Τι κάνουμε τώρα;
Το ζήτημα του χρέους δεν είναι, όπως αποδεικνύεται, εύκολη υπόθεση και δεν θα λυθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Για τους δανειστές είναι μια επένδυση από την οποία δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν ούτε δεκάρα. Αλλωστε κάνουν ό,τι μπορούν για να πάρουν πίσω διπλά και τριπλά -και με πολλούς τρόπους- αυτά που μας δάνεισαν.
Χθες, είδαν το φως της δημοσιότητας τα τρία σενάρια για το ελληνικό χρέος που κατέθεσε στο Eurogroup της Δευτέρας ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM). Οποιο και αν υιοθετηθεί από αυτά, ο ελληνικός λαός θα είναι υπόδουλος του χρέους και των δανειστών μέχρι το 2060.
Εντυπωσιακό, μάλιστα, είναι το ένα από αυτά που προβλέπει πλεονάσματα πάνω από 3% για 20 χρόνια, ώστε να μη χρειάζεται καμία, έμμεση ή άμεση, ελάφρυνση του χρέους. Οσοι πίσω από αυτά βλέπουν τη φιγούρα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δεν κάνουν λάθος.
Είναι βέβαιο πως το Βερολίνο δεν κάνει χάρες σε κανέναν. Και είναι δυο φορές βέβαιο πως το κόμμα της κ. Μέρκελ και ο υπουργός της δεν σκέφτονται να διευκολύνουν την Ελλάδα όταν έχουν μπροστά τους τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Τότε τι μένει; Υπάρχει ελπίδα για μια καλή απόφαση για τη χώρα μας στις 15 Ιουνίου;
Το πρόβλημα είναι πολιτικό, και στην πολιτική τις καταστάσεις διαμορφώνουν οι συσχετισμοί. Οποιος τους αγνόησε και όποιος δεν επιχείρησε να διαμορφώσει ευνοϊκούς συσχετισμούς για τα συμφέροντά του, το πλήρωσε ακριβά. Η σημερινή γερμανική ηγεσία θα υποχωρήσει αν εκτιμήσει ότι αυτό που θα χάσει της στοιχίζει περισσότερο από αυτό που επιδιώκει να κερδίσει.
Είναι αλήθεια ότι στο τελευταίο Eurogroup η Γαλλία και ο ευρωπαϊκός Νότος μάς στήριξαν. Αυτό το μέτωπο πρέπει να διευρυνθεί ώς το επόμενο Eurogroup. Και θα ήταν ευχής έργο αν η Ν.Δ. απευθυνόταν προς τους δανειστές στο πνεύμα των όσων είπε χθες ο Νίκος Δένδιας: «Θέλουμε την Ελλάδα ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Οχι ένα κράτος επαιτών, υποτελών της Γερμανίας και των δανειστών».
Ενα αρραγές εσωτερικό μέτωπο απέναντι στους δανειστές ισχυροποιεί τη χώρα και την ικανότητά της να διαμορφώνει, στο εξωτερικό, συμμαχίες υπέρ των συμφερόντων της. Ποιος αμφιβάλλει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου