίοτε καθοδηγούμενη) από μερίδα των μέσων ενημέρωσης.
Εκτός όμως από τις δυνάμεις που θα αναμετρηθούν ανοιχτά και με όλα τα διαθέσιμα όπλα, υπάρχει και η πέμπτη φάλαγγα. Πρόκειται για κείνα τα συμφέροντα που δρουν στα μετόπισθεν με λογικές δολιοφθοράς. Παίζουν τον ρόλο συμβούλου των δανειστών.
Είναι σε συνεχή επαφή και τους τροφοδοτούν με ιδέες για το πώς θα στριμώξουν την κυβέρνηση ώστε να προωθηθούν οι δικές τους επιδιώξεις. Για παράδειγμα: ουδείς μέχρι τώρα από τους συνομιλητές της ελληνικής κυβέρνησης έχει θέσει επισήμως ή ανεπισήμως θέμα κατάργησης 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα. Φανερά δεν το βάζει ούτε η εργοδοσία. Το επιθυμεί όμως διακαώς. Μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι αυτό το ζήτημα θα απασχολήσει τη δημόσια συζήτηση το επόμενο διάστημα.
Ανάγωγα
Φοβάμαι ότι όσο οι δημοσκοπήσεις δίνουν ποσοστά στο Ποτάμι κάτω από το όριο της κοινοβουλευτικής επιβίωσης τόσο θα ενισχύονται οι φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό του. Ηδη μια πόρτα προς τα δεξιά του έχει ανοίξει και την έχουν διαβεί αρκετοί.
Μια άλλη πόρτα προς τ’ αριστερά του είναι κι αυτή ανοιχτή, την οποία θα περάσουν εκείνα τα στελέχη που έλκουν την προέλευσή τους από την ανανεωτική Αριστερά και την Κεντροαριστερά. Μήπως ο επικεφαλής του να αποφασίσει γρήγορα προς τα πού θέλει να πάει το κόμμα του γιατί αν αργήσει θα μείνει χωρίς στελέχη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου