Ιδού μια λαμπρή ιδέα
Επιμένει το ΔΝΤ ότι απαιτούνται ριζικές αλλαγές στο εργασιακό πεδίο για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και να γίνει η χώρα πιο ελκυστική για τους σοβαρούς επενδυτές.
Το λένε τα στελέχη του με κάθε ευκαιρία, το γράφουν ευρωπαϊκά ΜΜΕ που έχουν καλές προσβάσεις στην Ουάσιγκτον, το μεταδίδουν με τη δέουσα τρομοκρατική διάσταση και εγχώριοι δίαυλοι ενημέρωσης.
Θέτει μετ' επιτάσεως τα γνωστά θέματα για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων (ποσώς ενδιαφέρει τους μάγους του Ταμείου η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου), τη μη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων (πρόκειται για αριστερή ιδεοληψία κατά πως λένε και οι σύμβουλοι του ΔΝΤ στην Ελλάδα, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία και η βασική εργοδοτική οργάνωση), το λοκ άουτ (αφού έχουν οι εργάτες το δικαίωμα στην απεργία, γιατί να μην το έχουν και οι ιδιοκτήτες) και για την αλλαγή επί το αυστηρότερον του νόμου για την απεργία (να μη γίνονται ποτέ).
Υπάρχει, πάντως, κάτι που απορώ πώς δεν το έχουν σκεφτεί στο ΔΝΤ ή δεν τους το έχουν προτείνει οι άνθρωποί τους εδώ στην Αθήνα.
Ρίχνω ιδέα: Να ζητήσουν από την ελληνική κυβέρνηση να περάσει με νόμο ότι η καταβολή μισθού στον ιδιωτικό τομέα δεν θα είναι υποχρεωτική για τους εργοδότες, αλλά προαιρετική, όχι τακτική (κάθε πρώτη και 15 ή στο τέλος του μηνός), αλλά σε χρόνο που θα επιλέγουν οι ίδιοι οι εργοδότες (όταν διευκολύνονται, δηλαδή), έτσι ώστε να υπάρχει το στοιχείο του ευχάριστου αιφνιδιασμού για τους υπαλλήλους τους.
Με τέτοιου τύπου ρυθμίσεις, ουρά θα κάνουν οι επενδυτές στα σύνορα της χώρας.
Πώς είπατε; Αυτό ισχύει σε μεγάλη κλίμακα και σήμερα; Σωστό.
Πράγματι, η εθελοντική καταβολή του μισθού είναι καθεστώς σε πολλές επιχειρήσεις.
Ανάμεσά τους και αρκετά μέσα ενημέρωσης, μερικά εκ των οποίων (τι ειρωνεία) κλαίνε, οδύρονται, θυμώνουν και εξεγείρονται με τις περικοπές μισθών.
Των άλλων όμως. Για τους δικούς τους έχει ο Θεός.
Και όταν οι εργαζόμενοί τους, απελπισμένοι από την απληρωσιά και την κοροϊδία σκέφτονται την απεργία, τους καταγγέλλουν για αχαριστία.
Και έτσι έχουμε το φαινόμενο των πλούσιων ιδιοκτητών με πτωχευμένες, χρεοκοπημένες ή βαριά χρεωμένες επιχειρήσεις.
Λέτε ότι αυτό το σύστημα (γιατί περί συστήματος πρόκειται) θα εξαρθρωθεί με τις προτάσεις του ΔΝΤ;
Ωραίο ανέκδοτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου