Ντοκουμέντο: Ποιοι αμνήστευσαν τους εγκληματίες πολέμου στην Ελλάδα
xounta-ekteleseis.jpg
Κοντομαρί Κρήτης: η χαριστική βολή στους εκτελεσθέντες αμάχους
Οκτώ μήνες μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και την εγκαθίδρυση της χούντας στην Ελλάδα, η Ελληνίδα εκπρόσωπος στον ΟΗΕ με την τοποθέτησή της σε ειδική επιτροπή του σώματος αμνήστευε και νομιμοποιούσε τους εγκληματίες πολέμου, αποκαλύπτοντας τους γονιδιακούς δεσμούς της χούντας με τους εκπροσώπους του δωσιλογισμού στην Ελλάδα.
Ωστόσο, φαίνεται ότι υπήρξε και συνέχεια μετά την πτώση της δικτατορίας, καθώς η ίδια εκπρόσωπος όχι μόνο αποκαταστάθηκε για τις θέσεις της αλλά επιβραβεύτηκε κιόλας καθώς βρέθηκε στα έδρανα του Κοινοβουλίου καταλαμβάνοντας θέση βουλευτού επικρατείας της Ν.Δ.
Οπως αποκαλύπτει σήμερα η «Εφ.Συν.», κατά τη συνεδρίαση της Τετάρτης 15 Νοεμβρίου 1967, και ενώπιον της Τρίτης (Νομικής) Επιτροπής τού ΟΗΕ, με θέμα ημερήσιας διάταξης «το ζήτημα της τιμωρίας των εγκληματιών πολέμου και των προσώπων που διέπραξαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» («Question of the punishment of war criminals and of persons who have committed crimes against humanity [βλ. UN Doc. A/C.3/SR/1515, paras 12-19 (November 15, 1967, «Greece, Statement before the Third Committee of the UN General Assembly»), η αντιπρόσωπος της Ελλάδας, Αλεξάνδρα Μαντζουλίνου (Ελληνίδα νομικός και, κατόπιν, βουλευτίνα Επικρατείας της Ν.Δ. στις εκλογές του 1977) στην τοποθέτησή της είπε ότι:
«Η μη εφαρμογή του θεσμού της παραγραφής [επί των εγκλημάτων πολέμου και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας] υποστηρίζεται ότι συνιστά αρχή του Διεθνούς Δικαίου την οποίαν [το υπό διαβούλευση Σχέδιο Διεθνούς Σύμβασης] απλά επιβεβαιώνει. Γι’ αυτόν τον λόγο το Αρθρο 1 του Σχεδίου Σύμβασης [τιτλοφορείται] ‘‘Επιβεβαίωση της αρχής της μη εφαρμογής του θεσμού της παραγραφής επί των εγκλημάτων πολέμου και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας’’. Κατά την κρίση, όμως, της [ελληνικής] αντιπροσωπείας [το εν λόγω άρθρο] εισάγει μια νέα νομική έννοια […].
»Η Σύμβαση που εκκρεμεί ενώπιον της Επιτροπής δεν ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες: η κοινωνία δεν αισθάνεται πλέον τον ίδιο αποτροπιασμό για εγκλήματα που τελέστηκαν πριν από είκοσι ή τριάντα έτη, ενώ οι εγκληματίες που τέλεσαν τις εν λόγω πράξεις δεν είναι πλέον οι ίδιοι άνθρωποι.
»Επομένως, είναι προτιμότερο να επωφεληθούν του θεσμού της παραγραφής, ιδίως ενόψει του γεγονότος ότι η παραγραφή ισχύει ακόμη και για τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα που τελέσθηκαν εν καιρώ ειρήνης. […]. Κατά συνέπεια δεν ενδείκνυται να εξαιρεθούν τα εγκλήματα πολέμου [από την εφαρμογή του θεσμού] της παραγραφής».
♦ Αναλυτικό ρεπορτάζ στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου