Ένας από τους πιο σημαντικούς υδροβιότοπους της Ελλάδας έχει χαρακτηριστεί η λίμνη Κάρλα, στα ανατολικά της Θεσσαλίας, αλλά για τους περισσότερους είναι μία περιοχή άγνωστη μεν, πολλά υποσχόμενη δε για το μέλλον του τόπου.

Τα τελευταία χρόνια εξελίχθηκε σε ένα αληθινό τόπο συνάντησης και συνύπαρξης εκατοντάδων πτηνών, που πολλά από αυτά κινδυνεύουν με αφανισμό, εξαιτίας της αλόγιστης δραστηριότητας των ανθρώπων και των λάθος επιλογών τους.

Η ιστορία της λίμνης υπήρξε πολυκύμαντη στο πέρασμα του χρόνου και το 1962 αποξηράνθηκε για να αποδοθούν προς καλλιέργεια τα εδάφη της σε ακτήμονες της περιοχής, αλλά οι συνέπειες εκείνου του εγχειρήματος, ακόμα και σήμερα, ταλαιπωρούν την περιοχή, αφού υπήρξαν ραγδαία πτώση της υπόγειας υδροφορίας, εισχώρηση του θαλάσσιου μετώπου, μεγάλη ρύπανση και εμφάνιση φυτοπλαγκτόν στον Παγασητικό, επλήγησαν η πανίδα και η χλωρίδα στην ευρύτερη περιοχή, εμφανίστηκαν δεκάδες ρήγματα με πρόκληση ζημιών στα κτίρια σε παράλια χωριά, αλλαγή στο μικροκλίμα της ανατολικής Θεσσαλίας και πολλά άλλα προβλήματα.

Ο τοπικός Τύπος, κυρίως του Βόλου, ανέφερε από την πρώτη στιγμή ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο και έπρεπε να γίνει αποκατάσταση της λίμνης.

Χαρακτηριστικά ο «Ταχυδρόμος» του Βόλου έγραφε το 1965 ότι «η κατασκευή της σήραγγας που αποστραγγίζει τα νερά της Κάρλας στον Παγασητικό και δηλητηριάζει τη θάλασσα δεν ήταν ένα απλό έγκλημα, αλλά εγκληματική είναι η στάση του Κράτους που δεν προχωρά άμεσα στην επανασύσταση της λίμνης για να σωθεί η περιοχή. Τα 78.000 στρέμματα, στους νομούς Μαγνησίας και Λαρίσης, που προήλθαν από την αποξήρανση δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα οφέλη, αφού πλημμυρίζουν με κάθε νεροποντή και τα άλατα που έχουν συσσωρευτεί στο έδαφος δεν ευνοούν τις καλλιέργειες και η πεδιάδα είναι σαν κρανίου τόπος».

Όλα αυτά συνετέλεσαν ώστε να ληφθεί η απόφαση για επανασύσταση της Κάρλας, ένα έργο τεράστιο και πολυέξοδο, αλλά που με την αποκατάστασή του θα επανερχόταν στα φυσιολογικά επίπεδα η ζωή σε ολόκληρη την περιοχή.

Το υπουργείο Γεωργίας, μαζί με κάθε συναρμόδιο φορέα, αλλά και χρηματοδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, άναψαν το πράσινο φως ώστε τα έργα να ξεκινήσουν και έπειτα από χρόνια και την κατασκευή νέων ταμιευτήρων και το ουσιαστικό κλείσιμο της σήραγγας που αποστραγγίζει τα νερά στον Παγασητικό, ήρθαν τα πρώτα θετικά μηνύματα.

Ο ταμιευτήρας των 42.000 στρεμμάτων κοντά στην κωμόπολη Κανάλια, που ήταν και το χαμηλότερο τμήμα της λίμνης, άρχισε να συγκρατεί τα νερά, η ζωή ξαναεμφανίστηκε και τόσο η πανίδα και η χλωρίδα άρχισαν να δίνουν πολλαπλασιασμούς πλασμάτων και φυτών.

Τα πτηνά ξανάρθαν στην Κάρλα, τα φημισμένα για τη νοστιμιά τους καρλιώτικα ψάρια εμφανίστηκαν και τα ζώα ξαναβρήκαν τα παλιά τους τα λημέρια. Ο υδροφόρος ορίζοντας ανέβηκε και όσο περνούν τα χρόνια η κατάσταση θα βελτιώνεται μαζί με το μικροκλίμα της περιοχής.

Ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός πρόσφατα ανέφερε ότι «σύντομα η Κάρλα θα αποτελέσει έναν τουριστικό πόλο αφού θα ενδείκνυται ακόμα και για ναυταθλήματα, αλλά και για όσους αγαπούν και παρατηρούν την Φύση, αφού στο οικοσύστημα της περιοχής ζουν πλέον περισσότερα από 186 είδη πτηνών, μερικά από τα οποία είναι εξαιρετικά σπάνια και κινδύνευαν από αφανισμό».

Σήμερα η Κάρλα αποκαταστάθηκε και υπάρχει. Η διαχείριση του σύγχρονου ταμιευτήρα και όλης της παράλιας περιοχής ελέγχεται από τον Φορέα Διαχείρισης της Περιοχής Οικοανάπτυξης και με την πάροδο του χρόνου η ζωή θα επανέρχεται σε ολοένα και καλύτερα επίπεδα.