Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν μόνο τα κεράσια. Ταμπελάκια με 12 ευρώ το κιλό. Τιμές που έπεφταν ύστερα από εβδομάδες στα 9 και λίγο αργότερα στα 6 ευρώ, ακόμη και στις λαϊκές αγορές. «Ηταν κακή η σοδειά», το μόνιμο επιχείρημα. Και τι πειράζει, ας μη φάμε κεράσια. Καλοκαίρι είναι, θα αγοράσουμε άλλο φρούτο. Αλλά και τα ροδάκινα ανέβηκαν στα 2,50 ευρώ το κιλό και ίσα που φτάνει η αναλογία: ένας καρπός για κάθε μέλος της οικογένειας. Αλλά και τα σταφύλια αγγίζουν τα 3 ευρώ.
Κι ας μην αναφερθούμε στα οπωροκηπευτικά, στην ντομάτα που προσεγγίζει ακόμη και το 1,85 ευρώ το κιλό, τις πιπεριές με 2,45 ευρώ και τις σαλάτες, που καλό θα είναι να μάθουμε να ζούμε και χωρίς αυτές (δεν πειράζει, παίρνουμε σε χάπι τις βιταμίνες), αφού κι αυτές συναγωνίζονται τις τιμές του κρέατος. Στην περιφέρεια, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Αλλωστε, πώς να φτάσεις εκεί όταν η τιμή της βενζίνης ξεπερνά τα 2 ευρώ!
Η κατάσταση με την ακρίβεια στα τρόφιμα έχει ξεφύγει. Η ΕΛΣΤΑΤ ομολογεί ότι η αύξηση των τιμών στα φρούτα ανήλθε σε 28,8% και η ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία εμφανίζει την Ελλάδα ως τη χώρα με την υψηλότερη μηνιαία αύξηση τιμών, στο 24,5%, με τη δεύτερη χώρα, την Εσθονία, να έχει μακράν πιο... επιεικείς αυξήσεις που δεν ξεπερνούν το 7,2%.
Είναι ξεκάθαρο ότι όταν τα προϊόντα πωλούνται στον πάγκο σε πολλαπλάσια τιμή από την τιμή του παραγωγού κάτι σάπιο υπάρχει στην εφοδιαστική αλυσίδα. Είναι ο πληθωρισμός κερδών που ανάγκασε ακόμη και τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος να το παραδεχτεί, λέγοντας ότι οι τιμές υπερβαίνουν και τον ρυθμό του κόστους παραγωγής, ενώ τα περιθώρια κέρδους αυξάνονται.
Η κατάσταση αναμένεται να χειροτερεύσει ακόμη περισσότερο. Το προβλέπουν οι ελαιοπαραγωγοί, ενώ οι αρτοποιοί, που ζητούν την παρέμβαση της κυβέρνησης ώστε να καταγραφούν τώρα τα αποθέματα στις αποθήκες των χονδρεμπόρων, προδιαγράφουν ότι τον χειμώνα θα πούμε το ψωμί ψωμάκι.
Κι αυτά δεν είναι παρά μερικά από τα στοιχεία που αποδεικνύουν τη μεγάλη αντίφαση: όσο πιο κοντά έρχεται η ελληνική οικονομία στην περίφημη επενδυτική βαθμίδα τόσο πιο πολύ απειλείται ο επιούσιος του νοικοκυριού τής εργατικής και μεσαίου εισοδήματος οικογένειας.
Κι αυτό το στοιχειώδες, η επάρκεια του καθημερινού φαγητού σε μία χώρα ευλογημένη από τον πλούτο φυσικών προϊόντων, δεν μπορεί να προστατευτεί όταν στο δίλημμα «Με την αγορά ή με τη ρύθμιση;» η κυβέρνηση επιλέγει την ασυδοσία της πρώτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου