Τρίτη, 28 Φεβρουαρίου 2017
Η παραμονή στο ευρώ οδηγεί τη χώρα στην εξαθλίωση...
Βασίλης Μακρίδης
►Τον τελευταίο καιρό έχουν δει το φως της δημοσιότητας σε έντυπα και ιστοσελίδες της «καθ' ημάς», της εξωσυστημικής -ας την πούμε έτσι- Αριστεράς κείμενα, τα οποία επιχειρούν να αποδομήσουν, τρόπω τινί, τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα γύρω από το πέρασμα από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα, χωρίς ωστόσο ούτε οι ίδιοι οι γράφοντες, ούτε οι πολιτικές οργανώσεις που βρίσκονται πίσω από τα συγκεκριμένα μέσα να έχουν μπει στον κόπο να καταθέσουν τη δική τους ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση.
►Βεβαίως, οι προτάσεις που έχουν ήδη κατατεθεί γύρω από το ζήτημα του εθνικού νομίσματος θα πρέπει να θεωρηθούν όχι κάποιου είδους «Ευαγγέλιο», αλλά αφετηρία και αφορμή για τη συνέχιση της συζήτησης και για την, κατά το δυνατόν, «τελειοποίηση» των ίδιων των προτάσεων, μέσα από δημιουργικές, ακόμη και κριτικές παρατηρήσεις.
►Ωστόσο, όταν βλέπει κανείς, από τη μία να μεταφέρονται σχεδόν με copy + paste από κείμενο σε κείμενο ζητήματα όπως πχ το ότι «κούρασαν» το κοινό με τους χαιρετισμούς τους κάποιοι επικεφαλής πολιτικών σχηματισμών (παρατήρηση ούτως ή άλλως εντελώς υποκειμενικού χαρακτήρα) και, από την άλλη να αμφισβητείται αυτή καθεαυτή η αναγκαιότητα του περάσματος από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα (λες και η οποιαδήποτε εναλλακτική ριζοσπαστική και φιλολαϊκή αριστερή πολιτική μπορεί να εφαρμοστεί στα πλαίσια του ευρώ), τότε, αν μη τι άλλο γεννώνται ερωτήματα περί της σκοπιμότητας που εξυπηρετούν τα εν λόγω δημοσιεύματα.
►Παραμένοντας καλόπιστος απέναντι σε συντρόφους (με τη στενή και με την ευρύτερη έννοια) αρθρογράφους, θεωρώ ότι στην «καθ' ημάς» Αριστερά δεν μπορεί, παρά να είναι κοινός τόπος η αναγνώριση της αναγκαιότητας για πέρασμα στο νέο εθνικό νόμισμα, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ συνοδευόμενο από ένα μεταβατικό, ριζοσπαστικό, φιλολαϊκό πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα. Ένα πρόγραμμα που θα οδηγήσει τελικά σε ρήξη όχι μόνο με τις νεοφιλελεύθερες δομές της ευρωζώνης και της ΕΕ, αλλά στην οριστική έξοδο της χώρας από τους πιο πάνω οργανισμούς και στην δημιουργία των πρώτων προϋποθέσεων για τη συνολική ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα και τη μετάβαση στον σοσιαλισμό.
►Η έξοδος από την ευρωζώνη μπορεί από μόνη της να μην είναι ικανή συνθήκη για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, είναι όμως ΑΝΑΓΚΑΙΑ. Γιατί είναι πλέον πασιφανές, ότι η παραμονή στο ευρώ από μόνη της οδηγεί τη χώρα στην εξαθλίωση, ενώ οι ιδεοληψίες περί προοδευτικών πολιτικών αλλαγών εντός του ευρώ αποδείχθηκαν μια τεράστια αυταπάτη.
►Τον τελευταίο καιρό έχουν δει το φως της δημοσιότητας σε έντυπα και ιστοσελίδες της «καθ' ημάς», της εξωσυστημικής -ας την πούμε έτσι- Αριστεράς κείμενα, τα οποία επιχειρούν να αποδομήσουν, τρόπω τινί, τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα γύρω από το πέρασμα από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα, χωρίς ωστόσο ούτε οι ίδιοι οι γράφοντες, ούτε οι πολιτικές οργανώσεις που βρίσκονται πίσω από τα συγκεκριμένα μέσα να έχουν μπει στον κόπο να καταθέσουν τη δική τους ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση.
►Βεβαίως, οι προτάσεις που έχουν ήδη κατατεθεί γύρω από το ζήτημα του εθνικού νομίσματος θα πρέπει να θεωρηθούν όχι κάποιου είδους «Ευαγγέλιο», αλλά αφετηρία και αφορμή για τη συνέχιση της συζήτησης και για την, κατά το δυνατόν, «τελειοποίηση» των ίδιων των προτάσεων, μέσα από δημιουργικές, ακόμη και κριτικές παρατηρήσεις.
►Ωστόσο, όταν βλέπει κανείς, από τη μία να μεταφέρονται σχεδόν με copy + paste από κείμενο σε κείμενο ζητήματα όπως πχ το ότι «κούρασαν» το κοινό με τους χαιρετισμούς τους κάποιοι επικεφαλής πολιτικών σχηματισμών (παρατήρηση ούτως ή άλλως εντελώς υποκειμενικού χαρακτήρα) και, από την άλλη να αμφισβητείται αυτή καθεαυτή η αναγκαιότητα του περάσματος από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα (λες και η οποιαδήποτε εναλλακτική ριζοσπαστική και φιλολαϊκή αριστερή πολιτική μπορεί να εφαρμοστεί στα πλαίσια του ευρώ), τότε, αν μη τι άλλο γεννώνται ερωτήματα περί της σκοπιμότητας που εξυπηρετούν τα εν λόγω δημοσιεύματα.
►Παραμένοντας καλόπιστος απέναντι σε συντρόφους (με τη στενή και με την ευρύτερη έννοια) αρθρογράφους, θεωρώ ότι στην «καθ' ημάς» Αριστερά δεν μπορεί, παρά να είναι κοινός τόπος η αναγνώριση της αναγκαιότητας για πέρασμα στο νέο εθνικό νόμισμα, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ συνοδευόμενο από ένα μεταβατικό, ριζοσπαστικό, φιλολαϊκό πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα. Ένα πρόγραμμα που θα οδηγήσει τελικά σε ρήξη όχι μόνο με τις νεοφιλελεύθερες δομές της ευρωζώνης και της ΕΕ, αλλά στην οριστική έξοδο της χώρας από τους πιο πάνω οργανισμούς και στην δημιουργία των πρώτων προϋποθέσεων για τη συνολική ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα και τη μετάβαση στον σοσιαλισμό.
►Η έξοδος από την ευρωζώνη μπορεί από μόνη της να μην είναι ικανή συνθήκη για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, είναι όμως ΑΝΑΓΚΑΙΑ. Γιατί είναι πλέον πασιφανές, ότι η παραμονή στο ευρώ από μόνη της οδηγεί τη χώρα στην εξαθλίωση, ενώ οι ιδεοληψίες περί προοδευτικών πολιτικών αλλαγών εντός του ευρώ αποδείχθηκαν μια τεράστια αυταπάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου