του Γ. Αγγέλη
Η κυρία Μέρκελ έχει παραπέμψει ολοσχερώς το θέμα της Ελλάδας στον κ. Σόιμπλε και αυτός έχει "αναθέσει" τη διαπραγμάτευση με την Ελλάδα στο ΔΝΤ. 
Τη βεβαιότητα αυτή διατυπώνουν γαλλικές διπλωματικές "πηγές" στις Βρυξέλλες στο "Κ", εκτιμώντας ότι, παρά την... αντίσταση που εκδηλώνεται από την Κομισιόν, και ιδιαίτερα από τον κ. Μοσκοβισί, στις πιέσεις του κ. Σόιμπλε, τα περιθώρια ελιγμών για την ελληνική κυβέρνηση "είναι εξαιρετικά περιορισμένα...". 
Από τους ίδιους κύκλους επιβεβαιώνεται ότι η πρόσφατη γραπτή, μέσω των "F.T.", παρέμβαση του κ. Μοσκοβισί, στην οποία απάντησε απορριπτικά ο κ. Τόμσεν, όσον αφορά την κατάσταση και τα αποτελέσματα του ελληνικού προγράμματος, έγινε με την παρότρυνση του κ. Γιούνκερ. 
Η αλήθεια είναι (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της γαλλικής διπλωματίας) ότι η αφορμή που δόθηκε στον κ. Σόιμπλε, με τη χωρίς ενημέρωση των "θεσμών" δρομολόγηση του έκτακτου επιδόματος στους χαμηλοσυνταξιούχους, ήταν αρκετή για να ανατρέψει το καταρχήν θετικό κλίμα που είχε διαμορφωθεί για ταχεία ολοκλήρωση της β' αξιολόγησης... 
Και το μεγάλο ερωτηματικό, όπως επισημαίνεται, είναι το "αν ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε στις προθέσεις του να προκαλέσει τη γερμανική αντίδραση ή ήταν απλώς μια ατυχής διαχείριση ενός κατά τα άλλα μικρής σημασίας ζητήματος...". 
Σε κάθε περίπτωση, πλέον, η εικόνα του αρχικά θετικού κλίματος φαίνεται να έχει ανατραπεί: 
- Δεν υφίσταται περίπτωση αποχώρησης του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα. Οποιοδήποτε ενδεχόμενο αποχώρησης –που έτσι κι αλλιώς διαψεύδεται κάθετα από την Ουάσινγκτον τα τελευταία 24ωρα– θα οδηγούσε σε άμεση ανατροπή του προγράμματος, καθώς είναι μη αμφισβητήσιμη προϋπόθεση για την εκταμίευση των 86 δισ. ευρώ του δανείου από τον ESM. 
- Το Eurogroup, υπό την αναμφισβήτητη επιρροή του κ. Σόιμπλε, έχει βάλει και πάλι το ΔΝΤ ως πρόχωμα της διαπραγμάτευσης με την Ελλάδα, με σημεία αιχμής την εκ νέου αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού και του φορολογικού συστήματος (που τυπικά και τα δύο έχουν κλείσει με την α' αξιολόγηση).
- Το σκληρό σημείο που θα καθυστερήσει τη β' αξιολόγηση είναι η συγκεκριμενοποίηση και νομική κατοχύρωση των μέτρων που θα αποτελέσουν τον μηχανισμό διασφάλισης των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018 και για πέντε τουλάχιστον χρόνια. Το ενδιαφέρον στοιχείο εδώ είναι ότι, παρά τη δεδηλωμένη αυστηρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η άμεση απαίτηση για πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ, δεν απορρίπτεται το ενδεχόμενο επανεξέτασης του ύψους του πλεονάσματος μετά το 2018, αλλά αποκλείεται αυτό να συζητηθεί τώρα... 
- Η γερμανική πλευρά είναι αποφασισμένη να διατηρήσει την άκαμπτη στάση της, με πρόχωμα πάντα τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για τον μηχανισμό/"κόφτη", τους επόμενους μήνες –ακόμα και μετά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου την άνοιξη–, καθώς εκτιμά ότι οι γαλλικές και ολλανδικές εκλογές θα οδηγήσουν σε πολιτικές ανακατατάξεις που θα ενισχύσουν την επιρροή Σόιμπλε στο Eurogroup.
- Από το ευρύτερο περιβάλλον της ΕΚΤ (κυρίως από διαρροές διοικητικών στελεχών κεντρικών τραπεζών της Ευρωζώνης) υπογραμμίζεται ότι είναι αδύνατη οποιαδήποτε συζήτηση για την ένταξη της Ελλάδας στο QE αν δεν προηγηθεί το κλείσιμο της β' αξιολόγησης και η ρητή διαβεβαίωση του Eurogroup ότι το πρόγραμμα είναι "on track"... 
Υπό τις προϋποθέσεις αυτές, τα διλήμματα της ελληνικής κυβέρνησης περιορίζονται είτε στην πλήρη αποδοχή των απαιτήσεων των "θεσμών" είτε σε μια προοπτική ρήξης η οποία θα μπορούσε να έχει χαρακτηριστικά άνοιξης 2015. 
To δίλημμα αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι τον Απρίλιο οι αποπληρωμές τοκοχρεολυσίων από την πλευρά του ΥΠΟΙΚ ξεπερνούν τα 1,4 δισ. ευρώ. Και τον Ιούλιο το ελληνικό Δημόσιο χρειάζεται για ανάλογες πληρωμές περί τα 4,2 δισ. ευρώ.
Οι πληρωμές αυτές δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς την εκταμίευση δόσεων είτε τα από τα 6,1 δισ. ευρώ που συνοδεύουν την ολοκλήρωση της β' αξιολόγησης είτε των επόμενων δόσεων από τον ESM. 
Τρομοκρατία, Brexit, Ιταλία επιδεινώνουν τη θέση της Αθήνας
Το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην Ευρωζώνη έναντι της Ελλάδας έχει επηρεαστεί σημαντικά από τις ευρύτερες εξελίξεις στην Ευρωζώνη, απομακρύνοντας την προσοχή της Μέρκελ από το ελληνικό ζήτημα. 
Αυτό, όπως παραδέχονται στο ΥΠΕΞ, είχε την ευκαιρία να το διαπιστώσει ο κ. Τσίπρας στην τελευταία συνάντησή του με τη Γερμανίδα καγκελάριο.
Η υπόθεση της Ελλάδας για τη γερμανική καγκελαρία έχει γίνει θέμα αποκλειστικά του Εurogroup, όπως έχει ενημερωθεί η ελληνική πλευρά. Και αυτό, γιατί στην προσοχή του Βερολίνου βρίσκονται πλέον ως κεντρικά θέματα οι συνέπειες της ρήξης με το Λονδίνο (η κυρία Μέι ζητά να ανταλλάξει την "ελευθερία" κίνησης των βρετανικών τραπεζών με τα γερμανικά αυτοκίνητα), η κρίση του προσφυγικού, με επίκεντρο τα εγκληματικά χτυπήματα στο Βερολίνο, και η κρίση στο ιταλικό τραπεζικό σύστημα. 
Η Ελλάδα και "οι διαρκείς υπαναχωρήσεις της", όπως κυνικά αναφέρουν αξιωματούχοι στο Βερολίνο, είναι αρμοδιότητα του κ. Σόιμπλε και του κ. Τόμας Στέφεν, του οποίου η παρουσία θα γίνει περισσότερο αισθητή τους επόμενους μήνες... Και στην αρμοδιότητα αυτή δεν φαίνεται πλέον να έχει πολλά περιθώρια παρέμβασης η Κομισιόν, ιδιαίτερα μετά την "κοφτή" απόρριψη από την πλευρά του Βερολίνου κάθε σκέψης αύξησης των δημόσιων δαπανών κατά 0,5% του ΑΕΠ που είχε προτείνει ο κ. Γιούνκερ... 
Αξιοσημείωτο, πάντως, είναι (αλλά χωρίς προς το παρόν να επιτρέπει τη δημιουργία προσδοκιών από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης) το γεγονός ότι στο περιβάλλον της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και του φλερτ με τα κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο έχει αρχίσει να "σηκώνεται" μια καμπάνια στήριξης στο αίτημα χαλάρωσης του ελληνικού προγράμματος, αλλά χωρίς ιδιαίτερες φιλοδοξίες.