Κάλεσμα για κοινή συνάντηση συνδιοργάνωσης σχεδιασμών και αγώνων, για την Τρίτη (στις 6 το απόγευμα, στην αίθουσα 2 της Νομικής Σχολής Αθηνών) απευθύνεται μέσω της Πλατφόρμας Συνομοσπονδιακής Ένωσης.
Όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων στο κάλεσμα, τα Τέμπη «εκθέτουν τον δολοφονικό χαρακτήρα του κράτους και του καπιταλισμού και κατά συνέπεια τον τεράστιο καθεστωτικό μηχανισμό συγκάλυψης σκανδάλων, κρατικών – καπιταλιστικών δολοφονιών και εγκλημάτων σε βάρος μας. Έναν μηχανισμό που συγκροτείται και λειτουργεί ως φυσική ανάγκη των κυρίαρχων ελίτ να ηγεμονεύουν πολιτικά και ιδεολογικά, να λεηλατούν και ταυτόχρονα να προφυλάσσουν τα συμφέροντά τους, στις πλάτες μιας ολόκληρης κοινωνίας που παλεύει να επιβιώσει, που καταπιέζεται, καταστέλλεται άγρια και δολοφονείται».
Εκφράζεται επίσης η πεποίθηση ότι αν οι κοινωνίες και τα κινήματα δεν ανασυγκροτηθούν και οργανωθούν, θα βιώσουν «με οδυνηρό τρόπο τις συνέπειες της αποτυχίας και της ήττας τους. Οι ήδη υπάρχουσες δυνάμεις ισχύος και εξουσίας είτε θα μας αφομοιώσουν ή θα περάσουν από πάνω μας».
Στο πλαίσιο αυτό, απευθύνεται κάλεσμα «σε κοινό πολιτικό διάλογο όλες τις ριζοσπαστικές δυνάμεις, οργανώσεις, ομάδες, σωματεία, ταξικά σχήματα και σχηματισμούς βάσης, που αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα και την προοπτική που μπορεί να αναπτυχθεί μέσα από μια τέτοιου είδους προσπάθεια».
Όπως τονίζεται, «καλούμε μια μαζική κοινή συνάντηση που θα επιχειρήσει να εκφράσει και να ανοίξει προωθητικά το έδαφος για το μαζικό κοινωνικό πλειοψηφικό σώμα που θα πάρει πρωτοβουλίες και θα δώσει μάχες το επόμενο διάστημα. Αντιλαμβανόμαστε ως μια κρίσιμη στιγμή αλλά όχι ως την τελική κλιμάκωση, την κινητοποίηση την ημέρα που συμπληρώνονται τα δύο χρόνια από το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, θεωρώντας πως είναι ανάγκη και καθήκον μας να κινηθούμε πέρα και πάνω από αυτήν».
Η ανακοίνωση
Πλατφόρμα Συνομοσπονδιακής Ένωσης
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ: ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΩΝ
Τα Τέμπη, όχι ως μοναδικό, αλλά ως ένα από τα πιο εξόφθαλμα παραδείγματα της εποχής μας, εκθέτουν τον δολοφονικό χαρακτήρα του κράτους και του καπιταλισμού και κατά συνέπεια τον τεράστιο καθεστωτικό μηχανισμό συγκάλυψης σκανδάλων, κρατικών – καπιταλιστικών δολοφονιών και εγκλημάτων σε βάρος μας. Έναν μηχανισμό που συγκροτείται και λειτουργεί ως φυσική ανάγκη των κυρίαρχων ελίτ να ηγεμονεύουν πολιτικά και ιδεολογικά, να λεηλατούν και ταυτόχρονα να προφυλάσσουν τα συμφέροντά τους, στις πλάτες μιας ολόκληρης κοινωνίας που παλεύει να επιβιώσει, που καταπιέζεται, καταστέλλεται άγρια και δολοφονείται.
Η τεράστια κοινωνική κατακραυγή που εκφράστηκε μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις για την υπόθεση των Τεμπών, είναι μια σαφής θέση εναντίωσης στην συγκάλυψη και εκφράζει την φυσική τάση και ανάγκη της κοινωνίας, για να αυτοπροστατευτεί και να επιβιώσει. Μια σαφής, ανυποχώρητη πολιτική επιλογή και ευθύνη, όπως αυτή που φέρουν οι οικογένειες των δολοφονημένων στα Τέμπη, ο Γιάννης Μάγγος, η οικογένεια Μανιουδάκη, η Μάγδα Φύσσα, η οικογένεια του Ζακ Κωστόπουλου-ZackieOh, οι οικογένειες του Σαμπάνη, του Φραγκούλη, του Μανώλη Αφράτη. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι σήκωσαν την ευθύνη του πολιτικού κενού, σε εποχές που το κίνημα υποχωρούσε. Την θέση του θρήνου και του μουδιάσματος έρχεται να πάρει ξανά η πλατιά κοινωνική οργή και η πηγαία ανάγκη να απονεμηθεί η δικαιοσύνη. Οποιαδήποτε υποχώρηση από μια τέτοια θέση νομιμοποιεί πλήρως τη θανατοπολιτική του κράτους.
Το κρατικο-καπιταλιστικό, αστικο-φιλελεύθερο σύστημα, με την ηθική, τις αξίες, τα όργανα και τους θεσμούς του, δεν θα υπηρετήσει ποτέ τα συμφέροντα της κοινωνίας που υποφέρει κάτω από την μπότα του. Ακόμα κι αν υπάρχει μια μικρή στιγμή δικαίωσης, όσο σημαντική κι αν είναι- ιδίως για τον κοντινό κύκλο των νεκρών της κρατικής και καπιταλιστικής δολοφονικής βίας- επιβεβαιώνει απλά πως τα πράγματα θα συνεχίσουν να παίρνουν την κατηφόρα για όλους εμάς, τους αδύναμους μπροστά στις μεγάλες ατζέντες, δυνάμεις και συμφέροντα. Μικρές στιγμές τριγμού της εξουσίας στα δικαστικά μέγαρα, όπου και απονέμεται η αστική δικαιοσύνη, δεν συγκρίνονται με τον μεγάλο τριγμό και την απειλή που προκαλεί μια κοινωνία φωνάζοντας "Δεν έχω οξυγόνο" και "Να πέσει η κυβέρνηση". Μόνο οι κοινωνίες και τα κινήματα, μέσα από τις οργανωμένες τους δυνάμεις, μπορούν να ορίσουν το δίκαιο και να απονέμουν δικαιοσύνη. Αυτή ακριβώς την στιγμή, τα κοινωνικά υποκείμενα και πρωτοβουλίες βγαίνουν μπροστά, εκφράζοντας την ηθική και πολιτική κοινωνία, σηκώνοντας ένα ιστορικό βάρος και καθήκον, παίρνοντας την ευθύνη της ανάδειξης των πραγματικών ζητημάτων και αναγκών, των πραγματικών εχθρών και κινδύνων, δίνοντας σάρκα και οστά στην οργή και την αντίσταση. Αυτό έγινε πλέον φανερό με τις πλατιές μαζικές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, την Κυριακή 26/1/25, μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Συγγενών των θυμάτων των Τεμπών.
Οι δυναμικές που αναπτύσσονται καθώς και η κατεύθυνση που θα εκφραστεί η κοινωνική οργή συνδέεται με την ευθύνη που θα πάρει το ριζοσπαστικό κίνημα και οι οργανωμένες πολιτικές πρωτοβουλίες και ομάδες του, εντός της συνολικής κατάστασης, ως κομμάτι αυτού του πλειοψηφικού κοινωνικού σώματος, εκφράζοντας τις πραγματικές του ανάγκες. Ως κοινωνικό – ριζοσπαστικό κίνημα είναι ευθύνη μας να παραμένουμε σε σύνδεση και οργανική ενότητα με την κοινωνία και τις κοινωνικές αναταραχές, τα κοινωνικά προβλήματα και τις κρίσεις. Οφείλουμε να μετατρέψουμε όλη αυτή την συλλογική κοινωνική εμπειρία και μνήμη στους δρόμους και τους αγώνες, σε ένα μήνυμα, πρόταση και προοπτική οργάνωσης και μάχης για μια συνολική κοινωνική αλλαγή. Να στηρίξουμε με δέσμευση και αυτοθυσία την μαχόμενη κοινωνία και την ευθύνη που αναλαμβάνει στην σύγκρουση με κυβερνήσεις, με νομοσχέδια, με καθεστώτα.
Τα ερωτήματα που βασανίζουν εδώ και μια 15ετία την κοινωνία και το ελλαδικό κίνημα επανέρχονται ως κάτι που παραμένει αναπάντητο. Δεν αποτελούν αφηρημένα ερωτήματα μιας μεγάλης επαναστατικής υπόθεσης ή ιδέας, αλλά επανέρχονται ως υπαρκτή και πραγματική ανάγκη μας να επιβιώσουμε, να οργανωθούμε για να αντισταθούμε και να αντεπιτεθούμε σε καθεστώτα και κυβερνήσεις που ασκούν πολιτικές κοινωνικής γενοκτονίας. Να καταφέρουμε να ανασυγκροτηθούμε από κοινού ως ένας διευρυμένος μαζικός κοινωνικός πόλος, φυσικής και πολιτικής ισχύος, που φέρει πρόταση ζωής και αγώνα και θα πάει τα πράγματα παρακάτω. Μια πρόταση άμεσου αλλά και μακροπρόθεσμου αγώνα που θα μας φέρει σε ρήξη με το κράτος και το καθεστώς, το οποίο μέσα από την κρίση επιχειρεί να ανασυγκροτηθεί και να σχηματίσει το νέο ιδεολογικό αφήγημα και πολιτικό σχεδιασμό που θα ορίσει, με τους πιο βίαιους όρους, όλη την επόμενη περίοδο, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά.
Κοιτώντας με έναν αυτοκριτικό τρόπο πίσω σε όλη αυτή την 15ετία, με όρους κοινής αποδοχής των αδυναμιών μας και δέσμευση στο να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, επανέρχεται -πιο επίκαιρα από ποτέ- η μεγάλη ανάγκη να βρεθούμε σε κοινό πολιτικό διάλογο. Ως δυνάμεις του ριζοσπαστικού κινήματος, προωθούμε επιμέρους ατζέντες χωρίς όμως αυτές να εντάσσονται οργανικά σε μια συνολικότερη πολιτική, πρακτική και προοπτική αντίληψη, αλλά αντίθετα, παραχωρώντας έδαφος στην ανάπτυξη της μικροπολιτικής και του ενδοκινηματικού ανταγωνισμού μεταξύ μας. Κατά περιπτώσεις, εμφανίζουμε σεχταρισμούς, εχθρότητες και ηγεμονισμούς, που φρενάρουν – αυτοσαμποτάρουν την κοινή πολιτική ζύμωση και την προώθηση του οργανωτικού διαλόγου. Εν μέρει αντανακλούν την εσωτερίκευση της ίδιας της ήττας των κινημάτων να ανταποκριθούν στις αδυναμίες τους, ως προϊόντα των καιρών και του συστήματος το οποίο τα γέννησε.
Δεν έχουμε την αυταπάτη πως θα βρεθεί η μεγάλη πρόταση και ιδέα που θα κατατεθεί ως μια γενική μαγική λύση ή αλήθεια στην κοινωνία και το κίνημα. Ωστόσο, τα διαφορετικά ανόμοια κομμάτια των κινηματικών και των κοινωνικών οργανωμένων και μη δυνάμεων, με τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες μας, θα μπορέσουμε, αν αποφύγουμε τον σκόπελο της ενδοκινηματικής αντιπαράθεσης και ανταγωνισμού, να έρθουμε σε πραγματική σύνδεση και επικοινωνία. Κινούμενες προς μια κατεύθυνση κινηματικής ανακωχής και συμφιλίωσης, πάνω σε μια συνομόσπονδη κουλτούρα και πρακτική, οι κοινωνικές και κινηματικές δυνάμεις οφείλουμε να έρθουμε σε κοινές διευρυμένες συγκλίσεις, πολιτικές – κινηματικές – κοινωνικές, συγκροτώντας από κοινού μια πρόταση και σχεδιασμό αγώνα, οργανωτικά και προταγματικά, με άμεσο αλλά και μακροχρόνια πρακτικό αντίκρυσμα. Να δεσμευτούμε στην κοινή συνάντηση, την επικοινωνία και την σύνδεση.
Πιστεύουμε ότι με αφορμή και κορύφωση την υπόθεση των Τεμπών, κλείνει ο κύκλος της τελευταίας 5ετίας και ταυτόχρονα ανοίγει ένας νέος, ο οποίος συνδέεται με όλη την επόμενη μεγάλη περίοδο σε συνθήκες ποινικής τρομοκρατίας, πολιτειακής εκτροπής και στρατιωτικής εμπλοκής στον ελλαδικό χώρο και παγκόσμια, όπως αυτές εξελίσσονται στα πλαίσια του 3ου Π.Π.. Ένας κύκλος στον οποίο οι εντάσεις και οι ανταγωνισμοί που εμφανίστηκαν κατά την περίοδο '08-'12 θα επαναληφθούν με ακόμη μεγαλύτερη ένταση και κλιμάκωση. Πιστεύουμε επίσης ότι αν οι κοινωνίες και τα κινήματα δεν ανασυγκροτηθούν και οργανωθούν προς αυτή την κατεύθυνση, θα βιώσουν με οδυνηρό τρόπο τις συνέπειες της αποτυχίας και της ήττας τους. Οι ήδη υπάρχουσες δυνάμεις ισχύος και εξουσίας είτε θα μας αφομοιώσουν ή θα περάσουν από πάνω μας.
Καλούμε σε κοινό πολιτικό διάλογο όλες τις ριζοσπαστικές δυνάμεις, οργανώσεις, ομάδες, σωματεία, ταξικά σχήματα και σχηματισμούς βάσης, που αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα και την προοπτική που μπορεί να αναπτυχθεί μέσα από μια τέτοιου είδους προσπάθεια.
Καλούμε μια μαζική κοινή συνάντηση που θα επιχειρήσει να εκφράσει και να ανοίξει προωθητικά το έδαφος για το μαζικό κοινωνικό πλειοψηφικό σώμα που θα πάρει πρωτοβουλίες και θα δώσει μάχες το επόμενο διάστημα. Αντιλαμβανόμαστε ως μια κρίσιμη στιγμή αλλά όχι ως την τελική κλιμάκωση, την κινητοποίηση την ημέρα που συμπληρώνονται τα δύο χρόνια από το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, θεωρώντας πως είναι ανάγκη και καθήκον μας να κινηθούμε πέρα και πάνω από αυτήν.
Στηρίζουμε τις πολιτικές πρωτοβουλίες που θα παρθούν και ανοιχτές συνελεύσεις για την οργανωμένη, μαζική και μαχητική κάθοδο μας στον δρόμο. Θεωρούμε απαραίτητο των μεταξύ τους συντονισμό.
Καλούμε ώστε από κοινού να συγκροτήσουμε τους σχεδιασμούς μας για την μεγάλη μάχη με το καθεστώς που μας δολοφονεί, για την ανατροπή και το ξεπέρασμά του.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ, ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 11/2 ΣΤΙΣ 18:00, ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 2 ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου