Καλή σας μέρα φίλες αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες Οδοστρωτήρες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τον χαρωπό όταν πρόκειται για αντεργατικά μέτρα και δεν αφήνει τρόικες να του πάρουν τη δόξα Άδωνι Γεωργιάδη νομοθετεί ριζικές αλλαγές στην αγορά εργασίας. Ο ιδιωτικός τομέας γίνεται μια τεράστια γαλέρα για να δουλεύουν 13 ώρες σε μια μέρα οι «τυχεροί» σε δύο εργοδότες – μπορεί βέβαια να είναι ένας που έχει και μια εταιρεία-σφραγίδα. Θα χάνουν χρήματα σίγουρα, αλλά τους πουλάνε τις μεταξωτές κορδέλες ότι θα παίρνουν δύο μισθούς. Το ταμπούρλο της γαλέρας θα χτυπά αδιάκοπα και θα κοιμούνται - ξεκουράζονται - θα βλέπουν τα παιδιά τους αν το επιτρέψει ο εργοδότης. Αν το επιτρέψει το αφεντικό θα ξεκουράζονται, διότι τώρα θα πρέπει να είναι πανέτοιμοι να δουλέψουν όποτε έχει εργασία, και τα ξημερώματα μία ώρα, και τα μεσάνυχτα δύο ώρες, και το μεσημέρι τρεις, και το βράδυ θα κληθεί που θα έχει πάει θέατρο με τη φόρμα της δουλειάς. Σε ετοιμότητα, όχι όπως η κρατική μηχανή εν όψει πυρκαγιάς ή πλημμύρας. Στη γαλέρα ο εργαζόμενος θα εκπαιδεύεται πλέον να δουλεύει έξι μέρες την ημέρα, ανοίγοντας παράθυρο και για εργασία την Κυριακή. Ποτέ την Κυριακή είχατε πει; Η κυβέρνηση και ο υπουργός με το αυτόγραφο του Παττακού και είδωλο τον Μεταξά που δήθεν ότι έφτιαξε το ΙΚΑ απεχθάνεται τις αντιρρήσεις, τις αντιδράσεις, την αλληλεγγύη και τις απεργίες. Έτσι όλοι αυτοί οι αριστεροί και συνδικαλιστές θα βρίσκουν για ψύλλου πήδημα μπροστά τους τον εισαγγελέα. Πλέρια δημοκρατία, που έλεγε μια ψυχή. Ίσως η χθεσινή ήταν από τις τελευταίες απεργίες (με ηχηρά απούσα τη ΓΣΕΕ, η οποία έχει γίνει τσιράκι των εργοδοτών) που δεν έχει ποινικοποιηθεί. Όλα θυσία για να περνούν οι πλούσιοι καλύτερα και οι φτωχοί ακόμη φτωχότερα. Αμ δε, ακόμη πιο φτωχά από το φτωχότερα. Ήδη στη Νέα Υόρκη ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε για μπίζνες, όχι μόνο με τον Ερντογάν. Ξεδίπλωσε μπροστά στα αρπακτικά και τα γεράκια της αγοράς όλες τις «μεταρρυθμίσεις» του. Πότε άραγε θα πάρει πόδι από εδώ για να περάσουμε ανθρώπινα την υπόλοιπη ζωή μας; Μια υπέροχη χώρα Σε μια μέρα, χθες, είχαμε πολλά δείγματα για το σε ποια χώρα ζούμε. Και ζούμε από τύχη. Γιατί πάμε κι όπου βγει. Ζούμε στη χώρα όπου η προπαγάνδα λειτουργεί υποδειγματικά και επαγγελματικά. Εξαφάνισαν από το στόμα του Μητσοτάκη τις δηλώσεις για το Κυπριακό. Μας θυμίζει τη χειρουργική «εξαφάνιση» των «αντιφρονούντων» από τις φωτογραφίες της σοβιετικής εποχής. Ο «πατερούλης» δεν μπορούσε να κυκλοφορεί δίπλα σε… μιάσματα. Άραγε γιατί εξαφάνισαν το Κυπριακό; Μήπως κάτι μαγειρεύουν; Η κ. Όλγα Δ. μας έγραψε: «Θέλει αναγνώριση του ψευδοκράτους, και ο Κούλης θα τον συναντήσει να συζητήσει μαζί του άραγε... τι;» Νέο κάζο παραλίγο να δούμε σε χώρο ευθύνης του αρχιστράτηγου των καταστροφών 519C. Εκδηλώθηκε πυρκαγιά σε πεδίο βολής του στρατού στο Σουφλί. «Μανιτάρια» πάντως δεν είδαμε. Στον λασπωμένο από κάθε άποψη Βόλο, έπεσε ολόκληρη καγκελόπορτα στο 2ο ΕΠΑΛ και τραυματίστηκε ένας εκπαιδευτικός. Ευτυχώς που δεν υπήρχαν μαθητές. Αναπνέουμε δηλητήριο. Δεν υπάρχει διαφυγή. Η ακρίβεια σαρώνει στη χώρα της φτωχοποίησης. Τα λέγαμε, δυστυχώς. Έφτασαν και πάνω από 100% σε βασικά αγαθά. Από €1,10-1,70 το κιλό πέρυσι τα μήλα φέτος τα βρίσκουμε με τιμές έως και €3 ευρώ. Ποιος περιμένει από τον Μητσοτάκη και τα εξαπτέρυγά του να βάλουν φρένο. Αυτοί τα δίνουν όλα στις ελίτ, στους όψιμους «μαυραγορίτες» και στα αρπακτικά. Ουστ!
Και μιας και μιλήσαμε για «μαυραγορίτες», θυμηθήκαμε την πανδημία, τις απευθείας αναθέσεις που «τάισαν» βουλκανιζατέρ και συνοικιακά σουπερμάρκετ. Τις μάσκες, το οινόπνευμα, τα PCR και τα rapid test που τα πουλούσαν σε τουλάχιστον υπερτριπλάσιες τιμές. Θησαύρισαν. Στη Θεσσαλονίκη διεξάγεται ένα πολύ σημαντικό συνέδριο με θέμα «Καπιταλισμός, Πανδημίες και Δημόσια Υγεία». Μιλήσαμε με τον Ηλία Κονδύλη, αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Ιατρικής του ΑΠΘ, ο οποίος μας μετέφερε μερικές αποτιμήσεις για το πώς πήγαν όλα λάθος στην πανδημία. Κατ’ αρχάς σημείωσε ότι για να πουν τα πράγματα με τ’ όνομά τους δεν δέχονται χορηγίες και συνδρομές από τις φαρμακευτικές εταιρείες και το κράτος στο συνέδριό τους. «Η πανδημία ανέδειξε την ανάγκη να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο οργανώνουμε τις υπηρεσίες υγείας, ότι δεν μπορούν πλέον να επαφίενται αυτές στην ιδιωτική πρωτοβουλία, είτε αφορά το φάρμακο είτε αφορά την παροχή υπηρεσιών» μας είπε και συμπλήρωσε: «Τη στιγμή της ανάγκης όλοι αυτοί απείχαν ή ενεπλάκησαν μόνο εφόσον τους εξασφαλίσαμε ικανή και παχυλή χρηματοδότηση». Συνέχισε για τα εμβόλια: «Στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος η εμβολιαστική κάλυψη δεν ξεπερνά το 20%» κι αυτό όχι από άρνηση αλλά εξαιτίας της έλλειψης διαθέσιμων εμβολίων. Φυσικά χρηματοδοτήθηκαν από τα δημόσια ταμεία και, επιπλέον, οι χουβαρντάδες «τους δώσαμε τα ιδιοκτησιακά πνευματικά δικαιώματα, δηλαδή τους δώσαμε μονοπωλιακή δύναμη προκειμένου να καθορίζουν τις τιμές των εμβολίων προφανώς σε νούμερα πολλαπλάσια από την πραγματική τους αξία». Κλείνοντας τη συζήτηση μιλήσαμε για την ιδιωτικοποίηση της υγείας. Ο Ηλ. Κονδύνης μας ανέφερε μια πανευρωπαϊκή τάση καθώς τώρα γίνεται πολύ πιο άγρια η ιδιωτικοποίηση της υγείας από τη στιγμή που μπαίνουν χρηματιστηριακά κεφάλαια: «Private equity firms διαχειρίζονται κεφάλαια τα οποία επενδύουν με σχεδόν κερδοσκοπικούς, τυχοδιωκτικούς όρους σε διάφορες οικονομικές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν το real estate. Πλέον συμπεριλαμβάνουν την υγεία με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών». Είναι τα φιλαράκια του Μητσοτάκη που έρχονται να κάνουν «επενδύσεις», δηλαδή να βγάλουν όσα περισσότερα μπορούν. Αυτό τους ενδιαφέρει κι όχι αν θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε σε νοσοκομειακό ή χειρουργικό κρεβάτι. Το debate του ΣυΡιζΑ Θα κλείσουμε και σήμερα δίνοντάς σας τον λόγο, καθώς έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για τις εσωκομματικές διαδικασίες στον ΣυΡιζΑ: Ο κ. Λευτέρης Δ. ξεκίνησε ποιητικά: «Ο Μανόλης Αναγνωστάκης έγραψε το 1983 το ποίημα "Φοβάμαι"· είναι επίκαιρο, των καιρών: “Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο. Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους. Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο”. Δυστυχώς οι "αριστεροί" σκοτώνουν τις ελπίδες και τα όνειρά μας. Αντισταθείτε, και ελπίζω να αντέξετε για όλους μας». Η κ. Βίκυ Χωριάτη συνιστά υπομονή: «Υπομονή, αν είναι δυνατόν, λίγες μέρες ακόμη. Μια παύση εχθροπραξιών, μια προσπάθεια για λογική και ευγένεια. Μιλάμε και μιλάτε όλοι μαζί και δεν ακούγεται τίποτε. Μόνο στεναχώρια νιώθουμε και ανησυχία για το μέλλον. Το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ εννοώ. Και το δικό μας. Ίσως ανίδεη από κομματικά, οργανωτικά, γραφειοκρατικά και ό,τι απαιτείται για να υπάρξει ένα κόμμα, που υπήρξε και κυβερνητικό, δεν είμαι η κατάλληλη να ανακατευτώ με τα εσωτερικά του. Τα οποία, βέβαια, είναι εν δήμω πια. Ας υπάρχουν ομπρέλες, καπέλα, κασκόλ, εσωτερικού και εξωτερικού, όμοιοι και ανόμοιοι, παλιοί και καινούργιοι. Και στους απέναντι το ίδιο συμβαίνει. Και λοιπόν; Τι πάθανε; Μια χαρά κυβερνάνε χωρίς ιδεολογίες. Ενώ εσείς έχετε. ΜΙΑ μόνο ιδεολογία είναι στην ουσία και αρκεί. Τόσο δύσκολο είναι να μείνετε όλοι μαζί και να συμφωνήσετε; Συνειδητοποιείτε τι διακυβεύεται αν τα τινάξετε όλα στον αέρα; Αν μας χάσετε, μας κάνετε να αδιαφορήσουμε, να γυρίσουμε την πλάτη στην πολιτική, στη συμμετοχή, την οποία δεν υπολογίζετε; Αν ακούει κανείς τέτοιες ώρες... Αυτό εύχομαι». Να προσέχετε, έρχονται δύσκολες μέρες. Στην υγειά σας
Θανάσης | 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου