Το 2020 ήταν ένα έμφραγμα. Έμφραγμα κοινωνικό, πολιτικό, επιστημονικό, οικονομικό. Κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί αιφνιδιάστηκαν. Σχεδιασμοί και προγράμματα ακυρώθηκαν. Αναλύσεις διαψεύστηκαν παταγωδώς και σχοινοτενείς εκτιμήσεις για το μέλλον των οικονομιών πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων.
«Σιδερένιοι» κανόνες για τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, τα ελλείμματα, τα χρέη, μπήκαν στη βαθιά κατάψυξη. Οι κυβερνήσεις, μόλις συνήλθαν από το πρώτο σοκ που προκάλεσε η πανδημία, ελάχιστα ταλαντεύτηκαν για το αν πρέπει να προχωρήσουν σε τεράστια αύξηση των κρατικών δαπανών, αδιανόητη πριν από ένα χρόνο. Το έκαναν, συνεπικουρούμενες από τις κεντρικές τράπεζες που επανέλαβαν σε υπερθετικό βαθμό ό,τι έκαναν στη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Εκούσα άκουσα η ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε περίπου με τον ίδιο τρόπο στο έμφραγμα του 2020. Αλλά, με πολύ πιο φειδωλούς πόρους, με μια μικρόψυχη μεροληψία έναντι των εργαζομένων που αναγκάστηκαν να σταματήσουν να δουλεύουν, με μια εξοργιστική αδιαφορία για την πραγματική ενίσχυση του ΕΣΥ και με σειρά αλλοπρόσαλλων αποφάσεων που σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται για το δεύτερο κύμα της πανδημίας.
Αυτή η πολιτική λίγο πολύ αντανακλάται και στην πρωτοφανή ύφεση που προκάλεσε στην ελληνική οικονομία η πανδημία. Και αντανακλάται επίσης στην αγωνία που διαπερνά όλους τους συντελεστές της οικονομίας για τη νέα χρονιά.
Το 2021 ξεκίνησε γεμάτο ελπίδες και προσδοκίες. Ελπίδες ότι οι εμβολιασμοί και η ενίσχυση των συστημάτων υγείας θα αναχαιτίσουν τον φονικό ιό και προσδοκίες ότι το ανθρωπιστικό σοκ που προκάλεσε στις πολιτικές ηγεσίες η επέλαση της πανδημίας θα τις οδηγήσει σε ορθολογικές επιλογές στο πεδίο της οικονομίας, ώστε η παραγωγική δραστηριότητα να ανασυνταχθεί και να ανακτήσει το χαμένο έδαφος γρήγορα, με βασική μέριμνα τη διατήρηση της απασχόλησης.
Παρά το ισχυρό μήνυμα του 2020, οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, που βυθίζονται στην εξαφάνιση των τζίρων και στα χρέη, έχουν κάθε λόγο να αγωνιούν για το 2021. Οι κυβερνητικοί χειρισμοί κάθε άλλο παρά εμπνέουν αισιοδοξία, ενώ και οι παλινωδίες και καθυστερήσεις της ευρωπαϊκής ηγεσίας δεν αποτελούν κατάλληλο αντίβαρο.
Παρ’ όλα αυτά, το 2021 παραμένει χρονιά ελπίδας πέρα από τα στερεότυπα. Ελπίδα ότι το σοκ και ο θυμός θα μετασχηματιστούν σε διεκδίκηση και κινητοποίηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου