Το ραδιόφωνο γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη: Ο πατέρας του ραδιοφώνου δεν έβγαλε ποτέ άδεια λειτουργίας
Tο ραδιόφωνο στην Ελλάδα ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη. Ένας ηλεκτρολόγος, ο Χρήστος Τσιγγιρίδης αποφάσισε να βρει τον τρόπο να μεταδώσει το τι συμβαίνει μέσα στη ΔΕΘ, και σε όσους δεν βρίσκονταν εκεί.
Γεννήθηκε το 1877 στη Φιλιππούπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας (σημερινό Πλόβντιβ της Βουλγαρίας) από Έλληνες γονείς οι οποίοι διώχθηκαν μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες και έφτασαν στην Γερμανία. Ο Χρήστος σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Στουτγγάρδης και έρχεται μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά του στην Ελλάδα, το 1918. Εγκαταστάθηκε στην Λάρισα αναλαμβάνει την Διεύθυνση της Εταιρίας Ηλεκτροφωτισμού και Ύδρευσης της πόλης. Όμως τα πειράματα ασύρματης επικοινωνίας στην σχολή, έχουν επηρεάσει έντονα τις σκέψεις του και έτσι αποφασίζει να έλθει στην Θεσσαλονίκη, με σκοπό να υλοποιήσει το όραμά του: να ιδρύσει Ραδιοφωνικό Σταθμό.
Ξεκινά με διάφορα πειράματα στο εργαστήριό του, φτιάχνοντας ένα ασύρματο. Είχε δυο ακροατές. Τον φίλο του, καθηγητή φυσικής Ηλία Αποστόλου που βρισκόταν στην Ιπποδρομίου και τον πλοίαρχο Άντονι Ράντισον στο λιμάνι, στο πλοίο “Κουίν Ανν”. Ο Χρήστος βρισκοταν στην Βασιλίσης Όλγας.
Στην πρώτη ΔΕΘ ο Χρήστος πουλάει μεγάφωνα και ενισχυτές ως αντιπρόσωπος της Γερμανικής εταιρίας SIEMENS & HALSKE. Τότε το αντικείμενο ήταν άγνωστο στην Ελλάδα. Οι μεγαφωνικές του εγκαταστάσεις και ειδικά τα μεγάφωνά του είχαν χαρακτηρισθεί ως “κλαπατσίμπαλα” και προκαλούσαν δέος και θαυμασμό. Το 1927 φέρνει έναν πομπό πιο ισχυρό και αποφασίζει να κάνει την πρώτη του επίσημη ραδιοφωνική εκπομπή από την Ναυτική Κεραία του Λευκού Πύργου, στην εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου με Εθνικό Ύμνο, προσευχή, πατριωτική ομιλία και εμβατήρια.
Τον επόμενο χρόνο, που η Γερμανία ανανεώνει τους παλιούς σταθμούς, με υποθήκη το σπίτι του εγκαθιστά στον περίβολο της Γ’ ΔΕΘ τον πομπό του Μουλάκερ της Στουτγάρδης 1.5KW. Ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός της Ελλάδας, των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης είναι πλέον γεγονός. Ξεκινάει τη λειτουργία του στην έναρξη της Γ’ ΔΕΘ το φθινόπωρο του 1928.’
Ο άνθρωπος που έφερε το ραδιόφωνο στην Ελλάδα, δεν μπορούσε να βγάλει άδεια
Η τραγική ειρωνία είναι πως ο δεν μπορούσε να αποκτήσει άδεια για τη λειτουργία του σταθμού του και η λειτουργία του πομπού επιτρεπόταν μόνον κατά την διάρκεια της ΔΕΘ. Ο Τσιγγιρίδης λειτουργούσε τον πομπό του με ίδια έσοδα καθώς και με έσοδα προερχόμενα από διαφημίσεις, στη διάρκεια των ΔΕΘ. Από το σταθμό πέρασαν πολλοί καλλιτέχνες που έπαιζαν ζωντανά.
Έπειτα, κατά την κατοχή όπου ο Τσιγγιρίδης φυλακίστηκε, οι Γερμανοί μιας και δεν μπορούσαν οι ίδιοι να λειτουργήσουν τον πομπό, αναγκάστηκαν να τον απελευθερώσουν. Ο ίδιος άκουγε τα νέα μέσω του πομπού και μετέφερε τα νέα στους γύρω, όταν πήγαινε στο καφενείο. Μάλιστα μια φορά κινδύνεψε να τον πιάσουν επ΄ αυτοφώρω, όμως χάρις στην ετοιμότητά του, πρόλαβε και γύρισε το καντράν σε γερμανικό σταθμό.
Μετά την απελευθέρωση ο πομπός αγοράσθηκε από τον Μάρκο Βαφειάδη και λειτούργησε για λίγο υπέρ αυτού, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Το 1945 επιστρέφει στα χέρια του ιδιοκτήτη του και ξαναρχίζει τις εκπομπές. Για περίπου ένα χρόνο ο πομπός πήρε προσωρινή άδεια συνεχούς λειτουργίας.
Παρά τις υποσχέσεις ότι το Ράδιο Τσιγγιρίδη θα παρέμενε ως Ραδιοφωνικός Σταθμός Θεσσαλονικης, το ΕΙΡ (Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας) απαλλοτριώνει αναγκαστικά με ευτελές ποσό τον σταθμό του Τσιγγιρίδη και εγκαθιστά Αγγλικό στρατιωτικό πομπό MARCONI C-43 250 WATT ,στην εγκατάσταση βραχέων ΤΤΤ στην Δόξα Τριανδρείας ,με στούντιο στο Σπίτι του Στρατιώτη στο στρατιωτικό θέατρο της πόλης,όπου εγκαινιάζεται ο κρατικός πλέον Σταθμός της Θεσσαλονίκης την 1η Μαρτίου 1947.
Ο Χρίστος Τσιγγιρίδης παραμένει άνεργος μετά την αναγκαστική εξαγορά των μηχανημάτων του, καθώς το κρατικό ίδρυμα αποφασίζει να μην αξιοποιήσει την τεχνογνωσία και την εμπειρία του. Οι υποσχέσεις του τότε ΕΙΡ προς τον Τσιγγιρίδη ποτέ δεν τηρήθηκαν, δεν θα πάρει ούτε την πενιχρή αποζημίωση της απαλλοτρίωσης του Σταθμού του, αφού πεθαίνει μέσα στη θλίψη την ίδια χρονιά, τον Δεκέμβριο του 1947, και κηδεύεται με τιμές που ποτέ δεν γνώρισε εν ζωή.
Mε πληροφορίες από το Μουσείο Ραδιοφωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου