Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ «ΕΦ.ΣΥΝ.»
Η
πολυδιαφημισμένη συνάντηση του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη με τον
Αμερικανό πρόεδρο στον Λευκό Οίκο είναι κάτι που μάλλον θα θέλει να
ξεχάσει σύντομα ο πρωθυπουργός.
Δεν είναι λίγο να κάθεσαι επί τουλάχιστον είκοσι λεπτά στο πλευρό του Ντόναλντ Τραμπ και οι δημοσιογράφοι να αγνοούν επιδεικτικά την παρουσία σου και οι ερωτήσεις τους να αφορούν μόνο θέματα της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Το σκηνικό θύμιζε μια καθημερινή ημέρα στην Ουάσινγκτον, όπου ο πρόεδρος έδινε μια συνέντευξη Τύπου στα μέσα ενημέρωσης της χώρας του, τα οποία καίγονταν να μάθουν περισσότερα για την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, μετά τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού.
Η αμηχανία του Ελληνα πρωθυπουργού ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Και όσο περνούσε η ώρα και δεν συμμετείχε στη συζήτηση, αλλά απλώς βρισκόταν εκεί ως παρατηρητής, η αμηχανία γινόταν μεγαλύτερη. Παρ’ όλα αυτά, άδραξε τη μία και μοναδική ευκαιρία που του παρουσιάστηκε για να παρουσιάσει τις ελληνικές θέσεις στο θέμα της συμφωνίας Τουρκίας και Λιβύης, για να εισπράξει την ηχηρή... αφωνία του Τραμπ.
Κατά τα λοιπά, αν εξαιρέσει κανείς τη στιχομυθία που αφορούσε τα αεροσκάφη πέμπτης γενιάς F-35 και την εκδήλωση ενδιαφέροντος που έχει εκφράσει για την απόκτησή τους η χώρα μας, τίποτε άλλο ουσιαστικό δεν ειπώθηκε ενώπιον των δημοσιογράφων.
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να δώσει ιδιαίτερη σημασία στις αβρότητες που συνηθίζονται σε αυτές τις συναντήσεις. Κατά συνέπεια, τα «καλά λόγια» του Τραμπ για την Ελλάδα και την οικονομική ανάκαμψή της, όπως επίσης και τα στερεότυπα για «παραδοσιακούς συμμάχους», μοιάζουν χωρίς σημασία.
Η αλήθεια είναι ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης προσπάθησε σκληρά να αποσπάσει μια φράση στήριξης από τον Αμερικανό πρόεδρο. Σε σημείο, μάλιστα, που να δηλώσει δυο φορές πως η χώρα μας είναι «αξιόπιστος και προβλέψιμος σύμμαχος των ΗΠΑ».
Το γεγονός ότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αποδειχθεί κάτι παραπάνω από «πιστές» στις ΗΠΑ αποδείχθηκε ότι δεν είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να κερδίσει κανείς κάτι παραπάνω από διπλωματικές αβρότητες. Ο Κυρ. Μητσοτάκης, παρ’ όλα αυτά, δήλωνε χθες «πολύ ικανοποιημένος» από τη συνάντηση. Η πηγή της ικανοποίησής του αναζητείται.
Μια προβλέψιμη εξέλιξη
Δεν είναι λίγο να κάθεσαι επί τουλάχιστον είκοσι λεπτά στο πλευρό του Ντόναλντ Τραμπ και οι δημοσιογράφοι να αγνοούν επιδεικτικά την παρουσία σου και οι ερωτήσεις τους να αφορούν μόνο θέματα της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Το σκηνικό θύμιζε μια καθημερινή ημέρα στην Ουάσινγκτον, όπου ο πρόεδρος έδινε μια συνέντευξη Τύπου στα μέσα ενημέρωσης της χώρας του, τα οποία καίγονταν να μάθουν περισσότερα για την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, μετά τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού.
Η αμηχανία του Ελληνα πρωθυπουργού ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Και όσο περνούσε η ώρα και δεν συμμετείχε στη συζήτηση, αλλά απλώς βρισκόταν εκεί ως παρατηρητής, η αμηχανία γινόταν μεγαλύτερη. Παρ’ όλα αυτά, άδραξε τη μία και μοναδική ευκαιρία που του παρουσιάστηκε για να παρουσιάσει τις ελληνικές θέσεις στο θέμα της συμφωνίας Τουρκίας και Λιβύης, για να εισπράξει την ηχηρή... αφωνία του Τραμπ.
Κατά τα λοιπά, αν εξαιρέσει κανείς τη στιχομυθία που αφορούσε τα αεροσκάφη πέμπτης γενιάς F-35 και την εκδήλωση ενδιαφέροντος που έχει εκφράσει για την απόκτησή τους η χώρα μας, τίποτε άλλο ουσιαστικό δεν ειπώθηκε ενώπιον των δημοσιογράφων.
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να δώσει ιδιαίτερη σημασία στις αβρότητες που συνηθίζονται σε αυτές τις συναντήσεις. Κατά συνέπεια, τα «καλά λόγια» του Τραμπ για την Ελλάδα και την οικονομική ανάκαμψή της, όπως επίσης και τα στερεότυπα για «παραδοσιακούς συμμάχους», μοιάζουν χωρίς σημασία.
Η αλήθεια είναι ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης προσπάθησε σκληρά να αποσπάσει μια φράση στήριξης από τον Αμερικανό πρόεδρο. Σε σημείο, μάλιστα, που να δηλώσει δυο φορές πως η χώρα μας είναι «αξιόπιστος και προβλέψιμος σύμμαχος των ΗΠΑ».
Το γεγονός ότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αποδειχθεί κάτι παραπάνω από «πιστές» στις ΗΠΑ αποδείχθηκε ότι δεν είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να κερδίσει κανείς κάτι παραπάνω από διπλωματικές αβρότητες. Ο Κυρ. Μητσοτάκης, παρ’ όλα αυτά, δήλωνε χθες «πολύ ικανοποιημένος» από τη συνάντηση. Η πηγή της ικανοποίησής του αναζητείται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου