Θέλουν λύση του Κυπριακού;
Νυν υπέρ πάντων ο αγών! Η ανακοίνωση ότι θα υπάρξουν νέες συνομιλίες για το Κυπριακό τον Γενάρη προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των «απορριπτικών» Ελλάδας και Κύπρου. Βεβαιώνουν οι εμφανιζόμενοι και ως ειδικοί ότι από τον διακοινοτικό διάλογο, στον οποίον είχαν αντιταχθεί εξαρχής, δεν μπορεί να υπάρξει λύση.
Στον πυρήνα της άποψής τους βρίσκεται η άρνηση της πολιτικής ισότητας των δύο εθνικών κοινοτήτων και της ομοσπονδίας.
Αρνούνται, έτσι, χαρακτηριστικά της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ίδρυσή της ως ανεξάρτητου κράτους, όταν η Τουρκοκυπριακή Κοινότητα αναγνωρίστηκε ως συνιδρυτικό μέρος, με τον εξ αυτής προερχόμενο αντιπρόεδρο του κράτους να έχει δικαίωμα βέτο σε σειρά ζητημάτων, στη δε Βουλή των Αντιπροσώπων οι Τουρκοκύπριοι να έχουν εκπροσώπηση 30%.
Ξεχνούν επίσης ότι προτού να γίνει πρόβλημα εισβολής και κατοχής, το 1974 (και όλοι ξέρουμε ποιοι άνοιξαν την κερκόπορτα), το Κυπριακό απασχολούσε τη διεθνή κοινότητα ως διακοινοτικό πρόβλημα από τα Χριστούγεννα του 1963, που ξέσπασαν διακοινοτικές συγκρούσεις στο νησί. Γι’ αυτό και από το 1964 στάλθηκε ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο, όπου και παραμένει.
Επειδή αρχικά διακοινοτικό ήταν το πρόβλημα, ο Πρόεδρος Μακάριος έκανε συνομιλίες με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς, αντιμετωπίζοντας σφοδρές επιθέσεις από τους Κύπριους και Ελλαδίτες εθνικιστές ότι ήταν ενδοτικός, ενώ κάποιοι τον χαρακτήριζαν και προδότη.
Βρέθηκαν έτσι οι «κομμουνιστοφάγοι» της Κύπρου, που θεωρούσαν τον Μακάριο συνοδοιπόρο του ΑΚΕΛ και της Σοβιετικής Ενωσης, στην ίδια πλευρά με τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της Βρετανίας, που χαρακτήριζαν τον Μακάριο «Κάστρο της Μεσογείου». Αυτά για το παρελθόν.
Μετά το 1974, υπήρξαν πολλά σχέδια λύσης στο πλαίσιο του ΟΗΕ, τα οποία δεν καρποφόρησαν. Τότε είχαμε την «πολυτέλεια» να λέμε ότι κύριο εμπόδιο για τη λύση ήταν ο Ντενκτάς που διεκδικούσε αναγνώριση του ψευδοκράτους, ενώ η θέση της Αγκυρας ήταν εκείνη του πρωθυπουργού της εισβολής, Μπουλέντ Ετσεβίτ, ότι «το Κυπριακό λύθηκε το 1974».
Πάντοτε η ελληνική πλευρά ήταν η επισπεύδουσα για λύση, θεωρώντας ως αφετηρία και βάση τη συμφωνία Υψηλού Επιπέδου Μακάριου – Ντενκτάς του 1977, η οποία επαναλήφθηκε το 1979 από τους Κυπριανού – Ντενκτάς.
Ολοι οι μετέπειτα Κύπριοι Πρόεδροι στη βάση αυτή διαπραγματεύτηκαν, συμπεριλαμβανομένων των Τάσσου Παπαδόπουλου και Δημήτρη Χριστόφια. Το ίδιο κάνει και ο Νίκος Αναστασιάδης από το 2013, έχοντας επιτύχει καλή βάση συνομιλιών αξιοποιώντας το κεκτημένο των συγκλίσεων Χριστόφια – Ταλάτ και ιδιαίτερα ότι η νέα ομοσπονδιακή Κύπρος θα έχει μία ιθαγένεια, μία κυριαρχία και μία διεθνή προσωπικότητα.
Κάποιοι και στην Ελλάδα αντιδρούν στις τωρινές συγκλίσεις που έχουν επιτευχθεί ως προς την εσωτερική πτυχή του Κυπριακού. Λένε, π.χ., ότι θα πρόκειται περί δύο κρατών, μεταφράζοντας ετσιθελικά τον όρο «states» που σημαίνει πολιτείες. Αναρωτιέμαι, τι είδους ομοσπονδία θέλουν. Σαν την αμερικανική, την ισπανική, τη βελγική;
Σε όλες αυτές -και άλλες περιπτώσεις- οι συνιστώσες πολιτείες έχουν ευρεία αυτονομία και δικά τους νομοθετικά σώματα.
Στη Βρετανία, η Αγγλία, η Σκοτία, η Ουαλία και η Β. Ιρλανδία έχουν και δικές τους σημαίες και ύμνο, ενώ λαμβάνουν αυτοτελώς μέρος σε διεθνείς διοργανώσεις σαν το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Η Βαλονία του Βελγίου πρόσφατα, σχεδόν εμπόδισε τη συμφωνία CETA μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά.
Στη Σκοτία δόθηκε και το δικαίωμα δημοψηφίσματος για αποχώρηση από το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ δικαίωμα απόσχισης είχαν και οι πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες, καθώς και οι πρώην γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες. Επί Σοβιετικής Ενωσης, στον ΟΗΕ συμμετείχαν αυτοτελώς ως χώρες-μέλη η Ουκρανία και η Λευκορωσία, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος διάλυσής της.
Συμπεραίνω, λοιπόν, ότι δεν είναι η ομοσπονδία που αντιμάχονται, αλλά το δικαίωμα στους Τουρκοκύπριους να έχουν δική τους πολιτική οντότητα, τους θέλουν μειονότητα σε ενιαίο κράτος. Προσέγγιση που απέχει παρασάγγας από τις δημοκρατικές κατακτήσεις του 20ού αιώνα.
Καταλήγω με το ερώτημα: Αν αποτύχει και η τελευταία διαπραγμάτευση ποια θα είναι η επόμενη ημέρα; Πιθανότατα, η οριστική διχοτόμηση του νησιού με πιθανό επόμενο βήμα την προσάρτηση των κατεχόμενων στην Τουρκία.
Είναι «μακριά νυχτωμένοι» κάποιοι στην Κύπρο, κυρίως μεγαλοεπιχειρηματίες, αν θεωρούν ότι σε περίπτωση μη λύσης θα παραμείνουν μόνοι ιδιοκτήτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, απολαμβάνοντας και τα προνόμια της ένταξης στην Ε.Ε. Μήπως, όμως, θα λυθούν τα χέρια της Ε.Ε. να αναγνωρίσει και να εντάξει το σήμερα αποκαλούμενο ψευδοκράτος, αν και για όσο χρόνο αυτό δεν προσαρτηθεί στην Τουρκία;
* Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου