ΠΕΡΙ ΚΟΡΟΝΟΙΟΥ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΙΩΝ...
Δεν είναι τρελό να σκέφτεσαι, να κρίνεις τα (όποια) κρατικά μέτρα, υπό οποιοσδήποτε συνθήκες.
Ωστόσο θα ήταν κάποιος εξαιρετικά ηλίθιος ή κάθαρμα εάν σφιχταγκάλιαζε υπερήλικες ενώ βήχει ή εάν έπινε από το νερό του διπλανού του, ενώ είχε πυρετό.
Εάν λοιπόν κάποιος με ρωτούσε εάν η κάθε είδους «καραντίνα» περιορίζει τη διάδοση κάθε υιού θα συμφωνούσα, χωρίς να μπορώ και πάλι να διαλέξω της «στρατηγική» του ελληνικού ή του αγγλικού κράτους.
Ισχύει βεβαίως ότι μπορείς να περιορίσεις αξιοσημείωτα τα τροχαία ατυχήματα και τους συνεπαγόμενους σοβαρούς τραυματισμούς και θανάτους, απαγορεύοντας την κυκλοφορία των οχημάτων, ή περιορίζοντάς την. Ισχύει επίσης ότι μπορείς να περιορίσεις τη διάδοση των αφροδίσιων νοσημάτων, απαγορεύοντας το sex.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι εάν τα μέτρα είναι αποτελεσματικά κατά της ίωσης. Το ζήτημα είναι το ποιες είναι οι προθέσεις του Κράτους, όταν απαγορεύει στους πολίτες «συνταγματικά κατοχυρωμένες» δραστηριότητες, όταν διαμορφώνει επιθετικές κοινωνικές συμμαχίες και ξαμολάει ένστολους υπαλλήλους αλλά και τσάτσους για να ελένξουν εάν ασκόπως βρίσκεσαι εκτός οικίας, εάν έχεις μία καλή δικαιολογία για το ότι περπατάς σε μια πλατεία και εάν η παρέα σου είναι επικίνδυνα μεγάλη.
Το ζήτημα είναι εάν η κρατική και μηντιακή «ενημέρωση» υπό τον τίτλο «Μην Πανικοβάλλεσθε», σπρώχνει φόβο και πανικό, πειραματίζεται για το πόσο βαθιά και εκτεταμένα μπορεί να εξουσιάζουν (να «κρατούν») τους υπηκόους δια του τρόμου,
Όχι, δεν θα πιστέψουμε ότι το κράτος του Έβρου, που παρακολουθούσε του εκεί τσάτσους του, καβάλα στα τρακτέρ τους, να ραντίζουν με φυτοφάρμακα μετανάστες (άντρες, γυναίκες, παιδιά, μωρά), το κράτος της Μόριας με το εξάχρονο καμένο κορίτσι, ότι αυτό το κράτος αποφάσισε να δώσει τη «μάχη» για κάθε ένα υπερήλικα…
Την μάχη, για κάθε πρόσφυγα και κάθε μετανάστη, για κάθε παππού και γιαγιά, για κάθε αποκλεισμένο, θα την δώσει η κοινωνία.
Δεν είναι μόνο αυτό το ελαφρύ ή βαρύ συνάχι (ο ξάδελφος ης γρίπης όπως χαρακτηρίστηκε από το Γερμανικό Υπουργείο Παιδείας).
Υπευθυνότητα και Κοινωνικότητα, για όλους αλλά κυρίως για τους εχθρούς του καθεστώτος, είναι στάση ζωής.
Σημαίνει δεν περνάω το ΣΤΟΠ χωρίς να ελέγξω στην διασταύρωση, δεν οδηγώ μεθυσμένος, δεν ανέχομαι κανένα ρατσιστή, ουρλιάζω εναντίον του αποκλεισμού των ΑΜΕΑ, στέκομαι δίπλα στην τρίτη ηλικία.
Δεν περιορίζομαι στους ψυχαναγκασμούς της τηλεόρασης, σκέφτομαι επιπλέον τρόπους για να μη διαδώσω την κάθε ίωση.
ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΚΡΙΝΩ, μοιράζομαι τις σκέψεις και τις κρίσεις μου, απομυθοποιώ τους προπαγανδιστές του πανικού, μάχομαι ενάντια στο κρατικό ολοκληρωτισμό και τους συμμάχους του (καραβανάδες, μπάτσους, υγιεινιστές χίπστερς κλπ)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου