Καθείς εφ' ω ετάχθη
Ο διευθυντής του «Ελεύθερου Τύπου», Πάνος Αμυράς, στο άρθρο του στο χθεσινό φύλλο της εν λόγω εφημερίδας μέμφθηκε την «Εφ.Συν.» για το προχθεσινό της πρωτοσέλιδο αναφορικά με τις εκλογές στη Γαλλία.
Γράφει συγκεκριμένα: «Η συμπολιτευόμενη ''Εφημερίδα των Συντακτών'' στο χθεσινό της πρωτοσέλιδο υποστήριξε ότι ''η Γαλλία βρίσκεται μπροστά στη χειρότερη επιλογή'' εξομοιώνοντας ουσιαστικά τη Λεπέν με τον Μακρόν, όπως ακριβώς έπραξε ο τυχοδιώκτης Μελανσόν. Στην περίπτωση όμως κατά την οποία οι κάλπες θα είχαν βγάλει για το δεύτερο γύρο τον αγαπημένο του ΣΥΡΙΖΑ Μελανσόν με τη Λεπέν, από χθες το ευρώ θα κατέρρεε και τα επιτόκια των ομολόγων της Γαλλίας αλλά και των αδύναμων κρίκων της ευρωζώνης θα εκτινάσσονταν στα ύψη. Αντιθέτως, με τη διαφαινόμενη νίκη του Μακρόν οι αγορές αντιδρούν θετικά, ενώ το επιτόκιο για τα ελληνικά ομόλογα διαμορφώθηκε στο 6,5% που είναι το χαμηλότερο επίπεδο από τα τέλη του 2014».
Η διαστρέβλωση της θέσης της εφημερίδας μας είναι προκλητική, αλλά θα την προσπεράσουμε καθώς απαντήσαμε με το κύριο άρθρο στο χθεσινό μας φύλλο. Θα προσπεράσουμε, επίσης, το γεγονός ότι ο κ. Αμυράς μάς δίνει πιστοποιητικό κοινωνικών και πολιτικών φρονημάτων. Αρκούμαστε σε μία παρατήρηση.
Ορισμένοι απολογητές της Ν.Δ. και γενικότερα του συντηρητικού χώρου, καταφεύγοντας σε τέτοιες πρακτικές, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιβεβαιώνουν το αριστοτελικό «έξις δευτέρα φύσις εστί». Εχουν την κατανόησή μας.
Θα σταθούμε στο κύριο. Ο διευθυντής του «Ελεύθερου Τύπου» εισάγει δύο πολύ επικίνδυνες αντιλήψεις. Πρώτον, απέναντι στον φασισμό της Μ. Λεπέν -και σε κάθε φασισμό υποθέτουμε- αντιπαρατάσσει τη «δημοκρατία» των αγορών και των τραπεζών, η οποία δεν είναι δα και δημοκρατία. Δεύτερον, με βάση αυτό το σκεπτικό προωθεί, εξ αντικειμένου, την άποψη ότι το εκλογικό δικαίωμα πρέπει να εκφράζεται σύμφωνα με όσα οι αγορές υπαγορεύουν. Που σημαίνει ότι οι πολίτες πρέπει να ψηφίζουν τους εκλεκτούς των αγορών για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Αλλά ούτε κι αυτό είναι δημοκρατία.
Τέτοιες αντιλήψεις, στην καλύτερη των περιπτώσεων, συνιστούν εκ των πραγμάτων τη σταδιακή αποδοχή του φασισμού με τη μέθοδο του μιθριδατισμού. Αφού οι πολίτες συνηθίσουν σε μια διαρκή εκχώρηση των δικαιωμάτων τους, στο τέλος θα προσυπογράψουν την πλήρη απεμπόλησή τους.
Είναι προφανές πως στον κ. Αμυρά -και σε οποιονδήποτε άλλον με παρόμοιες αντιλήψεις- διαφεύγει το γεγονός ότι απέναντι στον φασισμό εμείς δεν προτάσσουμε τα συμφέροντα των αγορών, δηλαδή την εξοικείωση με το δηλητήριο, αλλά τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών, τη θωράκιση και τη διεύρυνση της δημοκρατίας. Καθείς εφ' ω ετάχθη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου