Ο Economist εξηγεί γιατί ο Εθνικισμός γιγαντώνεται παντού…

Αποκαλυπτική έρευνα για την ισχυροποίηση της αμφισβήτησης λίγω της λιτότητας και του μεταναστευτικού

Μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα με ένα γράφημα που εξηγεί γιατί ο εθνικισμός και η αμφισβήτηση του συστήματος ισχυροποιούνται παγκοσμίως δημοσιεύει σήμερα ο Economist. Γιατί η Ιταλία θα πρέπει να ψηφίσει όχι στο δημοψήφισμα της;
Με αυτό τον τρόπο απαντάει σε κύριο άρθρο του ο Economist τονίζοντας ότι οι Ιταλοί πρέπει να ψηφίσουν ΟΧΙ, να ταχθούν κατά του Renzi του ιταλού πρωθυπουργού.
Η Ιταλία χρειάζεται ριζικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες δεν γίνονται.
Η Ιταλία εδώ και καιρό είναι η μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωση του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της έχει κολλήσει στα επίπεδα των τελών της δεκαετίας του 1990.
Η αγορά εργασίας της Ιταλίας είναι αρτηριοσκληρωτική.
Οι τράπεζες πνιγμένες από μη εξυπηρετούμενα δάνεια.
Η κατάσταση επιβαρύνεται με το δεύτερο υψηλότερο χρέος στη ζώνη του ευρώ, στο 133% του ΑΕΠ με την Ελλάδα ως γνωστό στην κορυφή.
Αν η Ιταλία χρεοκοπήσει, θα είναι πάρα πολύ μεγάλη για να διασωθεί.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί ποντάρουν στον Matteo Renzi, τον νεαρό πρωθυπουργό.
Ο Renzi θεώρησε ότι το μεγαλύτερο βασικό πρόβλημα της Ιταλίας είναι η θεσμική παράλυση και έχει ζητήσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την 4η Δεκεμβρίου του 2016, σχετικά με τις συνταγματικές αλλαγές.
Αυτό, σε συνδυασμό με ένα νέο εκλογικό νόμο που στηρίζει το μεγαλύτερο κόμμα της πλειοψηφίας, θα του δώσει τη δύναμη να περάσει τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται απεγνωσμένα η Ιταλία, ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζεται.
Εάν το δημοψήφισμα αποτύχει, ο κ Renzi λέει ότι θα παραιτηθεί.
Οι επενδυτές, και πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, φοβούνται ότι με ένα ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα μετατρέψει την Ιταλία στο «τρίτο ντόμινο» ανατροπής της διεθνούς τάξης, μετά το Brexit και την εκλογή του Donald Trump.
Όμως η συνταγματική αναθεώρηση του Renzi αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει το κύριο πρόβλημα, το οποίο είναι η απροθυμία της Ιταλίας για μεταρρυθμίσεις.
Και τα τυχόν δευτερεύοντα οφέλη αντισταθμίζονται από τα μειονεκτήματα όπως ο κίνδυνος αστάθειας πολιτικής.
Στην Ιταλία 65 κυβερνήσεις έχουν υπάρξει από το 1945.
Η Ιταλία είχε τον Μπενίτο Μουσολίνι και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι είναι ανησυχητικά ευάλωτη …..
Ο κίνδυνος για τον Renzi είναι ότι ο κύριος αντίπαλος του είναι ο Beppe Grillo, πρώην κωμικός και ηγέτης του Κινήματος 5 Αστέρων ενός συνασπισμού που ζητά την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την έξοδο από το ευρώ.
Βρίσκεται ελάχιστα πίσω από το κόμμα του Renzi στις δημοσκοπήσεις και πρόσφατα κέρδισε τους δήμους της Ρώμης και του Τορίνο.
Το φάντασμα του Grillo ως πρωθυπουργός, πολλοί Ιταλοί και ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης, θα το θεωρήσει ανησυχητικό φαινόμενο.
Όλη αυτή την κρίση την έχει δημιουργήσει ο Renzi ποντάροντας το μέλλον της κυβέρνησής του σε λάθος δημοψήφισμα.
Οι Ιταλοί δεν πρέπει να εκβιάζονται.
Ο Renzi θα ήταν σε καλύτερη θέση εάν υποστήριζε περισσότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για τα πάντα, από τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος έως την βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος
Ο Renzi έχει ήδη χάσει σχεδόν δύο χρόνια με συνταγματικά τερτίπια.
Όσο πιο γρήγορα η Ιταλία μεταρρυθμιστεί, τόσο το καλύτερο για την Ευρώπη.

Σαθρά θεμέλια

Τι θα συμβεί με ένα ΟΧΙ στο δημοψήφισμα;
Η παραίτηση του Renzi δεν μπορεί να είναι η καταστροφή όπως πολλοί φοβούνται στην Ευρώπη.
Η Ιταλία θα μπορούσε να συνδυάσει μια τεχνοκρατική υπηρεσιακή κυβέρνηση, όπως έχει πολλές φορές κάνει στο παρελθόν.
Αν, όμως, ένα χαμένο δημοψήφισμα μπορεί να προκαλέσει την κατάρρευση του ευρώ, τότε θα αποδείκνυε ότι το ευρώ είναι ένα νόμισμα τόσο εύθραυστο ώστε η καταστροφή του να είναι μόνο θέμα χρόνου.

Ένα γράφημα που αποδεικνύει γιατί ο εθνικισμός και η αμφισβήτηση ισχυροποιούνται παγκοσμίως

Η έρευνα της Ipsos Mori είναι άκρως κατατοπιστική γιατί οι πολίτες στρέφονται στον εθνικισμό αναφέρει ο Economist.
Αρχικά ήταν το BREXIT τον Ιούνιο του 2016, ακολούθησε ο Trump το Νοέμβριο και το επόμενο έτος η απειλή ονομάζεται Marine Le Pen, ο ηγέτης των ευρωσκεπτικιστών της Γαλλίας.
Ο εθνικισμός σπάνια ήταν τόσο δημοφιλής και τα δυτικά δημοκρατικά και διεθνή θεσμικά όργανα φαίνονται όλο και πιο εύθραυστα και αδύναμα ώστε να τον αντιμετωπίσουν. Μια πρόσφατη έρευνα σε 25 χώρες από την Ipsos MORI, αποκαλύπτει την γενικευμένη δυσαρέσκεια των πολιτών.
Στη Βρετανία και την Αμερική το 60% και το 63% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι η χώρα τους ήταν σε λάθος δρόμο.
Οι μονίμως δυσαρεστημένοι Γάλλοι, έφθασαν σε επίπεδα ρεκόρ 89%.
Τα βαθύτερα αίτια αυτής της δυσαρέσκειας διαφέρει ανάλογα με τη χώρα.
Η ανεργία αποτελεί την κύρια ανησυχία στη Γαλλία, αλλά όχι στη Βρετανία ή την Αμερική, όπου η μετανάστευση και η τρομοκρατία κυριαρχούν.
Οι Γερμανοί, που έχουν εκλογές το 2017, ανησυχούν για τη φτώχεια και την ανισότητα.
Όσοι ψηφίζουν λαϊκίστικα κόμματα οι πολιτικοί συχνά επικεντρώνονται σε μεμονωμένα ζητήματα σε βάρος άλλων προβλημάτων.
Στη Γαλλία, το ποσοστό των ανθρώπων που ανησυχούν για την ανεργία είναι 5 φορές το πραγματικό ποσοστό των ανέργων.
Στη Βρετανία, το άγχος για την μετανάστευση είναι περισσότερο από 3 φορές υψηλότερο από το ποσοστό του πληθυσμού των μεταναστών.

Οι απαντήσεις στην άνοδο του Εθνικισμού είναι πολλές. Όλες όμως έχουν μια κοινή συνισταμένη. Η σκληρή λιτότητα και το μεταστατευτικό έχουν αλλάξει τον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη…

ΠΗΓΗ  ΦΙΜΩΤΡΟ