Επιστολή εκπαιδευτικού στον κ. Τσιόδρα: Ενδίδετε στην εμμονή της κυβέρνησης να ανοίξει τα σχολεία;

 Πώς θα μπορούμε να κρατάμε απόσταση δύο μέτρων στις μικρές αίθουσες διδασκαλίας; Πώς θα μπορούμε εμείς οι εκπαιδευτικοί να κρατάμε τις αποστάσεις στις μικρές αίθουσες των γραφείων μας; Πώς θα μπορούμε να κάνουμε μάθημα φορώντας μάσκα; Πώς θα μπορούμε να ελέγχουμε την απόσταση των παιδιών στα διαλείμματα; Πώς λοιπόν κάτω από αυτές τις συνθήκες θα μπορούμε να αποφεύγουμε το συγχρωτισμό;

Κύριε Τσιόδρα,

Είμαι εκπαιδευτικός β΄βάθμιας εκπαίδευσης με 35 έτη υπηρεσίας.

Παρακολουθώ καθημερινά την ενημέρωσή σας και  αναγνωρίζω στο πρόσωπό σας την προσπάθεια επίλυσης των σοβαρών ιατρικών προβλημάτων που έχουν προκύψει με τον covιt-19,  την απλότητα και  την αμεσότητα που σας
δικρίνει καθώς και την ενσυναίσθηση και  ευαισθησία που επιδεικνύετε στην προστασία κυρίως των ευάλωτων ομάδων.

Το τελευταίο όμως διάστημα παρατηρώ μια αλλαγή στη στάση σας . Μιλάτε περισσότερο σαν πολιτικός και λιγότερο σαν επιστήμονας. Δίνετε την εντύπωση  ότι είστε εκπρόσωπος της κυβέρνησης ή ότι δέχεστε πολιτικές πιέσεις.

Μου προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι είστε πολύ θετικός στο άνοιγμα των σχολείων, σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους σας οι οποίοι έχουν διαφορετική άποψη. 

Μα εσείς δεν μας λέγατε μέχρι πρότινος ότι τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη πηγή μετάδοσης του ιού γιατί μπορεί τις περισσότερες φορές να μη νοσούν, είναι όμως ασυμπτωματικοί φορείς ;

Τώρα μας τα <αλλάζετε> και μας λέτε ότι κάνατε λάθος και ότι τα παιδιά δεν μεταδίδουν τον ιό , ή ότι ευθύνονται σε ποσοστό  15-20% για τη μετάδοσή του. Φοβάμαι ότι έτσι όπως αλλάζουν γρήγορα τα δεδομένα για έναν άγνωστο ιό τον οποίο τώρα <χαρτογραφούμε>, μήπως τελικά με το άνοιγμα των σχολείων διαψευστείτε και θρηνήσουμε πολλά θύματα.

Μας δίνετε την εντύπωση – το δηλώσατε εξάλλου - ότι θέλετε να βάλετε στην εμπροσθοφυλακή για απόκτηση της ανοσίας της <αγέλης>, τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς,  γιατί εκτιμάτε ότι το ποσοστό ανοσίας της κοινότητας είναι πολύ χαμηλό . (Aλήθεια αυτά τα περίφημα μαζικά τεστ πότε θα γίνουν;)

Επίσης μας δίνετε την εντύπωση ότι είστε σε <απόσταση> από τη σχολική και εκπαιδευτική πραγματικότητα. Μας λέτε –όπως και όλοι οι επιστήμονες- ότι θα επιστρέψουμε σε μία κανονικότητα, η οποία θα είναι διαφορετική. Ότι πρέπει να κρατάμε αποστάσεις και ότι πρέπει να φοράμε μάσκες σε κλειστούς χώρους.

Πείτε μας όμως πώς θα μπορούμε να κρατάμε απόσταση δύο μέτρων στις μικρές αίθουσες διδασκαλίας των σχολικών μονάδων; Πώς θα μπορούμε εμείς οι εκπαιδευτικοί να κρατάμε τις αποστάσεις στις μικρές αίθουσες των γραφείων μας, στις οποίες πολλές φορές  <στοιβαζόμαστε> 30-35 εκπαιδευτικοί; Πώς θα μπορούμε να κάνουμε μάθημα φορώντας μάσκα; Πώς θα μπορούμε να ελέγχουμε την απόσταση των παιδιών στα διαλείμματα; Πώς λοιπόν κάτω από αυτές τις συνθήκες θα μπορούμε να αποφεύγουμε το συγχρωτισμό;

Ξεχνάτε επίσης ότι υπάρχουν πολλά παιδιά αλλά και εκπαιδευτικοί που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου. Σας διαφεύγει επίσης ότι πολλοί εκπαιδευτικοί – για τους οποίους αδιαφορείτε εντελώς-  είναι μεγάλης ηλικίας (άνω των 60 ετών), λόγω της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης και επομένως είναι πιο ευάλωτοι.

Φοβάμαι ότι ενδίδετε στην εμμονή και επιμονή της κυβέρνησης στο άνοιγμα των σχολείων, αδιαφορώντας αν αυτό εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία και τη ζωή πολλών συνανθρώπων μας.

Αλήθεια κύριε Τσιόδρα θα έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας αν μετά τη συναίνεσή σας στο άνοιγμα των σχολείων, θρηνήσουμε πολλά θύματα; Γιατίη πανδημία είναι εδώ, δεν έφυγε και μπορεί μια άστοχη και βιαστική κίνηση να την αναζωπυρώσει.

Μας λέτε κύριε Τσιόδρα ότι δεν μπορούμε να είμαστε κλεισμένοι για πάντα στο σπίτι. Σωστά. Όμως το θέμα του ανοίγματος των σχολείων είναι πολύ ευαίσθητο και χρήζει ιδιαίτερης μέριμνας και προσοχής. Εξάλλου η
σχολική χρονιά σε λίγο τελειώνει. Επιπλέον όταν είχαν κλείσει τα σχολεία είχε  ήδη περάσει το μεγαλύτερο μέρος της και η μαθησιακή διαδικασία συνεχίζεται  με την  <εξ αποστάσεως>  διδασκαλία, η οποία μάλιστα σύμφωνα με τις δηλώσεις της υπουργού Παιδείας σημειώνει πολύ μεγάλη επιτυχία. 

Να είστε σίγουρος  ότι σε αυτές τις  δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε, η  <διά ζώσης> εκπαίδευση  δεν θα ωφελήσει τα παιδιά. Αντίθετα  μόνο ανησυχία, φόβο και πανικό θα προκαλέσει τόσο στα ίδια όσο και στους γονείς και στους  εκπαιδευτικούς. Θα πρέπει όλοι εσείς οι ειδήμονες  να έχετε  <ευήκοα ώτα> και να αφουγκράζεστε
τις ανησυχίες τους.

Όταν διακυβεύεται η υγεία μας και πολύ περισσότερο η ίδια η ζωή μας, η μάθηση μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, γιατί αυτή μπορεί να περιμένει  και  λίγο (μπορούμε να μάθουμε λίγο αργότερα). Αν όμως χάσουμε τη ζωή μας, τότε αυτή δεν επιστρέφει.