Η πραγματική τέταρτη εξουσία
Σε κάθε εποχή κρίσης του πολιτικού συστήματος οι πολίτες ανακαλύπτουν κάτι που ουσιαστικά ήξεραν καλά μέσα τους. Οτι η τέταρτη εξουσία δεν είναι ο Τύπος, αλλά οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες.
Ολοι εκείνοι δηλαδή που αγνοούν τις κομματικές ιεραρχίες, που δεν αντέχουν καν να συγκαταλέγονται στα μέλη ενός κόμματος, που ορίζουν οι ίδιοι τον τρόπο με τον οποίο θα συνδιαλέγονται με πολιτικούς και με κυβερνητικούς παράγοντες, αλλά ακόμη και με τη δικαιοσύνη.
Σε κάθε τέτοια περίοδο κρίσης και σε πολλές από τις πλέον δημοκρατικές χώρες εμφανίζονται ξαφνικά οι διάττοντες αστέρες με τις γεμάτες επιχειρηματικές τσέπες, αγοράζουν ομάδες, συγκεντρώνουν μέσα ενημέρωσης, ενώ συχνά φτάνουν πολύ κοντά στους πιο πρόθυμους πολιτικούς και κυβερνητικούς παράγοντες, εξασφαλίζοντας με το αζημίωτο ή και χωρίς αυτό την ισχύ τους που συνοδεύεται συνήθως και με τις κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις.
Χώρες της Ε.Ε., οι ΗΠΑ, η Ρωσία αποτελούν κατά καιρούς απτά παραδείγματα κυριαρχίας των οικονομικά ισχυρών επιχειρηματιών. Στις ίδιες χώρες πολιτικοί, αλλά και επιχειρηματίες βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη.
Το ίδιο συνέβη στο παρελθόν και στην Ελλάδα και μάλιστα παρόμοιες υποθέσεις παραμένουν ακόμα ανοιχτές, ενώ συχνότερα την πληρώνουν οι πολιτικοί και σπανιότερα οι επιχειρηματίες.
Πολύ πρόσφατα η δικαστική εξέλιξη στην υπόθεση του κ. Β. Μαρινάκη, ειδικά από τη στιγμή που ασκήθηκαν διώξεις εναντίον του, συνέπεσε με τη διερεύνηση μεγάλων σκανδάλων που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία.
Η εύκολη λύση που επιλέχτηκε, τόσο από τον εφοπλιστή και κάτοχο μέσων ενημέρωσης όσο και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ειδικά της Ν.Δ., ήταν η θεωρία της σκευωρίας.
Στο στόχαστρο μπήκε προφανώς η κυβέρνηση ως ο μέγας «σκευωρός», ενώ τα... σκάγια περνούν ξυστά και από εκπροσώπους της δικαιοσύνης.
Ποτέ όμως στο παρελθόν, ακόμα και στην περίοδο Κοσκωτά, δεν διανοήθηκε κανείς να απαιτήσει εκ των προτέρων την αθώωσή του, όπως επιχειρούν σήμερα ορισμένοι που διώκονται ή ελέγχονται για παρανομίες.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην παρουσιάστηκε στο Ειδικό Δικαστήριο, αλλά δεν στράφηκε εναντίον των δικαστών ή των μαρτύρων. Σήμερα ξαναμπαίνει στο τραπέζι το τραγικό ερώτημα της δεκαετίας του '60 που οδήγησε στα γνωστά δεινά: ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου