Στο πλαίσιο αυτό, σήμερα στις 18:00 το απόγευμα (αρχικά ήταν να γίνει στις 15:00) θα συγκληθεί το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας για να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις καθώς άμεσα πρέπει να τρέξουν εξοπλιστικά προγράμματα.
Όπως όλα δείχνουν σ΄ αυτή τη συνεδρίαση το θέμα του εκσυγχρονισμού των 85 αεροσκαφών F-16 της ΠΑ αναμένεται να τελειώσει σήμερα.
Στην ίδια συνεδρίαση θα συζητηθεί το θέμα της ενοικίασης αλλά και της πιθανότητας αγοράς φρεγατών από τη Γαλλία και τέλος θα κλείσει και η συμφωνία για την υποστήριξη ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων.
Οι Αμερικανοί έχουν δώσει διορία μέχρι τις 30 Απριλίου για να προχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση στον εκσυγχρονισμό των F-16 με τις προσφερόμενες σήμερα τιμές.
Έχει αποφασίστει η αναβάθμιση των 85 πιο σύγχρονων F-16 που έχει η Πολεμική Αεροπορία (πρόκειται για 55 αεροσκάφη F-16 Block 52+ και 30 μαχητικά τύπου F-16 Block 52+ Advanced), τα οποία θα εκσυγχρονιστούν στην πιο νέα έκδοση Viper.
Το κόστος της συγκεκριμένης προμήθειας αναμένεται να φτάσει το 1,1 δισ. ευρώ.
Στο Πεντάγωνο θεωρούν ότι στην τελική τιμή θα συμπεριληφθεί και το πρόγραμμα Follow On Support ώστε τα εκσυγχρονισμένα μαχητικά αεροσκάφη να έχουν υψηλή διαθεσιμότητα και για τα επόμενα χρόνια διότι δεν αρκεί μόνο ο εκσυγχρονισμός αλλά και είναι πάντα έτοιμα προς χρήση.
Σύμφωνα με τα όσα διαρρέονται με τα απάρτια (ουσιαστικά ραντάρ APG-68(V)9, υπολογιστής αποστολής MMC 5000 και οθόνες MFD) θα τοποθετηθούν στα 38 F-16 Block50 και στα 32 F-16 Block 30 προκειμένου να έρθουν στο επίπεδο F-16 block 52+ Soft 6.5.
Eίναι άγνωστο εάν το κόστος για τις εργασίες αυτές περιλαμβάνεται στη σύμβαση για την αναβάθμιση ή πρόκειται για ξεχωριστό κόστος που θα καλυφθεί με άλλα κονδύλια, που… δεν υπάρχουν και αυτά.
Εφόσον τώρα το πρόγραμμα ξεκινήσει το 2018, πιθανότατα προς τα τέλη θα έχει διάρκεια 8-10 χρόνια, δηλαδή το πέρας ολοκλήρωσης τοποθετείται στην περίοδο 2026-2028 όταν βέβαια η τουρκική Αεροπορία θα διαθέτει τουλάχιστον τα μισά από τα F-35A και πιθανόν ικανό αριθμό από τα TFX το πρώτο εκ των οποίων προγραμματίζεται να κάνει την πρώτη του πτήση το 2023.
Πιο ειδικά ως προς τους χρόνους η ανάπτυξη της αναβαθμισμένης διαμόρφωσης θα ξεκινήσει στα τέλη του 2019 και θα ολοκληρωθεί στα τέλη του 2020 εάν όλα πάνε καλά βέβαια και το πρόγραμμα ανάπτυξης δε σημειώσει καθυστέρηση (άλλωστε ΔΕΝ υπάρχει πρόγραμμα αναβάθμισης διεθνώς που να μην έχει συναντήσει καθυστέρηση στην ανάπτυξή του) ενώ τα πρώτα αεροσκάφη θα μπουν στην ΕΑΒ για την εγκατάσταση των συλλογών αναβίβασης δυνατοτήτων στα τέλη του 2020 με αρχές του 2021.
Η πιστοποίηση του λογισμικού αναμένεται να ολοκληρωθεί στις αρχές του 2022, καθώς οι παραδόσεις των 6 πρώτων συλλογών αναμένονται στις αρχές του 2021 (απαιτείται χρόνος 24 μηνών από τη στιγμή της παραγγελίας μέχρι την παράδοση της συλλογής, συνεπώς οι παραπάνω χρόνοι είναι συνάρτηση του πότε θα υπογραφή η σύμβαση και θα ενεργοποιηθεί η LOA).
Αποπληρωμές
Για το χρονοδιάγραμμα πληρωμών των 1,52 δισ.$ προβλέπει την καταβολή περίπου 820 εκατ. $ εντός τριών ετών, δηλαδή την περίοδο 2018-2020.
Η λύση αυτή προκρίθηκε για λόγους συμπίεσης του κόστους.
Συγκεκριμένα, απαιτείται η παραγγελία του συνόλου των συστημάτων και συσκευών της αναβάθμισης προκειμένου να επιτευχθούν οι καλύτερες δυνατές τιμές από τους υποκατασκευαστές και προμηθευτές τόσο της Lockheed Martin όσο και της αμερικανικής Αεροπορίας (Οικονομίες Κλίμακας).
Επιπλέον, δεδομένου ότι η ανάπτυξη και οι δοκιμαστικές πτήσεις του προγράμματος θα πραγματοποιηθούν εντός των πρώτων δύο ετών, απαιτείται η καταβολή του συνόλου του κόστους των συγκεκριμένων εργασιών, ενώ το κόστος προετοιμασίας της ΕΑΒ και το κόστος πραγματοποίησης της εγκατάστασης των πρωτοτύπων συστημάτων και συσκευών θα γίνει εντός των πρώτων τριών ετών.
Εννοείται πως σε περίπτωση δραστικής αλλαγής του χρονοδιαγράμματος πληρωμών το πρόγραμμα δεν θα μπορεί να υλοποιηθεί τόσο από την αμερικανική Αεροπορία όσο και από την Lockheed Martin.
Στη διάρκεια των διαβουλεύσεων συζητήθηκε και το θέμα της περαιτέρω μείωσης του κόστους, αλλά και τρόποι ελάφρυνσης της επιβάρυνσης του Ελληνικού Δημοσίου.
Αυτό κατά ένα μέρος μπορεί να γίνει με την αφαίρεση από τη σύμβαση των λεγόμενων εγγυητικών κονδυλίων πράξης (ΕΚΠ) που ανέρχονται στα 100 με 120 εκατ. $, τα οποία περιλαμβάνονται σε κάθε LOA της αμερικανικής Κυβέρνησης για την περίπτωση που ακυρωθεί η συμφωνία από την εκάστοτε χώρα.
Το ποσό αυτό μπορεί να μην καταβληθεί και αντί αυτού να υποβληθεί ανάλογης εγγυητικής επιστολής για το συγκεκριμένο ποσό.
Το ΚΥΣΕΑ αναμένεται να λάβει απόφαση και για την προμήθεια υλικών για τα γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη Mirage των οποίων η διαθεσιμότητα είναι χαμηλή, κυρίως λόγω έλλειψης ανταλλακτικών. Οι Γάλλοι έχουν προτείνει αναβάθμιση των Mirage 2000 και 2000-5, όμως το κόστος ανέρχεται στα 860 εκατ. ευρώ και θεωρείται απαγορευτικό με δεδομένα τα διαθέσιμα κονδύλια.
Η Αθήνα θέλει να υπογράψει με το Παρίσι σύμβαση Follow On Support ώστε να έχει διαθέσιμα όσο το δυνατόν περισσότερα Mirage 2000-5, τα οποία είναι απολύτως απαραίτητα.
Tα γαλλικά αεροσκάφη μπορούν να μεταφέρουν τους πυραύλους cruise τύπου Scalp που έχει στο οπλοστάσιό της η Πολεμική Αεροπορία, το μοναδικό στρατηγικό όπλο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
O λόγος είναι απλός: Με την έλευση των τουρκικών F-35 οι Scalp θα είναι μόνη πραγματική αποτρεπτική απειλή για την Τουρκία καθώς είναι κάτι που η Άγκυρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.
Το Μέγαρο Μαξίμου και ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμένος έδωσαν εντολή στις αρμόδιες υπηρεσίες της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών να υποβάλουν επίσημο αίτημα στη Γαλλία για την απόκτηση δύο φρεγατών τύπου Fremm μέσω χρονομίσθωσης (leasing).
Ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας Φώτης Κουβέλης είπε ότι η Αθήνα θέλει να έχουν έρθει οι δύο γαλλικές φρεγάτες μέσα στο καλοκαίρι.
Το θέμα όμως δεν είναι απλό όπως ήδη έχουμε ενημερώσει από το pronews.gr
Οι μέχρι στιγμής υπερδεκαετείς προσπάθειες για την απόκτηση γαλλικών κύρων σκαφών επιφανείας φαίνεται ότι καταλήγουν με την απόκτηση πιθανότατα μέσω leasing και εγγύηση των τόκων του leasing με την επιστροφή των τόκων από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει η Γαλλία.
H αρχική προμήθεια αφορά την φρεγάτα FREMM, είτε την αντιαεροπορική έκδοση FREDA, της FREMM.
Μια επιλογή που στο Αιγαίο κρίνεται ως «game changer» («Ο παράγων που αλλάζει το παιχνίδι») υπέρ της Ελλάδας.
Σε ότι αφορά την μίξη των σκαφών, καθώς υπάρχει και η κλάση Belh@rra, επίσης του Naval Group η οποία όμως δεν θα είναι έτοιμη πριν το 2025, προφανώς οδεύουμε άμεσα προς παραλαβή δύο FREMM από αυτές που έχουν ναυπηγηθει για το γαλλικό Ναυτικό και εν συνεχεία ή θα επιστραφούν οι FREMM και θα αντικατασταθούν από τις Belh@rra, είτε θα υπάρξει μία μίξη 2 FREMM και 4 Belh@rra.
Το οποίο θα κοστίσει συνολικά πάνω από 4 δισ. ευρώ για έξι πλοία.
Η παραλαβή δύο FREMM μέχρι το τέλος του έτους, σημαίνει ότι μέχρι το φθινόπωρο του 2019 τα σκάφη θα είναι επιχειρησιακά με το ΠΝ.
Το ΠΝ έχει θέσει ως στόχο την προμήθεια 6 πλοίων (2+4) μέχρι το 2028 και αυτό μπορεί υποτίθεται θα γίνει εφικτό με την επιστροφή των τόκων από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει η Γαλλία.
Αυτά, όμως δεν αρκούν, καθώς και αλήθεια να είναι δεν μπορεί να ξεπεράσουν τα 1,7 δισ. ευρώ οι επιστροφές των τόκων.
Επί της ουσίας, μόνο το leasing και με την προϋπόθεση ύπαρξης των απαραίτητων εγγυήσεων για την έγκριση του τραπεζικού δανεισμού, μπορεί να υπάρξει.
Η επιχειρησιακή πραγματικότητα είναι ότι σήμερα είναι δυσχερής η κατάσταση που βρίσκεται ο Στόλος, ο οποίος δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα πλοία του από εκτόξευση stand-off όπλων από την τουρκική Αεροπορία, όπως είναι το νέο βλήμα cruise ναυτικής χρήσης SOM και πολλά άλλα τα οποία θα εισέλθουν σε υπηρεσία τα επόμενα πέντε χρόνια.
Αυτό σε συνδυασμό με την τουρκική επιθετικότητα η οποία κάθε μέρα γίνεται και πιο επικίνδυνη αλλά και τον υπερεξοπλισμό του τουρκικού Ναυτικού (TDK) με νέες μονάδες επιφανείας αποκτά επείγοντα χαρακτήρα.
Η επιλογή του ΠΝ για την FREMM δεν είναι νέα, καθώς υπάρχει σημαντική προϊστορία. Παρόλα αυτά δεν έγινε κατορθωτό να ευδοκιμήσει για τους γνωστούς οικονομικούς λόγους. Η ανακίνηση όμως του θέματος έρχεται σε μια περίοδο όπου το ΠΝ έρχεται καθημερινά αντιμέτωπο με τα προβλήματα που προκύπτουν από τη γήρανση των μονάδων του και τα προβλήματα διαθεσιμότητων τους.
Ουσιαστικά η επιλογή της FREMM αποδείχθηκε μονόδρομος. Οι ανάγκες του ΠΝ προκειμένου να μπορεί να σταθεί ως δύναμη αποτροπής στη θάλασσα ανέρχονται συνολικά σε 6 νέα σκάφη μέχρι το 2028.
Μπορεί ο αριθμός 6 να ακούγεται μεγάλος, βάσει των δεδομένων που επικρατούν σήμερα, αλλά ας μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι πρόκειται για μεγάλη περίοδο 10 ετών, για την υλοποίηση του φιλόδοξου αυτού στόχου. Μια περίοδο όπου το τουρκικό Ναυτικό θα βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωση ενός μεγαλεπήβολου ναυτικού εξοπλιστικού προγράμματος.
Αυτό θα αποτελείται από τέσσερις κορβέτες κλάσης Ada (έχουν παραδοθεί τρεις υπολείπεται μια), τέσσερις φρεγάτες κλάσης Istif (η πρώτη F-515 İstanbul αναμένεται το 2021) και φυσικά το κύριο πρόγραμμα αυτό της TF-2000 των 7000 τόνων εκτοπίσματος με στόχο τα 8 πλοία.
Τα τουρκικά ναυπηγεία θέλουν να παραδώσουν το πρώτο σκάφος το 2023, αλλά ενδεχομένως να υπάρξουν καθυστερήσεις. Αυτά ξέχωρα από το πρόγραμμα του ελικοπτεροφόρου L-400 Αnadolou το οποίο αναμένεται να καθελκυστεί το 2021 των 6 υποβρυχίων κλάσης Reis (214) και πλήθους αποβατικών σκαφών.
Σε ότι αφορά τη γλώσσα των αριθμών το TDK θα εντάξει στη δύναμή του μέχρι το τέλος της επόμενης δεκαετίας 16 νέα σκάφη, πέραν των 8 MEKO 200 και 8 κλάσης Gabya (O.H.Perry), αριθμός εκ των οποίων θα αποσύρεται σταδιακά με την ένταξη νέων μονάδων, αλλά τουλάχιστον 6 MEKO θα παραμείνουν σε υπηρεσία.
Οι έξι επομένως κύριες μονάδες επιφανείας που θέλει το ΠΝ όχι μόνο δεν είναι επαρκής αριθμός, αντίθετα φέρνει το ΠΝ για πρώτη φορά σε κατά πολύ χειρότερη κατάσταση σε σχέση με το TDK.
Εάν από τις 6 εκσυγχρονισμένες φρεγάτες “S” διατηρηθούν σε υπηρεσία οι τρεις, μαζί με τις 4 ΜΕΚΟ 200HN, (με ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού για τις τελευταίες που έχει υποβαθμιστεί σε πρόγραμμα διατήρησης μαχητικής ικανότητας) τότε υπολογίζουμε ένα αριθμό 12 ή 13 πλοίων για το ΠΝ απέναντι σε 20 τουλάχιστον μονάδες για το τουρκικό Ναυτικό, εκ των οποίων οι 16 να είναι νέες κατασκευές. Όλα αυτά υπό την αίρεση φυσικά ότι θα συμπληρωθεί ο αριθμός των 6 σκαφών που το ΠΝ θεωρεί ότι μπορεί να διατηρήσουν ένα έλασσον επίπεδο ναυτικής αποτροπής.
Η FREMM βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων που θα πραγματοποιηθούν στα μέσα Φεβρουαρίου με τη γαλλική πλευρά, αλλά το ΠΝ δεν επιθυμεί την όπως περιγράφεται «ανθυποβρυχιακή» έκδοση της FREMM αλλά αυτή με ενισχυμένη αντιαεροπορική ικανότητα της FREDA (FRégate de Défense Aérienne). H τελευταία αποτελεί εξέλιξη της Aquitaine class της FREMM του γαλλικού Ναυτικού, με το πρώτο σκάφος να αναμένεται να εισέλθει σε υπηρεσία το 2022.
Η ενίσχυση των Α/Α ικανοτήτων της FREDA σε σχέση με την FREMM έχει να κάνει με την τοποθέτηση μιας νέας έκδοσης του ραντάρ πολλαπλού ρόλου HERAKLES με μεγαλύτερη ικανότητα σε εμβέλεια (πρόσθετα Τ/R modules) που παρέχουν υψηλότερη ισχύ, παραγωγή νέων παλμών, έχει εφαρμοστεί νέα μέθοδος έρευνας/επιτήρησης.που φέρνουν την εμβέλεια αποκάλυψης στόχων στα 300 με 350 χλμ. από 250 χλμ. του βασικού HERAKLES.
Ταυτόχρονα θα υπάρχει και αύξηση στον αριθμό διαχείρισης ιχνών, μέσω του βελτιωμένου κέντρου διαχείρισης μάχης (CMS) και του κέντρου πληροφοριών μάχης (CIC) το οποίο θα διαθέτει περισσότερες κονσόλες παρουσίασης δεδομένων.
