Φωτογραφία Αρχείου Eurokinissi
Εξωτερική πολιτική με απουσίες
Σε αυτή τη διάσκεψη η Ελλάδα δεν προσκλήθηκε, μολονότι συμμετείχε στην προηγούμενη που έγινε για το ίδιο ζήτημα το 2018 στο Παλέρμο. Αν τότε είχε αξία να συμμετέχουμε μία φορά, σήμερα η η αξία της συμμετοχής είναι πολλαπλάσια.
Κατ' αρχάς η Λιβύη είναι στη γειτονιά μας και οι σχέσεις μας μαζί της βασίζονται σε μια μακροχρόνια παράδοση φιλίας και συνεργασίας. Επομένως ό,τι συμβαίνει εκεί μας αφορά. Και οφείλουμε να έχουμε λόγο. Αυτό θα έπρεπε να είναι μια γενική αρχή της εξωτερικής πολιτικής μας ανεξαρτήτως κυβερνήσεων και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Υπάρχει όμως και ειδικός λόγος. Στην παρούσα συγκυρία όπου η νοτιοανατολική Μεσόγειος βράζει, ο ενεργειακός πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη και οι ισχυρότερες δυνάμεις του κόσμου είναι παρούσες και ανταγωνιστικές στην περιοχή, οτιδήποτε συμβαίνει στη γειτονιά μας έχει άμεση σχέση με τα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας και τον ρόλο που θα διαδραματίζει στις επόμενες δεκαετίες.
Το γεγονός μάλιστα ότι η Τουρκία προωθεί τη στρατηγική της στην περιοχή αναζητώντας ερείσματα και στρατιωτικά προγεφυρώματα στη Λιβύη καθιστά αυτή τη χώρα στρατηγικής σημασίας για τα εθνικά συμφέροντά μας, άμεσα και μακροπρόθεσμα.
Το προηγούμενο διάστημα και ύστερα από το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, η κυβέρνηση επαναπαύτηκε στις δάφνες της και μιλούσε μόνο για υποτιθέμενη απομόνωση της Τουρκίας, επειδή ορισμένες χώρες και η λιβυκή Βουλή -που είναι αντίθετη στην κυβέρνηση της Τρίπολης- τάχθηκαν κατά της συμφωνίας.
Προφανώς δεν πέρασε από το μυαλό του πρωθυπουργού και των συνεργατών του ότι στην εξωτερική πολιτική κυρίαρχο στοιχείο είναι η διαρκής κίνηση και όχι η στασιμότητα. Η γερμανική κυβέρνηση, πάντως, εμφανίζεται αισιόδοξη ότι στη διάσκεψη του Βερολίνου θα επιτευχθεί πολιτική συμφωνία για τη Λιβύη. Ο,τι και αν συμβεί, το βέβαιο είναι πως θα έχει τη σφραγίδα της παρουσίας της Τουρκίας και της απουσίας της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου