Θα περίμενε κανείς ότι η ηγεσία της Ε.Ε. και οι τεχνοκράτες των βασικών θεσμικών οργάνων της έχουν πάρει τα μαθήματά τους από την ολέθρια δεκαετή διαχείριση της κρίσης χρέους και από την κρίση της πανδημίας. Αν και πρόκειται για κρίσεις με εντελώς διαφορετική βάση και αιτιολόγηση, κατά κάποιον τρόπο η δεύτερη δίνει απαντήσεις για τα λάθη -ή τα πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα- της πρώτης.
Φανταστείτε τι θα είχε συμβεί στην Ε.Ε. και στα 450 εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών αν η ηγεσία της Ε.Ε. και οι κυβερνήσεις έπρεπε να αντιμετωπίσουν την πανδημία τηρώντας απαρέγκλιτα τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, αυτού που ακόμη και ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι έχει αποκαλέσει «δημοσιονομικό ζουρλομανδύα».
Ολόκληρη η ήπειρος, που ήδη δοκιμάστηκε σκληρά, θα είχε βυθιστεί σε έναν ολέθριο συνδυασμό θανάτου, επιδημιολογικής κατάρρευσης και οικονομικής καταστροφής.
Η «γενική ρήτρα διαφυγής» στην οποία προσέφυγε η Ε.Ε., δηλαδή η πλήρης αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας, ήταν ένας μονόδρομος επιβίωσης που της επέτρεψε να χρηματοδοτήσει την υγειονομική αντίδραση και να μετριάσει τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας και των περιορισμών.
Η πανδημία απέδειξε περίτρανα ότι οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, η μόνιμη, θεσμοθετημένη λιτότητα στο όνομα του περιορισμού των κρατικών ελλειμμάτων και χρεών, είναι ένας παραλογισμός.
Ηταν και πριν από δέκα χρόνια όταν αυτοί οι κανόνες εφαρμόστηκαν στην πιο ακραία εκδοχή τους σε βάρος της Ελλάδας και των άλλων μνημονιακών χωρών, αλλά αυτή τη φορά αφορούσε τους πάντες, και τις 27 χώρες της Ε.Ε., ακόμη και την κραταιά Γερμανία και τους δορυφόρους της.
Καθώς η συζήτηση για την αλλαγή των δημοσιονομικών κανόνων της Ε.Ε. έχει επίσημα ανοίξει, θεωρητικά δεν υπάρχει κανείς που να ισχυρίζεται ότι η Ενωση, και ιδιαίτερα η ευρωζώνη, μπορεί σε ενάμιση χρόνο από τώρα να ξαναζωστεί τον ίδιο «ζουρλομανδύα». Αλλά μόνο θεωρητικά.
Οπως αποδεικνύεται από τις προτάσεις του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, που είναι ο κάτοχος άνω του 70% του ελληνικού χρέους, όχι απλώς δεν έχουν αντληθεί διδάγματα από την κρίση χρέους και την πανδημία, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος η Ελλάδα και άλλες υπερχρεωμένες χώρες να ξαναμπούν στο βασανιστήριο της διαρκούς λιτότητας.
Ελπίζει κανείς ότι έχει απομείνει στις κυβερνήσεις ένα ελάχιστο κοινής λογικής για να απορρίψουν κάθε τέτοια σκέψη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου