ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2018 ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΗΝ ΕΕ Το μεγαλύτερο κέρδος από την χθεσινή απόφαση για το χρέος: «Πετάξαμε την μπάλα στην εξέδρα μέχρι τα μέσα του 2018»!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2018 ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΗΝ ΕΕ

Το μεγαλύτερο κέρδος από την χθεσινή απόφαση για το χρέος: «Πετάξαμε την μπάλα στην εξέδρα μέχρι τα μέσα του 2018»!

11:18

06/12/2016

Share

Translate this page:      

του Πέτρου Αναστασίου

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο κέρδος της Ελλάδας από την χθεσινή απόφαση μείωσης του χρέους, μέσω επέκτασης του χρόνου αποπληρωμής και μείωσης των επιτοκίων; Ο χρόνος που κέρδισε η χώρα μέχρι την επιβολή νέων εισπρακτικών μέτρων και το θετικό κλίμα που δημιουργείται.

 

Ηδη το «πακέτο» χαρακτηρίζεται από ευρωπαϊκές  πηγές ως πολύ πιο τολμηρό και γενναίο από τις αρχικές προσδοκίες και εκτιμήσεις, οδηγώντας σε μια ελάφρυνση περίπου 22% του ΑΕΠ ως το 2060.

 

Επαιξε μεγάλο ρόλο το αποτέλεσμα του ιταλικού δημοψηφίσματος και η ενίσχυση της σκληρής δεξιάς στην Αυστρία (στις εκλογές της ερχόμενης χρονιάς φαντάζει βέβαια νικήτρια στις βουλευτικές εκλογές).

 

Το πιο σημαντικό για την κυβέρνηση σε εσωτερικό επίπεδο, είναι ότι πήρε ένα 22% μείωση χρέους, όταν η προηγούμενη κυβέρνηση του Α.Σαμαρά είχε πάρει μόνο μια δήλωση.

 

Καθόλου άσχημα, αλλά σε εθνικό επίπεδο όχι ικανοποιητικά, ούτε αποφασιστικά "νικηφόρα". 

 

Το πιο σημαντικό γεγονός ότι παρά την μόχλευση που επιφέρει μείωση των κατ΄έτος δόσεων που πρέπει να πληρώνει η χώρα κέρδισε το γεγονός ότι νέα εισπρακτικά μέτρα θα συζητηθούν πάλι την άνοιξη του 2018, σε 18 μήνες από σήμερα. 

 

Και λέμε "το πιο σημαντικό" γιατί η εγχώρια οικονομία έχει χάσει προ πολλού την φοροδοτική ικανοτητά της, τουλάχιστον στα μεσαία και λαϊκά στρώματα, δηλαδή στο 90% των πολιτών της. Νέα μέτρα ή νέα μείωση των αμοιβών στο δημόσιο (δηλαδή περαιτέρω μείωση της κατανάλωσης) θα φέρουν μόνο επιπλέον κατάρρευση της φοροδοτικής ικανότητας. Τόσο απλά...

 

Ομως, μέχρι τον Μάϊο του 2018, πολλά θα έχουν αλλάξει στην Ευρώπη. Πρακτικά θα μιλάμε για μια ώρα, "άλλη ΕΕ".

 

Οι επικείμενες εκλογές σε Γαλλία, Ολλανδία, Αυστρία και Ιταλία θα αλλάξουν τους συσχετισμούς στο Eurogroup, με συνέπεια ούτε ο Μ. Σαπέν, να βρίσκεται στην ίδια θέση, ούτε ο Γ. Ντάισελμπλουμ (που αναμένεται να δώσει τη θέση του στον Ισπανό Ντε Γκίντος, ο οποίος θεωρείται άνθρωπος του Β. Σόιμπλε), ούτε ο Π.Κ. Πάντοαν και ίσως ούτε ο Β.Σόιμπλε: Η Μέρκελ θα χάσει από τους σοσιαλιστές (σήμερα όλες οι δημοσκοπήσεις την φέρνουν να χάνει λόγω ανόδου του AfD).

 

Μόνο αν δεν κερδίσει αυτοδυναμία το σοσιαλιστικό κόμμα, εκτός απροόπτου, θα παραμένει στη θέση του ο Β. Σόιμπλε.

 

Στην Ιταλία, οι "αεριτζήδες"  των Βρυξελλών, κατάφεραν οι τράπεζες της χώρας να έχουν στα βιβλία τους 360 δισ. ευρώ προβληματικών δανείων, έναντι 225 δισ. ευρώ κεφαλαίου, λόγω στάσιμης οικονομίας και απατηλών χρηματοδοτήσεων από διάφορους οργανισμούς.

 

Η Ε.Ε. όμως έχει μπει για τα καλά σε ένα παρατεταμένο, εξαιρετικά δύσκολο τεστ κοπώσεως και η δομή της Ένωσης, που δεν επιτρέπει ταχύτητα στη λήψη των αποφάσεων, πολλαπλασιάζει τους κινδύνους των ατυχημάτων.

 

Στην Αυστρία θα έχουν εκλογές και το δεξιό , αντί-ΕΕ, "κύμα" αυτή την φορά δεν θα έχει αντίπαλο.

 

Αυτό το "κύμα" μπορεί να γίνει ασυγκράτητα ορμητικό αν στις προσεχείς εκλογές του Μαρτίου στην Ολλανδία σαρώσει τις κατεστημένες συστημικές δυνάμεις το κόμμα του δεξιού Γκέερτ Βίλντερς, που είναι σταθερά πρώτο στις δημοσκοπήσεις.

 

Ετσι ή αλλιώς η Ολλανδία κρύβει στα σπλάχνα της σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Το 80% των ενυπόθηκων δανείων είναι εγγυημένα από το Δημόσιο - οπότε, εάν οι πολίτες δεν πληρώνουν τις δόσεις τους, τότε είναι υποχρεωμένο το κράτος να τις αναλαμβάνει: μία πραγματική βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της οικονομίας της χώρας. Η Ολλανδία αντιμετωπίζει επίσης τεράστια προβλήματα - ειδικά στον τομέα της ακίνητης περιουσίας.

 

Στα τέλη του 2000 το συνολικό χρέος των νοικοκυριών της ήταν της τάξης των 440 δισ. ευρώ - φτάνοντας μερικά χρόνια αργότερα, τέλη του 2008, στα 770 δισ. ευρώ. Η μέση ετήσια αύξηση του συγκεκριμένου χρέους υπολογίζεται στο 7%, που σημαίνει ότι η βόμβα αγγίζει το τρισεκατομμύριο.

 

Η Γαλλία είναι το "κλειδί" για την διατήρηση ή όχι τη γερμανικής παντροκρατορίας στην ΕΕ: Η νίκη του Φιγιόν ο οποίος παρουσίασε ένα σαφώς σκληρό για τα γαλλικά δεδομένα πρόγραμμα, προκάλεσε ανακούφιση στα ευρωπαϊκά ιερατεία διότι νομίζουν ότι με αυτόν η προεδρία δεν μπορεί να διεκδικηθεί από την Λεπέν.

 

Μέγα λάθος, σημειώνει ο Ζακ Ατταλί και εξηγεί: “Οι Γάλλοι γνωρίζουν ότι, αν αυτό το πρόγραμμα ή ο πολιτικός που εξελέγη από τη Δεξιά δεν τους ταιριάζει, θα μπορούν -αφού δεν υπάρχει αξιόπιστος υποψήφιος στην Αριστερά- να ψηφίσουν αυτή που τους υπόσχεται ότι θα τους προστατεύσει από τα πάντα: από τους μετανάστες, από τις απολύσεις, από τους τρομοκράτες, από τους πολιτικούς. Τη Μαρίν Λεπέν”.

 

Θα πρέπει να βάλουμε στην εξίσωση και το BREXIT,  δεν θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τον Μάϊο του 2018, αλλά και το κλίμα που θα επικρατήσει στις σχέσεις ΕΕΕ-ΗΠΑ, αλλά και το πώς θα εξελιχθούν οι σχέσεις με την Α.Ευρώπη, όπου τα φιλορωσικά κόμματα προελαύνουν παντού: Σε Βουλγαρία, Μολδαβία, Σερβία κλπ.

 

Το 2018, πολλά θα έχουν αλλάξει, αλλά το σημαντικότερο είναι ννα έχουμε αλλάξει εμείς, ως φιλοσοφία πολιτικής ηγεσίας και ως πολιτική αντίληψη: Χρειάζεται να αντιληφθούμε ότι τόσο καιρό που σκύβαμε το κεφάλι δεν κερδίσαμε τίποτα, ούτε οι πολιτικές ηγεσίες κέρδισαν κάτι καθώς συντρίβονται η μία μετά την άλλη σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

 

Η απάτη από τα Ζάππεια του Α.Σαμαρά, είχε "κοντά ποδάρια", όπως λέει κι ο λαός, το ίδιο και η διάψευση των ελπίδων από το δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015, που "ΟΧΙ" έγινε "ΝΑΙ", λόγω της φοβικής πολιτικής ηγεσίας του Α.Τσίπρα που θύμισε πολύ το ανέκδοτο με τον λαγό και τον τίγρη...