Ο... άνεμος των ελληνικών εξοπλιστικών προγραμμάτων
Μονόδρομος ήταν, σύμφωνα με τις δηλώσεις του προηγούμενου ΑΓΕΕΘΑ, η απόκτηση του F-35 για την ενίσχυση της αεροπορικής ισχύος, μονόδρομος φαίνεται να είναι για τον καινούργιο η απόκτηση των Rafale, αλλά και η ενοικίαση φρεγατών. Τελικά από τις δηλώσεις των επαϊόντων, αυτών που σύμφωνα με τη διαδικασία επιλογής αμυντικού εξοπλισμού έχουν την ευθύνη της εισήγησης προς την κυβέρνηση, φαίνεται ότι, γι' αυτούς, η Εθνική Αμυνα δεν κινείται σε μονόδρομους αλλά πλέει εκεί που φυσά ο άνεμος, ο ίδιος άνεμος που στο τέλος του περασμένου Γενάρη παρέσυρε το «Oρούτς Ρέις» στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Ο άνεμος αυτός έχει πάντα κατεύθυνση προς τις αμυντικές προμήθειες και μέχρι πρότινος οδηγούσε κυρίως προς το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας, ενώ τελευταία φαίνεται να οδηγεί, ξανά, και προς το γαλλικό.
Ενδεχομένως την επόμενη εβδομάδα θα υπογραφεί σχετική αμυντική συμφωνία μεταξύ του ελληνικού κράτους και του γαλλικού. Σε αυτήν προφανώς θα διορθωθούν οι «σκανδαλώδεις», κατά τους βουλευτές της Ν.Δ., καθυστερήσεις στην παροχή ανταλλακτικών για τα Mirage και θα γίνει η τελική αποδοχή από μέρους της Γαλλίας ελληνικών κρατικών εγγυήσεων και άρση του ιδιότυπου εμπάργκο στη διάθεση στρατιωτικών ανταλλακτικών προς μια ευρωπαϊκή χώρα, τη στιγμή που η Γαλλία είναι φειδωλή στην υιοθέτηση κυρώσεων σε μια μη ευρωπαϊκή χώρα όπως η Τουρκία. Στην ίδια αυτή συμφωνία ενδεχομένως θα προβλεφθεί η φόρμουλα απόκτησης γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών και φρεγατών.
Επίσης θα υπάρξει και το σύνηθες κεφάλαιο που θα αναφέρεται στη στρατιωτική διμερή συνεργασία μέσω κοινής εκπαίδευσης και συμμετοχής σε ασκήσεις. Θα ήταν ωστόσο ενδιαφέρον αν αυτή ξέφευγε από το αποικιοκρατικό της ύφος και αναφερόταν σε μεταφορά αμυντικής τεχνογνωσίας, συμμετοχής σε κοινά αμυντικά βιομηχανικά προγράμματα, με αξιοποίηση της ΕΑΒ και των ΕΑΣ, που θα παρουσίαζαν την Ελλάδα ως σύμμαχο της Γαλλίας και όχι ως πελάτη της.
Η Ελλάδα δύναται να καθίσει ως ισότιμη στον στρατιωτικό τομέα στο ίδιο τραπέζι με τη Γαλλία, διότι διαθέτει (ακόμα) σημαντική στρατιωτική δύναμη, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Αυτό που δεν διαθέτει είναι ένας μακροχρόνιος σχεδιασμός στρατιωτικού εξοπλισμού, κάτι που την καθιστά βορά των επιτήδειων ξένων κρατικών και ιδιωτικών φορέων και εταιρειών και των ντόπιων συνεργατών τους, περιορίζοντας την αξιοπιστία της και τον απαιτούμενο σεβασμό σε μια χώρα που δύναται να εξάγει τεχνογνωσία. Είναι περιττό να επισημάνουμε ότι τις τελικές επιλογές στα εξοπλιστικά τις ακριβοπληρώνει ο ελληνικός λαός.
Κατά καιρούς αναπτύχθηκαν στο υπουργείο Αμυνας σχετικά εργαλεία για τον προσδιορισμό της «Δομής Δυνάμεων» και εκπονήθηκαν σχετικές «Πάγιες Διαταγές». Τα εργαλεία αυτά στηρίχθηκαν σε συστήματα προσομοίωσης και σε επιχειρησιακούς πειραματισμούς, με περιοδική συμμετοχή δεκάδων ειδικά εκπαιδευμένων στελεχών. Αρχικά οι ιθύνοντες τα αντιμετώπισαν με θυμηδία για να καταλήξουν, μετά από μια σειρά επιτυχημένων ασκήσεων, στο συμπέρασμα ότι η όλη διαδικασία ήταν πολύπλοκη για να αποτελέσει τμήμα του προσδιορισμού της δομής.
Η πραγματικότητα είναι ότι κάποιοι δεν κατανόησαν, από αδιαφορία ή ανεπάρκεια, την αξία της μεθόδου και άλλοι που την κατανόησαν φοβήθηκαν ότι η ύπαρξη μιας μεθόδου προσδιορισμού της δομής δυνάμεων θα οδηγούσε σε διαδικασίες λογοδοσίας των υπευθύνων, όταν λαμβάνουν αποφάσεις που αποκλίνουν από τα αποτελέσματά της.
Ετσι, σε μια χώρα που έχει θεσπίσει την ανευθυνότητα των κατεχόντων εξουσία (βλέπε διατήρηση των προβλέψεων του άρθρου 86 στην πρόσφατη αναθεώρηση του Συντάγματος) είναι σίγουρο ότι κανείς δεν θα λογοδοτήσει για τις εισηγήσεις του ή τις αποφάσεις του στα εξοπλιστικά, κυρίως γιατί δεν υπάρχει διαδικασία μέτρησης των επιπτώσεών τους. Χαρακτηριστικό και ενισχυτικό της εγκατεστημένης πλέον ανευθυνότητας είναι ότι οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται πάντα υπό το καθεστώς του επείγοντος και της τρομοκράτησης της ελληνικής κοινής γνώμης.
Διατήρηση των Α-7 μόνο σε ρόλο εγγύς αεροπορικής υποστήριξης, σε συνεργασία με τον Στρατό Ξηράς, των Mirage F1 σε ρόλο καταδείκτη laser σε ζευγάρι με Mirage 2000, όπως κάνει η Γαλλική Πολεμική Αεροπορία, επέκταση του προγράμματος μη επανδρωμένου μαχητικού nEuron που πέρασε και από τη Βουλή, αλλά και του ελληνικού προγράμματος ΠΗΓΑΣΟΣ ΙΙ θα μπορούσαν να είχαν αποτελέσει αντικείμενο εισηγήσεων από τους ιθύνοντες σε μια προσπάθεια ελληνικοποίησης των προμηθειών. Αντίθετα, για όλα τα παραπάνω βρέθηκαν «λογικές» και τελικά ανέξοδες, γι' αυτούς που τις προέβαλαν, δικαιολογίες απαξίωσής τους, έτσι ώστε να υποστηριχθεί η απρόσκοπτη πλεύση των ιθυνόντων με ούριο άνεμο προς την αγκαλιά των «φιλελλήνων σωτήρων» μας.
*Υποπτέραρχος (Ι) ε.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου