ΗΜαρίν Λεπέν έχει κάθε λόγο να ονειρεύεται ότι σε λίγα χρόνια ο κόσμος θα είναι διαφορετικός. Με τον Ντόναλντ Τραμπ στο τιμόνι των ΗΠΑ, την ίδια στο τιμόνι της Γαλλίας, τη Μελόνι στην Ιταλία και το ακροδεξιό AfD πρώτο κόμμα στη Γερμανία, η «Διεθνής της Ακροδεξιάς» θα ηγεμονεύει πλέον στη Δύση, απαλλάσσοντάς την από «βαρίδια» του 20ού αιώνα όπως οι δημοκράτες, οι συνδικαλιστές, οι φεμινίστριες, οι μετανάστες, οι οικολόγοι, τα κοινωνικά κράτη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι δημοκρατικές κατακτήσεις και τόσα άλλα που η Λεπέν και οι εθνικιστές ομοϊδεάτες της ουδέποτε έκρυψαν ότι μισούν. Και πώς να μην τα ονειρεύεται άλλωστε όλα αυτά, όταν οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν συνολικά τη γαλλική Ακροδεξιά να συγκεντρώνει στις επικείμενες ευρωεκλογές σχεδόν το 40% των ψήφων και το κόμμα της να υπερβαίνει το 30%.
Αν οι δημοσκοπήσεις επαληθευτούν, τότε το ερώτημα που αναμφίβολα θα κυριαρχήσει στο Παρίσι και στις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μετά τις ευρωεκλογές είναι αν, ποιος και πώς θα μπορούσε να ανακόψει την έφοδο της γαλλικής Ακροδεξιάς προς την κατάληψη της εξουσίας στη Γαλλία.Από την πλευρά της πάντως, η Μαρίν Λεπέν κάνει ό,τι μπορεί για να πείσει τον μέσο Γάλλο να μην τη φοβάται. Προς τον σκοπό αυτό αποφάσισε άλλωστε να παραμερίσει την αντιπάθεια που εδώ και χρόνια τρέφει έναντι της Ιταλίδας πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι και να τείνει χείρα συνεργασίας προς την ιταλική Ακροδεξιά, προβάλλοντας το επιχείρημα «η ισχύς εν τη ενώσει». Ειδικότερα, πρότεινε να δημιουργηθεί μετεκλογικά στην Ευρωβουλή μια ενιαία παράταξη των ακροδεξιών κομμάτων (ή τουλάχιστον, των περισσότερων) που κατά πάσα πιθανότητα θα έχει μεγαλύτερο αριθμό ευρωβουλευτών από την παράταξη των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και η οποία θα προτείνει στην παραδοσιακή δύναμη της ευρωπαϊκής Δεξιάς, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, να μοιραστούν τις θέσεις-κλειδιά στην Ευρωβουλή. Αν αυτό συμβεί, η γαλλική Ακροδεξιά θα αποκτήσει σημαντικές προσβάσεις στα κέντρα λήψης των ευρωπαϊκών αποφάσεων, τις οποίες ουδέποτε είχε ώς τώρα, ενώ εκ παραλλήλου θα εμφανιστεί να λαμβάνει αποστάσεις από το καθεστώς Πούτιν, του οποίου σφοδρή πολέμιος είναι η Μελόνι. Κάτι που στη Γαλλία θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ για τα πολιτικά πρόσωπα που φιλοδοξούν να ανέλθουν στην προεδρία της Δημοκρατίας.
Το βασικό ερώτημα, εν προκειμένω, είναι βεβαίως αν η Μελόνι, η οποία γνωρίζει ότι οι περισσότερες αποφάσεις λαμβάνονται στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και όχι στην Ευρωβουλή, θα ανταποκριθεί στα ανοίγματα της Λεπέν. Ενα άλλο ερώτημα είναι αν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στην περίπτωση που η πλειοψηφία των μελών του απαντήσει θετικά στα κελεύσματα της Ακροδεξιάς, θα παραμείνει ενωμένο, λαμβανομένου υπόψη ότι πολλά από τα μέλη του έχουν ξεκαθαρίσει πως θεωρούν τη συνεργασία με την Ακροδεξιά εκτός συζήτησης.
Σε ό,τι αφορά τα πέραν της Ακροδεξιάς γαλλικά πολιτικά κόμματα, όλα λίγο-πολύ αναμένεται ότι θα βγουν ηττημένα από την αναμέτρηση των ευρωεκλογών, πλην του Σοσιαλιστικού. Η παράταξη Μακρόν, με βάση τις δημοσκοπήσεις, δύσκολα θα προσεγγίσει το 18%, ενώ μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, δηλαδή ανάμεσα στο 5% και το 10% θα κινηθούν οι κεντροδεξιοί Ρεπουμπλικανοί, η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λικ Μελανσόν και οι Οικολόγοι.
Το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, του οποίου επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου είναι ο Ραφαέλ Γκλιουξμάν, οι δημοσκοπήσεις το εμφανίζουν να κινείται περί το 15%, έναντι 6,5% που είχε λάβει στις προηγούμενες ευρωεκλογές. Η άνοδός του οφείλεται ασφαλώς στην ικανότητα του Γκλιουξμάν να κερδίζει ψηφοφόρους που κατά το παρελθόν είχαν ψηφίσει είτε υπέρ του Μακρόν είτε υπέρ του Μελανσόν. Οφείλεται ωστόσο και στο γεγονός ότι ο μεν πρώτος αποφάσισε να επικεντρώσει την προεκλογική του εκστρατεία στο Ουκρανικό, ενώ ο δεύτερος στο Μεσανατολικό, θέματα που δεν φαίνεται να είναι καθοριστικής σημασίας για τον μέσο Γάλλο ψηφοφόρο. Από την άλλη, ο Ραφαέλ Γκλιουξμάν επικέντρωσε την προεκλογική του εκστρατεία στα οικονομικά ζητήματα, αλλά και στους κινδύνους που συνεπάγεται η άνοδος της Ακροδεξιάς στη Γαλλία.
Τούτων δοθέντων, κάθε άλλο παρά αποκλείεται ο πραγματικός νικητής των ευρωεκλογών στη Γαλλία να είναι το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Και αυτό όχι τόσο λόγω της πολιτικής του νεκρανάστασης και του ποσοστού που θα λάβει όσο λόγω του ότι θα αποδειχτεί πως είναι το μόνο κόμμα που διαθέτει ένα πολιτικό πρόσωπο ικανό να κερδίζει ψήφους εκ δεξιών και εξ αριστερών και συνεπώς να αμφισβητήσει, εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2027, την πρωτοκαθεδρία της Λεπέν στο γαλλικό πολιτικό στερέωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου