Μπορεί ο υπουργός Εργασίας Αδωνις Γεωργιάδης να δήλωσε στα κανάλια ότι ο σερβιτόρος που μπαίνει (τα τελευταία 3-4 χρόνια σύμφωνα με τον Τύπο της Ρόδου) στη θάλασσα, μέχρι το στήθος, για να εξυπηρετήσει πελάτες να «μην προσκρούει σε καμία νομοθετική διάταξη, ώστε να επιβληθούν πρόστιμα», προσθέτοντας ότι «δεν διαπιστώθηκαν παραβάσεις από την κείμενη νομοθεσία», αλλά μάλλον βιάστηκε να υποκύψει στη δύναμη της τηλεοπτικής εικόνας.
Ο σερβιτόρος, που ακροβατώντας με τον δίσκο, γεμάτο με δροσερές μαργαρίτες, Campari αλλά και τσίπουρα, ίσως και κάποιο μεζεδάκι, πλησίαζε τους λουόμενους στις εξέδρες που έχει στην ιδιοκτησία του γνωστός επιχειρηματίας της Ρόδου, δεν θα εργαζόταν κατ’ αυτόν τον τρόπο εάν εφαρμοζόταν σωστά η κείμενη νομοθεσία για τον ρόλο του τεχνικού ασφάλειας και του γιατρού εργασίας και αν δεν αγωνιούσε να τα βγάλει πέρα τον χειμώνα με το τρίμηνο επίδομα ανεργίας
Γιατί, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, όλες οι επιχειρήσεις εφόσον απασχολούν έστω και έναν εργαζόμενο πρέπει να έχουν τεχνικό ασφάλειας, ο οποίος έχει, μεταξύ άλλων, την υποχρέωση: να μεριμνά ώστε οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση να τηρούν τους κανόνες υγείας και ασφάλειας της εργασίας και να τους ενημερώνει και καθοδηγεί για την αποτροπή του επαγγελματικού κινδύνου που συνεπάγεται η εργασία τους. Για τις μικρές επιχειρήσεις, κάτω των 50 ατόμων, τον ρόλο του αυτόν έχει ο ίδιος ο εργοδότης, ο οποίος οφείλει να εκπαιδευτεί και να πιστοποιηθεί γι’ αυτό. Επίσης, σύμφωνα με την υφιστάμενη νομοθεσία του 2010 (ν.3850), η οποία δεν έχει αλλάξει ούτε από τον νόμο 4808/21, ο εργοδότης υποχρεούται: να έχει στη διάθεσή του μια γραπτή εκτίμηση των υφιστάμενων, κατά την εργασία, κινδύνων για την ασφάλεια και την υγεία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν ομάδες εργαζομένων που εκτίθενται σε ιδιαίτερους κινδύνους. Η εκτίμηση αυτή πραγματοποιείται από τον τεχνικό ασφάλειας και τον γιατρό εργασίας.
Επομένως, πριν αναρωτηθούμε για το εάν υπάρχει τεχνικός Επιθεωρητής του ΣΕΠΕ στην περιοχή –και πώς άλλωστε να υπάρχει όταν δεν καλύπτονται οι θέσεις των συνταξιοδοτούμενων–, ας αναρωτηθούμε εάν εφαρμόζονται και ελέγχονται από το υπουργείο Εργασίας οι όροι για τους τεχνικούς και γιατρούς εργασίας.
Εδώ όμως προκύπτουν κι άλλα θέματα: Πώς είναι δυνατό να προβλέπεται γιατρός εργασίας, έστω και με περιοδική παρουσία, όταν, ακόμη και τώρα που ξεχειλώθηκε από τον νόμο Χατζηδάκη η ειδικότητα και όλοι οι γιατροί μπορούν να καλύπτουν τη θέση, απουσιάζουν ακόμη και από μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα; Επίσης, πώς μπορούν να ελεγχθούν οι ελλείψεις όταν στο ίδιο το υπουργείο Εργασίας δεν υπάρχει ουσιαστικά διεύθυνση Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας και φυσικά ούτε γιατρός εργασίας; Ο,τι υπάρχει, μετά την ανεξαρτητοποίηση του ΣΕΠΕ, είναι αποδεκατισμένο και ανενεργό.
Δεύτερο, πριν μιλήσει κανείς για την αναξιοπρεπή στάση ενός εργαζόμενου που κάνει τα πάντα για ένα υψηλό φιλοδώρημα, πρέπει να σκεφτεί τις αιτίες. Και μία από τις σοβαρές αιτίες, η ίδια που εξανάγκασε χιλιάδες εργαζόμενους από τον τουρισμό και την εστίαση να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες και σε άλλες ειδικότητες (οι ειδικοί κάνουν λόγο για έλλειμμα 50.000 θέσεων εργασίας), συνδέεται με την αδυναμία τους να «βγάλουν» πέρα τον χειμώνα. Δηλαδή, με τον περιορισμό μόλις για τρεις μήνες του επιδόματος ανεργίας που λαμβάνουν από το 2013 και μέχρι σήμερα.
Δηλαδή, εργαζόμενοι σε τουριστικές επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα επιδότησης μόλις για τρεις μήνες μετά τη λήξη της θερινής εποχικής εργασίας. Αυτό τους οδηγεί όχι μόνο να δέχονται την εντατικοποίηση της εργασίας, αλλά και να προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποταμιεύσουν όσα μπορούν περισσότερα για τον χειμώνα. Τουλάχιστον, η επέκταση στους 5 ή 6 μήνες, όπως διεκδικεί και η Ομοσπονδία τους, θα τους δώσει τη δυνατότητα να διατηρήσουν ένα επίπεδο.
Τι γίνεται στην πράξη; Tελειώνει η σεζόν, τελειώνει και το επίδομα και αναζητούν μια άλλη εργασία την οποία μόλις μάθουν εγκαταλείπουν για να εργαστούν και πάλι σε κάποιο νησί. Στην ουσία, πρόκειται για μια κινητικότητα που στο τέλος της ημέρας θα ζημιώσει κάποιες άλλες επιχειρήσεις, που βλέπουν από τον Μάιο και μετά να μειώνεται το προσωπικό τους. Κινητικότητα και ανασφάλεια που οδηγεί νέα παιδιά να αποδέχονται αδιαμαρτύρητα εργασία μέσα στον καύσωνα και το λιοπύρι. Αλλά και γι’ αυτό, κύριε υπουργέ, δηλαδή για τη θερμική καταπόνηση δεν υπάρχει ειδική νομοθετική διάταξη, παρά μόνο εγκύκλιοι. Ιδού, λοιπόν, η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου