Η ηγεσία της Ε.Ε. έκανε ένα εντυπωσιακό βήμα υπέρβασης των ταμπού που τη διαπερνούν όταν, πριν από σχεδόν δύο χρόνια, παρουσίασε το σχέδιο κοινού δανεισμού για να χρηματοδοτήσει τη μετά την πανδημία ανασυγκρότηση. Ηταν το περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης των 800 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 723 δισ. ευρώ -ο Μηχανισμός Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας- πάνε στις χώρες ως επιδοτήσεις και δάνεια, με βάση τα εθνικά σχέδια.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε ως προϋπόθεση για να πάρει κάθε χώρα τα χρήματα που της αναλογούσαν -που δεν προέρχονται από κανένα... λεφτόδεντρο, αλλά πληρώνονται από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους- ένα σχετικά αυστηρό πλαίσιο διαφάνειας. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενίσχυσε αυτό το πλαίσιο, απαιτώντας αυστηρή σύνδεση των πόρων με την τήρηση των αρχών του κράτους δικαίου, ενώ απαίτησε να έχει λόγο στον έλεγχο της τελικής χρήσης αυτών των πόρων.
Πόσο τηρούνται οι διακηρύξεις της ευρωπαϊκής ηγεσίας και οι αντίστοιχες δεσμεύσεις των κυβερνήσεων για διαφάνεια στη διαμόρφωση των εθνικών σχεδίων και στην υλοποίηση των έργων που χρηματοδοτούνται;
Στην πρώτη μεγάλη δημοσιογραφική έρευνα σε 15 χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, αποκαλύπτεται ότι οι μεγάλες εταιρείες συμβούλων, με κορυφαίες τις περίφημες Big4, τις πολυεθνικές ελεγκτικές εταιρείες, πατάνε σε δύο βάρκες: εμφανίζονται τόσο στην πλευρά των συμβούλων κατάρτισης των σχεδίων ανάκαμψης, όσο και στην πλευρά των αναδόχων συγκεκριμένων έργων που αυτά χρηματοδοτούν.
Η σύγκρουση συμφερόντων είναι κραυγαλέα: προφανώς, η εταιρεία που έχει εισηγηθεί τις προδιαγραφές ενός έργου έχει τη δυνατότητα να τις διαμορφώσει στα μέτρα της για να το διεκδικήσει όταν προκηρυχθεί. Αυτό ούτε νόμιμο, ούτε ηθικό είναι.
Η έρευνα του Reporters United και της «Εφ.Συν.» αποκαλύπτει ότι το ελληνικό Σχέδιο Ανάκαμψης «Ελλάδα 2.0» δεν αποκλίνει από τον θλιβερό ευρωπαϊκό κανόνα «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει».
Η εταιρεία PricewaterhouseCoopers (PwC), που είχε συμβάλει στη διαμόρφωση του ελληνικού σχεδίου, τον Μάιο, πήρε μαζί με άλλους δύο εταίρους της έργο 51,5 εκατ. ευρώ για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του «Δημοσιονομικού Συστήματος» του κράτους.
Η πολύμηνη ηλεκτρονική αλληλογραφία μεταξύ εταιρείας, κυβέρνησης και αρμόδιας διεύθυνσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τη σύγκρουση συμφερόντων που προκύπτει, για την οποία την πρώτη ευθύνη, την πολιτική, έχουν η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι αρμόδιοι υπουργοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου