Ηχλεύη είναι εύκολη. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν λόγια ή πράξεις που την προκαλούν ανενδοίαστα. Και φαίνεται πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επειδή ζει (όλη του τη ζωή) σε ένα απολύτως αρραγές ιδιωτικό σύμπαν, όπου δεν έφτασαν ποτέ (και ούτε πρόκειται να φτάσουν) ούτε καν ο απόηχος, η ελάχιστη οσμή, ο παραμικρός κραδασμός της πραγματικής ζωής, αδυνατεί να αντιληφθεί συναισθηματικά και λογικά τη χλεύη που μπορεί να προκαλέσει. Ζώντας αποκλειστικά σε ένα αποστειρωμένο από κοινωνικούς ιούς περιβάλλον, δεν απέκτησε ποτέ τα αντισώματα της απαντοχής, της καρτερίας, της επιείκειας, της αγωνίας, της παρηγορίας. Ζώντας σε ένα περιβάλλον που αποτελείται από αρπακτικά του αποχαλινωμένου πλούτου, χειροκροτητές με φιλοδοξία παρακοιμώμενου, υπηρέτες και λειχόμενους για ψίχουλα από το τραπέζι της εξουσίας, πρόθυμους για απάτες, ευεπίφορους στην προδοσία, σιωπηλούς μάρτυρες οικονομικών, δικαστικών και πολλών άλλων εγκλημάτων, αδυνατεί να νιώσει τι θα πει χλεύη ακριβώς επειδή αδυνατεί να νιώσει τι συνιστά ύβρη.
Θα ήταν λοιπόν εύκολο να χλευάσεις αυτό το σχεδόν αφύσικο δημιούργημα πολλαπλών επιστρώσεων στρέβλωσης. Αυτό το ηχείο ανερμάτιστων εκφωνήσεων που πολλές φορές αλληλοαναιρούνται ή αυτοδιαψεύδονται κατά την πρόοδο του χρόνου. «Κατά τον ρουν των γεγονότων» που θα έλεγε και ο μακαρίτης ο Μίμης Φωτόπουλος. Κατά τον ρουν των γεγονότων, λοιπόν, ο κύριος Μητσοτάκης δεν συναισθάνεται ότι προκαλεί χλεύη, ούτε, συνακόλουθα, την ανάγκη να αναγνωρίσει το λάθος ή το ατόπημα ή και το ψεύδος στο οποίο (ας δεχτούμε ότι) άλλοι τον παρέσυραν. Ίσως επειδή θεωρεί πως η άσκηση εξουσίας είναι μια τεχνική και μόνο. Μια τεχνική που περιορίζεται στο να γίνεται αποδεκτή από την πλειοψηφία «η ασήμαντη επιφάνεια των πραγμάτων», λες και το να ζει κανείς, να βρίσκεται δηλαδή στο μεγαλείο της ανθρώπινης κατάστασης που μια φορά σου δίνεται, είναι απλώς θέμα τεχνικής. Ότι η ζωή, πάει να πει, είναι μια τεχνική κατάσταση. Αν αυτό δεν είναι ύβρις, τότε τι άλλο είναι; Αν αυτό δεν αποτελεί την αρχέκακο αιτία που προκαλεί τη χλεύη, τότε τι άλλο θα μπορούσε να την προκαλέσει;
Θα ήταν λοιπόν πολύ εύκολο να χλευάσεις τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι, βλέπεις, τόση η ευκολία με την οποία ευτελίζει το κορυφαίο αξίωμά του ή, καλύτερα, τη χρήση της κορυφαίας εντολής που έλαβε από τον ελληνικό λαό, συμπεριφερόμενος σαν να την έλαβε από άλλους διά του ελληνικού λαού, ώστε η χλεύη να συνιστά συναισθηματική άμυνα στα όσα λέει και προπαντός στα όσα πράττει. Ακόμα και η σιωπή του, όταν συλλαμβάνεται ψευδόμενος, τη χλεύη προκαλεί. Διότι, ενώ ψεύδεται ασύστολα, με εξοργιστική συχνότητα, επικαλούμενος άγνοια, «μετ’ ου πολύ», ω του θαύματος, ο πολλάκις αποδειχθείς ιχθύς μετατρέπεται σε Καισαρίσκο κατηγορώντας τους αντιπάλους του για όσα ο ίδιος αγνοούσε! Ε, ναι. Είναι πολύ εύκολο να χλευάσεις αυτές τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του, που γίνονται ακόμα πιο εξοργιστικές όταν τις συνοδεύουν η έπαρση και η αλαζονεία.
Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι η χλεύη της έπαρσής του, το πρόβλημα είναι ότι κυβερνά. Και όχι μόνο ως πρόσωπο αλλά ως εκπροσώπηση των συμφερόντων που (εξ)υπηρετεί. Άρα το πρόβλημα βρίσκεται στο πώς κυβερνά. Αυτό χρειάζεται να δούμε καθαρά για να καταλάβουμε και «ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα». Δεν είναι μυστήριο. Δεν είναι αναπάντητο ερώτημα ούτε σιβυλλικό τάχα μου, όπως οι αφασικές ακυρολεξίες του εθνάρχη (τους).
Ενα ερώτημα που έχει ήδη απαντηθεί, και μάλιστα με λυσσαλέο τρόπο, αφού ολοένα και περισσότερο εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία αποκτούν χαρακτηριστικά ορδής. Αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με χλεύη. Όταν βρίσκεσαι σε μια χώρα που ολοφάνερα πια σαπίζει μπροστά στα μάτια σου σωριάζοντας νεκρούς και στερώντας από την κοινωνία θεμελιώδη ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, ακόμα και η χλεύη μοιάζει πολυτέλεια. Γιατί στο μεταξύ η Ελλάδα «κυβερνάται». Και δεν χρειάζεται να ταξιδέψει κανείς για να τον πληγώσει η Ελλάδα, κατά τη σεφερική διαπίστωση. Η Ελλάδα σε πληγώνει εκεί που κάθεσαι μπροστά στην τηλεόραση, εκεί που παίζεις παιχνίδια στο κινητό καθώς το μετρό προχωράει, εκεί που καταριέσαι τη διαδήλωση για τη Γάζα ή για συμπαράσταση στον Πάνο Ρούτσι. Γιατί παντού η Ελλάδα κυβερνάται. Διαρκώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου