Mέσα σε λίγους μήνες ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει ότι θα είναι ξανά ο ίδιος επικεφαλής του κόμματός του στις επόμενες εκλογές. Επομένως, το ερώτημα του τίτλου φαίνεται εκτός τόπου και χρόνου. Ή μήπως όχι;
- 04 Αυγούστου 2025 06:14
Τι είναι αυτό που υποχρεώνει έναν πρωθυπουργό να διαβεβαιώνει, δύο φορές μέσα σε λίγους μήνες, ότι θα είναι ξανά ο ίδιος επικεφαλής του κόμματός του στις επόμενες εκλογές;Την πρώτη φορά το έκανε τον περασμένο Απρίλιο ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ. Και τώρα το επαναφέρει ο ίδιος, στην καρδιά των διακοπών, σε συνέντευξή του στο κυριακάτικο Πρώτο Θέμα.
Το γεγονός δεν μπορεί παρά να προκαλεί αίσθηση, για τρεις λόγους:
Πρώτον, διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει άνετη πλειοψηφία στη Βουλή. Επομένως, δεν υπάρχει από εκεί κάποιο πρόβλημα που να τον πιέζει, ούτε να τον υποχρεώνει να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές. Θα το κάνει όποτε εκείνος κρίνει ότι τον συμφέρουν, πρόωρα ή κανονικά προς το τέλος της θητείας του.Δεύτερον, διότι, παρά την καταγεγραμμένη εκλογικά (28% στις περσινές ευρωεκλογές) και δημοσκοπικά (κάτω και από το αυτό το ποσοστό) φθορά της ΝΔ, παραμένει με άνεση πρώτο κόμμα. Ελλείψει υπολογίσιμου αντιπάλου(και παρακάτω θα φανεί γιατί αυτό το στοιχείο, αν αλλάξει, θα είναι καθοριστικό για τις εξελίξεις).
Τρίτον, διότι έχει μαζί του και την ιστορική παράδοση. Είναι ο μόνος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, του οποίου το κόμμα, στη δεύτερη θητεία του, διατηρεί το προβάδισμα. Βρίσκεται μεν σε εμφανή πτώση, αλλά δεν έχει αντίπαλο που να το απειλεί. Με τα σημερινά δεδομένα.Επομένως, το ερώτημα του τίτλου («Κι αν φύγει ο Μητσοτάκης;») φαίνεται εκτός τόπου και χρόνου. Κανονικά, θα ήταν ανύπαρκτο. Ή μήπως όχι; Την αφορμή δίνει ξανά ο ίδιος, αυτός επαναφέρει το θέμα.
Οι απαντήσεις, λοιπόν, στο ερώτημα είναι τρεις:
Η πρώτη: Ο Μητσοτάκη δεν θα φύγει. Θα διεκδικήσει και τρίτη θητεία στις επόμενες εκλογές, σύμφωνα με την κατηγορηματική, νέα, διαβεβαίωσή του. Εννοείται ότι αυτό θέλουν-και θα κάνουν το παν για να μην αλλάξει- οι πάσης φύσεως δικοί του. Διότι χωρίς αυτόν θα τελειώσει και ο ρόλος τους στην πολιτική σκηνή. Των περισσοτέρων.
Η δεύτερη: Θα φύγει πριν από τις εκλογές. Θα γνωρίζει ότι δεν θα έχει ξανά αυτοδυναμία και δεν θα θέλει να μπλέξει στην περιπέτεια των παζαριών με πιθανούς συνεταίρους, ώστε να σχηματίσει ξανά κυβέρνηση.
Τρίτον, θα φύγει υποχρεωτικά μετά τις εκλογές. Θα κυνηγήσει μέχρι τέλους τις πιθανότητες αυτοδυναμίας (ελάχιστες έως ανύπαρκτες). Θα δοκιμάσει και το ενδεχόμενο κάποιας συνεργασίας, αλλά θα είναι περίπου ανέφικτη, ιδιαίτερα αν το ποσοστό της ΝΔ είναι ανέλπιστα χαμηλό και δεν θα του φτάνει ένας συνεταίρος(πχ ο Βελόπουλος). Άλλωστε, οι πιθανοί συνεταίροι πολύ δύσκολα θα συνεταιριστούν με τον αποδυναμωμένο Μητσοτάκη και ευκολότερα με το διάδοχό του
Φυσικά, ο κ. Μητσοτάκης και οι δικοί του θα κάνουν το παν ώστε να ανατρέψουν τη σημερινή πορεία των πραγμάτων, που μοιραία οδηγεί στην «έξοδο» από την αυτοδύναμη και μονομερή άσκηση της εξουσίας. Τους επόμενους μήνες, αρχής γενομένης από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης του Σεπτεμβρίου, θα ξεδιπλωθεί η επιχείρηση «Κυριάκο, δώσ’ τα όλα». Από το βαθμό επιτυχίας της ή μη θα εξαρτηθεί και σε ποια από τις τρεις εκδοχές που προτάξαμε θα οδηγηθούμε.
Όμως, όποια εκδοχή κι αν επαληθευτεί, το (πιο) βασανιστικό ερώτημα αφορά τους άλλους και όχι τον νυν πρωθυπουργό. Αφορά τους αντιπάλους του και πρωτίστως τα πρώην κυβερνητικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Τα οποία, ακόμα κι αν γίνει πράξη ο στόχος τους «να φύγει ο Μητσοτάκης», θα έχουν πετύχει μια «νίκη» χωρίς αντίκρισμα. Διότι, αν ο Μητσοτάκης φύγει λόγω προσωπικής αποδυνάμωσης, αλλά η ΝΔ είναι ξανά πρώτη στις εκλογές, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα έχουν κάνει μια τρύπα στο νερό. Διότι και χωρίς τον Μητσοτάκη η ΝΔ θα έχει ξανά τον πρώτο λόγο στις εξελίξεις.Ας φαντασθούμε το εξής σκηνικό: Το βράδυ των προσεχών εκλογών η ΝΔ αποχαιρετά την αυτοδυναμία-ενδεχομένως με ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά της ιστορίας της- ο Μητσοτάκης αποχωρεί από την αρχηγία και ο νέος αρχηγός της αρχίζει τα παζάρια για την εξεύρεση συνεταίρου με στόχο τη συνδιαχείριση της εξουσίας.
Και οι άλλοι; Θα ξαναβράζουν στο ζουμί τους. Στο ΠΑΣΟΚ οι μισοί θα καλοβλέπουν μια κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ και όλοι μαζί θα μπουν στη νέα μάχη της αρχηγίας, αφού ο Νίκος Ανδρουλάκης θα έχει χάσει, για άλλη μια φορά, την ευκαιρία. Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι δύσκολο να πούμε τι θα γίνει, αφού ο Αλέξης Τσίπρας είτε κάνει διαλέξεις και συγγράφει βιβλίο για το παρελθόν είτε μαδάει τη μαργαρίτα για το αν και πότε θα επανέλθει σε πρώτο ρόλο. Αν επανέλθει εγκαίρως και δεν τον ξεπεράσουν οι εξελίξεις, τότε ενδέχεται να δούμε ανατροπές στο υπάρχον σκηνικό.
Σε κάθε περίπτωση, είναι τραγωδία αυτό που συμβαίνει στον πέραν της ΝΔ πολιτικό και κομματικό χώρο. Ενώ διαφαίνεται το ενδεχόμενο νέας μεγάλης εκλογικής αποδυνάμωσης της ΝΔ και αποχώρησης του σημερινού αρχηγού της, τα δύο πρώην κυβερνητικά κόμματα της άλλης πλευράς, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατούν να το εκμεταλλευθούν και να καθορίσουν εκείνα τις εξελίξεις. Αν συμβαίνει αυτό που κάθε μέρα καταγγέλλουν με την παρούσα κυβέρνηση (καταστροφική πολιτική), θα έπρεπε να έχουν κάνει το αυτονόητο: να έχουν συμπήξει εκλογικό μέτωπο, ώστε να τη διώξουν μια ώρα αρχύτερα. Αντ’ αυτού, πορευόμενα το καθένα μόνο του, είναι σαν να λένε στη ΝΔ, με ή χωρίς Μητσοτάκη: «Ό,τι και να πάθετε, μην ανησυχείτε, πάλι εσείς θα παίζετε μπάλα. Εμείς θα κυνηγάμε την ουρά μας και θα τσακωνόμαστε για τη δεύτερη και τρίτη θέση».Εν κατακλείδι: όποια εξέλιξη κι αν έχουμε στη ΝΔ, είτε μείνει είτε φύγει ο Μητσοτάκης, αν η κατάσταση στην άλλη πλευρά παραμείνει ως έχει σήμερα, τίποτα δεν θα αλλάξει. Μπορεί η ΝΔ να «ηττηθεί» (ήττα θα είναι ένα πολύ χαμηλό ποσοστό και η αδυναμία να σχηματίσει κυβέρνηση), αλλά δεν θα υπάρχει αντίπαλος για να «νικήσει».
Παραφράζοντας μια ρήση του Αμερικανού συγγραφέα Γκορ Βιντάλ, θα λέγαμε: Δεν αρκεί να ηττηθούν η ΝΔ και ο Μητσοτάκης, πρέπει και οι άλλοι να μπορούν να νικήσουν.
Και με αυτά που(δεν) κάνουν, δεν μπορούν…
ΥΓ: Ο Μητσοτάκης λέει στην τωρινή συνέντευξή του ότι είναι πιθανότερο η ΝΔ να ξαναπάρει αυτοδυναμία παρά να είναι το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα. Και έχει δίκιο. Φυσικά, η ακριβής αλήθεια είναι ότι και η αυτοδυναμία της ΝΔ είναι ένας ευσεβής πόθος (δικός του). Όμως, όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, έχει δίκιο. Αντί το κόμμα αυτό να πρωταγωνιστεί στη συγκρότηση ενός ευρύτατου αντιπολιτευτικού και εκλογικού μετώπου, που θα ανατρέψει τα δεδομένα και θα νικήσει στις επόμενες εκλογές, ο κ. Ανδρουλάκης και οι δικοί του επιδίδονται σε ασκήσεις μικροκομματικής ισορροπίας, συνεχίζουν τη βλακώδη τακτική του «διμέτωπου»(ενώ πρέπει να επιδιώξουν συμμαχία με τις όμορες δυνάμεις της Αριστεράς) και παριστάνουν κάτι που δεν είναι: τη μεγάλη παράταξη. Αυτό λέγεται μικρομεγαλισμός. Και θα το διαπιστώσουν πικρά το βράδυ των επόμενων εκλογών, όταν εκείνοι θα σπαράσσονται για τη νέα αποτυχία, ενώ η ΝΔ θα ψάχνει συνεταίρο για να συνεχίσει να κυβερνά, με ή χωρίς Μητσοτάκη…https://www.news247.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου