Φωτογραφία αρχείου του ρωσικού καταδρομικού «Μασκβά» που κουβαλάει πυραύλους τύπου Vulcan
Vadim Savitsky/Russian Defense Ministry Press Service via APΤη μεγαλύτερη ώς τώρα επιτυχία τους στον πόλεμο, τόσο σε συμβολικό όσο και σε ουσιαστικό επιχειρησιακό επίπεδο, κατήγαγαν τη νύχτα της Τετάρτης οι ουκρανικές Ενοπλες Δυνάμεις, βυθίζοντας με πυραυλικά πλήγματα τη ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, το βαρύ πυραυλοφόρο καταδρομικό «Μασκβά» (Μόσχα).
Η βύθιση του σοβιετικής κατασκευής πολεμικού πλοίου επιβεβαιώθηκε αργά το βράδυ από ρωσικά μέσα, παρά τις αρχικές αναφορές τόσο των Ρώσων επιτελών όσο και του αμερικανικού Πενταγώνου, ότι με τη βοήθεια ρυμουλκών θα κατάφερνε τελικά να επιστρέψει στη βάση του, στο λιμάνι της Σεβαστούπολης. Πάντως είχε προηγηθεί ώρες νωρίτερα ανακοίνωση πως τα περίπου 500 μέλη του πληρώματός του είχαν προλάβει να μεταφερθούν σε άλλα ρωσικά σκάφη, χωρίς ωστόσο να γινεται αναφορά στον αριθμό των νεκρών ή τραυματισμένων ναυτών.
Πρόκειται αναμφίβολα για μεγάλο πλήγμα στο ρωσικό γόητρο, δεδομένου μάλιστα ότι το συγκεκριμένο πολεμικό πλοίο -αν και σχετικά παλιό και με συστήματα αυτοπροστασίας που δεν είχαν εκσυγχρονιστεί μετά το 2000- διέθετε τη δική του αδιάτρητη υποτίθεται αντιαεροπορική και αντιπυραυλική «ασπίδα», που όμως στην πράξη αποδείχτηκε «τρύπια».
Ταυτόχρονα, σε τακτικό επίπεδο, το πλήγμα αυτό θα αναγκάσει πιθανότατα τους Ρώσους επιτελείς να αποσύρουν τα άλλα πολεμικά πλοία επιφανείας σε μεγαλύτερη απόσταση από τις ουκρανικές βάσεις στην Οδησσό και το Μικολάιφ, περιορίζοντας τις (μάλλον μικρές έτσι κι αλλιώς, έως ότου ολοκληρωθεί η μεγάλη μάχη στο Ντονμπάς) πιθανότητες για μια αμφίβια επιχείρηση απόβασης στα συγκεκριμένα ουκρανικά στρατηγικά λιμάνια. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο ρωσικός στόλος δεν διατηρεί την πλήρη κυριαρχία του στη Μαύρη Θάλασσα, ιδίως με τις επτά σύγχρονες πυραυλοφόρες φρεγάτες του, και ότι από εδώ και πέρα δεν θα αυξήσει την αντιπυραυλική επιφυλακή του.
Πώς τα κατάφεραν
Σύμφωνα με την ουκρανική πλευρά, που δικαίως πανηγυρίζει, το κατασκευασμένο το 1983 καταδρομικό των 12.500 τόνων επλήγη από δύο ολοκαίνουργιους πυραύλους cruise τύπου R-360 Neptune, μήκους 5 μέτρων και βάρους περίπου 870 κιλών, που με τη σειρά τους αποτελούν μια ελαφρά βελτιωμένη εκδοχή των λίγο παλαιότερων ρωσικών πυραύλων Kh-35, που έχουν αντικατασταθεί από το ρωσικό ναυτικό με καινούργια μοντέλα (τους αποτελεσματικότερους «Uranus») μετά το 2015. Εχουν μέγιστο βεληνεκές περίπου 300 χιλιόμετρα, μπορούν να εκτοξευτούν από αεροσκάφη, πλοία ή χερσαίους εκτοξευτήρες, και φέρουν εκρηκτική κεφαλή 150 κιλών, για να βυθίζουν πλοία με εκτόπισμα ώς 5.000 τόνους, δηλαδή κυρίως φρεγάτες και μικρότερα σκάφη.
Οι πύραυλοι αυτοί πιστεύεται πως έχουν παραχθεί σε πολύ μικρό αριθμό, μπήκαν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα μόλις το 2021 και η χτεσινή ήταν η πρώτη επιτυχής πολεμική τους πρεμιέρα, έπειτα από μια πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια ενάντια σε άλλο ρωσικό πολεμικό, τη φρεγάτα «Εσεν», στις 3 Απριλίου. Σύμφωνα μάλιστα με τις πρώτες πληροφορίες, το «Μασκβά» πρέπει να χτυπήθηκε σε απόσταση περίπου 55-65 ναυτικών μιλίων από τη ξηρά.
Εχει ενδιαφέρον πάντως ότι το ρωσικό υπουργείο Αμυνας δεν έχει ανακοινώσει ώς τώρα λεπτομέρειες για το πώς χτυπήθηκε η ναυαρχίδα του, κάνοντας λόγο για «πρόκληση πυρκαγιάς σε αποθήκη πυρομαχικών», ενώ και το αμερικανικό Πεντάγωνο απέφυγε να επιβεβαιώσει τις πληροφορίες για ουκρανικό πλήγμα. Μάλιστα ορισμένες φιλορωσικές πηγές κάνουν λόγο για πιθανή χρήση βρετανικών πυραύλων αέρος - θαλάσσης Penguin Mk II, ή αμερικανικής κατασκευής Harpoon, δύο όπλων που χρησιμοποιούνται μεταξύ άλλων και από το ελληνικό ναυτικό, και οι οποίοι ίσως είχαν παραδοθεί κρυφά στην Ουκρανία πριν από την έναρξη της σύρραξης.
Το βέβαιο είναι πως οι Ρώσοι επιτελείς δεν φαίνεται να πιστεύουν ότι οι Neptune είναι αρκετά εξελιγμένοι για να τρυπήσουν από τόσο μακριά την αντιπυραυλική «ομπρέλα» τους- αλλά το αποτέλεσμα δεν αλλάζει: ακόμη και αν το όπλο που χρησιμοποιήθηκε είναι όντως δυτικής προέλευσης, αυτό δεν μειώνει βέβαια σε τίποτε τη στρατιωτική, αλλά και συμβολική αξία της ουκρανικής επιτυχίας.
Μπορεί όμως η... ευστοχία αυτή των Ουκρανών να αλλάξει κάτι στον πραγματικό πόλεμο, αυτόν που μαίνεται στην ανατολική χώρα; Πιθανότατα όχι: χτες σύμφωνα με πληροφορίες παραδόθηκαν στους ρωσόφωνους της Μαριούπολης άλλοι 300 Ουκρανοί πεζοναύτες της 36ης ταξιαρχίας, ενώ συνεχίζεται νυχθημερόν το σφυροκόπημα από βαριά πυροβόλα της χαλυβουργίας «Αζοφστάλ» και των εκεί οχυρωμένων ανδρών του τάγματος Αζόφ. Αλλά και στο Ντονμπάς οι Ρώσοι βρίσκονται κοντά στην κατάληψη της βαριά οχυρωμένης πόλης Μαργίνκα, λίγες δεκάδες χιλιόμετρα βορείως του Σλαβιάνσκ και του Κραματόρσκ, ενώ εξακολουθεί να μαίνεται άγρια μάχη πυροβολικού και πεζικού νοτιοανατολικότερα, στην Ποπασνάγια, όπου συγκλίνουν ήδη ρωσικές μονάδες που «απελευθερώθηκαν» από τη μάχη της Μαριούπολης.
Ανελέητη επίθεση
Ταυτόχρονα, το ρωσικό επιτελείο συνεχίζει τους ανηλεείς βομβαρδισμούς στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην κεντρική και νότια Ουκρανία και ιδιαίτερα στην περιοχή γύρω από το Ντνίπρο και το Μικολάιφ ή Νικολάγιεφ, ώστε να εμποδίσει κάθε προσπάθεια ανεφοδιασμού των περίπου 60.000 επίλεκτων Ουκρανών στρατιωτών στο Ντονέτσκ, αλλά και τις περιορισμένες τοπικές αντεπιθέσεις των Ουκρανών στο μέτωπο της Χερσώνας.
Και βέβαια εξακολουθεί να μεταφέρει δυνάμεις και εφόδια γύρω από το Χάρκοβο, τη βιομηχανική πρωτεύουσα της χώρας με το μεγάλο (αλλά όχι και κυρίαρχο, όπως στο Ντονμπάς) ποσοστό ρωσόφωνων, η πτώση της οποίας μάλλον θα είναι και ο επόμενος στόχος του Κρεμλίνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου