Ο Μπελογιάννης, ο Πλουμπίδης και οι παραχαράκτες
Ευρετήριο ονομάτων με σύντομα βιογραφικό στοιχεία για το δημοσίευμα μας με τίτλο «Ο Μπελογιάννης, ο Πλουμπίδης και οι παραχαράκτες» (1ο και 2ο μέρος).
Η Έλλη Παππά μετά την αποφυλάκισή της το 1964.
Ελλη Παππά: Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1920. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένεια της εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Φοίτησε αρχικά στη Φιλοσοφική και στη συνέχεια στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς όμως να ολοκληρώσει τις σπουδές της, λόγω της κατοχής. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση. Δούλεψε στις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και στην παράνομη έκδοση του Ριζοσπάστη δίπλα στον Νίκο Πλουμπίδη.
Με τον ερχομό του Μπελογιάννη στην Ελλάδα έγινε ο σύνδεσμός του με ότι είχε απομείνει από τις οργανώσεις του ΚΚΕ, μετά το κύμα συλλήψεων το 1948 και το 1949. Πιάστηκε με τον Μπελογιάννη το Δεκέμβριο του 1950 και όπως αυτός κρατήθηκε στην απομόνωση της Ασφάλειας μέχρι την πρώτη δίκη τους το Νοέμβριο του 1951 στην οποία στρατοδίκης ήταν και ο τότε ταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο μετέπειτα δικτάτορας . Ακολούθησε δεύτερη δίκη το Φεβρουάριο του 1952. Καταδικάστηκαν σε θάνατο μαζί με άλλα στελέχη του ΚΚΕ για «κατασκοπία». Ο Μπελογιάννης εκτελέστηκε μαζί με τον οικονομολόγο Δημήτρη Μπάτση, τον Ηλία Αργυριάδη και το Νίκο Καλούμενο. Η ίδια δεν εκτελέστηκε γιατί ήταν έγκυος. Ο Νίκος, το παιδί του Μπελογιάννη και της Παππά γεννήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ τον Αύγουστο του 1951.
Αποφυλακίστηκε την πρωτοχρονιά του 1964. Εντάχθηκε στην ΕΔΑ και από το 1965 ήταν αρθρογράφος και μέλος της συντακτικής επιτροπής της απογευματινής εφημερίδας της Αριστεράς «Δημοκρατική Αλλαγή». Με το πραξικόπημα του 1967 πιάστηκε και εξορίστηκε στη Γυάρο. Αποφυλακίστηκε τον Ιούλιο του1968, λόγω σοβαρής ασθένειας.
Μετά την πτώση της Χούντας συμμετείχε στις προσπάθειες για επανίδρυση της ΕΔΑ μαζί με τους Ηλία Ηλιού, Μανώλη Γλέζο, Ανδρέα Λεντάκη κ.α. Επανασυνδέθηκε με το ΚΚΕ στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 και εντάχθηκε στην οργάνωση των δημοσιογράφων του ΚΚΕ, των εργαζόμενων στο λεγόμενο «αστικό Τύπο», με πρόταση της γυναίκας του Νίκου Ζαχαριάδη Ρούλας Κουκούλου, μέλους τότε του Πολιτικού Γραφείου με την οποία είχε στενό φιλικό δεσμό από τα χρόνια του ΄50, όταν ήταν συγκρατούμενες στις φυλακές Αβέρωφ. Στις ίδιες φυλακές ήταν κρατούμενη και η γυναίκα του Νίκου Πλουμπίδη, Ιουλία. Αποχώρησε από το ΚΚΕ το 1991. Από τότε άρχισε την σκληρή πολεμική εναντίον του με τις συνεντεύξεις και τα βιβλία της. Έφυγε από τη ζωή στις 27 Oκτωβρίου 2009.
Αθηνά Βασίλα Ματράγκα: Καταδικασμένη σε θάνατο, έμεινε στη φυλακή 10 χρόνια. Κατίνα Βασιλιά Σαπουντζή: Καταδικασμένη πεντε φορές ισόβια, έμεινε στη φυλακή 9 χρόνια. Βαγγελιώ Γεωργαντά Φραντζεσκάκη: Καταδικασμένη σε θάνατο, έμεινε στη φυλακή 10 χρόνια. Αντιγόνη Δαμιανάκου: Καταδικασμένη σε θάνατο, έμεινε στη φυλακή 4 χρόνια. Ελένη Κυβέλου Καμουλάκου: Καταδικασμένη 14 χρόνια, έμεινε στη φυλακή 7. Μαίρη Μπίκια Αρώνη:Καταδικασμένη 20 χρόνια έμεινε στη φυλακή 11. Ουρανία Νιζαμίδου: Καταδικασμένη σε ισόβια, έμεινε στη φυλακή 6,5 χρόνια. Ολυμπία Παπαδοπούλου Βασιλάκου: Καταδικασμένη σε θάνατο, έμεινε στη φυλακή 9 χρόνια. Αργυρώ Σεφερλή: Καταδικασμένη σε 20 χρόνια, έμεινε στη φυλακή 6,5.
Νίκος Ακριτίδης: Αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ τότε , μπήκε παράνομα στην Ελλάδα με διαφορά πέντε μηνών από τον Μπελογιάννη. Η Ασφάλεια δεν κατάφερε να τον βάλει στο χέρι. Στη διάσπαση του ΚΚΕ στην 12η Ολομέλεια του 1968, συντάχθηκε με τους Παρτσαλίδη- Δημητρίου – Ζωγράφο. Πέθανε το 1972 στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας.
Μαρία Καραγιώργη-Γυφτοδήμου: Το γένος Αγριγιαννάκη , στέλεχος του ΚΚΕ από τα χρόνια της δικτατορίας Μεταξά καθώς και στη διάρκεια της κατοχής.To 1941 παντρεύτηκε το στέλεχος του ΚΚΕ Κώστα Καραγιώργη. Στα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου κρατήθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Χίο, τη Λαμία, το Τρίκερι Μαγνησίας και τη Μακρόνησο. Εξελέγη Βουλευτής Μαγνησίας της ΕΔΑ το 1963 και το 1964. Με τη δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967 πιάστηκε στον Βόλο και εκτοπίστηκε στη Γυάρο και στη συνέχεια κρατήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ και Αλικαρνασσού Κρήτης και στο στρατόπεδο του Ωρωπού. Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 προσχώρησε στο ΚΚΕεσωτερικού. Πέθανε στις 20 Μαΐου του 2012, σε ηλικία 94 χρόνων.
Κατερίνα Ζωιτοπούλου-Μαυροκεφαλίδου: Κόρη του ξεχωριστού κομμουνιστή διανοούμενου Γιώργου Ζωιτόπουλου, φίλου του Καραγιώργη που πέθανε εξόριστος και λησμονημένος στο Παρίσι το 1967.
Κώστας Καραγιώργης: Ο γιατρός Kώστας Γυφτοδήμος όπως ήταν το επίθετό του- το ψευδώνυμο Καραγιώργης με το οποίο έγινε γνωστός το πήρε στα χρόνια της πολιτικής του δράσης- ήταν γόνος εύπορης οικογένειας. Οργανώθηκε στην Κομμουνιστική νεολαία το 1920, όταν ήταν 15 χρονών. Από το Νοέμβριο του 1944 ήταν διευθυντής και αρθρογράφος του «Ριζοσπάστη» μέχρι το Νοέμβριο του 1947 , οπότε η κυκλοφορία της εφημερίδας απαγορεύτηκε. Στον Εμφύλιο Πόλεμο ήταν για ένα διάστημα επικεφαλής του ΚΓΑΝΕ – Κλιμάκιο Γενικού Αρχηγείου Νότιας Ελλάδας- του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στο οποίο υπάγονταν η 1η Μεραρχία της Θεσσαλίας με διοικητή το Χαρίλαο Φλωράκη-Γιώτη, η 2η της Στερεάς Ελλάδας με διοικητή το Γιάννη Αλεξάνδρου- Διαμαντή και η 3η της Πελοποννήσου με διοικητή το Στέφανο Γκιουζέλη. Το Μάιο του 1950 καθαιρέθηκε από την Κεντρική Επιτροπή και διαγράφτηκε από το ΚΚΕ. Λίγο μετά συνελήφθη στο Βουκουρέστι από τη ρουμανική ασφάλεια. Ανακρίθηκε και κρατήθηκε κάτω από άγριες συνθήκες στη Ρουμανία. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει ακριβώς γνωστό που και κάτω από ποιες συνθήκες πέθανε και που βρίσκεται ο τάφος του. Το ΚΚΕ τον αποκατέστησε το 1958.
Η «αραβωνιαστικιά» που αναφέρει η Καραγιώργη ήταν η γυναίκα παντρευτηκε ο Νίκος Μπελογιάννης. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ΄70 ήταν μέλος του ΚΚΕ στην οργάνωση των Εξαρχείων. Στις καταστάσεις των μελών του κόμματος ήταν καταγεγραμμένη με το επώνυμο Μπελογιάννη.
O Γιάννης Αλεξάνδρου- Διαμαντής (αριστερά) με τον Χαρίλαο Φλωράκη-Γιώτη στο Καρπενήσι τον Ιανουάριο του 1949.
Γιάννης Αλεξάνδρου: Ήταν φοιτητής της Νομικής Σχολής στη Θεσσαλονίκη, έγινε γνωστός από τα χρόνια του ΕΛΑΣ ως Διαμαντής. Στον Εμφύλιο Πόλεμο μαζί με τον Χαρίλαο Φλωράκη που ήταν διοικητής της 1ης Θεσσαλικής Μεραρχίας του ΔΣΕ κατέλαβαν τον Ιανουάριο του 1949 το Καρπενήσι – την μόνη πόλη που κατάφερε να καταλάβει ο Δημοκρατικός Στρατός- και την κράτησαν 22 μέρες. Σκοτώθηκε απομονωμένος στην Ευρυτανία το καλοκαίρι του 1949.
Ρόζα Ιμβριώτη: Παιδαγωγός, μια από τις σημαντικές μορφές του κινήματος του δημοτικισμού. Το 1924 στα γνωστά «Μαρασλειακά» κατηγορήθηκε για «υλιστική» διδασκαλία γιατί δίδαξε στους μαθητές Του Μαράσλειου Διδασκαλείου και το βιβλίο του Γιάνη Κορδάτου για την Επανάσταση του 1821. Ακολούθησε η απόλυσή της. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ. Συμμετείχε στη σύνταξη του εκπαιδευτικού προγράμματος της «κυβέρνησης του βουνού» -ΠΕΕΑ -και στη συγγραφή του αναγνωστικού «Τα αετόπουλα» για τα παιδιά που φοιτούσαν στα σχολεία της Ελεύθερης Ελλάδας. Στα μετακατοχικά χρόνια εξορίστηκε στο νησάκι Τρίκερι του Παγασητικού. Από εκεί στις αρχές του 1950 μεταφέρθηκε, μαζί με πολλές συνεξόριστες γυναίκες, στη Μακρόνησο όπου και βασανίστηκε μαζί με όσες γυναίκες αρνήθηκαν να υπογράψουν «δήλωση». Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΑ έως το 1967. Μετά τη Μεταπολίτευση του 1974 συνέχισε την πολιτική της δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και .συνέβαλε στη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού του προγράμματός. Πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977.
Γιάννης Ιμβριώτης: Μαρξιστής φιλόσοφος (άντρας της Ρόζας Ιμβριώτη). Απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης όπου δίδασκε Φιλοσοφία και διώχθηκε πολλές φορές. Εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1951, αλλά η εκλογή του , όπως επίσης και των άλλων εννέα βουλευτών της Αριστεράς ακυρώθηκε από το Εκλογοδικείο. Το 1967 εξορίστηκε στη Λέρο. Με σημαντικό συγγραφικό του έργο είχε καθοριστική παρουσία στα ελληνικά γράμματα και μετά τη μεταπολίτευση. Παρέμεινε μέλος του ΚΚΕ μέχρι το θάνατό του το 1979.
Μετά τις εκλογές του 1951 τρία από τα ιδρυτικά στελέχη της ΕΔΑ ( από αριστερά ο Μιχάλης Βουρνάς , ο Κώστας Μπασιάκος και ο Δημήτρης Μαριόλης υποδέχονται στα γραφεία του κόμματος τον καθηγητή Φιλοσοφίας Γιάννη Ιμβριώτη ( δέυτερος από τα δεξιά).
Νίκος Βαβούδης (ή Ράικο):Αναφερόταν συχνά ως «Κουφός» όπως και ο Πλουμπίδης ως «Μπάρμπας» στα σημειώματα του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ ή στις συνομιλίες των παράνομων στελεχών γεννήθηκε στην τσαρική Ρωσία το 1905. Ο πατέρας του ήταν από το Μανταμάδο της Λέσβου και η μητέρα του ήταν ρωσίδα. Μικρός ήρθε στο Μανταμάδο και όταν ενηλικιώθηκε κατέβηκε στον Πειραιά όπου δούλευε ως βυρσοδέψης και εκλέχτηκε γραμματέας του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου. Πιάστηκε το 1933 από την Ασφάλεια για παράβαση του γνωστού «Ιδιώνυμου» του Ελευθερίου Βενιζέλου, καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων ετών και κλείστηκε στις φυλακές της Αίγινας από όπου απέδρασε τον Μάιο του 1934 μαζί με άλλα εφτά στελέχη του ΚΚΕ του ΚΚΕ.. Οι οχτώ δραπέτες των φυλακών της Αίγινας φυγαδεύτηκαν με πλοίο στην Σοβιετική Ένωση με τη βοήθεια του ΚΚΕ και της Σοβιετικής πρεσβείας στην Αθήνα. Στη Μόσχα φοίτησε στο Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εργαζομένων της Ανατολής τη γνωστή ΚΟΥΤΒ. Πήρε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας, Συμμετείχε στην Αντίσταση της Γιουγκοσλαβίας και τον Ιούλιο του 1944 πέρασε στην ελεγχόμενη από τον ΕΛΑΣ Έλεύθερη Ελλάδα μαζί με τη σοβιετική στρατιωτική αποστολή. Χρησιμοποιήθηκε από το ΚΚΕ στον κεντρικό μηχανισμό ραδιοσύνδεσης με τον ηγέτη των βουλγάρων κομμουνιστών Γκεόργκι Δημητρώφ και μέσω αυτού με την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης στη Μόσχα. Στα χρόνια του Εμφυλίου και μέχρι τη ανακάλυψη της κρύπτης του ασυρμάτου σε σπίτι της Καλλιθέας το Νοέμβριο του 1951 δούλεψε στο μηχανισμό των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ στην Αθήνα εξασφαλίζοντας την ραδιοεπικοινωνία με την έδρα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ που βρισκόταν στο Βουκουρέστι. Ο Βαβούδης εντοπίστηκε από την Ασφάλεια τον Νοέμβρη του 1951 στο σπίτι του Νίκου Καλούμενου στην οδό Λυκούργου 39 στην Καλλιθέα, όπου σε κρύπτη είχε εγκαταστήσει τον ασύρματο. Αυτοκτόνησε για να αποφύγει την σύλληψη του αφού πρώτα κατέστρεψε σημαντικά έγγραφα και τον ασύρματο. Ο Ζαχαριάδης τον κατάγγειλε ως πράκτορα και την αυτοκτονία του ως εικονική. Το ίδιο πίστευε και η Έλλη Παππά. Η 7η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (18-24 Φεβρουαρίου 1957) καθώς και αποφάσεις του Π.Γ του ΚΚΕ το 1958 αναίρεσαν τους προηγούμενους χαρακτηρισμούς, και το 2011 αποκαταστήθηκε πλήρως από το κόμμα του το οποίο οργάνωσε εκδηλώσεις μνήμης στην Αθήνα και στο Μανταμάδο.
Έλλη Ερυθριάδου: Στέλεχος του ΚΚΕ και συγκρατούμενη της Παππά στις φυλακές Αβέρωφ ήταν γυναίκα του Γιώργη Ερυθριάδη μέλους του Πολιτικού Γραφείου που πέθανε -ουσιαστικά εξοντώθηκε- κρατούμενος στις απάνθρωπες φυλακές Ιτζεδίν της Κρήτης το 1963.
Ο Δημήτρης Μπάτσης και η Λίλιαν Καλαμάρο Black. Πέντε μέρες μετά το γάμο ο Μπάτσης συνελήφθη.
Λίλιαν Καλαμάρο Βlack: Ήταν η δεύτερη γυναίκα του Δημήτρη Μπάτση. Μετά τη σύλληψη του παίχτηκεένα άθλιο παζάρι για την σωτηρία του με πρωταγωνιστή μέλος της κυβέρνησης Πλαστήρα, δείγμα της ποιότητας και της βρώμικης ηθικής των στελεχών του αστικού πολιτικού κόσμου εκείνης της εποχής. Κάποια στιγμή πρέπει να γραφτεί όλη η αλήθεια γι’ αυτό το ανήθικο παζάρι για να μάθουν και οι πολλοί τι κουμάσια και καθάρματα ήταν «κεντρώοι» της εποχής εκείνης οι οποίοι μετά το έγκλημα και για χρόνια ένιπταν τας χείρας τους και ζητούσαν την ψήφο των αριστερών για να «φύγει ( τάχα μου) η Δεξιά». Η Λίνα ( Αιλιανού) ήταν η πρώτη γυναίκα του Μπάτση.
Ο Σταύρος Κασιμάτης.
Σταύρος Κασιμάτης: Γνωστός και με τα ψευδώνυμα Ορέστης και Λευτέρης Σταθάς στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του ’40 και της μετεμφυλιακής περιόδου, στα χρόνια της παρανομίας. Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1918 και πέθανε στην Αθήνα το 2001.Το 1937 μπήκε στο Πολυτεχνείο και ένα χρόνο μετά στρατεύτηκε στις γραμμές της παράνομης, τότε, Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών. Βγήκε παράνομα στο εξωτερικό το 1952. Το Νοέμβριο του 1952, με πρόταση του Ζαχαριάδη, έγινε αναπληρωματικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Το Φθινόπωρο του 1954 «απαλλάχτηκε από κάθε κομματική δουλιά» χωρίς όμως να καθαιρεθεί και «στάλθηκε να εργαστεί»- ουσιαστικά εξορίστηκε- στο Κολχόζ «Νέα Ζωή» στην Πολωνία. Επανήλθε στα κομματικά του καθήκοντα με την 5η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής το Δεκέμβριο του 1955. Στην 6η Ολομέλεια του 1956, που καθαίρεσε τον Ζαχαριάδη από τη θέση του γενικού γραμματέα, εκλέχτηκε στο επταμελές Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής. Στις αρχές του 1958 απαλλάχτηκε και πάλι από κάθε κομματικό καθήκον με το αιτιολογικό ότι «εκκρεμούσαν κάποιες κατηγορίες σε βάρος του». Η 11η Ολομέλεια της ΚΕ που έγινε τον Ιούνιο του 1967 τον απάλλαξε από κάθε κατηγορία. Η απόφαση αυτή δημοσιεύτηκε και στο περιοδικό του ΚΚΕ «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» τον Οκτώβριο του 1980. Από το Παρίσι που ζούσε από το 1968 επέστρεψε στην Ελλάδα το 1978.
Κώστας Φιλίνης: Στέλεχος της ΕΠΟΝ στο Πολυτεχνείο, μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, αναδείχθηκε στην ηγεσία του ΚΚΕεσωτερικού του οποίου και διετέλεσε και ευρωβουλευτής.
Φώφη Λαζάρου: Δικηγόρος, στέλεχος της ΕΠΟΝ στη Νομική Σχολή της Αθήνας πέρασε πολλά χρόνια σε φυλακές και εξορίες. Μετά το 1968 εντάχθηκε στο ΚΚΕεσωτερικού.
Πέτρος Διβέρης: Στέλεχος- κλειδί στον παράνομο μηχανισμό υπό τον Κασιμάτη εντάχθηκε στο ΚΚΕεσωτερικού μετά τη διάσπαση του 1968.
Αντώνης Μπριλλάκης: Μετά την έξοδο του από τη Μακρόνησο όπου υπέστη φοβερά βασανιστήρια εντάχθηκε στην ΕΔΑ. Ο πρόεδρος του κόμματος Γιάννης Πασαλίδης τον αποκαλούσε «διάκο» γιατί ήταν αυτός που μετέφερε τις θέσεις του ΚΚΕ στην ηγεσία της ΕΔΑ. Eκλέχτηκε οκτώ φορές βουλευτής, έξι προδικτατορικά με την ΕΔΑ, μία με την ΕΑΡ και μία ως συνεργαζόμενος με το ΠΑΣΟΚ
Πότης Παρασκευόπουλος: Εξελέγη αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ στο 8ο Συνέδριο το 1961. Εργάστηκε στην προδικτατορική «Αυγή», και διετέλεσε βουλευτής της ΕΔΑ από το 1964 μέχρι το 1967. Μεταπολιτευτικά και μέχρι το θάνατό του το 1996, δούλεψε στη «Ελευθεροτυπία».
Παναγιώτης Κατερίνης: Έκλέχτηκε δυο φορές βουλευτής με την ΕΔΑ, το 1951 και το 1963.
Δημήτρης Βλαντάς: Τότε μέλος του Πολιτικού Γραφείου .Διαγράφτηκε το 1958 μαζί με τον Ζαχαριάδη. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του κείμενά του επικριτικά για το ΚΚΕ φιλοξενήθηκαν σε εφημερίδες της Δεξιάς. Το 2007 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις της «Εστίας» το ημερολόγιο του σε επιμέλεια των Ν. Μαραντζίδη και Γ. Αντωνίου. Στο κείμενο φαίνεται καθαρά πως έγινε «επεξεργασία», για την ακρίβεια ήταν «πειραγμένο» είτε από τον ίδιο είτε από άλλους σε μεταγενέστερο χρόνο από τότε που κρατούσε τις ημερολογιακές σημειώσεις του.
Νίκος Νικηφορίδης: Ο νεολαίος Νίκος Νικηφορίδης εκτελέστηκε το 1951 γιατί μάζευε υπογραφές κάτω από κείμενο υπέρ της ειρήνης .
Σουλτάνα Λαζαρίδου: Γυναίκα του Κώστα Λαζαρίδη μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ που εκτελέστηκε από τους γερμανούς το 1943, δικάστηκε μαζί με τον Μπελογιάννη καταδικάστηκε σε θάνατο αλλά δεν εκτελέστηκε. Στην ίδια δίκη κατηγορούμενος ήταν και ο γιός της Τάκης, στρατιώτης τότε που καταδικάσθηκε κι αυτός σε θάνατο αλλά δεν εκτελέστηκε. Πολύ αργότερα έγραψε το βιβλίο « Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι».
Βασίλης Μπαρτζώτας: Στέλεχος του ΚΚΕ από το μεσοπόλεμο, μέλος του Πολιτικού Γραφείου ήταν ένας από τους στενούς συνεργάτες του Ζαχαριάδη. Το 1956 καθαιρέθηκε κι αυτός αλλά δεν διαγράφτηκε από το ΚΚΕ. Επέστρεψε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του του ’70.
Κώστας Μπασιάκος:Ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΔΑ.
Με την αναφορά του στο «βιβλίο του Λόντον ‘Ομολογία’» ο Κασιμάτης θυμίζει την τραγική ιστορία του γραμματέα του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας Ρούντολφ Σλάνσκι που εκτελέστηκε το 1952 με την κατηγορία της συνομωσίας κατά του σοσιαλιστικού καθεστώτος.
Στο Αρχείο Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), βρίσκεται το μέρος του αρχείου του ΚΚΕ που φυλάσσονταν στο Βουκουρέστι και πρόλαβαν να πάρουν με τη συνεργασία των ρουμανικών αρχών, αμέσως μετά την 12η Ολομέλεια του 1968 και τη διάσπαση του κόμματος, στελέχη που ακολούθησαν τους Παρτσαλίδη , Δημητρίου και Ζωγράφο. Στη συνέχεια με τη σύμφωνη γνώμη του Γιουγοσλαβικού ΚΚ και του ΚΚ Μακεδονίας μεταφέρθηκε στα Σκόπια. Στην Αθήνα μεταφέρθηκε μετά την μεταπολίτευση του 1974 και φυλάσσονταν σε γραφεία του ΚΚΕεσωτερικού. Σήμερα το ΑΣΚΙ στεγάζεται στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Το μεγαλύτερο μέρος του αρχείου φυλάσσεται σήμερα στα γραφεία της Κεντρικής Επιτροπης του ΚΚΕ στον Περισσό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου