Άρης Βελουχιώτης: Τιμή μου μεγάλη και τιμή μεγαλύτερη στο ΚΚΕ ότι κόσμησα τον Κλάρα, με αγνά επανα

στατικά στοιχεία και μόνο με τέτοια

27-08-2022

Σαν σήμερα, γεννήθηκε στη Λαμία ο Άρης Βελουχιώτης, ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ. Με τη ζωή και τη δράση του, με τις ηρωικές πράξεις του ο Άρης έγραψε διδακτικές και πλούσιες σε περιεχόμενο σελίδες στην ιστορία του λαϊκού μας κινήματος. Ο λαός μας τον περιέβαλε με εμπιστοσύνη και θαυμασμό, τον έκανε θρύλο και τραγούδι.

Κατιούσα

Σαν σήμερα, στις 27 του Αυγούστου 1905, γεννήθηκε στη Λαμία ο Άρης Βελουχιώτης, ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, δίπλα στον Στέφανο Σαράφη και στον Αντρέα Τζήμα – Σαμαρινιώτη. Με τη ζωή και τη δράση του, με τις ηρωικές πράξεις του ο Άρης έγραψε διδακτικές και πλούσιες σε περιεχόμενο σελίδες στην ιστορία του λαϊκού μας κινήματος. Ο λαός μας τον περιέβαλε με εμπιστοσύνη και θαυμασμό, τον έκανε θρύλο και τραγούδι.

Ο Θανάσης Κλάρας, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, έγινε μέλος της ΟΚΝΕ το 1922, και το 1925 μέλος του ΚΚΕ. Ως στρατιώτης οδηγήθηκε στον πειθαρχικό ουλαμό Καλπακίου. Υπήρξε προσωπικότητα ανήσυχη και προικισμένη με σπουδαία ηγετικά χαρίσματα, πνεύμα ανυπότακτο και δημιουργικό, με πλούσια επαναστατική δράση και στις δεκαετίες του ’20 και του ’30.

Ο Άρης ήταν κομμουνιστής. Κοσμοθεωρία του ο μαρξισμός – λενινισμός. Απ’ αυτό πήγαζε και το οξυμένο ταξικό του αισθητήριο, η ακατάβλητη πίστη του στο δίκιο του λαού και η πολιτική διορατικότητα που τον χαρακτήριζε. Ως στέλεχος του ΚΚΕ υπέστη άγριους διωγμούς από το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του.

Ο Άρης Βελουχιώτης υπήρξε ένα από τα ηγετικά πρόσωπα της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης, που ταυτίστηκε με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ενάντια στη γερμανοϊταλική κατοχή. Το 1941, το ΚΚΕ του ανέθεσε τη συγκρότηση αντάρτικου στρατού. Τον Μάη του 1943 με τη δημιουργία του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ανέλαβε καπετάνιος του, επιδεικνύοντας εξαιρετικές οργανωτικές και στρατιωτικές ικανότητες και συμβάλλοντας σημαντικά στη διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα κατά των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους.

Ο Άρης αντιτάχθηκε στην απαράδεκτη συμφωνία της Βάρκιζας και τη χαρακτήρισε λαθεμένη. Στο διάστημα Φλεβάρης – Απρίλης του 1945 ανέλαβε με δική του ευθύνη πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση νέου αντάρτικου στρατού, παρά την αντίθετη απόφαση του ΚΚΕ. Η δράση του αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη διαγραφή του από το ΚΚΕ. Στις 23 του Ιούνη 2018, η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (περίοδος 1918-1949) αποφάσισε την κομματική αποκατάστασή του.

Ο Άρης ακόμα και στις δύσκολες και τραγικές στιγμές της ζωής του δεν καταφέρθηκε ενάντια στο ΚΚΕ. Όσοι προσπαθούν να καπηλευτούν την προσφορά του, ν’ αμφισβητήσουν την πίστη του στο ΚΚΕ, στην ιδεολογία και τα ιδανικά του, ως την τελευταία του πνοή, την απάντηση τη δίνει ο ίδιος:

«Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνησε και με περηφάνια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Διαπαιδαγωγήθηκα ταξικά, έμαθα το συμφέρον μου, πέταξα τον κεφαλαιοκρατικό πολιτισμό στα μούτρα της λωποδύτριας μπουρζουαζίας και ρίχτηκα με πίστη, με θέληση, με ηρωισμό στον αγώνα για τις εργαζόμενες μάζες. Έκτοτε δεν έχω στο ενεργητικό μου παρά φυλακίσεις και πάλη επαναστατική. Μιλούν τα γεγονότα, μιλάει αυτή η αλήθεια. Ούτε μια κηλίδα. Είναι αυτό σε βάρος μου; Είναι αυτό ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα; Τιμή μου μεγάλη και τιμή μεγαλύτερη στο ΚΚΕ ότι γλίτωσα από τη διαφθορά της συνείδησης, στην οποία με οδηγούσε το ληστρικό αστικό καθεστώς και κόσμησα τον Κλάρα, που φερόντανε τροχάδην στο γκρεμό, με αγνά επαναστατικά στοιχεία και μόνο με τέτοια. Το Κομμουνιστικό Κόμμα εξαγνίζει και δημιουργεί αγωνιστές αφοσιωμένους στη μεγάλη υπόθεση του προλεταριάτου. Είναι το μόνο Κόμμα που οδηγεί τους εκμεταλλευόμενους στον ιστορικό δρόμο: Στην οριστική απελευθέρωση του προλεταριάτου. Στο Κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απομείναν στον αγώνα του, για το ψωμί των εργαζομένων, κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση».

Στις 16 του Ιούνη 1945, ο Άρης Βελουχιώτης, καταδιωκόμενος από τον αστικό στρατό και παρακρατικούς «εθνικόφρονες» κυνηγούς κεφαλών, βάζει τέλος στη ζωή του, περικυκλωμένος στο φαράγγι του Φάγκου, κοντά στο χωριό Μεσούντα της Άρτας. Μαζί του, δίπλα του ως την τελευταία στιγμή και ο μαυροσκούφης Τζαβέλας (πραγματικό όνομα Γιάννης Αγγελέτος). Οι αιμοσταγείς διώκτες τους τους κόβουν τα κεφάλια και τα κρεμούν σε φανοστάτη της κεντρικής πλατείας των Τρικάλων. Ο τραγικός θάνατος του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ συγκλονίζει ολόκληρη την Ελλάδα.