Το “δόγμα” της “στρατηγικής ψυχραιμίας”, όπως το ονόμασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που έχει υιοθετήσει η Ελλάδα από το 2009, μπορεί να αποδείχτηκε πολύ βολικό για όλες τις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας και δεν θα αρνηθούμε ότι σε πολλές περιπτώσεις ήταν και χρήσιμο. Είναι όμως πλέον πασιφανές ότι στη παρούσα συγκυρία των ελληνοτουρκικών δεν μπορεί να λειτουργήσει και να έχει οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Θα πρέπει, όσο κι αν δεν αρέσει σε πολλούς να επιστρέψουμε στο “δόγμα” που στα τέλη της δεκαετίας του 90, ο τότε ΥΕΘΑ Άκης Τσοχατζόπουλος είχε “βαφτίσει” ως “ισοδύναμο τετελεσμένο”. Με απλά λόγια προέβλεπε ότι “όση ζημιά κάνει η Τουρκία, τόση και παραπάνω αν είναι δυνατόν, θα υποστεί από την Ελλάδα”.
Γιατί θα πρέπει να επιστρέψουμε σ΄ εκείνη τη λογική αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής και μάλιστα σε μια περίοδο που η Ελλάδα δεν βρίσκεται “στα καλύτερα της”;
Μερικές προφανείς νομίζουμε σκέψεις:
•Η Ελλάδα είναι απολύτως μόνη στην αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής. Δηλώσεις δημόσιες, διαβεβαιώσεις σε προσωπικό επίπεδο, “χτυπήματα στην πλάτη”, αλλά από ουσία τίποτα! “Φίλοι και σύμμαχοι” μας θυμούνται μόνο όταν είναι να πουλήσουν όπλα -μεταχειρισμένα πλέον λόγω οικονομικής στενότητας- ή όταν θέλουν πάσης φύσεως “διευκολύνσεις”! Παίρνουν τα πάντα -και τα λεφτά μας- δεν δίνουν τίποτα, γιατί “απέναντι η αγορά είναι πολύ μεγάλη για να την εγκαταλείψουμε”.
•Η απροθυμία των “φίλων και συμμάχων” οδηγεί στις αστείες ανακοινώσεις που “βαφτίζονται” κυρώσεις και στη…συμπόνοια του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, για τον φίλο του Ταγίπ Ερντογάν που δεν θα μπορέσει να παραλάβει ΚΑΙ τα F-35 μαζί με τους S-400.
•Οι αστειότητες Ευρωπαίων και Αμερικανών, αποθρασύνουν τον Ερντογάν που πιστεύει ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει και να μας επιβάλει ότι θέλει.
•Η Τουρκία έχει αποδειχτεί σε βάθος χρόνου ότι καταλαβαίνει μόνο τη γλώσσα της ισχύος και έχει πάντα την υπερβολική ανησυχία να μην υποστεί ακόμη και την πιο “μικρή” ήττα. Γι΄ αυτό και δεν κάνει ποτέ ,τίποτα, αν δεν έχει εξασφαλίσει το 100% της επιτυχίας του όποιου εγχειρήματος. Κύπρος και Ίμια είναι παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν .
•Το μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχτεί να πάει “σαν αμνός για σφαγή” δεν πρέπει να ΄χει παραλήπτη μόνο την Άγκυρα, αλλά και όλους τους “φίλους και συμμάχους” που πιέζουν μόνο την Ελλάδα να “τα βρει” με την Τουρκία! Θα πρέπει να λάβουν το μήνυμα ότι η Ελλάδα …δεν έχει χάσει απολύτως τίποτα για να το βρει και πολύ περισσότερο δεν είναι διατεθειμένη να χάσει οτιδήποτε μόνο και μόνο για να “αποφύγει τη φασαρία”. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι αν μας ωθήσουν στα άκρα θα προτιμήσουμε τη φασαρία και αυτό νομίζουμε ότι είναι κάτι που ούτε οι ίδιοι δεν το επιθυμούν.
Εύλογο ερώτημα κάθε πολίτη: “Μπορεί η Ελλάδα να υπηρετήσει το “ισοδύναμο τετελεσμένο” στην κατάσταση που βρίσκεται”. Απάντηση χωρίς δεύτερη σκέψη: ΝΑΙ. Ακόμη και με τη κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ΕΔ, μπορούν να υπηρετήσουν το “δόγμα του ισοδύναμου τετελεσμένου”.
Η Ελλάδα είναι προφανές ότι δεν θέλει την ένταση, δεν επιθυμεί καμία κλιμάκωση και επιδιώκει την επίλυση των όποιων διαφορών -ακόμη και των …φανταστικών- με διάλογο. Και πολύ καλά κάνει που ακολουθεί αυτή την πολιτική. Αυτό όμως δεν πρέπει να εκλαμβάνεται από καθένα ως ένδειξη αδυναμίας. Δεν πρέπει ουδείς να πιστέψει ότι είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τα πάντα. Τουλάχιστον σ΄ ότι αφορά τους πολίτες είναι δεδομένο ότι δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν τίποτα απ΄ όσα ήδη έχουμε παραχωρήσει. Γιατί κοιτώντας πίσω στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης, κακά τα ψέμματα, θα διαπιστώσουμε ότι χρόνο με το χρόνο κάναμε μικρά βηματάκια προς τα πίσω, σβήνοντας κόκκινες γραμμές που υποτίθεται δεν θα εγκαταλείπαμε. Έχουμε πλέον φθάσει σε σημείο οριακό και δεν είναι δυνατόν καμία ελληνική κυβέρνηση να δεχτεί οποιαδήποτε άλλη υποχώρηση που θα ΄χει επίπτωση στα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Γι΄ αυτό λοιπόν καλή η “στρατηγική ψυχραιμία”, αλλά καλύτερο το “ισοδύναμο τετελεσμένο”.