Σε ότι αφορά τον Α/Α η FREDA θα διαθέτει 4 οκταπλούς εκτοξευτές A50 Sylver με 32 θέσεις εκτόξευσης βλημάτων ASTER 15/30 ενώ θα διαθέτει και ικανότητα εκτόξευσης MICA VL για εγγύτερες αποστάσεις. Συγκριτικά η FREMM ASW διαθέτει δύο οκταπλούς εκτοξευτές A-43 για ASTER 15 και MICA και δύο Α-70 για ASTER 15/30 ή SCALP NAVAL.
Από την άλλη πλευρά η FREDA δε θα διαθέτει τον εκτοξευτή A-70 ο οποίος μπορεί να εκτοξεύει τα βλήματα SCALP NAVAL και αυτό είναι ένα σημαντικό μειονέκτημα της συγκεκριμένης έκδοσης της FREMM.
Να σημειωθεί όμως εδώ ότι το γεγονός ότι η FREDA δε θα διαθέτει αυτή την ικανότητα δεν οφείλεται σε σχεδιαστική αδυναμία αλλά στις απαιτήσεις του γαλλικού Ναυτικού το οποίο διαθέτει σκάφη FREMM για τη μεταφορά των συγκεκριμένων βλημάτων.
Αυτό σημαίνει ότι εάν το ΠΝ προσχωρήσει στην επιλογή της συγκεκριμένης έκδοσης θεωρητικά υπάρχει η δυνατότητα αντικατάστασης των δύο από τους τέσσερις Α-50 από A-70 διατηρώντας την ικανότητα μεταφοράς του SCALP NAVAL.
Έτσι ένας Α-70 θα μπορεί να φιλοξενεί από 4 έως 8 SCALP NAVAL. Στην περίπτωση που επιλεγεί η διαμόρφωση των τεσσάρων SCALP τότε το φορτίο των ΑSTER μειώνεται μόλις κατά τέσσερα βλήματα στα 28, γεγονός αποδεκτό εάν κρίνουμε τα σημαντικά επιχειρησιακά πλεονεκτήματα των γαλλικών βλημάτων cruise.
Σε ότι αφορά τις ανθυποβρυχιακές ικανότητες αυτές παραμένουν αμετάβλητες όπως στις FREMM καθώς διατηρείται το σόναρ μεταβλητού βάθους CAPTAS-4. Το γεγονός ότι το ΠΝ θέλει την προμήθεια των FREDA αφορά την πάγια επιθυμία του για έλεγχο αεράμυνας περιοχής των 120 χλμ. που προσφέρει ο ASTER 30 και των 300 χλμ. που θα προσφέρει το HERAKLES PLUS στον εντοπισμό επερχομένων στόχων.
Πρόκειται επομένως για ένα σκάφος με αναβαθμισμένες ικανότητες Αεράμυνας Περιοχής σε ένα τόξο 350/120 χλμ. χάρη στο ισχυρότερο ραντάρ και με πλήρεις δυνατότητες αγώνα κατά σκαφών επιφανείας με 8 βλήματα Exocet MM 40 Block III.
Εξακολουθεί όμως να παραμένει υπαρκτό το σενάριο προμήθειας 2 επιπρόσθετων FREMM σε δεύτερο χρόνο προκειμένου να ενισχυθεί περισσότερο το ΠΝ σε ικανές μονάδες επιφανείας.
Τα σενάρια για την απόκτηση των 6 νέων σκαφών ποικίλουν σε ότι αφορά τη σύνθεση όσο και το αν θα πρόκειται για αγορά νέων σκαφών ή απόκτησης με το καθεστώς leasing.
Έτσι τα σενάρια που «κυοφορούνται» αναφέρουν την πιθανή απόκτηση έως τεσσάρων Belh@rra συν δύο FREDA.
Βέβαια η απόκτηση των Belh@rra έχει δύο σημαντικά μειονεκτήματα: Αυτό του χρόνου παράδοσης και της αποστέρησης της δυνατότητας του ΠΝ να καταστεί στρατηγικό «εργαλείο» κρούσης στην εχθρική ενδοχώρα με την χρήση πυραύλων cruise SCALP Naval.
Το πρώτο σκάφος αναμένεται να ενταχθεί στο γαλλικό Ναυτικό την περίοδο 2023-2025, κάτι που σημαίνει πως οποιαδήποτε ελληνική παραγγελία θα μπορεί να υλοποιηθεί από το 2025 και μετά. Απελπιστικά αργά δηλαδή για τις επείγουσες ανάγκες που έχει το ΠΝ σήμερα. Επομένως υπάρχουν δύο πλαίσια στα οποία θα κινηθεί η μελλοντική ενίσχυση του Ναυτικού.
Ένα που αφορά την άμεση ενίσχυση, τουλάχιστον μέχρι το 2022 το αργότερο με φρεγάτες FREMM και ένα για το μετέπειτα χρονικό διάστημα με φρεγάτες Belh@rra.
Το πλοίο έχει μήκος περίπου 121 μέτρα, εκτόπισμα 4.200 τόνους και θα είναι εξοπλισμένο με το νέο ενεργό ραντάρ διάταξης φάσης Sea Fire της εταιρείας Thales με τέσσερα στοιχεία τοποθετημένα περιμετρικά του κυρίου ιστού αισθητήρων παρέχοντας κάλυψη 360 μοιρών.
Σε ότι αφορά τις επιδόσεις του συστήματος δεν υπάρχουν στοιχεία, αλλά η Thales η οποία παρουσίασε το σύστημα εδάφους (Ground Fire Radar) επί φορτηγού οχήματος τον περασμένο Ιούνιο έγινε γνωστό ότι η μέγιστη εμβέλεια φτάνει τα 399 χλμ. και ότι είναι πανομοιότυπο με τη ναυτική έκδοση. Ακόμη η φρεγάτα θα διαθέτει σύστημα Διαχείρισης Μάχης τύπου Setis και το συρόμενο σόναρ τύπου CAPTAS-4 της εταιρείας Thales.
Το πλοίο θα έχει πλήρωμα 125 άτομα και προωθείται από συνδυασμό κινητήρων τεσσάρων diesel (CODAD – Combined Diesel and Diesel) επιτυγχάνοντας ταχύτητα 27-29 κόμβους.
Το πλοίο θα είναι εξοπλισμένο με ένα κύριο πυροβόλο των 76 χλστ της OTO MELARA (εναλλακτικά θα μπορεί να είναι εξοπλισμένο με πυροβόλο των 127 χλστ), 16 εκτοξευτές πυραύλων Aster 30 ή Mica VL, 8 πυραύλους επιφανείας-επιφανείας MM 40 Block III Exocet, έξι τορπιλοσωλήνες εξοπλισμένες με τορπίλες MU90, δύο πυροβόλα των 20 χλστ και ένα ελικόπτερο ναυτικής συνεργασίας.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να μεταβληθούν στην περίπτωση που γίνει δυνατή η παραχώρηση από τις ΗΠΑ δύο αντιτορπιλικών Arleigh Burke καθώς υπάρχει πάγιο αίτημα από την Ελλάδα.
Μέχρι τώρα δεν έγινε δυνατή η παραχώρηση των σκαφών εξαιτίας μη ανταπόκρισης εκ μέρους των ΗΠΑ. Καθώς όμως η περίοδος πλησιάζει όπου το αμερικανικό Ναυτικό θα θέσει σκάφη από το Flight I σε εφεδρεία τότε θα μπορέσει να γίνει δυνατή μια μεταβίβαση δύο σκαφών στο ΠΝ.
Μέχρι τώρα δεν έγινε δυνατή η παραχώρηση των σκαφών εξαιτίας μη ανταπόκρισης εκ μέρους των ΗΠΑ. Καθώς όμως η περίοδος πλησιάζει όπου το αμερικανικό Ναυτικό θα θέσει σκάφη από το Flight I σε εφεδρεία τότε θα μπορέσει να γίνει δυνατή μια μεταβίβαση δύο σκαφών στο ΠΝ.
Πόσο θα επηρεάσει μια τέτοια εξέλιξη το θέμα των FREMM είναι άγνωστο. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά ρευστή και αυτό θα κριθεί και από το πόσο η Τουρκία θα εντείνει και άλλο την γεωστρατηγική της πίεση έναντι της Ελλάδας και αν κρίνουμε από την προϊστορία δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το γενικότερο κλίμα θα βελτιωθεί. Το αντίθετο μάλιστα. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Ότι είναι πολύ πιθανό σε κάποιο σημείο το ΠΝ να βρεθεί και με τους δύο τύπου σκαφών στη δύναμή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου