Η τραγωδία του ευρώ :Το ελληνικό χρέος διπλασιάστηκε μέσα στην ευρωζώνη και όχι μόνο

17 October 2019

1023

0

• Οδός Δραχμής

Το 2002, το χρόνο που η χώρα μας μπήκε στην ευρωζώνη, το χρέος ανερχόταν σε 158,8 δις ευρώ. Το 2016 ανήλθε στο αστρονομικό ποσό των 324 δις και σήμερα το έτος 2019 ξεπερνά τα 350 δις, δηλ. περίπου διπλασιάστηκε. Αυτή η αλματώδης αύξηση έγινε παρ’ όλο το κούρεμα του χρέους κυρίως από ελληνικά ομόλογα με το επιλεγεγομενο PSI το 2012, χωρίς το οποίο το χρέος θα είχε φτάσει μέχρι και στα 400 δις, θα είχε δηλ. σχεδόν τριπλασιαστεί μέσα στην γερμανική οικονομική ευρωκατοχή

Πριν από την ένταξή μας στην ευρωζώνη, το 75% του χρέους ήταν σε δραχμές και μόνο το 25% σε συνάλλαγμα.Κατά συνέπεια, το 75% των τοκοχρεολυσίων τα πληρώναμε σε δραχμές. Με την ένταξη στο ευρώ το χρέος μετατράπηκε σε ευρώ, δηλαδή σε συνάλλαγμα, με συνέπεια να αυξάνεται αλματωδώς, αφού δανειζόμαστε με επιτόκιο (και με αρνητικό πληθωρισμό της τάξης του 1-2%) για να πληρώνουμε παλαιότερα χρέη. Αυτό έχει σαν συνέπεια τα χρέη να επιβαρύνονται εκτός από τα επιτόκια και με το επιπλέον αρνητικό μέγεθος του πληθωρισμού. Επισημαίνεται επίσης ότι, το μεγαλύτερο μέρος των παλαιότερων  χρεών,δημιουργήθηκε για να αγοράζουμε αμυντικό εξοπλισμό από τη Γερμανία, Γαλλία, ΗΠΑ και Μ. Βρετανία. Και για ποιο λόγο ; Για να προστατεύσουμε τα ανατολικά σύνορα της ΕΕ από την υποτιθέμενη σύμμαχό μας Τουρκία.

Η αλματώδης αύξηση του χρέους μέσα στην ευρωζώνη

Από το 2002 μέχρι το 2012 και έπειτα το χρέος αυξάνεται με μέσο όρο κατά 9,42% κάθε χρόνο. Από 158δις€ το 2002 έχουμε φτάσει ως κράτος να χρωστάμε 312δις€ το 2015.Το 2012, ήταν η χρονιά κατά την οποία είχαμε μείωση κατά 51,2δις€ (ποσοστό μείωσης 14,3%) λόγω της ανταλλαγής ομολόγων μέσω της εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα (το λεγόμενο PSI), το μεγαλύτερο μέρος των οποίων πληρώθηκε με επιβάρυνση ελληνικών ομολόγων του δημοσίου και των ιδιωτών.To 2013 υπήρξε μια αύξηση 4,7% εκ νέου για να διαμορφωθεί στα 319,1δις€. Το 2014 και το 2015 (την 30/6/2015) το χρέος υποχώρησε κατά 0,6% και 1,3% αντίστοιχα.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΔΔΗΧ ( Οργανισμός Διαχείρισης Δμόσιου Χρέους), η καμπύλη του χρέος διαχρονικά είναι αυξητική με εξαίρεση το έτος 2012 που μειώθηκε λόγω του PSI.  Από το σύνολο του χρέους σημαντικό μέρος, 204,5δις€ (το 65,37%) αφορούν δάνεια του μηχανισμού στήριξης. Με βάση τα στοιχεία με 30/6/2015 του ΟΔΔΗΧ, το σύνολο των 312,8δις€ θα πρέπει να αποπληρωθεί μέχρι το 2057.  Το ποσό της αποπληρωμής για κάθε χρόνο φυσικά διαφοροποιείται αν προστεθούν νέα δανειακά κεφάλαια.

Μεταξύ άλλων, ένας σημαντικός δείκτης που έχει σχέση με το δημόσιο χρέος είναι αυτός που το απεικονίζει ως ποσοστό του ΑΕΠ. Έχει ιδιαίτερη σπουδαιότητα γιατί  αποτελεί ουσιαστικά και πραγματικά έναν δείκτη ευημερίας, πιστοληπτικής ικανότητας και μας δείχνει κατά πόσο ως κράτος είμαστε σε θέση να αποπληρώσουμε αυτά που χρωστάμε με βάση αυτά που παράγουμε.

Η διαχρονική εξέλιξη του  χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ  είναι έντονα ανοδική αφού από 98% το 2003 έφτασε στο 177,1% το 2014 και 183% το 2018. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους, γιατί αφ΄ ενός αυξάνεται το χρέος και αφ’ ετέρου μειώνεται το ΑΕΠ.

Ο δείκτης χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ σε συνδυασμό με τα απόλυτα νούμερα του χρέους αποτελούν δύο παράγοντες που έχουν μερίδιο στις βαθμολογίες των Οίκων Αξιολόγησης (Moodys, Fitch, Standard & Poor’s). Οι Οίκοι αυτοί με τις αναφορές τους και τις αξιολογήσεις τους ουσιαστικά καθορίζουν το αξιόχρεο της χώρας μας, αλλά και το ποσό μελλοντικού δανεισμού και φυσικά το κόστος του. 

Η διαχρονική εξέλιξη του δημόσιου χρέους και του ΑΕΠ θα πρέπει να εξεταστούν σε σχέση με την ανεργία και το και σύνολο του εργατικού δυναμικού της χώρας, καθώς και με τον αρνητικό πληθωρισμό της τάξης του 1-2% ετησίως που όπως ειπώθηκε επιβαρύνει επιπλέον το χρέος.

Από το ως άνω στοιχεία προκύπτει γενικότερα ότι, το χρέος υπερδιπλασιάστηκε, μέσα στην περίοδο της ευρωζώνης και προφανώς δεν ευσταθούν τα πολλαπλώς επαναλαμβανόμενα λεγόμενα ότι το τεράστιο σημερινό χρέος το κληρονομήσαμε από το παρελθόν.Όσο και αν ακούγεται εξωφρενικό, το χρέος που δημιουργήθηκε μέσα στην ευρωζώνη είναι πολύ μεγαλύτερο από το χρέος που έχει δημιουργηθεί από τη εποχή της δημιουργίας του νεοελληνικού κράτους δηλ. από το το 1832 μέχρι το 2002 !

Γενικότερα, μέσα στα 186 χρόνια της διαδρομής τους σύγχρονου ελληνικού κράτους με εθνικό νόμισμα, το χρέος έφτασε να ανέρχεται, αφού μεσολάβησαν πτωχεύσεις και στάσεις πληρωμών, περίπου σε 160 δις ευρώ το έτος 2002 που ενταχθήκαμε στην ευρωζώνη. Και μέχρι σήμερα, μέσα σε 17 μόλις χρόνια, αυξήθηκε, με τον συνυπολογισμό του κουρέματος του PSI του 2012, περίπου κατά 250 δις, σκαρφαλώνοντας σήμερα σχεδόν στα 400 !

Στην μακρυά διαδρομή της χώρας μας με το εθνικό νόμισμα, κατά τη διάρκεια της οποίας οι πρόγονοί μας έζησαν πολέμους, εμφυλίους, εθνικές τραγωδίες αλλά και θριάμβους, υπήρχε η δυνατότητα στάσεων πληρωμών, πτωχεύσεων, υποτιμήσεων και διολισθήσεων της δραχμής, που με τα όποιες αρνητικές τους συνέπειες, οδήγησαν στην αναγέννηση της ελληνικής οικονομίας. Αυτό δεν είναι δυνατόν, δεν επιτρέπεται να συμβεί μέσα στην ευρωζώνη, όπου το χρέος συνεχώς αυξάνεται αλματωδώς εγκλωβίζοντας τη χώρα, όπως και τις άλλες του ευρωπαϊκού νότου, σε μια ανελέητη οικονομική  γερμανική ευρωκατοχή.

Οι πτωχεύσεις, οι  στάσεις πληρωμών, οι υποτιμήσεις και διολισθήσεις της ισοτιμίας νομισμάτων δεν αποτελούν ελληνική αποκλειστικότητα, αφού σχεδόν όλες οι χώρες διεθνώς ακολουθούν κατά περίπτωση παρόμοιες πρακτικές. Το τραγικό για τη χώρα μας είναι ότι η ευρωφυλακή δεν επιτρέπει διαχείριση αυτοδύναμης νομισματικής πολιτικής, με τις τραγικές συνέπειες που βιώνουμε σήμερα.