EUROKINISSI/ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ Οι λίγοι κερδισμένοι της «ανάπτυξης για όλους»
Μέσα στα 88 άρθρα και τις 107 σελίδες του αναπτυξιακού νομοσχεδίου, το οποίο ετέθη από προχθές σε δημόσια διαβούλευση και πρόκειται να κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή, φωτίζεται επαρκώς τι ακριβώς εννοούσε ο πρωθυπουργός υποσχόμενος από το βήμα της ΔΕΘ «ανάπτυξη για όλους». Δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε για ασυνέπεια.Το περιεχόμενο και οι διατάξεις του νομοσχεδίου είναι απόλυτα συνεπή με τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη του ίδιου και του κόμματός του για το τι μπορεί να φέρει επιτάχυνση της οικονομικής μεγέθυνσης. Και είναι συνεπή με όσα ζητούσαν και διεκδικούσαν προεκλογικά τα επιχειρηματικά λόμπι, εγχώρια και ξένα, ως προϋποθέσεις για να επενδύσουν.
Τρεις είναι οι συνιστώσες της αναπτυξιακής συνταγής της κυβέρνησης: Πρώτα, είναι οι εργαζόμενοι που αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμα. Και μόνο το γεγονός ότι σε ένα νομοσχέδιο, που υποτίθεται ότι... φιλοδοξεί να καταστήσει την Ελλάδα ελκυστική για επενδύσεις, εντάσσονται διατάξεις που ξαναγράφουν το εργατικό δίκαιο υπογραμμίζει τον συμβολισμό: προϋπόθεση της ανάπτυξης, κατά την κυβερνητική αντίληψη, είναι η διατίμηση της εργασίας, η αποδυνάμωση των συλλογικών συμβάσεων, οι περιορισμοί στη συνδικαλιστική δράση. Η πρόθεση είναι τόσο εξόφθαλμη, ώστε τα είκοσι επίμαχα άρθρα του νομοσχεδίου συγκέντρωσαν τις περισσότερες αντιδράσεις από συνδικάτα και αντιπολίτευση. Προκαλούν, μάλιστα, και τις πρώτες κινητοποιήσεις.
Δεύτερη συνιστώσα του αναπτυξιακού οράματος της κυβέρνησης είναι η «απελευθέρωση» της επιχειρηματικής δραστηριότητας από περιορισμούς δημοσίου συμφέροντος που θεωρούνται «υπερβολικοί»: περιβαλλοντικούς κανόνες, χωροταξικούς περιορισμούς, κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, περιορισμούς στις χρήσεις της γης, της θάλασσας, των υδάτινων πόρων, των αρχαιολογικών θησαυρών...
Τρίτη συνιστώσα της επενδυτικής «απογείωσης» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση είναι ο δραστικός περιορισμός της κρατικής παρέμβασης στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Πατώντας στα υπαρκτά προβλήματα της κρατικής γραφειοκρατίας, το νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης ανοίγει την κερκόπορτα για κάθε επιχειρηματική ασυδοσία.
Από τη μια πλευρά, καταργεί τους περισσότερους προληπτικούς ελέγχους για την ίδρυση και εγκατάσταση επιχειρήσεων. Και από την άλλη, στο όνομα της επιτάχυνσης, αναθέτει σε ελεγκτικές και άλλες μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες τον έλεγχο που μέχρι σήμερα ασκούσαν οι δημόσιες υπηρεσίες.
Κατά κάποιο τρόπο, μετά το στενό «επιτελικό κράτος» που δημιουργήθηκε στο Μαξίμου, συγκροτείται και ένα ιδιότυπο «ιδιωτικό» κράτος για την προστασία της επιχειρηματικότητας. Ή της ασυδοσίας της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου