Του Άντρου Παυλίδη
Και πάλι το «Γιαβούζ», εκείνο το ερευνητικό πλοίο της Τουρκίας, ήρθε και κόβει βόλτες στη θαλάσσιά μας περιοχή και διεξάγει, λέει, έρευνες και γεωτρήσεις για να βρει τον όποιο πλούτο κρύβεται στον θαλάσσιο βυθό. Δεν είναι η πρώτη φορά που το πράττει, αν και μέχρι τώρα δεν βρήκε κάτι το αξιοποιήσιμο εκεί κάτω. Όμως, όλο και ξανάρχεται. Κυρίως για να παγιώσει, με τον καιρό, τη θέση ότι η μισή τουλάχιστον από τη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου είναι δική τους και όχι δική μας. Όχι της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» – έτσι την ονομάζουν, εξευτελίζοντας και την έννοια της λέξης δημοκρατία. Και κάθε φορά που το τουρκικό ερευνητικό σκάφος τριγυρνάει στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, εμείς του αμολούμε μια καταγγελία που το ταρακουνάει για μέρες. Βλέπετε, όλα αυτά τα χρόνια, 45 τόσα, εμείς πετούμε εδώ κι εκεί καταγγελίες. Φλομώσαμε τον κόσμο στις καταγγελίες. Ως εάν δηλαδή ο κόσμος δεν έχει άλλη έγνοια από το να μετράει τις καταγγελίες μας.
Ένα τεράστιο αριθμό από καταγγελίες, που όλες καταλήγουνε βέβαια σε κάλαθους αχρήστων. Πρόσφατα, μας στοίχισε κι ένα σωρό χρήματα για να μεταβεί ξανά ο Πρόεδρός μας στη Νέα Υόρκη και από το βήμα του ΟΗΕ να καταγγείλει. Και λοιπόν, τι έγινε; Πέραν του ότι η κυρία Άντρη είχε άλλη μια ευκαιρία να ψωνίσει στη Νέα Υόρκη, τι το ουσιαστικό κερδίσαμε;

Λοιπόν, ξανά στην περιοχή μας το «Γιαβούζ». Και από όλη την πολιτική και στρατιωτική μας ηγεσία, δεν βρέθηκε ούτε ένας που να τολμήσει να εισηγηθεί κάτι το πρακτικό και δραστικό. Όχι απλά καταγγελίες, ούτε καν μια σύλληψη. Κάτι πιο δραστικό: βυθίστε εκείνο το πλοίο. Και κάντε το με τρόπο που να φανεί σαν δυστύχημα. Στο κάτω – κάτω, γιατί διατηρούμε στον στρατό κι εκείνο το σώμα των βατραχανθρώπων; Που τους εκπαιδεύουμε και τους εφοδιάζουμε και με ειδικές στολές και ειδικό εξοπλισμό; Απλά για να παρελαύνουν κορδωτοί στην κάθε μας επέτειο στη λεωφόρο Μάτση; Το ζήτημα λοιπόν είναι τούτο: είτε θα πετούμε εδώ κι εκεί καταγγελίες, που κανένας δεν τις παίρνει στα σοβαρά, είτε θα αποφασίσουμε κάποτε να υιοθετήσουμε κάποια πρακτικά μέτρα. Βέβαια, το μεγάλο ζήτημα είναι τούτο, εάν είμεθα ή όχι ικανοί και έτοιμοι και αποφασισμένοι για λήψη μέτρων. Εάν όχι, η Τουρκία απλά θα συνεχίσει να αλωνίζει στις θάλασσές μας και να κτίζει τζαμιά στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου. Το πιο πρόσφατα κτισμένο, πολύ μεγάλο μάλιστα τζαμί, έχει ήδη ολοκληρωθεί σε προάστιο της Λευκωσίας, ανατολικά του χωριού Κιόνελι. Αρχικά η Τουρκία είχε μετατρέψει τους χριστιανικούς ναούς στα κατεχόμενα χωριά σε τζαμιά – χωρίς να τολμήσει να αντιδράσει ούτε ένας από τους αγίους μας. Σε τζαμιά, μάλιστα και με μερικές τροποποιήσεις εσωτερικά, ώστε να «βλέπουνε» προς τη Μέκκα, όπως επιβάλλει η δική τους θρησκευτική αρχιτεκτονική. Ύστερα, σιγά σιγά, άρχισε η ανέγερση τζαμιών, που σήμερα υπάρχουνε σε κάθε πόλη και χωριό των κατεχομένων περιοχών. Στο πλαίσιο βέβαια της προσπάθειας πλήρους τουρκοποίησής τους. Προσπάθειας στην οποία, θα πρέπει να λεχθεί, κύριο λόγο έχει και η εκπαίδευση.
Οι νεότερες γενεές των Τουρκοκυπρίων μεγαλώνουνε πλέον σαν πλήρεις και κανονικές ομάδες όχι της Κύπρου απλά, αλλά της Τουρκίας. Μαζί και με τα τέκνα των εκ Τουρκίας εποίκων. Τα οποία γεννώνται στην Κύπρο και λογίζονται σαν Κύπριοι. Αυξάνοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό τον αριθμό των Τουρκοκυπρίων. Μάλιστα με τον αριθμό των γεννήσεων στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, κάποια στιγμή το τουρκικό στοιχείο του νησιού θα αποτελεί και την πλειοψηφία, έναντι του ελληνοκυπριακού. Μια πλειοψηφία εκπαιδευμένη μάλιστα από την Τουρκία, και πιστό όργανο εκείνης.
Λοιπόν, το τουρκικό «Γιαβούζ» δρα με κάθε άνεση στις κυπριακές θάλασσες. Ενώ η Τουρκία δηλώνει ότι θα αυξήσει τις όποιες έρευνές της, αγοράζοντας και άλλα σκάφη. Ωστόσο οι όποιες έρευνες του τουρκικού πλοίου δεν έχουνε δώσει μέχρι τώρα κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ή τουλάχιστον δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα σχετικό. Δεν έχει όμως και τόση σημασία το εάν θα έχει βρεθεί κάτι ή όχι. Σημασία έχει για την Τουρκία απλά και μόνο ότι το ερευνητικό της σκάφος βρίσκεται εκεί, όπου θα βρεθούνε και τα όποια άλλα στείλει. Βρίσκεται και θα βρίσκεται εκεί, τονίζοντας συνεχώς την άποψη ότι εκείνο το μεγάλο κομμάτι της θάλασσας ανήκει στην Τουρκία. Κι εμείς λοιπόν πως αντιδρούμε; Με τον συνήθη ανώδυνο και βολικό τρόπο που, μεταξύ άλλων, αποδεικνύει και την αδυναμία μας για οτιδήποτε το ουσιαστικό: εγκρίνουμε και στέλνουμε εδώ κι εκεί ψηφίσματα. Τα οποία κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά. Αμολούμε δε και κάθε τόσο και κάποιες καταγγελίες και η κάθε μια κάνει τον Τούρκο πρωθυπουργό όχι να χάνει τον ύπνο του, αλλά να διασκεδάζει. Ξέρει πολύ καλά ότι ουδεμία χώρα, ευρωπαϊκή ή άλλη, θα του δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα επειδή εμείς αμολήσαμε άλλη μια καταγγελία. Ουδεμία χώρα θα θυσιάσει ποτέ οτιδήποτε από τα δικά της συμφέροντα προκειμένου να βοηθήσει εμάς. Που για τις όποιες μεγάλες χώρες είμεθα μια αμελητέα ποσότητα. Ολόκληρος ο πληθυσμός της Κύπρου δεν είναι παρά μια γειτονιά της Νέας Υόρκης, του Λονδίνου ή άλλης μεγάλης πόλης.
Μπορούμε λοιπόν εμείς οι μικροί να υψώσουμε ανάστημα, να δείξουμε κάποιες αξίες και ικανότητες, ώστε να γίνουμε κάπως σεβαστοί από τους ισχυρούς που αποφασίζουν; Όχι, δεν ημπορούμε. Και το «Γιαβούζ» θα συνεχίσει να κόβει βόλτες στις θάλασσες της περιοχής μας. Κανονικά, εάν είχαμε λίγο θάρρος και κάποια αποφασιστικότητα, δεν θα βολευόμασταν με τα συνήθη και ανώδυνα, τις καταγγελίες που κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά. Θα προχωρούσαμε και σε κάποιες πρακτικές ενέργειες. Και μια τέτοια θα ήτανε και ένα κτύπημα που θα βούλιαζε εκείνο το ερευνητικό σκάφος της Τουρκίας. Αντί τούτου, τι κάνουμε;
Εκδίδουμε, λέει, εντάλματα σύλληψης
Τα οποία, πρέπει να λεχθεί, δεν είναι τίποτα περισσότερο από πυροτεχνήματα, για εύκολο και ανώδυνο εντυπωσιασμό των ιθαγενών. Εντάλματα σύλληψης; Και λοιπόν; Εάν παρ’ ελπίδα υλοποιηθεί ένα τέτοιο τι θα κάνουμε; Θα φέρουμε στην Κύπρο και θα δικάσουμε τον πλοίαρχο και το πλήρωμα του τουρκικού πλοίου; Είμεθα μήπως σε θέση να κάνουμε έστω και κάτι τέτοιο; Όχι φυσικά. Απλά, με τέτοιες ενέργειες προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας, ότι φανήκαμε δήθεν αποφασιστικοί, ότι αποδείξαμε τη λεβεντιά μας και ότι εκτελέσαμε το καθήκον μας.
Αλλά ο πραγματικός τρόπος να αποδείξουμε κάτι τέτοια, είναι ένας: σχεδιάστε εκεί στα επιτελεία, επιτέλους, και αμολήστε μια έστω πραγματική αντίδραση, την εξουδετέρωση του τουρκικού σκάφους που αλωνίζει τις θάλασσές μας. Βουλιάξτε το… Αλλά, όχι. Δεν πρόκειται ποτέ να τολμήσουμε να σχεδιάσουμε και να εκτελέσουμε μια τέτοια επιχείρηση. Οι δε άριστα εκπαιδευμένοι και κατάλληλα εξοπλισμένοι βατραχάνθρωποι του ηρωικού μας στρατού, θα συνεχίσουν να εκπαιδεύονται και να επιδεικνύουν και πάλι τη λεβεντιά τους στη λεωφόρο Κυριάκου Μάτση στην επόμενη εορταστική παρέλαση.
Πηγή: Εφημερίδα Πολίτης Κύπρου