Τα χρυσά «βοσκοτόπια» της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ
pasok-nd.jpg
Πάνω από 200 εκατ. δανεικά και αγύριστα για Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ
Πρόσωπο της επικαιρότητας ο Θόδωρος Πανταλάκης. Εντελώς συμπτωματικά είναι ο ίδιος που βιαίως καταργήθηκε το 2012 όταν με απόφαση του διοικητή της ΤτΕ η Αγροτική Τράπεζα (ΑΤΕ) διαλύθηκε χρεοκοπημένη. Φαίνεται όμως ότι όταν κατέθετε το καλοκαίρι στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής ο πρώην διοικητής είχε διαισθανθεί ότι σύντομα θα αναλάμβανε νέα καθήκοντα και δήλωνε:
«Εγώ δεν διορίστηκα από κανένα κόμμα ούτε αισθάνομαι ότι με διόρισε κανένα κόμμα πουθενά. Εγώ κλήθηκα, ως επιτυχημένο στέλεχος του τραπεζικού χώρου, να αναλάβω ένα δύσκολο έργο, να λύσω τον γόρδιο δεσμό της Αγροτικής Τράπεζας. Για το ότι δεν τον έλυσα, φταίνε άλλοι. Εγώ τον έλυσα. Κάποιοι άλλοι τον διέκοψαν. Ομως, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να σας πω ότι είμαι υπεράνω κομμάτων».
Η ΑΤΕ διέθετε τη μερίδα του λέοντος στις χορηγήσεις δανείων προς τα κόμματα και συγκεκριμένα πάνω από 75%. Το μέλι για το κόμματα είχε η «μακαρίτισσα» η ΑΤΕ.
Αυτό οφειλόταν, κατά τον Θ. Πανταλάκη, στο γεγονός ότι η τράπεζα αρχικά είχεπολλές καταθέσεις και πολύ λίγες χρηματοδοτήσεις οπότε έπρεπε να δώσει δάνεια. Κατά συνέπεια το δελεαστικό επιτόκιο που ακόμα και μέσα στην οικονομική κρίση ήταν 1,5% και οι εν γένει ευκολίες οδήγησαν στο να γίνουν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ οι καλύτεροι πελάτες της.
Οι καλοί αυτοί πελάτες, όταν ανέλαβε ο κ. Πανταλάκης στις 9/12/2009, είχαν το μεν ΠΑΣΟΚ δάνειο 96,8 εκατ. ευρώ, η δε Ν.Δ. δάνειο 105 εκατ. ευρώ. Στόχος του νέου διοικητή ήταν η αναδιάρθρωση της Αγροτικής, ενώ κατανόησε ότι «τα στελέχη, η διοίκηση και οι διοικητές έδιναν εγκρίσεις που βασίζονταν στην παραδοσιακή λογική εκχώρησης της κρατικής χρηματοδότησης με τη λογική της τετραετίας».
Η λογική ήταν απλή: η ετήσια κρατική χρηματοδότηση πολλαπλασιασμένη επί 4 (τετραετία) έδινε το σύνολο του ποσού που μπορούσε να πάρει όποτε ήθελε το κάθε κόμμα. Οπως είπε ο κ. Πανταλάκης, «είχαμε τη βεβαιότητα της επανάληψης των (εκλογικών) φαινομένων» και διευκρίνισε ότι «η χρηματοδότηση δεν εξαρτάται από τις εξασφαλίσεις, αλλά από την προσδοκία για την κερδοφορία μιας επιχείρησης».
Στην προκειμένη περίπτωση η προσδοκία της «κερδοφορίας» κρινόταν από το ποσοστό που συγκέντρωνε το κάθε κόμμα στις εκλογές. Μάλιστα η συγκεκριμένη χρηματοδότηση εθεωρείτο μηδενικού ρίσκου! Οταν όμως τα εκλογικά ποσοστά άρχισαν να συρρικνώνονται μετά το 2010, οπότε δεν ήταν πλέον εφικτή η αποπληρωμή των δανείων, τότε «όπως και με κάθε πελάτη άρχισαν οι συζητήσεις», ενώ κλήθηκαν τα δύο κόμματα να φέρουν χρονοδιάγραμμα απομείωσης του χρέους το καλοκαίρι του 2010.
Η ΑΤΕ δέσμευσε τις κρατικές χρηματοδοτήσεις του ΠΑΣΟΚ από το 2014 έως το 2016 και της Ν.Δ. από το 2014 έως το 2018. Μάλιστα πίεσε τα κόμματα να μην εκχωρηθούν και σε άλλες τράπεζες ή τρίτους τα ποσά αυτά και να τα εισπράττει απευθείας η ΑΤΕ. Πράγμα που φυσικά δεν έγινε, δεδομένου ότι τα δύο κόμματα έπαιρναν δάνεια και από άλλες τράπεζες με τις ίδιες «διασφαλίσεις».
Το μεν κράτος άρχισε να καθυστερεί την καταβολή αλλά και όταν την κατέβαλλε τα κόμματα συχνά την εισέπρατταν για να πληρώσουν μισθούς και ΙΚΑ ή να οργανώσουνπολυέξοδες προεκλογικές εκστρατείες. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο «βολικός» νόμος που ψηφίστηκε τότε για το ανεκχώρητο 100% κι έτσι παρά τις υποσχέσεις που είχε από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Πανταλάκης δεν μπορούσε πλέον να εισπράξει για λογαριασμό της τράπεζας ούτε ευρώ. Από το 2011 και μετά τα δάνεια έπαψαν να εξυπηρετούνται.
Η ΑΤΕ ζήτησε γνωμοδότηση από τη νομική υπηρεσία για το αν αυτός ο νόμος ήταν συνταγματικός, ενώ ο ίδιος ο διοικητής της έκανε εξώδικα στους αρμόδιους υπουργούς και αγωγή στο ελληνικό Δημόσιο διότι με τον νόμο του (σ.σ. που ψήφισαν τα δύο κόμματα) στερήθηκε η τράπεζα τα έσοδά της. Τα κόμματα ήταν οι πελάτες, αλλά το Δημόσιο ήταν ο «φταίχτης», εφόσον δεν έδινε λεφτά στα κόμματα.
♦ Αναλυτικό ρεπορτάζ στην «Εφημερίδα των Συντακτών - Σαββατοκύριακο» που κυκλοφορεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου