Η αβάσταχτη ελαφρότητα του... ξύναι
Η χαρά του αμήχανου γραφιά, που ψάχνει νεράκι σε έρημο
Τίτλος κατάλληλος της παράτας; Η αβάσταχτη ελαφρότητα του... ξύναι. Τι ξύναι; Ξέρω κι εγώ, την κούτρα σου, για να καταλάβεις πώς λειτουργεί η κούτρα του Κυριάκου. Αν λειτουργεί, γιατί δεν υπάρχει και καμιά πειστική διαβεβαίωση. Και μην αρχίσετε τα αριστερά σας, ότι πρέπει σοβαρά να αντιμετωπίζουμε τον αντίπαλο, και τέτοια. Διότι για να αντιμετωπίζεις κάποιον σοβαρά, θα πρέπει να αντιμετωπίζει ο ίδιος σοβαρά τον εαυτό του. Πόσο σοβαρά, δηλαδή, να αντιμετωπίσεις έναν τύπο που θέτει, λέει, το κόμμα του σε ύψιστο εκλογικό συναγερμό, ενώ ο κόσμος καίγεται με τους δανειστές, με τον Τραμπ, με τον Σόιμπλε και με το κακό το ριζικό μας; Τρέχα γύρευε.
Εδώ και μήνες χτυπάει κάτω το πόδι του, σαν κακομαθημένο παιδί που απαιτεί από τη μαμά του μαντολάτο: Εκλογές, θέλω εκλογές! Δεν έχει, παιδί μου, εκλογές, του λένε οι δημοκρατικώς αρμόδιοι. Περίμενε την ώρα τους. Και να πεις ότι είναι μόνο ο Τσίπρας που το έχει ξεκόψει; Ακούσατε τον Σαμαρά να ζητάει εκλογές; Τον Μεϊμαράκη μήπως; Τον Καραμανλή; Μπα, αυτοί ξέρουν ότι τέτοιο μαντολάτο θα βγει ξινό στην παράταξη. Εκείνος όμως όχι μόνο εξακολουθεί να χτυπάει κάτω το πόδι, αλλά και προχώρησε σε κυβερνητικό σχήμα. Σκιώδες μεν, αλλά σχήμα, με ονόματα, βιογραφικά, φιλοδοξίες. Οι άνθρωποι που θα αλλάξουν τη μοίρα μας. Οι αυριανοί, να πούμε.
Ποιοι αυριανοί, βρε παιδιά; Μας έπνιξαν οσμές ναφθαλίνης. Να τον έχει ο Θεός καλά τον Κυριάκο, αλλά αυριανός ο ίδιος σε σχέση με τον Τσίπρα; Ο Βορίδης σε σχέση με τον Σκουρλέτη; Η Μισέλ σε σχέση με τον Παππά; Και ο Κασαπίδης, ο Πλακιωτάκης, ο Άδωνις, ο Βρούτσης, η Ντόρα, ο Βαρβιτσιώτης; Τρέμε ΣΥΡΙΖΑ!!! Διασκεδαστικότατα όλα. Μέχρι δακρύων. Και ευτυχώς που υπάρχει το σοβαρό τούμπανο του συντονιστή στρατηγικού σχεδιασμού, που δικαιολογεί κάποιο κρυφό καμάρι. Ένας τέως δικός μας, εγκέφαλος της Ν.Δ. Λίγο, το ‘χετε;
Καρτερός Θανάσης Αυγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου