Δεν μας εξέπληξε το περιεχόμενο της τελικής έκθεσης Πισσαρίδη, του «Σχεδίου Ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας», η οποία δόθηκε στο σύνολό της στη δημοσιότητα. Η αρχική κριτική μας, ότι πρόκειται για έκθεση ιδεών αμφίβολης εφαρμοσιμότητας, ισχύει.
Οπως και η παρατήρηση ότι οι προτάσεις της είναι μείγμα γνωστών και από παλιά διατυπωμένων αναλύσεων του νομπελίστα οικονομολόγου, νεοφιλελεύθερων συνταγών που έχουν δοκιμαστεί στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη και εισηγήσεων που με κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνουν ο ΣΕΒ και άλλοι εκπρόσωποι των μεγάλων επιχειρήσεων.
Ωστόσο, στη σύνθεσή τους οι προτάσεις αυτές -από την ιδέα ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης μέχρι την αντίληψη της σύνδεσης των μισθών με την παραγωγικότητα της εργασίας- αποκαλύπτουν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική που απηχεί τις βαθύτερες επιδιώξεις της οικονομικής ολιγαρχίας, όχι απαραίτητα μόνο και κυρίως της εγχώριας.
Η κεντρική αντίληψη που διαπερνά τις προτάσεις της έκθεσης είναι ότι σχεδόν το σύνολο της κοινωνικής πολιτικής που ασκεί το κράτος πρέπει να συνδεθεί άμεσα ή έμμεσα με την αγορά εργασίας, την κινητικότητα των εργαζομένων και την ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις. Η υπόρρητη -και σε ορισμένα σημεία της έκθεσης ρητή και απροκάλυπτη- σκέψη είναι ότι η «υπερβολική» στήριξη στους ευάλωτους, τους φτωχότερους και τους ανέργους τους κάνει ράθυμους, τροφίμους του Πρυτανείου.
Επομένως, κατά το σχέδιο, τα κάθε είδους επιδόματα, από το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα μέχρι το επίδομα ανεργίας, πρέπει να αναμορφωθούν ώστε να δίνουν κίνητρα επανένταξης στην αγορά εργασίας, έστω και στη μορφή της μερικής ή της ευέλικτης απασχόλησης. Ετσι, επιδόματα και αμοιβές εργασίας μπαίνουν σε ένα ισοζύγιο που καθιστά το κοινωνικό κράτος έμμεσο χρηματοδότη των επιχειρήσεων.
Αυτό το εκλεπτυσμένο μοντέλο απορρύθμισης του κοινωνικού κράτους και της προστασίας των ανέργων, φυσικά, δεν αποκλείει και κραυγαλέες νεοφιλελεύθερες χοντροκοπιές.
Δίπλα στη γνωστή ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης και τη μετατροπή των ασφαλισμένων σε επενδυτές, ανακαλύπτουμε έναν πολυτελή Καιάδα για τους ηλικιωμένους: την πρόταση για τη φροντίδα των υπερηλίκων σε ιδρύματα με πόρους από μια εισφορά που θα καταβάλλεται από όλους και θα τη διαχειρίζεται ένα επενδυτικό ταμείο.
Προφανώς, οι εμπνευστές αυτής της οργουελικής πρότασης δεν θα ήθελαν να συσχετιστεί με τις εικόνες των υπερηλίκων που η πανδημία τους θέριζε στις ξεχασμένες χρυσές φυλακές τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου