AP Photo
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ Καλώς ήλθες, Μπόρις Τζόνσον!
Η ανάδειξη του Μπόρις Τζόνσον σε νέο ηγέτη του Συντηρητικού Κόμματος και σε πρωθυπουργό της Βρετανίας δημιουργεί νέα δεδομένα όχι μόνο για τη Μεγάλη Βρετανία αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη. Διότι θα αποδειχθεί καταρχήν ότι τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. δεν είναι φυλακισμένα στην Ε.Ε., δηλαδή στη μέγκενη της γερμανικής Ευρώπης, κυρίως όμως διότι η αποχώρηση της Μ. Βρετανίας, όταν συντελεστεί, ίσως σηματοδοτήσει νέες αποχωρήσεις ισχυρών κρατών, όπως π.χ. της Γαλλίας, αλλά και ομαδοποιήσεις πέριξ της Γαλλίας, διότι το Παρίσι βλέπει καθημερινά να υποβαθμίζεται η θέση της χώρας και τα συμφέροντά της στο πλαίσιο του γερμανογαλλικού άξονα μετά τη γερμανική επανένωση και τις στοχευμένες διευρύνσεις με τις χώρες της Βαλτικής και της Ανατολικής Ευρώπης. Σίγουρα, όμως, αντιδημοκρατικές πρακτικές, όπως αυτή της εκλογής της Φον ντερ Λάιεν, δύσκολα θα επαναληφθούν τόσο απροκάλυπτα.
Το κυριότερο είναι ότι δημιουργείται ένας δεύτερος πόλος στην Ευρώπη, στον οποίο ίσως αρχίσουν να προσβλέπουν τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. αναγκάζοντας το Βερολίνο να αμβλύνει τις επιλογές του όσον αφορά τη δημοσιονομική πολιτική των μελών της Ε.Ε., όπως το Σύμφωνο Σταθερότητας αλλά και η ανάπτυξη των περιφερειακών κρατών-μελών που συνεχώς τροχοπεδείται.
Γιατί όμως ο Μπόρις Τζόνσον θεωρεί ότι το σκληρό Brexit αποτελεί τη βέλτιστη επιλογή για τη Βρετανία; Οταν η Βρετανία εντάχθηκε στις ευρωπαϊκές δομές το 1973, η ΕΟΚ αριθμούσε 9 μέλη, αριθμός που απέκλειε ομαδοποιήσεις· η Γερμανία ήταν διασπασμένη και στον γαλλογερμανικό άξονα ηγείτο το Παρίσι. Κυρίως, όμως, όλα τα κράτη-μέλη ήσαν τότε οικονομικά εύρωστα, γεγονός που απέτρεπε ακραίες εξαρτήσεις. Δεν υπήρχε κράτος-μέλος με τέτοια ισχύ που να καθορίζει την πορεία της ΕΟΚ σύμφωνα με τα εθνικά του συμφέροντα, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ε.Ε. Σήμερα, η Ε.Ε. μετά την επανένωση της Γερμανίας, τις διαδοχικές διευρύνσεις και την ένταξη των κρατών της Βαλτικής και της Ανατολικής Ευρώπης, αριθμεί 28 μέλη, που ανέτρεψαν τους συσχετισμούς εντός της Ε.Ε. και τις προοπτικές της.
Και η Βρετανία, η χώρα που σύμφωνα με τον Ντιν Ατσεσον, ΥΠΕΞ των ΗΠΑ επί προεδρίας Τρούμαν, «έχασε μια αυτοκρατορία αλλά δεν έχει βρει ακόμη έναν ρόλο». Δεν βρήκε τον ρόλο της διότι αποσυνδέθηκε από το παρελθόν της, εγκλωβίστηκε ως θεατής στις εξελίξεις της Ε.Ε. και κυρίως διότι από ηγέτιδα χώρα του παγκόσμιου εμπορίου παγιδεύτηκε στην ευρωπαϊκή τελωνειακή ένωση. Διότι η Βρετανία έχει ιστορικές αναφορές και συγγένειες μοναδικές για κράτος-έθνος: είναι ο πρόγονος της ονομαζόμενης «Αγγλόσφαιρας» (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία), ηγείται της Βρετανικής Κοινοπολιτείας των 52 κρατών με συνολικό πληθυσμό 1,9 δισ. κατοίκους, δηλαδή το 29% του παγκόσμιου πληθυσμού, η αγγλική γλώσσα έχει επικρατήσει παγκοσμίως, ενώ ως γεννήτορας της Βιομηχανικής Επανάστασης έχει τη δυναμική και την τεχνογνωσία να ορθοποδήσει.
Αν η Βρετανία παραμείνει στην τελωνειακή ένωση, τότε, επειδή τα μέλη της τελωνειακής ένωσης δεν μπορούν να κλείσουν τις δικές τους εμπορικές συμφωνίες, το Λονδίνο δεν θα μπορεί να αξιοποιήσει όλες τις παραπάνω δυνατότητες που της κληροδότησε η Ιστορία – η Ιστορία που η ίδια διαμόρφωσε. Ακόμη και η Τερέζα Μέι επέμεινε στην άποψη ότι η έξοδος από την Ε.Ε. με παραμονή στην τελωνειακή ένωση δεν είναι έξοδος, εφόσον η Βρετανία δεν θα μπορεί να συνάπτει τις δικές της εμπορικές συμφωνίες.
Οσο μάλιστα η επικυριαρχία της Γερμανίας ενδυναμώνεται και επιβάλλεται μέσα από τα μη αιρετά θεσμικά όργανα, με την πλειοψηφία που της διασφαλίζουν οι «δορυφόροι» της, τόσο θα περιθωριοποιείται η Βρετανία. Γι' αυτό χρειάζεται ένα ισχυρό σοκ για να επανέλθει στο ευρωπαϊκό και στο διεθνές προσκήνιο.
Ομως η διαδικασία για το Brexit ανέδειξε και το πολιτικό χάσμα ανάμεσα στη Μ. Βρετανία και την ηπειρωτική Ευρώπη: όταν η Αγγλία πρωτοπορούσε πολιτικά στην Ευρώπη με τη Μάγκνα Χάρτα (1215 μ.Χ.) και την Ενδοξη Επανάσταση (1688 μ.Χ.), άλλες περιοχές, όπως η Κεντρική και η Ανατολική Ευρώπη, ξαναβυθίζονταν μετά τον Μεσαίωνα σε έναν νέο Μεσαίωνα με τη Δεύτερη Δουλοπαροικία. Πώς αποτυπώνεται σήμερα αυτή η διαφορετική πορεία; Εχει αποδειχθεί επανειλημμένα ότι από τις Βρυξέλλες είναι αποδεκτά μόνον τα δημοψηφίσματα με την επιθυμητή ετυμηγορία του εκλογικού σώματος. Διαφορετικά, επαναλαμβάνονται μέχρις ότου προκύψει η επιθυμητή ετυμηγορία, με προσχηματικές βελτιώσεις, ώστε να δικαιολογείται συνειδησιακά η διαφορετική ψήφος είτε παρακάμπτονται μέσω του Κοινοβουλίου.
Αυτή η παράδοση της ΚΑ Ευρώπης έχει αφήσει το αποτύπωμά της και στον τρόπο λειτουργίας της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, με τη γραφειοκρατία δηλαδή των Βρυξελλών να υπαγορεύεται από μη αιρετά όργανα και αξιωματούχους. Η περίπτωση σεβασμού του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος για το Brexit, παρά την οριακή ετυμηγορία, αποτελεί μοναδική περίπτωση στην Ε.Ε.
Ομως πάνω απ’ όλα η διαδικασία του Brexit θα ενισχύσει και θα ανυψώσει τα πατριωτικά αισθήματα των Βρετανών. Γιατί να ανέχεται ο βρετανικός λαός η ηττημένη των δύο Παγκοσμίων Πολέμων Γερμανία να ηγεμονεύει της νικήτριας, της πατρίδας του;
*πολιτικός μηχανικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου