Τα πάντα σχετικά με τα σχέδια του Ρ.Τ.Ερντογάν σε Λιβύη-Α.Μεσόγειο γνώριζε ο Αιγύπτιος πρόεδρος, Αλ Σίσι, πρώην επικεφαλής των στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών επί εποχής του φιλότουρκου προέδρου, Μ.Μόρσι, και τώρα όπως φαίνεται είναι έτοιμος για “πόλεμο ανάγκης” στη Λιβύη, έχοντας όμως εξοπλιστεί κατάλληλα.
Πρόκειται για μία δήλωση-βόμβα από έναν αξιωματούχο του αιγυπτιακού καθεστώτος, που κινείται βάσει σχεδίου κατά του Ερντογάν, ο οποίος θέλει πράγματα που όμως δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ, αφού αναφέρεται στην Οθωμανική κληρονομιά στην Λιβύη κ.ά.
Ο Faraj δήλωσε, κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνέντευξης στα μέσα ενημέρωσης και στον Mays Al-Hadidi, δημοσιογράφο του προγράμματος «Κάιρο Τώρα», «ότι η χώρα του αγόρασε γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη 4ης γενιάς Rafale, ελικοπτεροφόρο Mistral, γαλλικές Κορβέτες και 4 υπερσύγχρονα υποβρύχια από την Γερμανία, διότι ήξερε τα σχέδια της Τουρκίας για ανάφλεξη στην Α.Μεσόγειο μέσω Λιβύης.
Ο ίδιος ανέφερε ότι όταν ο Αιγύπτιος πρόεδρος χώρισε τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Αιγύπτου, της Κύπρου και της Ελλάδας, εκτός του Ισραήλ, ήξερε ότι η Αίγυπτος θα αποτελούσε τον κύριο στόχο της Άγκυρας την προσεχή περίοδο.
Εκεί διαπιστώθηκε , ότι η Αίγυπτος “επέπλεε” σε μια τεράστια λίμνη φυσικού αερίου, και σχεδόν ολόκληρη η Α.Μεσόγειο είναι γεμάτη φυσικό αέριο, εκτός από την πλευρά της Τουρκίας.
Επισημαίνει δε ο ίδιος ότι, τα χρήματα είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η Τουρκία παρενοχλεί τις χώρες της περιοχής, με πρώτη την Κύπρο.
Και πρόσθεσε: «η τελευταία αιγυπτιακή ναυτική άσκηση που ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα με τα νέα υποβρύχια, ήταν ένα μήνυμα το οποίο αφορά, την Τουρκία πρωτίστως”.
Εδώ αποκαλύπτεται ,επίσης, ότι τα αιγυπτιακά υποβρύχια δεν έχουν αποσυρθεί από την περιοχή μεταξύ Αιγύπτου και Λιβύης, αναμένοντας το τουρκικό θήραμα τους, με την μεταφορά τουρκικών δυνάμεων.
Σύμφωνα τώρα με τον Micha’el Tanchum, ανώτερο συνεργάτη του αυστριακού Ινστιτούτου Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, οι εντάσεις μεταξύ της Τουρκίας και αρκετών μεσογειακών κρατών, θα μπορούσαν σύντομα να κλιμακωθούν σε μια ακόμα πιο επικίνδυνη κρίση, ακόμα και από τα τέλη της δεκαετίας του 1990.
«Θα έλεγα ότι οι περιφερειακές και παγκόσμιες φιλοδοξίες της Τουρκίας επιδιώκουν τώρα να εμπλέξουν την Άγκυρα σε ποικίλες συγκρούσεις, σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, μιας και η Άγκυρα είναι σε ευθεία αντίθεση με την Κύπρο, την Ελλάδα, την Αίγυπτο και δυνητικά άλλες χώρες, όπως το Ισραήλ, τη Ρωσία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα «, δήλωσε ο Seth Frantzman δημοσιογράφος και αναλυτής των υποθέσεων της Μέσης Ανατολής για την εφημερίδα Jerusalem Post.
“Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανέβασε και πάλι την ένταση, αμφισβητώντας και πάλι την κυριαρχία των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο. Η Αίγυπτος, από την πλευρά της, πραγματοποίησε ναυτικές ασκήσεις στη Μεσόγειο αυτό το μήνα και επανέλαβε την αντίθεσή της στη συμφωνία Τουρκίας-GNA.
Οι εντάσεις στη Λιβύη έχουν επίσης αυξηθεί καθώς ο αντίπαλος του GNA, στρατηγός Χαλίφα Χάφταρ, εξακολουθεί να πολιορκεί την Τρίπολη.
Η Τουρκία πρόκειται να στείλει ναυτικές δυνάμεις και χερσαίες δυνάμεις για να ενισχύσουν τον GNA στην πρωτεύουσα της Λιβύης.
Η σημερινή κατάσταση δεν διαφέρει από τη δεκαετία του 1990, … υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος κλιμάκωσης και δεν είναι δύσκολο να δούμε πώς μια λανθασμένη κίνηση, μπορεί να προκαλέσει στρατιωτική σύγκρουση«, δήλωσε ο Mustafa Gurbuz, ένας ερευνητής στο Αραβικό Κέντρο γεωπολιτικής στην Ουάσινγκτον.
«Η Τουρκία αισθάνεται ήδη ότι είναι απομονωμένη στην Ανατολική Μεσόγειο και μια ενδεχόμενη πώληση όπλων από την Αμερική στην Κύπρο, μπορεί να είναι ένα οριακό σημείο για τις ήδη προβληματικές σχέσεις Τουρκίας-ΝΑΤΟ», δήλωσε ο ίδιος.
Το Ισραήλ και η Ελλάδα, οι οποίοι είναι στενοί σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών, και έχουν ενσωματώσει σταθερά τις ΗΠΑ στις προσπάθειες τους για την οικοδόμηση μιας τετραμερούς εταιρικής σχέσης για την κατασκευή του αγωγού East Med.
Αυτό το έργο μεταξύ Ελλάδος-Ισραήλ, αποσκοπεί στον περιορισμό των προσπαθειών της Άγκυρας να ελέγξει σημαντικούς φυσικούς πόρους της Α. Μεσογείου.
Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία όμως, ενδιαφέρονται να περιορίσουν την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας στη Μεσόγειο, ενώ ταυτόχρονα ανταγωνίζονται μεταξύ τους στην ίδια περιοχή. Αυτό από μόνο του είναι προάγγελος ραγδαίων εξελίξεων το επόμενο διάστημα.