ΡΕΠΟΡΤΑΖ .ΤΩΡΑ.GR

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

Κυριακή, 23 Αυγούστου 2015

Προς τη Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων : Αν το χρέος είναι παράνομο, τότε, πρέπει να καταγγελθεί τώρα από όποιον έχει νόμιμο συμφέρον…

Του Βασίλη Χασιώτη

Κυρία Πρόεδρε, απευθύνομαι σε σας για ένα και μοναδικό λόγο : διότι υπήρξατε ο πολιτειακός παράγων που προκάλεσε τη συγκρότηση της Επιτροπής για την Αλήθεια του Χρέους, και διότι, εκτιμώ, ότι ήδη πρέπει να κατέχετε στα χέρια σας στοιχεία αρκετά ώστε να μπορούν αν όχι να αποδείξουν, τουλάχιστον να στοιχειοθετήσουν την ισχυρά αποχρώσα ένδειξη, ώστε κάποιο αρμόδιο δικαστήριο, ίσως μάλιστα διεθνούς δικαιοδοσίας, εν ονόματι της διασφάλισης του μείζονος εθνικού συμφέροντος του ελληνικού Κράτους μα κυρίως του ελληνικού λαού, να διατάξει την σε βάθος διερεύνηση των όσων ήδη αναφέρονται στο Προκαταρκτικό Πόρισμα (Έκθεση) της παραπάνω Επιτροπής.

Κυρία Πρόεδρε, παρακολούθησα από της τηλεοράσεως της Βουλής όσες συνεδριάσεις της παραπάνω Επιτροπής μου.....

ήταν δυνατό, και βεβαίως, διάβασα και τη Προκαταρκτική Έκθεση.

Αντίθετα με τον πανηγυρικό χαρακτήρα που επικράτησε στην εναρκτήρια συνεδρίαση της Επιτροπής, διαπίστωνα, συν τω χρόνω, ότι η κυβέρνηση μάλλον αποστασιοποιούνταν από τις δραστηριότητες της Επιτροπής, παρά το γεγονός, ότι η διερεύνηση της βιωσιμότητας και της νομιμότητας του χρέους, αποτελούσε ένα από τα πλέον «κόκκινα» «λάβαρα» της αντιπολιτευτικής της ρητορικής, καθ’ όλη τη πενταετή μνημονιακή περίοδο 2010-2014, και πάντως μέχρι και την ημέρα ανάληψης της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα μεγάλο «ΓΙΑΤΙ» άρχισε να με βασανίζει.

Και όχι μονάχα αυτό, μα πολύ γρήγορα έγινε φανερό, ότι πλέον η θέση της ως προς το ζήτημα αυτό, άρχισε να διαμορφώνεται κατά τρόπο που αν μη τι άλλο, προκαλούσε σε πρώτη φάση ερωτηματικά, έως ότου, είχε γίνει σχεδόν αντιληπτό, ότι η περίφημη «αναδιάρθρωση» του χρέους, δεν θα ήταν παρά κάποια επιμήκυνσή του με μια ταυτόχρονη ελάφρυνση του επιτοκίου, αλλά, χωρίς «κούρεμα». Η λέξη «κούρεμα» άρχισε να εκφέρεται μονάχα όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αξιώνει από καιρό σε καιρό ένα τέτοιο «κούρεμα», με αντάλλαγμα τη συμμετοχή του σε ένα πρόγραμμα «διάσωσης», και φυσικά, με τα δικά του προαπαιτούμενα (μέτρα). Επί του παρόντος το ΔΝΤ δεν συμμετέχει ως νέος δανειστής στο τρέχον νέο Μνημόνιο, όμως, έχει αρκετή υπομονή ώστε να περιμένει το επόμενο, στο οποίο με μαθηματική ακρίβεια θα μας οδηγήσει το παρόν 3^ο Μνημόνιο, το οποίο έχει θέσει όλες τις προϋποθέσεις της δικής του αποτυχίας. Όμως, ακόμα και αν όλοι πιστεύαμε ότι το 3^ο Μνημόνιο οδηγεί -κι αυτό, όπως και τα προηγούμενε- σε ένα «πραγματικό» πλέον success story, και πάλι, το ζήτημα του «κουρέματος» του χρέους, όχι λόγω οικονομικής αδυναμίας εξυπηρέτησής του, μα λόγω τέτοιων νομικών χαρακτηριστικών, όπως το παράνομο του περιεχομένου του ή/και της χρήσης του ή/και της διαχείρισής του, το επαχθές του χαρακτήρα του, κ.λπ., δίνουν ένα εντελώς άλλο χαρακτήρα στο «κούρεμα», διότι εκτός των άλλων, δεν θέτει μονάχα ζητήματα διαγραφής μα και αποζημίωσης, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι δανειστές επέβαλαν πολιτικές που ζημίωσαν τη χώρα, ασκώντας καταχρηστικά την δεσπόζουσα θέσης τους, και βεβαίως, τούτη τη ζημία, που επιδείνωσε την οικονομία, το βιοτικό επίπεδο, τα ιδιωτικά εισοδήματα και την ιδιωτική περιουσία των απλών πολιτών, σε βαθμό απείρως μεγαλύτερο από το πρόβλημα που οι δανειστές είχαν προ αυτών όταν επέβαλαν το πρώτο Μνημόνιο, και η άρνησή τους όχι μονάχα να διορθώσουν επί τα βελτίω τις πολιτικές που επέβαλαν, όταν οι ίδιοι παραδέχτηκαν ότι «είχαν κάνει λάθος», αλλά, αντίθετα, επέβαλαν ακόμα πιο καταστροφικούς όρους, πιστοποιώντας ότι δεν ήταν στους στόχους τους η σωτηρία της οικονομίας της χώρας μα η καθολική καταστροφή της, πέραν της οικονομικής, τούτη συνεπώς την επιδιωκόμενη ζημία, η χώρα μας, ο λαός της, πρέπει και οφείλει να την αξιώσει αφού την προσδιορίσει. Και φυσικά, κυρία Πρόεδρε, δεν είναι ήσσονος σημασίας παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου μα και του ελληνικού Συντάγματος, όπως η άνευ προηγουμένου για ένα Κράτος - Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ουσιαστική καταπάτηση έως εξευτελισμού, όχι μονάχα των δημοκρατικών λειτουργιών πολιτειακών θεσμικών οργάνων της Ελληνικής Δημοκρατίας, μα και του ίδιου του κύρους ενός ολόκληρου λαού, που μάλιστα, λοιδορήθηκε κατά καιρούς και από θεσμικά όργανα αυτού που σήμερα αποκαλείται «Ευρωπαϊκή Ένωση».

Κυρία Πρόεδρε, επιθυμώ επίσης να διευκρινίσω, ότι ταλαντεύτηκα αρκετά, έως ότου αποφασίσω τούτη την επιστολή αν έπρεπε να την απευθύνω στον πρωθυπουργό ή σε σας. Όντας όμως πεπεισμένος, μετά την υπογραφή του 3^ου Μνημονίου, ότι όχι μονάχα θα πάμε τελικώς σε μια ρύθμιση του χρέους χωρίς «κούρεμα», σύμφωνα με τα παραπάνω και όπως απαιτούν οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας, νομιμοποιώντας έτσι την οφειλή στο σύνολό της, αλλά, ακόμα και αν το ΔΝΤ επιβάλλει κάποιο «κούρεμα» θα υπάρξουν τέτοια «ισοδύναμα» για να καλυφθούν οι απώλειες των δανειστών, ώστε τελικά, το συνολικό βάρος στις πλάτες του ελληνικού λαού να μείνει αμείωτο, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μάλλον είστε ο πλέον κατάλληλος και προς ώρας ο πλέον αξιόπιστος αποδέκτης μιας τέτοιας επιστολής.

Ζητώ συνεπώς κυρία Πρόεδρε, ως πολίτης αυτής της χώρας με προφανές έννομο συμφέρον, αυτή την πληροφόρηση που έχετε στα χέρια σας, μαζί με ό,τι άλλο υλικό στοιχειοθετεί έστω κατ’ αρχάς τον παράνομο ή/και επαχθή χαρακτήρα του ελληνικού δημοσίου χρέους, και εν όψει των πολιτικών εξελίξεων που «τρέχουν», και προκειμένου να μη χαθεί αυτή η ευκαιρία να πληγεί ο επονείδιστος και παράνομος χαρακτήρας του χρέους, σας ζητώ λοιπόν κυρία Πρόεδρε, με την πολιτειακή σας ιδιότητα που ακόμα κατέχετε, να προωθήσετε το υλικό αυτό για παραπέρα δικαστική διερεύνηση, ενώπιον δικαστικών αρχών, εθνικών ή διεθνών, και με τρόπο που εσείς γνωρίζετε καλύτερα από μένα, ώστε μαζί με την προαγγελθείσα στους επόμενους μήνες έναρξη της συζήτησης για το χρέος, να υπάρχει και ως δικαστική εκκρεμότητα το ίδιο αυτό ζήτημα, μαζί με τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων ανωτέρω. Θα μπορούσα το ίδιο αυτό δικαίωμα να το ασκήσω κι εγώ, αν είχα στη διάθεσή μου το σύνολο της πληροφόρησης που κι εσείς έχετε, όμως, είναι προφανές, ότι εκτός της διάθεσης υπάρχει και το στοιχείο του «κόστους» της δικαστικής διένεξης, το οποίο για ένα απλό πολίτη, είναι μάλλον απαγορευτικό, πέραν του ότι γνωρίζετε πολύ καλά, ότι, δυστυχώς, υπάρχουν ενίοτε «έδρες» δικαστηρίων, που υπολογίζουν σοβαρά το κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό «κύρος» τόσο του ενάγοντος όσο και του εναγόμενου. Το «δυστυχώς», είναι σαφές γιατί το λέγω.

Κυρία Πρόεδρε, αντιλαμβάνεστε, ότι αν είναι να έχουν κάποια χρησιμότητα τα μέχρι στιγμής ευρήματα της άνω Επιτροπής για την Αλήθεια του Χρέους, αυτή η χρησιμότητα ποτέ ίσως δεν θα ήταν μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη από το αν το θέμα δρομολογούνταν σήμερα ως δικαστικό γεγονός.

Σε κάθε περίπτωση, ζητώ την κατανόησή σας, αν τοποθετήσεις μου στερούνται «νομικής βάσης», αλλά, δεν είμαι νομικός. Άλλωστε, ως πολίτης διατυπώνω κατά βάσιν ένα πολιτικό αίτημα, περισσότερο από μια «θεμελιωμένη πρόταση», πόσο μάλλον θεμελιωμένη «νομικά». Ως πολίτης θα έλεγα, πως αν έχει νόημα αυτό το πολιτικό (κατ' αρχάς) αίτημα, τότε δώστε του εσείς τη κατάλληλη «νομική θεμελίωση».